Ο “Νονός” έρχεται στα Wii και PlayStation 3 και είναι καλύτερος από ποτέ
Ο "Νονός" έρχεται στα Wii και PlayStation 3 και είναι καλύτερος από ποτέ
Βλέποντας τον τίτλο του παιχνιδιού θα μπορούσε να ειπωθεί ότι δεν υπάρχει ιδιαίτερος λόγος να προβούμε σε παρουσίαση ενός τίτλου, που έχει ήδη κλείσει έναν ολόκληρο χρόνο κυκλοφορίας και που, απλά, μεταφέρθηκε στα δύο νεότερα συστήματα της αγοράς. Αυτό θα ήταν σωστό αν οι εκδόσεις Blackhand και Don’s ήταν απλές μεταφορές του πρωτότυπου τίτλου στα Wii και PlayStation 3, όμως δεν είναι. Η Electronic Arts έχει κατηγορηθεί πολλάκις για εκμετάλλευση των franchises που έχει στην κατοχή της, όμως στην περίπτωση του The Godfather, σεβάστηκε όχι μόνο το βαρύ του όνομα, αλλά και τους υποψήφιους αγοραστές των δύο εν λόγω εκδόσεων, μιας και προσφέρει το ίδιο παιχνίδι μεν, με σημαντικές διαφορές και σωρεία νέων προσθηκών δε.
Ο πυρήνας βέβαια παραμένει ο ίδιος. Έχουμε να κάνουμε με ένα παιχνίδι που αντλεί τη θεματολογία του από τη διάσημη κινηματογραφική τριλογία του Coppola -και πιο συγκεκριμένα από την πρώτη ταινία που βασίστηκε στο φερώνυμο βιβλίο του Mario Puzο- και που χρησιμοποιεί ένα ύφος, το οποίο δανείζεται έντονα από το ανοιχτό gameplay που χαρακτηρίζει τα παιχνίδια Grand Theft Auto της Rockstar. Αν και οι δεσμοί με την κινηματογραφική παραγωγή είναι ισχυροί, η αλήθεια είναι ότι το The Godfather δεν ακολουθεί την αφήγηση και τα γεγονότα αυτής κατά γράμμα, αλλά έχει προσαρμοστεί έτσι ώστε η ροή του να καταστεί πιο ομαλή, πιο «gaming», αλλά και η εξέλιξή του πιο «ανοιχτή».
Η ιστορία ξεκινά δείχνοντάς μας ότι ο χαρακτήρας μας, αναζητώντας εκδίκηση από μια φατρία μαφιόζων, αποφασίζει να εργαστεί για τον Don Corleone, τον πιο ισχυρό άνθρωπο του υποκόσμου της Νέας Υόρκης. Το οικοδόμημα του The Godfather είναι χτισμένο επάνω στο κλασικό μοτίβο των αποστολών που χαρακτηρίζουν τα παιχνίδια ελεύθερης περιήγησης στο χώρο και απαιτούν από τον παίκτη να μεταβαίνει από το ένα σημείο της πόλης στο άλλο, συλλέγοντας χρήματα, συνομιλώντας με άλλα πρόσωπα και, φυσικά, προβαίνοντας σε βίαιες πράξεις, όπως τον ξυλοδαρμό όσων δεν υπακούν στους νόμους της οικογένειας.
Ενίοτε οι μικρές αψιμαχίες εξελίσσονται σε συρράξεις με πολλά μέλη αντίπαλων συμμοριών, οπότε και η κατάσταση αλλάζει δραματικά και το στοιχείο των βολών παίζει κυρίαρχο ρόλο στο gameplay του τίτλου. Όλα τα παραπάνω είναι γνωστά και τα είχαμε δει σε όλες τις εκδόσεις του παιχνιδιού που είχαμε δοκιμάσει μέχρι σήμερα (περισσότερες πληροφορίες θα βρείτε και στην παρουσίασή μας από τον Απρίλιο του 2006). Τι συμβαίνει όμως με τις μεταφορές στο Wii και στο PlayStation 3;
Μιλώντας ειδικότερα για την έκδοση Blackhand, αυτό που την κάνει να ξεχωρίζει είναι, φυσικά, το μοντέλο χειρισμού και οι δυνατότητες ανίχνευσης κίνησης του Wii Remote. H εν λόγω έκδοση χρησιμοποιεί σωρεία λειτουργιών βασιζόμενων στις κινήσεις του παίκτη, μέσα από τις οποίες δεν περιοριζόμαστε πλέον στο συνεχές πάτημα συγκεκριμένων κουμπιών του χειριστηρίου. Πιο συγκεκριμένα, αφού προχωρήσουμε στο κλείδωμα ενός στόχου πατώντας το κουμπί Ζ, μπορούμε να προβούμε σε οποιαδήποτε κίνηση επιθυμούμε χρησιμοποιώντας το Wii Remote με απρόσμενα απολαυστικά αποτελέσματα. Μπορούμε να ρίξουμε γροθιές, να πετάξουμε τις αντιπάλους σε τοίχους, να τους στραγγαλίσουμε ή να τους χτυπήσουμε χρησιμοποιώντας ένα ρόπαλο.
