Ένα αναλυτικό άρθρο, αφιερωμένο στην ιστορία και στα FPS παιχνίδια της Monolith Productions
Ένα αναλυτικό άρθρο αφιερωμένο στην ιστορία και στα FPS παιχνίδια της Monolith Productions
Το είδος των FPS αποτελεί, πιθανότατα, το πιο διαδεδομένο είδος παιχνιδιών και μέσω αυτού γίνονται οι μεγαλύτερες εξελίξεις στους τομείς των γραφικών, της τεχνητής νοημοσύνης, της φυσικής και άλλων. Τέτοια παραδείγματα μπορούν εύκολα να έρθουν στο μυαλό σκεπτόμενοι τίτλους όπως τα εκπληκτικά Quake, Half Life των I.d. και Valve αντιστοίχως. Μία εταιρεία που έχει, επίσης, διαπρέψει στον τομέα των FPS είναι και η Monolith Productions. Η εταιρία αυτή ιδρύθηκε το 1994 από μία μικρή ομάδα έξι ατόμων, με σκοπό την δημιουργία συναρπαστικών παιχνιδιών με εθιστικό gameplay. Αρχικά, οι ιδρυτές της Monolith αποφάσισαν να συμμετάσχουν σε έναν ευρωπαϊκό διαγωνισμό επίδειξης έχοντας στα χέρια τους ένα πρόγραμμα βασισμένο στα Windows, που επιδείκνυε γραφικά για παιχνίδια, τα οποία μέχρι τότε θεωρούνταν δυνατά να λειτουργήσουν μόνο με τη βοήθεια του Dos.
Αυτή η παρουσίαση τράβηξε την προσοχή της Microsoft οδηγώντας στη συνεργασία τους, η οποία είχε ως αποτέλεσμα τη δημιουργία μιας πρώιμης έκδοσης της μηχανής γραφικών, γνωστής πλέον με το όνομα «LithTech». Η μηχανή αυτή συνεχίζει να βρίσκεται υπό εξέλιξη έχοντας κυκλοφορήσει ως τώρα σε πάνω από 7 εκδόσεις. Έχει την δυνατότητα δημιουργίας λεπτομερών και ξεχωριστών γραφικών, έτσι ώστε τα παιχνίδια που λειτουργούν με αυτήν να μην έχουν αναγκαστικά παρόμοιο ύφος αλλά, αντίθετα, να μπορούν να διαθέτουν διαφορετικά και μοναδικά περιβάλλοντα. Το 1999 η Monolith δημιούργησε μία θυγατρική εταιρία με το όνομα LithTech Inc. (η οποία είναι γνωστή πλέον με το όνομα Touchdown Entertainment) με σκοπό της, μεν πρώτης, να έχει την πλήρη ενασχόληση με την ανάπτυξη παιχνιδιών και, της δεύτερης, την συνεχή εξέλιξη της μηχανής γραφικών.
Η Monolith εδρεύει στην Washington έχοντας πλέον στο δυναμικό της περισσότερους από 100 υπαλλήλους χωρισμένους σε τρεις διαφορετικές ομάδες εργαζόμενοι για διαφορετικούς τίτλους. Συνεργάζεται με διάφορες εταιρίες για την έκδοση των τίτλων της, ανάμεσά στις οποίες οι SEGA, Vivendi Universal, Microsoft και άλλες, ενώ, μέχρι σήμερα, έχει εκδώσει 18 παιχνίδια με τα 10 από αυτά να ανήκουν στην κατηγορία των FPS. Στο παρόν άρθρο θα παρουσιάσουμε και τα 10 παιχνίδια από αυτήν την κατηγορία καθώς αυτά κατάφεραν, είτε να δημιουργήσουν ξεχωριστούς και ατμοσφαιρικούς τίτλους, είτε να μεταφέρουν με πολύ καλή ποιότητα τα στοιχεία που οδηγούν τους παίκτες στην ενασχόλησή τους με αυτό το είδος, δηλαδή, γρήγορη, απλή, καταιγιστική και εθιστική δράση.
