Το πρώτο ”ποδοσφαιράκι” του Wii και το πρώτο παιχνίδι με online δυνατότητες
Το πρώτο ”ποδοσφαιράκι” του Wii και το πρώτο παιχνίδι με online δυνατότητες
Ο παρατηρητής της πορείας των συστημάτων της Nintendo τα τελευταία χρόνια, μπορεί με μεγάλη ευκολία να εντοπίσει την απουσία αξιόλογων παιχνιδιών ποδοσφαίρου από αυτά. Από την άλλη, είναι κοινώς αποδεκτό ότι η ιαπωνική εταιρία προσπαθεί πάντα να ενισχύσει τα αδύνατα σημεία της με τίτλους που φέρουν στο ρόλο του πρωταγωνιστή τον Mario (το αν τα καταφέρνει ή όχι είναι θέμα που δεν μπορεί να καλυφθεί με μία απλή αναφορά). Ποιο είναι λοιπόν το αποτέλεσμα στην ανάμειξη ενός arcade παιχνιδιού ποδοσφαίρου και των χαρακτήρων από τον κόσμο του γνωστού Ιταλού υδραυλικού; Το Mario Strikers: Charged Football αποτελεί την συνέχεια του Mario Smash Football που κυκλοφόρησε στο GameCube και απέτυχε (παταγωδώς) να μεταφέρει μία όμορφη ποδοσφαιρική ατμόσφαιρα, ενώ αξίζει αναφοράς ότι και το νέο παιχνίδι (όπως πολλά ακόμα) ξεκίνησε να δημιουργείται για το προηγούμενο σύστημα της Nintendo, αλλά μεταφέρθηκε τελικά στο Wii.
Το concept είναι λίγο-πολύ γνωστό… Δύο ομάδες των πέντε παικτών παρατάσσονται σε μία μεγάλη ποικιλία αγωνιστικών γηπέδων με σκοπό την κατάκτηση της νίκης. Για διαιτητές και βοηθούς ούτε λόγος, μιας και στο Mario Strikers: Charged Football δεν υπάρχουν ούτε φάουλ, ούτε κίτρινες, ούτε κόκκινες κάρτες. Κάθε ομάδα έχει τον τερματοφύλακά της, τρεις απλούς παίκτες και τον αρχηγό (captain), ο οποίος αποτελεί και το μεγάλο ατού της, αφού συνοδεύεται από super κινήσεις και δυνατότητα για πολύ δυνατά σουτ (τα λεγόμενα στον τίτλο megashots).
Ο έλεγχος είναι το σημείο που κερδίζει αμέσως τις εντυπώσεις. Η κατηγορία των παιχνιδιών ποδοσφαίρου είναι αρκετά απαιτητική σε επίπεδο ελέγχου και το GameOver οφείλει να ομολογήσει ότι περίμενε πολλά σε αυτό τον τομέα από την Nintendo. Ευτυχώς για όλους μας, ο τίτλος τα καταφέρνει άριστα σε επίπεδο χειρισμού. Το stick στο Nunchuk αναλαμβάνει να κινήσει τον παίκτη σε όλα τα μήκη και πλάτη του γηπέδου, ενώ το πλήκτρο C στο περιφερειακό του Wii Remote ενεργοποιεί τα special abilities των αρχηγών (πχ. ο Mario γίνεται τεράστιος και πατάει τους αντιπάλους). Στα του Wii Remote, το πλήκτρο Α μεταφέρει την μπάλα ανάμεσα στα μέλη της ομάδας (πάσα), ενώ το αντίστοιχο Β έχει επωμιστεί το βάρος των σουτ. Ο μηχανισμός των σουτ ωστόσο έχει αρκετά μεγάλο ενδιαφέρον…
Όσο περισσότερο κρατάει ο παίκτης πατημένο το Β, τόσο πιο δυνατό είναι και το σουτ που γίνεται. Ωστόσο, υπάρχει και η δυνατότητα των megashots, τα οποία πραγματοποιούνται με παρατεταμένο κράτημα του πλήκτρου. Ο χαρακτήρας μαζεύει με αυτό τον τρόπο ενέργεια στο πόδι του και ο μηχανισμός εμφανίζει έναν δείκτη στο κάτω αριστερά μέρος της οθόνης. Εκεί, απεικονίζεται μία κυκλική τροχιά (ανάλογη με αυτές που δίνουν το «παρών» στα παιχνίδια golf), όπου ο παίκτης αρχικά καλείται να πατήσει το πλήκτρο Β ξανά όταν ο ειδικός κέρσορας περάσει από την περιοχή που επιθυμεί. Κάθε περιοχή έχει χωριστεί ανάλογα με τον αριθμό των σουτ που θα γίνουν προς το αντίπαλο τέρμα.