Σε γενικές γραμμές το σύστημα χειρισμού στις μάχες της έκδοσης Blackhand σου δίνει μια αίσθηση φυσικότητας και ρεαλισμού, η οποία ωστόσο δεν είναι τόσο εντυπωσιακή στην έκδοση Don’s για το PlayStation 3, όπου το Sixaxis τα καταφέρνει μεν ικανοποιητικά, αλλά όχι τόσο εντυπωσιακά όσο το Wii Remote. Ευχάριστο είναι το γεγονός πως αυτό το ιδιόμορφο μοντέλο χειρισμού λειτουργεί σωστά και στις μάχες με τα όπλα. Και εδώ χρησιμοποιείται το ίδιο σύστημα κλειδώματος στο στόχο, το οποίο εμφανίζει ένα στόχαστρο στο στήθος του αντιπάλου. Κινώντας το Wii Remote σε άλλα μέρη του σώματος μπορούμε να επιλέξουμε που θα βάλλουμε κατά του εχθρού και ανάλογα επέρχεται και ο βαθμός αποτελεσματικότητας των χτυπημάτων. Ακόμα και το ελεύθερο σύστημα σκόπευσης, το οποίο ακυρώνει κάθε αυτόματη λειτουργία lock on, εδώ λειτουργεί καλύτερα από ότι στις εκδόσεις για το PlayStation 2 και το Xbox.
Αναζητώντας τις διαφορές που υπάρχουν στις δύο νέες εκδόσεις βρεθήκαμε μπροστά προ αρκετών ευχάριστων εκπλήξεων. H επιτυχία της Electronic Arts δεν εντοπίζεται απλά και μόνο στη σωρεία νέων στοιχείων που έχουν προστεθεί στις Don’s και Blackhand εκδόσεις, αλλά και στο πως αυτές έχουν προσαρμοστεί άψογα στο σύνολο, χωρίς ποτέ να μοιάζουν με ξεχωριστά τμήματα που απλά και μόνο προστέθηκαν ως «γαρνιτούρα». Διαπιστώσαμε λοιπόν ότι στο πέρασμα του «Νονού» στα Wii και PlayStation 3 υπάρχουν 30 νέες αποστολές, κάτι που πρακτικά διπλασιάζει το σύνολο των αρχικών, νέες κινήσεις, νέα όπλα, νέα αυτοκίνητα και ένα σωρό ακόμα στοιχεία, που αυξάνουν δραματικά και την ποιότητα, αλλά και την αντοχή του τίτλου στο χρόνο. Κάποια από τα νέα «συστατικά» που χρίζουν ιδιαίτερης αναφοράς είναι, αρχικά, το νέο RPG σύστημα ανάπτυξης του χαρακτήρα, το οποίο μέσα από διάφορες επιλογές δίνει στον παίκτη τη δυνατότητα να εξελίξει τον ήρωά του ως Enforcer (καλύτερο μαχητή) ή Operator (πιο επιβλητικό σε ό,τι αφορά το κύρος και την επιρροή του προς τους άλλους).