Blood
Εκδότης GT Interactive
Χρονιά 1997
Συστήματα PC
Μηχανή Γραφικών Build (Duke Nukem 3D)
Η πρώτη, ουσιαστικά, μεγάλη προσπάθεια της Monolith στον χώρο των παιχνιδιών και των FPS ταυτόχρονα διαδραματιζόταν στην εποχή της Άγριας Δύσης και στα τέλη του 19ου αιώνα. Ο παίκτης έπαιρνε το ρόλο του αντιήρωα Caleb, ο οποίος αφού γνωρίζει την Ophelia Price, μία μυστηριώδη γυναίκα, ανέρχονται στο ύψιστο αξίωμα της παραθρησκευτικής οργάνωσης με το όνομα Cabal όπου λατρεύουν την θεότητα Tchernobog, μόνο για να δολοφονηθούν από τον ίδιο για ανεξήγητο λόγο. Όμως, μερικά χρόνια μετά, Caleb ανασταίνεται μυστηριωδώς και από κει και πέρα αρχίζει το κυνήγι της εκδίκησης. Όπως προϊδεάζει το όνομα του παιχνιδιού, ήταν ένα από τα πιο αιματηρά παιχνίδια που είχαν κυκλοφορήσει εκείνη την εποχή. Ούτε λίγο ούτε πολύ, μπορούσατε να κόψετε τα κεφάλια των εχθρών (αλλά ακόμα και αθώων) με τη δυνατότητα να τα κλωτσάτε, να ανατινάξετε εχθρούς με αποτέλεσμα πολλές φορές την πτώση των μελών τους μπροστά στα μάτια του ήρωα ή να τους βάλετε φωτιά κάνοντάς τους να τρέχουν ουρλιάζοντας μέχρι να ξεψυχήσουν.
Οι εχθροί αυτοί αριθμούσαν 20 διαφορετικούς τύπους από ποντίκια και νυχτερίδες μέχρι ζόμπι και διαβολικά όντα, προσθέτοντας σε αυτούς και τους 5 τελικούς αρχηγούς παρέχοντας ομολογουμένως μεγάλη ποικιλία. Ο χαρακτήρας, φυσικά, είχε και τα ανάλογα όπλα (10 συνολικά) για να αντεπεξέλθει στις προκλήσεις. Αυτά ξεκινούσαν από κλασσικές καραμπίνες και πολυβόλα και έφθαναν μέχρι μαγικά ραβδιά και κούκλες Voodoo. Πρωτοτυπία για εκείνη την εποχή ήταν και η εισαγωγή δευτερεύουσας λειτουργίας σε πολλά από τα όπλα. Τα περιβάλλοντά του ήταν σχεδιασμένα με τον ψευδό 3D τρόπο όπως αυτά του Doom έχοντας όμως πολύ περισσότερη λεπτομέρεια και ποικιλία μεταξύ των επιπέδων. Τα επίπεδα αυτά εναρμονίζονταν με το βίαιο στοιχείο του παιχνιδιού έχοντας σε διάφορα μέρη του σκηνικού κρεμασμένα ή διαμελισμένα πτώματα. Το αιματηρό θέμα του παιχνιδιού (που ξεπερνούσε αρκετά σε βαθμό τους τίτλους της εποχής), σε συνδυασμό με το γρήγορο και γεμάτο δράση gameplay, τον έκανε έναν απόλυτα διασκεδαστικό FPS τίτλο.
Αξιοσημείωτα στοιχεία
Το παιχνίδι είχε πολλές κωμικές αναφορές σε ταινίες όπως η φράση του Caleb όταν ανασταίνεται στην αρχή του παιχνιδιού φωνάζοντας “I live again!” παρμένη από το Army Of Darkness.
Κυκλοφόρησαν δύο επιπλέον επεισόδια, το πρώτο με το όνομα Post Mortem δημιουργημένο από την Monolith και το δεύτερο με το όνομα Cryptic Passage από την Sunstorm Interactive, τα οποία περιείχαν από 9 και 10 επίπεδα αντίστοιχα συνεχίζοντας την υπόθεση του παιχνιδιού.
Περιλάμβανε και multiplayer mode που επέτρεπε το co-op παίξιμο των single player αποστολών και την δυνατότητα deathmatch όπου μπορούσαν να παίξουν έως 8 παίκτες.
