Μια ξεχωριστή περιπέτεια από την Atari και τον παραμυθά Luc Besson. Είναι αυτό το «Zelda» των Ευρωπαίων;
Μια ξεχωριστή περιπέτεια από την Atari και τον παραμυθά Luc Besson. Είναι αυτό το «Zelda» των Ευρωπαίων;
Βαρύς ο τίτλος που χρησιμοποιήσαμε. Ίσως να χαρακτηριστεί ακόμα και ως «βλάσφημος» από μερικούς. Πως μπορείς να χαρακτηρίσεις ένα εντελώς άγνωστο παιχνίδι, το οποίο βασίζεται σε ένα εξίσου άγνωστο (τουλάχιστον στη χώρα μας) franchise ως το «Zelda» των Ευρωπαίων; Η αλήθεια είναι ότι το πόνημα της Etranges Libellules δεν έρχεται για να κονταροχτυπηθεί με τη θρυλική σειρά της Nintendo –πως θα μπορούσε άλλωστε να το κάνει αυτό; Αντιθέτως, αυτό που προσπάθησαν να επιτύχουν εδώ οι άνθρωποι που εργάστηκαν επάνω σε αυτό το ιδιαίτερα ενδιαφέρον παραμύθι είναι να μεταφέρουν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τον κόσμο που συνέλαβε στο μυαλό του ο γνωστός και πολυτάλαντος Γάλλος σκηνοθέτης Luc Besson (The Fifth Element, Leon, Nikita, Joan of Arc) και που κατέγραψε με την ευφάνταστη πένα του σε τέσσερα βιβλία.
Πριν προχωρήσουμε στην άποψή μας για το παιχνίδι αυτό καθ’ αυτό, νομίζουμε ότι αξίζει να ρίξουμε μια ματιά στο παρασκήνιο που υπάρχει πίσω από αυτό το, άκρως επιτυχημένο στη Γαλλία και όχι μόνο, franchise. Το παιχνίδι λοιπόν βασίζεται στη φερώνυμη κινηματογραφική παραγωγή που θα δούμε σε λίγες εβδομάδες και στη χώρα μας, η οποία με τη σειρά της βασίζεται στα βιβλία που έχει γράψει ο Luc Besson. Σε κάποιες χώρες γνωστά ως «Arthur and the Minimoys» και σε άλλες ως «Arthur and the Invisibles», τα βιβλία του Besson είναι η απάντηση στον Harry Potter και περιγράφουν τις συνεχόμενες περιπέτειες ενός νεαρού αγοριού ονόματι Arthur.
O δεκάχρονος Arthur ζει σε ένα εξοχικό σπίτι μαζί με τη γιαγιά του, όμως όταν έρχεται η στιγμή μια αδηφάγα εταιρεία κατασκευών να αποκτήσει το σπίτι τους, ο Arthur αποφασίζει να αναλάβει δράση και να ανακαλύψει ένα μυθικό θησαυρό που υποτίθεται ότι βρίσκεται κάπου στην αυλή του σπιτιού του. Όμως, κατά τη διάρκεια της εξερεύνησης και μέσα από ένα παιχνίδι της μοίρας, ο Arthur βρίσκει τον εαυτό του να συρρικνώνεται σε μέγεθος μόλις λίγων χιλιοστών και να εισέρχεται στον κόσμο των Minimoys. Τα Minimoys είναι μικροσκοπικά πλάσματα που ζουν σε απόλυτη αρμονία με τη φύση και έχουν το βασίλειό τους στην αυλή του Arthur. Με τον ήρωα της περιπέτειας να έχει πλέον μεταλλαχθεί σε Minimoy, η περιπέτεια παίρνει φωτιά, καθώς οι αποστολές του νεαρού Arthur είναι πλέον δύο: Αρχικά πρέπει να βοηθήσει τους Minimoys από μια φυλή σατανικών Trolls που απειλούν το βασίλειό τους και στη συνέχεια πρέπει να ανακαλύψει το θησαυρό, ο οποίος θα του δώσει τους απαραίτητους πόρους για να σώσει το σπίτι της γιαγιάς του.
Αυτή είναι η βάση στην οποία αναπτύσσονται τα βιβλία, η κινηματογραφική παραγωγή- για την οποία πρέπει να πούμε ότι κάνει χρήση live action και 3D γραφικών και διαθέτει εντυπωσιακό cast με τους David Bowie, Madonna και Mia Farow να ξεχωρίζουν- αλλά και το ίδιο το παιχνίδι. Που βρίσκονται λοιπόν οι ομοιότητες με τη σειρά Zelda; Αυτές κάνουν την εμφάνισή τους από τα πρώτα κιόλας δευτερόλεπτα της περιπέτειας που θα ζήσουμε παρέα με τον Arthur και τους δύο βασικούς συμμάχους του, την πριγκίπισσα Selenia και τον αδερφό της Betameche.