Στη συνέχεια και στην προκειμένη μιλώντας για την έκδοση του PlayStation 3, διαπιστώσαμε ότι στο Blu-Ray έχει προστεθεί το «πακέτο επέκτασης» Corleone, όπως πολύ χαρακτηριστικά αναγράφεται στη συσκευασία, το οποίο ουσιαστικά είναι υλικό Director’s Cut, όπως σκηνές από τη δημιουργία του παιχνιδιού, αποκλειστικά videos και άλλα. Τέλος, μερικά ακόμα στοιχεία που καθιστούν την αγορά των εκδόσεων Blackhand και Don’s ως απαραίτητη για τους φίλους του είδους είναι: η προσθήκη των Hit Squads, στις οποίες μπορούμε να προσθέσουμε μέχρι και τέσσερα μέλη για να μας συνοδεύουν στις…εργασίες μας, οι τοποθετήσεις βομβών σε αυτοκίνητα, οι μάχες στις οροφές των κτιρίων και οι ακόμα μεγαλύτερης κλίμακας μάχες των συμμοριών.
Σε ό,τι αφορά τα γραφικά του τίτλου, δεν θα πρέπει να περιμένετε θαύματα. Όπως ήταν αναμενόμενο, η μηχανή γραφικών είναι ακριβώς ίδια με αυτήν των «μικρών» εκδόσεων (όταν ο χαμηλότερος παρανομαστής είναι το PS2 δεν πρέπει να περιμένεις και πολλά), ωστόσο έχουν επέλθει κάποιες βελτιώσεις, ειδικότερα στην έκδοση του PlayStation 3, η οποία βοηθήθηκε σημαντικά από την ανάλυση 720p. H έκδοση Don’s σίγουρα δεν μπορεί να κερδίσει τον χαρακτηρισμό «next-gen», μιας και ελάχιστες τεχνικές από αυτές που έχουμε δει τον τελευταίο καιρό στα κορυφαία παιχνίδια νέας γενιάς διαθέτει. Παρόλα αυτά, ο σχεδιασμός των χαρακτήρων συνεχίζει να είναι εντυπωσιακός, τα πρόσωπα των πρωταγωνιστών είναι εξόχως ρεαλιστικά και πιστά στους πραγματικούς ηθοποιούς, ενώ ορισμένα εφέ, όπως αυτά των εκρήξεων, στην έκδοση του PS3 έχουν υποστεί σημαντικές βελτιώσεις.
Ατυχώς, η Blackhand Edition για το Wii δεν βρίσκεται στα ίδια επίπεδα με αυτές των συστημάτων νέας γενιάς και παραπέμπει περισσότερο προς αυτήν του PlayStation 2, χωρίς όμως ποτέ αυτό να σημαίνει ότι το παιχνίδι είναι άσχημο. Υπάρχει και εδώ το εντυπωσιακό σύστημα δημιουργίας χαρακτήρα με το όνομα Mobface, ενώ σε ό,τι αφορά έναν ακόμα τεχνικό τομέα, αυτόν του ήχου, οι δύο νέες εκδόσεις παραμένουν στα ίδια υψηλά επίπεδα που χαρακτήριζαν το The Godfather στις περυσινές του κυκλοφορίες.
Αξίζει λοιπόν η αγορά των νέων εκδόσεων; Αν και δεν πιστεύαμε ότι θα το λέγαμε ποτέ για ένα port, η απάντηση είναι θετική. Στον πυρήνα του το παιχνίδι παραμένει μεν ίδιο με τις αρχικές εκδόσεις, όμως τα πολλά νέα χαρακτηριστικά που προστέθηκαν στην έκδοση για το PlayStation 3 και το υποδειγματικό μοντέλο χειρισμού της έκδοσης για το Wii, δεν αλλάζουν απλά και μόνο επιφανειακά το The Godfather, αλλά του προσδίδουν μεγαλύτερη αξία και ακόμη μεγαλύτερη αντοχή στο χρόνο. Αν πέρυσι το αποκτήσατε, υπάρχει λόγος να το απολαύσετε ξανά, όμως αφού πρώτα δείτε τις νέες εκδόσεις και εκτιμήσετε ότι σας ενδιαφέρουν αυτά που έχουν να προσφέρουν. Αν δεν έχετε ασχοληθεί καθόλου με τον τίτλο της EA, αυτή είναι η καλύτερη ευκαιρία που παρουσιάστηκε μέχρι σήμερα.
Μάριος Θεοτοκάς
Ανάλυση 480i/ 480p (720p στην έκδοση PS3)
Widescreen Ναι
PAL 60 Hz Ναι
Ήχος Stereo/ Surround (Dolby Digital 5.1 στην έκδοση PS3)
PEGI 18+