Το παιχνίδι αρχικά επρόκειτο να ονομαστεί “Horror 3D”.
Shogo: Mobile Armor Division
Εκδότης Monolith
Χρονιά 1998
Συστήματα PC
Μηχανή Γραφικών LithTech 1.0
Το δεύτερο FPS της Monolith κατάφερε να κερδίσει τις εντυπώσεις με την anime ατμόσφαιρα που είχε και το επιτυχές “πάντρεμα” δύο ειδών gameplay. Οι έντονες επιρροές από την anime σκηνή φαίνονταν εξαρχής από τον τρόπο της παρουσίασης και της μουσικής του εισαγωγικού βίντεο. Στο παιχνίδι παίρνατε το ρόλο του Sanjuro, ο οποίος έχοντας χάσει αγαπημένα πρόσωπα στον πόλεμο που μαίνεται στον πλανήτη Cronus, παίρνει μέρος στη μάχη προκειμένου να εκδικηθεί τον άδικο χαμό τους. Η ιστορία εξελίσσεται σε μεγάλο βαθμό επικοινωνώντας με φιλικά και εχθρικά πρόσωπα μέσω ασυρμάτου. Όλα τα κείμενα ήταν ηχογραφημένα με τους ηθοποιούς να κάνουν πολύ καλή δουλειά στην απόδοσή τους. Κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού οι αποστολές εναλλάσσονταν σε αυτές που ελέγχατε τον ίδιο τον χαρακτήρα και σε αυτές που χειριζόσασταν ένα από τα 4 mech που διέθετε το παιχνίδι, τα οποία είχαν την δυνατότητα να μετασχηματιστούν σε οχήματα προκειμένου να μετακινούνται στα επίπεδα πιο γρήγορα. Όλα τα mech, ανεξάρτητα από τα διαφορετικά χαρακτηριστικά τους, είχαν την ταχύτητα και την ευελιξία που διακρίνει τη φιλοσοφία των mech των anime.
Η δράση ήταν αμείωτη και στους δύο τομείς του gameplay χαρίζοντας πολύ καλά εφέ εκρήξεων και εκπληκτικά scripted animations (προσχεδιασμένα δηλαδή) για τους εχθρούς όταν δέχονταν τους πυροβολισμούς σας. Συνολικά το οπλοστάσιο του παιχνιδιού αριθμούσε 21 όπλα με τα 9 να είναι για τον χαρακτήρα και τα 12 για το mech. Κάθε ένα από αυτά είχε ξεχωριστό και λεπτομερή σχεδιασμό περιλαμβάνοντας μαχαίρια, σπαθιά katana, μέχρι εκτοξευτές πολλαπλών πυραύλων. Η αλληλεπίδραση με το περιβάλλον ήταν αρκετά καλή για την εποχή και έδινε τη δυνατότητα να καταστρέφετε αρκετά αντικείμενα στα επίπεδα τόσο με το mech όσο και με τον χαρακτήρα. Όπως συνηθίζεται στην πλειοψηφία των παιχνιδιών της Monolith, έτσι κι εδώ, το στοιχείο της βίας υπήρχε σε μεγάλο βαθμό με τους εχθρούς να δημιουργούν βροχή αίματος όταν ανατινάζονταν ή όταν δέχονταν σφαίρες. Τέλος, το Shogo μπορεί να μην είχε την λεπτομέρεια του Half Life στα γραφικά, ωστόσο, η LithTech κατάφερνε να δημιουργήσει μεγάλα και ποικιλόμορφα περιβάλλοντα, που σε συνδυασμό με τα μοναδικά εφέ των εκρήξεων και των όπλων, κατάφερναν να δημιουργήσουν τελικά ένα πολύ καλό και ξεχωριστό αποτέλεσμα.
Αξιοσημείωτα στοιχεία
Στο παιχνίδι παίρνατε σε ένα σημείο ένα κουκλάκι που έκανε θόρυβο όταν το πιέζατε προκειμένου να βρείτε ένα γατάκι, το οποίο μπορούσε να χρησιμοποιηθεί σαν όπλο στο multiplayer κάνοντας τον αντίπαλο (τον χαρακτήρα του τουλάχιστον) να κλαίει για μερικά δευτερόλεπτα, μην μπορώντας έτσι να πυροβολήσει.