Η αισθητική του περιβάλλοντος που σχεδίασε η Etranges Libellules παραπέμπει σε έναν εξωτικό κόσμο, στον οποίο κυριαρχούν παραμυθένια πλάσματα, ενώ ακόμα και ο σχεδιασμός των ίδιων των Minimoys φέρνει στο μυαλό φιγούρες βγαλμένες από τη μυθολογία της Κεντρικής Ευρώπης. Σε ό,τι αφορά το gameplay, αυτό μοιάζει να είναι σε μεγάλο βαθμό δανεισμένο, όχι μόνο από τη σειρά Zelda, αλλά και από δεκάδες άλλα παιχνίδια που ανήκουν στις κατηγορίες platform και action adventure. Για την ακρίβεια, στο Arthur and the Minimoys οι παίκτες θα κληθούν να κάνουν δεκάδες διαφορετικά πράγματα, όπως να πολεμήσουν εχθρούς χρησιμοποιώντας σπαθιά, να προβούν σε χρήση και των τριών κεντρικών χαρακτήρων ούτως ώστε να λύσουν γρίφους, να αντιμετωπίσουν θηριώδη αφεντικά, τα οποία εμφανίζονται υπό τη μορφή γιγάντιων εντόμων, να αναρριχηθούν σε δυσπρόσιτα σημεία…ακόμα και μίνι παιχνίδια αγώνων ταχύτητας υπάρχουν σε αυτόν τον τίτλο.
Το ευχάριστο της υπόθεσης; Όλα αυτά τα επί μέρους τμήματα είναι σχεδιασμένα με αρτιότητα, χωρίς ποτέ το ένα να υπερισχύει του άλλου, κάτι που θα είχε ως αποτέλεσμα την επανάληψη και την κούραση του παίκτη. Μια σημαντική παράμετρος του gameplay που αξίζει να τονιστεί, είναι αυτή της συνεργασίας που πρέπει να υπάρξει μεταξύ των τριών χαρακτήρων και του τρόπου που ο παίκτης αποκτά, στη στιγμή, τον έλεγχο κάθε ενός εξ αυτών προκειμένου να αντεπεξέλθει στις απαιτήσεις κάθε αποστολής.
Ανάλογα λοιπόν με την εκάστοτε πρόκληση, ο παίκτης μπορεί να αναλάβει τον έλεγχο, εκτός φυσικά του Arthur, είτε της Selenia είτε του Betameche. Αυτό συμβαίνει διότι ο κάθε ένας από τους τρεις χαρακτήρες διαπρέπει και σε έναν τομέα, με τον Arthur να είναι αυτό που ονομάζουμε «all around character», δηλαδή χαρακτήρα κατάλληλο για «όλες τις δουλειές» την Selenia να είναι η ξιφομάχος της παρέας και τον Betameche να κάνει χρήση ranged όπλων. Συνδυάζοντας λοιπόν τις ιδιαίτερες ικανότητες των τριών, φτάνουμε στο σημείο να έχουμε μια «καλοκουρδισμένη» ομάδα, η οποία μπορεί να αντεπεξέλθει σε κάθε δυσκολία. Βέβαια, εδώ κάνει την εμφάνισή του ένα μικρό πρόβλημα με την AI του παιχνιδιού, ένα πρόβλημα που γίνεται ιδιαίτερα αισθητό στις μάχες καθώς οι χαρακτήρες που δεν ελέγχουμε σπανίως ενεργούν όπως θα έπρεπε, αδυνατώντας έτσι να προσφέρουν έστω και τη δέουσα βοήθεια. Επίσης, ένα ακόμα αρνητικό στοιχείο που εντοπίσαμε έχει να κάνει με τους γρίφους που ενσωμάτωσε στο gameplay η Etranges Libellules.