Κάτι τέτοιο έχει ως αποτέλεσμα την δυνατότητα επίτευξης μέχρι και έξι τερμάτων στην ίδια επίθεση. Αφού γίνει η επιλογή του αριθμού των σουτ, ο κέρσορας συνεχίζει να κινείται, προς τα δεξιά αυτή τη φορά. Ο παίκτης σε αυτό το στάδιο καλείται να πατήσει το Β όσο πιο κοντά στην πορτοκαλί περιοχή, έτσι ώστε να εξασφαλίσει όσο το δυνατόν μεγαλύτερη ταχύτητα στα χτυπήματά του. Αξίζει να σημειωθεί ότι τα megashots μπορεί να εξασφαλίσουν μέχρι και εύκολη ανατροπή μεγάλων σκορ, ωστόσο είναι άνετα στην εκτέλεσή τους μόνο στα πρώτα επίπεδα του single player mode, κυρίως επειδή οι αντίπαλοι μετέπειτα (είτε και οι άλλοι παίκτες μέσω multiplayer) δεν αφήνουν πάντα περιθώρια για σουτ.
Εδώ κρύβεται κι άλλο ένα σημαντικό σημείο στο gameplay, καθώς δίνεται στον παίκτη η δυνατότητα με την κίνηση του Wii Remote προς μία κατεύθυνση το χτύπημα ενός αντιπάλου ή ακόμα και το τάκλιν. Σε περίπτωση που κάτι τέτοιο επιτευχθεί, ο επιτιθέμενος που έχει ξεκινήσει την διαδικασία δυνατού σουτ ή megashot διακόπτεται και χάνει την κατοχή της μπάλας. Αρκετά ενδιαφέρον στα megashots παρουσιάζει και η διαδικασία στο διπλό παιχνίδι. Ο αμυνόμενος παίρνει τον έλεγχο του τερματοφύλακα και έρχεται μπροστά σε μία οθόνη με μπάλες που κατευθύνονται προς το μέρος του. Όσες από αυτές καταφέρει να αποκρούσει κινώντας ένα σετ γαντιών και πατώντας το πλήκτρο Α, δεν θα καταλήξουν στο τέρμα, κάτι που δεν συμβαίνει με όσες του ξεφύγουν…
Σε επίπεδο modes, ο τίτλος ξεκινάει προσφέροντας ένα ειδικό training τομέα με 10 ειδικές προπονήσεις που βοηθούν τον παίκτη να κατανοήσει πλήρως τους μηχανισμούς του gameplay. Πέραν αυτού, στο single player προσφέρονται τα Road to Striker Cup (σειρά αγώνων που οδηγούν σε κατακτήσεις διάφορων κυπέλλων) και Challenges (ίδια ακριβώς λογική με τα αντίστοιχα της σειράς FIFA όπου δίνονται στον παίκτη συγκεκριμένοι στόχοι, για παράδειγμα, να ανατρέψει ένα εις βάρος του σκορ σε μικρό χρονικό διάστημα). Το online είναι ένα σημείο που πρέπει να σταθεί κάθε κάτοχος Wii, μιας και για πρώτη φορά προσφέρεται στο σύστημα δυνατότητα αγώνων μέσω διαδικτύου. Οι ευρωπαίοι gamers μπορούν να αντιμετωπίσουν ο ένας τον άλλον σε ranked και unranked αγώνες, ενώ αν θέλετε να αντιμετωπίσετε χρήστη από άλλη ήπειρο, χρειάζεστε απαραίτητα το Friend Code του.
