H σειρά WipeOut έρχεται και πάλι στο προσκήνιο, με το Pulse να σαρώνει τα πάντα γύρω του
H σειρά Wipeout έρχεται και πάλι στο προσκήνιο, με το Pulse να σαρώνει τα πάντα γύρω του
Το γεγονός πως το PSP είναι, ουσιαστικά, ο μικρός αδερφός του Playstation 2 είναι μια πραγματικότητα. Αναμφίβολα, η κατάρα των ports είναι αυτή που πολλές φορές συγκεντρώνει τα περισσότερα αρνητικά σχόλια για το φορητό της Sony αν και εδώ υπάρχει μια σημαντική λεπτομέρεια: Aν ένα port είναι σωστά δουλεμένο, η επιτυχία είναι σχεδόν σίγουρη. Από τους πρώτους κιόλας τίτλους του PSP, αρκετοί ήταν οι τίτλοι που αποτελούσαν μεταφορές από το PS2 και που ήταν ελαφρώς αλλαγμένοι, πάντοτε με τις απαραίτητες περικοπές που έθεταν οι περιορισμοί του hardware. Από αυτά τα παιχνίδια δύο ήταν εκείνα που ξεχώρισαν, τα Ridge Racer και Wipeout Pure, με την συνέχεια του δεύτερου να καλούμαστε να ασχοληθούμε σε αυτό το κείμενο.
Καταρχάς κρίνεται αναγκαίο να διευκρινιστεί πως το WipeOut Pulse όπως και ο προκάτοχός του, είναι ουσιαστικά καινούργια δημιουργία, φτιαγμένη αποκλειστικά για το PSP. Απλά, ο παραπάνω πρόλογος έγινε με σκοπό να διαλευκάνει το πεδίο, μιας και πολλοί είχαν την αντίθετη και σαφώς εσφαλμένη εντύπωση. Το σίγουρο βέβαια, είναι πως ο τίτλος, από το όνομά του και μόνο, έχει το προνόμιο να λαμβάνει μια τεράστια ώθηση, που τελικά μόνο τυχαία δεν είναι. Και αυτό γιατί το νέο WipeOut έχει να επιδείξει, πέρα από όλα τα τεχνικά και αισθητικά του επιτεύγματα, ένα σοβαρό χαρακτήρα που αν μη τι άλλο σέβεται το κοινό του.
Αφορμή για το προηγούμενο σχόλιο αποτέλεσε η περιπλάνηση στα μενού του τίτλου, όπου με χαρά βλέπουμε πως μπορούμε με βεβαιότητα να μιλάμε για μια πραγματικά νέα δουλειά. Με νωπές ακόμα τις μνήμες από τη μετριότητα του Ridge Racer 2 (που πρακτικά ήταν ολόιδιο με το πρώτο, με μόνη διαφορά πως τα πάντα ήταν από την αρχή διαθέσιμα), από τα πρώτα λεπτά μέχρι το τέλος της ενασχόλησής μας με το Pulse, ένα πλατύ χαμόγελο ικανοποίησης αλλά και νοσταλγίας ήταν συνεχώς χαραγμένο στο πρόσωπό μας. Και αυτό γιατί τα πάντα δείχνουν πως βρίσκονται στην θέση τους και λειτουργούν σωστά. Τρία είναι τα στοιχεία τα οποία κάνουν το νέο WipeOut να ξεχωρίζει από τα τόσα άλλα φουτουριστικά racers που βλέπουμε να κυκλοφορούν στην αγορά.
Από τη μία είναι η ατμόσφαιρα και η αισθητική του, από την άλλη είναι η πρόκληση και, τέλος, ο υπέρ-ανεπτυγμένος τεχνικός τομέας του, στοιχεία που πάντοτε είχαν να παρουσιάσουν όλοι οι WipeOut τίτλοι. Μόνο που, πλέον, στα παραπάνω έχει προστεθεί και ακόμα ένα. Αυτό της ποικιλίας. Προσπαθώντας να βάλουμε τις σκέψεις μας σε μια σειρά, μιας και όπως γίνεται εύκολα αντιληπτό το Pulse είναι κορυφαίο στο είδος του και μας παρέσυρε κλέβοντας αρκετές από τις διαθέσιμες ώρες μας, θα πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.