Το παιχνίδι αρχικά επρόκειτο να ονομαστεί “Heavy Metal”.
Ανάλογα με την επιλογή που κάνατε σε δύο σημεία του παιχνιδιού μπορούσατε να οδηγηθείτε σε ένα από τα εναλλακτικά φινάλε.
Ήταν προγραμματισμένο να κυκλοφορήσει ένα expansion με το όνομα Legacy Of The Fallen, που θα πρόσθετε αρκετά νέα mech και όπλα, όμως, έπειτα από πολλές καθυστερήσεις ακυρώθηκε.
{PAGE_BREAK}
Blood II: The Chosen
Εκδότης GT Interactive
Συστήματα PC
Χρονιά 1998
Μηχανή Γραφικών LithTech 1.0
Η συνέχεια των περιπετειών του Caleb διαδραματιζόταν το 2028, όπου τα μέλη της μυστικιστικής οργάνωσης Cabal προσπαθούν να τον σκοτώσουν προκείμενου να αναστήσουν τον θεό Tchernobog. Σκοπός σας ήταν, φυσικά, να τους αντιμετωπίσετε και να βάλετε ένα τέλος στην αναγέννηση αυτής της θεότητας. Το παιχνίδι κατάφερε να βελτιωθεί σε όλους τους τομείς σε σχέση με το Blood οδηγώντας σε εντονότερο και πιο ικανοποιητικό gameplay. Τα όπλα διπλασιάστηκαν φτάνοντας συνολικά τα 20, ενώ στα περισσότερα περιλαμβανόταν και πάλι η δευτερεύουσα λειτουργία. Καινούριο στοιχείο του παιχνιδιού ήταν η δυνατότητα να διαλέξετε έναν από τους τέσσερις διαθέσιμους χαρακτήρες, που διαφέρανε ως προς την ικανότητα στόχευσης, ενέργειας και θωράκισης.
Τα animation των εχθρών στην κίνηση τους, αλλά και στους διάφορους scripted θανάτους που είχαν, ήταν άρτια φτιαγμένα και σε συνδυασμό με τα πολύ καλά ηχητικά των όπλων, που απέδιδαν την αίσθηση της δύναμή τους σε μεγάλο βαθμό, κατάφερναν να δημιουργήσουν απόλυτα ικανοποιητική δράση. Φυσικά, το έντονο στοιχείο της βίας παρέμενε αμείωτο και σε αυτόν τον τίτλο. Η ανανέωση της μηχανής γραφικών από την Build στην LithTech 1.0 είχε σαν αποτέλεσμα την μετατροπή των ψευδό 3D γραφικών του πρώτου μέρους σε πλήρως 3D, με αποτέλεσμα τη δημιουργία πολλών ξεχωριστών περιβαλλόντων -από σκοτεινά σοκάκια και σταθμούς τραίνων μέχρι μεγάλα εργοστάσια και φουτουριστικές ιπτάμενες μηχανές- με σχεδιασμό που μπορούσε να συγκριθεί άνετα με μεγάλα παιχνίδια της εποχής όπως τα Quake II και Unreal.
Αξιοσημείωτα Στοιχεία
Διέθετε multiplayer mode όπου μπορούσαν να παίξουν έως και 32 άτομα.
Δεδομένου ότι έπρεπε πολύ συχνά να βρίσκετε διάφορα κλειδιά για να ξεκλειδώσετε πόρτες, η Monolith αυτοσαρκαζόταν έχοντας σε διάφορα σημεία επίπεδα ταμπέλες που ανέγραφαν “silver key industries”.