Στα του τεχνικού τομέα, το Mario Strikers: Charged Football τα καταφέρνει χωρίς να εκπλήξει. Τα γραφικά είναι μέτρια σε επίπεδο που να μπορεί καθένας να ισχυριστεί πως ο τίτλος θα μπορούσε να κυκλοφορήσει άνετα στο GameCube, ενώ και οι κλασικοί ήχοι των Mario τίτλων κάνουν κι εδώ την εμφάνισή τους. Το animation είναι προσεγμένο, αλλά λόγω της φύσης του τίτλου δεν μπορεί να έχει κανείς ιδιαίτερες απαιτήσεις μιας και η καρτουνίστικη προσέγγιση των χαρακτήρων και το μικρό τους μέγεθος σε σχέση με το περιβάλλον δεν μας δημιούργησε από την πρώτη στιγμή μεγάλες προσδοκίες. Το ευτυχές για την Nintendo είναι ότι το gameplay καταφέρνει να κλέψει τις εντυπώσεις και το μάτι του gamer δεν πέφτει τόσο πολύ σε… εικαστικές λεπτομέρειες.
Στα αρνητικά του παιχνιδιού υπάρχουν δύο πολύ βασικά σημεία που οφείλουμε να σταθούμε. Το πρώτο είναι ότι το ΑΙ παρουσιάζει έλλειψη ισορροπίας. Τα πρώτα επίπεδα του single player είναι απίστευτα απλοϊκά, την ώρα που η δυσκολία αρχίζει να αυξάνει απότομα μετά από μερικούς αγώνες. Κάτι τέτοιο ίσως οδηγήσει τους πιο άπειρους παίκτες μετά από λίγο στην απομάκρυνση από την κονσόλα τους… Ακόμα, είναι εύκολα αντιληπτό ότι οι CPU-controlled τερματοφύλακες των ομάδων στις περιπτώσεις των megashots προχωρούν σε random αποκρούσεις, αφού πολλές φορές δεν παίζει κανέναν απολύτως ρόλο το πόσο γρήγορα σουτ πραγματοποιείτε. Το δεύτερο σημαντικό θέμα που αντιμετωπίζει ο τίτλος είναι η κατά περιόδους της ημέρας αδυναμία σύνδεσης στο Nintendo Wi-Fi Connection. Μπορεί κάτι τέτοιο να είναι παροδικό και μετέπειτα να διορθωθεί, ωστόσο το GameOver οφείλει να το τονίσει για όσους προχωρήσουν άμεσα στην αγορά του.
Εν ολίγοις, το Mario Strikers: Charged Football καταφέρνει να κερδίσει τις εντυπώσεις παρά τις όποιες «παιδικές ασθένειες» που πηγάζουν κατά κύριο λόγο στις επιλογές της ίδιας της Nintendo. Το πολύ εθιστικό gameplay νικά κατά κράτος τα μέτρια γραφικά, τον απίστευτα κοινότυπο ηχητικό τομέα και το προβληματικό ΑΙ, προσφέροντας ένα ποδοσφαιρικό παιχνίδι που τα πηγαίνει καλά σε επίπεδο single-player, αλλά εκτοξεύεται σε επίπεδο multiplayer. Ελπίζουμε ότι το επόμενο βήμα της εταιρίας του Κιότο για το μέλλον της σειράς θα πατάει σε πιο γερές βάσεις…
Παύλος Παπαπαύλου
Ανάλυση οθόνης 480i/480p
Widescreen Ναι
PAL 60Hz Ναι
Ήχος Stereo/Dolby Pro Logic II
PEGI 7+