Προσπερνώντας την όμορφη εισαγωγή, το πληθωρικό μενού είναι παρόν και καλύπτει όλα τα γούστα καθώς και όλα τα επίπεδα παικτών. Ο κύριος κορμός είναι το Race Campaign, το γνωστό μας career mode. Εδώ υπάρχουν 4 grids – κατηγορίες, με το καθένα να περιλαμβάνει 8, 10, 12 και 16 αγώνες αντίστοιχα. Αυτοί κυμαίνονται από συνηθισμένους, μέχρι αγώνες ενάντια στον χρόνο, αλλά και σε άλλους με περιορισμένη ενέργεια, όπου και η πρόκληση ανεβαίνει κατακόρυφα. Το σύστημα με τα μετάλλια είναι και πάλι εδώ, μέσα από το οποίο ξεκλειδώνονται όλο και περισσότερες δοκιμασίες (που φυσικά δεν θα αποκαλύψουμε). Από εκεί και έπειτα θα γίνονται διαθέσιμες περισσότερες διαδρομές, σκάφη, ενώ στα τελευταία επίπεδα μόνο οι περισσότερο ικανοί και υπομονετικοί θα μπορέσουν να διακριθούν.
Και μιας και ασχοληθήκαμε με τις διαθέσιμες επιλογές, να πούμε πως την εμφάνισή τους κάνουν τα Racebox, όπου ο παίκτης δημιουργεί τους αγώνες τις αρεσκείας του, τους οποίους μπορεί να στείλει σε κάποιον φίλο του μέσω της επιλογής gameshare ή ακόμα καλύτερα να προκαλέσει τον ίδιο να δοκιμάσει την τύχη του. Τα extras εδώ δεν έχουν τελειωμό, ενώ η λίστα επεκτείνεται ακόμα περισσότερο από την δικτυακή κοινότητα του τίτλου, με το υλικό που εκείνη δημιουργεί να αναβαθμίζεται σε τακτά χρονικά διαστήματα.
Aφήνοντας όλα αυτά πίσω μας, περνάμε σε αυτό που κερδίζει τη μερίδα του λέοντος στο ενδιαφέρον του κοινού: στο gameplay Και εδώ, το Pulse πραγματικά διαπρέπει. Όσοι έχουν ασχοληθεί στο παρελθόν με κάποιο από τα επεισόδια της σειράς, γνωρίζουν τι θα αντικρίσουν. 8 διαθέσιμα σκάφη αντιβαρύτητας να ανταγωνίζονται σε 24 φανταστικές πίστες, με σύμμαχο την ανεπτυγμένη ταχύτητα και, φυσικά, τα όπλα. Η κύρια δομή του τίτλου εννοείται πως δεν έχει αλλάξει. Έτσι, τα πολύχρωμα σημάδια στο έδαφος κρύβουν από ένα power up -για παράδειγμα, κάποιο όπλο αμυντικό ή επιθετικό- ή κάποια βοήθεια σε ό,τι έχει να κάνει με την οδήγηση του σκάφους.
Και αυτές οι βοήθειες θα κρίνουν την έκβαση του αγώνα, μιας και το Pulse είναι ένας σχετικά δύσκολος τίτλος διότι μπορεί να διατίθενται 3 επίπεδα δυσκολίας, αλλά μόνο το πρώτο μπορεί να θεωρηθεί ως βατό. Πέρα από την επιθετική συμπεριφορά των αντιπάλων, η τεράστια πρόκληση έρχεται από τον έλεγχο, μιας και για να κινηθεί το σκάφος μας με ιλιγγιώδη ταχύτητα σε διαδρομές ελικοειδούς φύσεως απαιτούνται κινήσεις απόλυτης ακριβείας. Η χρήση των αερόφρενων κρίνεται απαραίτητη, μιας και αυτά συμβάλουν στην πλαγιολίσθηση (αν μπορούμε να την πούμε έτσι) κατά την είσοδο σε κάποια επικίνδυνη στροφή. Πάντως ο χειρισμός γενικότερα μπορεί να είναι απαιτητικός, αλλά είναι ακριβής και θα ανταμείψει όσους προπονηθούν αρκετά.