The Operative: No One Lives Forever
Εκδότης Fox Interactive
Συστήματα PC, Playstation 2, Mac
Χρονιά 2000
Μηχανή Γραφικών LithTech 2.0
Ένα από τα καλύτερα δημιουργήματα της Monolith, που κατάφερε να δώσει νέα πνοή στο κορεσμένο είδος των FPS και να εντυπωσιάσει με το βαθύ gameplay και την υψηλή ποιότητα παραγωγής. Διαδραματιζόταν στη δεκαετία του ’60 γεγονός το οποίο γινόταν γρήγορα εμφανές από το σχέδιο του αρχικού μενού και, έπειτα, κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού έχοντας έντονο το στοιχείο των χρωμάτων, το ιδιαίτερα φανταχτερό ντύσιμο και, γενικότερα, την ανάλογη φιλοσοφία της εποχής σε ένα σκηνικό που φαινόταν να είναι επηρεασμένο σε μεγάλο βαθμό από τις ταινίες “Austin Powers”. Ο παίκτης έπαιρνε το ρόλο της γοητευτικής πράκτορος Cate Archer, μέλος της υπηρεσίας U.N.I.T.Y., με αποστολή να εξουδετερώσει την τρομοκρατική οργάνωση H.A.R.M.. Η ιστορία θύμιζε σε μεγάλο βαθμό αυτές των James Bond και των ιδιαίτερα “διαβολικών” κακών, και προωθούταν μέσω των ιδιαίτερα καλά σκηνοθετημένων cutscenes, που παρεμβάλλονταν μεταξύ των αποστολών περιέχοντας χιουμοριστικούς διαλόγους, οι οποίο συχνά διακωμωδούσαν εύστοχα ταινίες του είδους.
Προκειμένου να τα καταφέρετε στις αποστολές, είχατε πρόσβαση σε όπλα της εποχής, εκ των οποίων τα 11 ήταν πραγματικά (αν και τα περισσότερα με αλλαγμένα ονόματα) και τα 3 φανταστικά παρουσιάζοντας γενικά πολύ καλή ποικιλία από πιστόλια, πολυβόλα και sniper. Εκτός όμως από τη μέθοδο της κατά μέτωπο επίθεσης πολλές αποστολές μπορούσατε να τις προσεγγίσετε με stealth τακτική, η οποία, ομολογουμένως, λειτουργούσε πολύ καλά και χωρίς να ρίχνει το ρυθμό ή να γίνεται εκνευριστική. Το παιχνίδι σας παρότρυνε σε αυτήν την τακτική δίνοντας σας για αυτόν τον σκοπό χρήσιμα gadget και βαθμολογώντας σας στο τέλος κάθε αποστολής ανάλογα με το πόσο “αθόρυβοι” ήσασταν. Συνολικά είχε 11 gadgets με το μοναδικό σχεδιασμό που συνήθως έχουν αυτά σε κατασκοπικές ταινίες, όπως για παράδειγμα ένα κραγιόν που μπορούσε να χρησιμοποιηθεί σαν εκρηκτικό. Η τεχνητή νοημοσύνη ήταν εξαιρετική για την εποχή, αφού επέτρεπε στους εχθρούς να εφαρμόζουν τακτικές ανάλογα με τον αριθμό τους και τους έδινε τη δυνατότητα να καλύπτονται ή να δημιουργούν κάλυψη ρίχνοντας έπιπλα. Τα γραφικά του ήταν πολύ καλά, κυρίως στον καλλιτεχνικό τομέα, δίνοντας πολύ αποτελεσματικά την ιδιαίτερη αισθητική της εποχής και καθιστώντας το σκηνικό, όπου διαδραματιζόταν το παιχνίδι, μοναδικό.
Αξιοσημείωτα Στοιχεία
Αν πλησιάζατε αθόρυβα φρουρούς μπορούσατε να τους ακούσετε να συζητάνε συχνά για περίεργα θέματα όπως για παράδειγμα τη διαφορά που έχει η “συσχέτιση” με το “αιτιατό” και το πως αυτό σχετίζεται με την κατανάλωση μπύρας μεταξύ εγκληματιών (!?!?!?).
Στα αρχικά στάδια ανάπτυξης του παιχνιδιού ο χαρακτήρας που θα ελέγχατε προγραμματιζόταν να είναι άντρας (με το όνομα Adam Church), ο οποίος θα εργαζόταν στην MI0.