Παρόλο λοιπόν που το παιχνίδι αναφέρεται σε…«παιδικό» κοινό, πολλές φορές οι γρίφοι είναι βάναυσα δύσκολοι, όχι τόσο στην επίλυσή τους, όσο στην ανακάλυψή τους. Εν ολίγοις, δεν ήταν λίγες οι περιπτώσεις όπου περιφερόμασταν άσκοπα στο χώρο, μην έχοντας ιδέα τι έπρεπε να πράξουμε για να προχωρήσουμε παρακάτω (δεν υπάρχει καν σύστημα hints για τους γρίφους). Και δεδομένου ότι το Arthur and the Minimoys είναι ένα γραμμικό action adventure παιχνίδι, είναι εύκολο να αντιληφθείτε τις δυσκολίες που μπορεί να προκύψουν στην εξέλιξή του μετά την εφαρμογή αυτών των δύστροπων γρίφων. Αφήνοντας πίσω μας τα δύο πιο…ενοχλητικά στοιχεία που εντοπίσαμε κατά τη δοκιμή μας με τις δύο εκδόσεις του Arthur and the Minimoys, φτάνουμε στο σημείο, στο οποίο, κυριολεκτικά, εκπλαγήκαμε.
Αυτό το σημείο έχει να κάνει με τα γραφικά του τίτλου και ειδικότερα μιλώντας για την έκδοσή του στο PlayStation 2. Ποιος θα περίμενε λοιπόν ότι, ένα γαλλικό στούντιο με ελάχιστη εμπειρία στο χώρο θα προσέφερε –λίγο πριν το τέλος της σταδιοδρομίας του στην αγορά- ένα από τα ομορφότερα παιχνίδια για το σύστημα της Sony; Εκτός των ιδιαίτερα πιστών, στις αντίστοιχες της ταινίας, φιγούρων των ηρώων και του όμορφου περιβάλλοντος, που όντως δημιουργεί την αίσθηση ενός μικρόκοσμου με τα φυτά και τα έντομα να είναι γιγάντια και δεκάδες φορές μεγαλύτερα από τους ήρωες, η Etranges Libellules μας άφησε άναυδους καθώς κατάφερε να εφαρμόσει τεχνική Soft Focus στο PlayStation 2. Αυτή η τεχνική έγινε ευρέως γνωστή μετά την εμφάνιση του παιχνιδιού Starfox Adventures στο GameCube, όταν η Rare είχε κατορθώσει να εμφανίσει με χαρακτηριστικό ρεαλισμό της γούνα του κεντρικού χαρακτήρα, ενώ το επανέλαβε λίγα χρόνια μετά με τη φιγούρα του Conker στο Live & Reloaded.
Ωστόσο, το να βλέπεις ότι κάτι παρόμοιο μπορεί να υλοποιήσει και το PlayStation 2 είναι πραγματικό πρωτόγνωρο. Αυτό το εξαιρετικό real time εφέ εμφανίζεται στα μαλλιά των πρωταγωνιστών -και ειδικότερα σε αυτά Arthur- και συνδυάζεται ιδανικά με το γενικότερο απόκοσμο Bloom Effect φωτισμού που χαρακτηρίζει τον κόσμο των Minimoys. Αν δεν υπήρχαν ορισμένα ενοχλητικά προβλήματα της κάμερας, η οποία ενίοτε κάνει τα δικά της «παιχνίδια» και κολλάει σε αντικείμενα του περιβάλλοντος, τότε θα είχαμε να κάνουμε με μια από τις πιο εντυπωσιακές 3D μηχανές γραφικών για το PlayStation 2 που δημιουργήθηκαν ποτέ.
Είναι γεγονός ότι το Arthur and the Minimoys αποτελεί μια από τις πλέον ευχάριστες εκπλήξεις της τρέχουσας χρονιάς. Ελάχιστοι ήταν αυτοί που περίμεναν ότι ένα τόσο άγνωστο franchise θα κατάφερνε να βρει ικανοποιητική μεταφορά στον κόσμο των videogames, πόσο μάλλον από ένα στούντιο που δεν έχει ιδιαίτερες περγαμηνές στο χώρο. Εντούτοις, διαπιστώσαμε ότι το παιχνίδι της Atari στέκεται με άνεση απέναντι στον ανταγωνισμό, διαθέτει πολυμορφικό και επιτυχημένο gameplay, υπέροχα γραφικά και μια παραμυθένια ατμόσφαιρα που είναι ικανή να συνεπάρει ακόμα και τα…μεγαλύτερα παιδιά. Αν και η ταινία είναι εξίσου ικανοποιητική, τότε με ευκολία μπορούμε να αρχίσουμε να μιλάμε για την αυγή ενός νέου δυνατού franchise.
Γιώργος Καλλίφας
Widescreen Όχι
Ανάλυση Οθόνης 480i
PAL 60Hz Όχι
Ήχος Stereo
PEGI 3+
Απαιτήσεις συστήματος PC
Λειτουργικό Windows 2000/ XP
Επεξεργαστής 1 GHz
Μνήμη 256MB
Κάρτα γραφικών 64MB
Σκληρός δίσκος 7.6GB