Aliens Vs. Predator 2
Εκδότης Fox Interactive
Συστήματα PC, Mac
Χρονιά 2001
Μηχανή Γραφικών LithTech Talon
Το sequel του τίτλου της Rebellion (Aliens Vs Predator) κατάφερε να τον ξεπεράσει σε μεγάλο βαθμό δημιουργώντας μία πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία, βαθύτερο gameplay και ατμόσφαιρα γεμάτη ένταση ανάλογη, κυρίως, με αυτήν των ταινιών Aliens (εκτός της 4ης…). Το παιχνίδι περιείχε 3 campaigns με κάθε μία να εξιστορεί την περιπέτεια των τριών πρωταγωνιστών -έναν πεζοναύτη, ένα Alien και έναν Predator. Πρωτοτυπία του σεναρίου ήταν το γεγονός ότι οι αποστολές και των τριών χαρακτήρων εξελίσσονταν ταυτόχρονα, βλέποντας πολλές φορές έτσι τις πράξεις που κάνατε με έναν χαρακτήρα μέσα από τα μάτια ενός άλλου. Για παράδειγμα, στην πρώτη αποστολή του πεζοναύτη ελευθερώνατε, από σφάλμα, έναν Predator μόνο για να ξαναδείτε αυτήν την σκηνή από την πλευρά του τελευταίου όταν ξεκινούσατε το campaign του Predator. Σκηνές σαν κι αυτή, που εξελίσσονταν κατά την διάρκεια του παιχνιδιού, κατάφερναν να πετύχουν την αίσθηση πως παίρνατε μέρος σε μία ενιαία ιστορία. Κάθε ένας από τους χαρακτήρες ήταν πολύ διαφορετικός στο gameplay του με εξοπλισμό και δυνατότητες σύμφωνες με τις ταινίες.
Έτσι, ο πεζοναύτης βασιζόταν στα ποικίλα όπλα (10 συνολικά) και στα gadgets, όπως τον ιδιαίτερο ανιχνευτή κίνησης από την ταινία Aliens, ο Predator είχε, φυσικά, το πλεονέκτημα της ανώτερης τεχνολογίας που είχε στα χέρια του με ισχυρά όπλα, διάφορους τύπους όρασης για να αναγνωρίζει τον εχθρό και τον μηχανισμό που τον έκανε αόρατο και, τέλος, το Alien είχε το προτέρημα στις φυσικές του ικανότητες, οι οποίες του επέτρεπαν να τρέχει πολύ γρήγορα και να σκαρφαλώνει σε όλους τους τοίχους με ευκολία, καταφέρνοντας έτσι να κρύβεται εύκολα και να επιτίθεται από απρόσμενα σημεία. Η ατμόσφαιρά του ήταν εκπληκτική, ιδιαίτερα όταν παίζατε το campaign του πεζοναύτη, όπου ο μοναδικός ήχος του motion detector και η αναγκαιότητα χρήσης του φακού -λόγω του χαμηλού φωτισμού- βοηθούσαν στη δημιουργία έντασης κάνοντάς σας συχνά να αναπηδάτε από τις ξαφνικές επιθέσεις των τρομαχτικών Aliens. Για ακόμα μια φορά, η Monolith κατάφερνε με τη μηχανή γραφικών της να δημιουργήσει πολύ καλά γραφικά τόσο στα εσωτερικά όσο και στα εξωτερικά περιβάλλοντα, προσφέροντας έτσι, συνολικά, ένα εξαιρετικό παιχνίδι απόλυτα πιστό στη φιλοσοφία των ταινιών (των τριών πρώτων Alien και των δύο Predator δηλαδή…)
Αξιοσημείωτα Στοιχεία
Στο campaign του Alien, σε αντίθεση με το πρώτο παιχνίδι της σειράς, περνούσατε από όλα τα στάδια της ζωής του ξεκινώντας από facehugger.
Εκδόθηκε ένα expansion pack με το όνομα Primal Hunt δημιουργημένο από την Third Law Entertainment, το οποίο δεν κατάφερε να φτάσει το επίπεδο της έντασης και του gameplay που είχε επιτύχει η Monolith.
Νικόλας Μαρκόγλου
Διαβάστε την Παρασκευή 22/ 6, το δεύτερο μέρος του αφιερώματός μας στην ιστορία και στα FPS παιχνίδια της Monolith.
{nomultithumb}