Το μόνο μας παράπονο έχει να κάνει με τη διάταξη των πλήκτρων, όπου η πυροδότηση του όπλου δεν είναι και ό,τι πιο βολικό, μιας και όταν γίνεται αυτό ο παίκτης, υποχρεωτικά, αφήνει το γκάζι. Ωστόσο, αυτό είναι ένα παράπονο που γρήγορα ξεχνιέται μιας και υπάρχει η δυνατότητα πλήρους παραμετροποίησης των πλήκτρων. Από την άλλη συναντάμε την πανέμορφη ατμόσφαιρα του Pulse που δεν γίνεται να περάσει απαρατήρητη. Η αίσθηση του μέλλοντος εδώ είναι διάχυτη, μιας και οι πίστες στις οποίες διαδραματίζονται οι αγώνες είναι βγαλμένες από κάποια ταινία επιστημονικής φαντασίας. Το φουτουριστικό στοιχείο είναι διάχυτο παντού, η πολυχρωμία είναι εντονότατη και γενικότερα αν αυτή είναι η εικόνα του μέλλοντος, πραγματικά ανυπομονούμε να τη ζήσουμε.
Εννοείται πως η αισθητική αυτή αρτιότητα πηγαίνει χέρι – χέρι με τον τεχνικό τομέα. Μπορούμε με σιγουριά να πούμε πως παίζοντας το WipeOut Pulse βρεθήκαμε μπροστά σε έναν από τους ομορφότερους τίτλους του PSP. Προβλήματα πραγματικά δεν υπάρχουν, καθώς το frame rate «ρέει» υπέροχα παρά τις υψηλότατες ταχύτητες, οι λεπτομέρειες στις διαδρομές είναι κορυφαίες, ενώ κατά τη διάρκεια του replay (με την επιλογή του photo mode να είναι και πάλι εδώ) ακόμα και το εσωτερικό του πιλοτηρίου είναι εμφανές. Εν ολίγοις αν αναζητούσατε ένα παιχνίδι για να επιδείξετε το φορητό στους φίλους θα τον βρείτε στη δημιουργία του Liverpool Studio.
Την πολύ όμορφη εικόνα ολοκληρώνουν τα διάφορα εφέ των όπλων –με ορισμένα από αυτά να είναι υπερβολικά καταστροφικά- καθώς και το ρυθμικό soundtrack, που αποτελείται κυρίως από house και progressive ακούσματα. Αναμενόμενα το WipeOut Pulse έχει τα προβληματάκια του, που ίσως να μην είναι σοβαρά, αλλά που σίγουρα θα μπορούσαν να ξεπεραστούν. Έτσι, στην αρχή ο παίκτης θα τρέχει συνέχεια στις ίδιες πίστες, μιας και οι περισσότερες είναι κλειδωμένες. Παράλληλα έπειτα από τόσα χρόνια μια ανανέωση στα αεροσκάφη δεν θα έκανε κακό, ενώ και το παράλογο επίπεδο δυσκολίας στα τελευταία επίπεδα περισσότερο αποθαρρύνει, παρά ικανοποιεί. Εδώ η Α.Ι. δεν συγχωρεί και έτσι, ακόμα και μετά από ένα μικρό λάθος, ο παίκτης από πρώτος θα βρεθεί τελευταίος.
Τέλος, ο τόσο ανεπτυγμένος τεχνικός τομέας και η διαρκής ανάγνωση από το umd έχουν και τις ανάλογες επιπτώσεις στην διάρκεια της μπαταρίας, που κρίνεται οριακά αποδεκτή. Πάντως αυτά τα ατοπήματα σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να χαλάσουν τη γενικότερη εικόνα. To Pulse συγκεντρώνει πολλά καλά στοιχεία γύρω του, με συνέπεια να θέτει σοβαρότατη υποψηφιότητα για το καλύτερο «επεισόδιο» της σειράς. Παράλληλα, η έξυπνη εισαγωγή διαφόρων διαδρομών από το πρωτότυπο, με το απαραίτητο face – lift, είναι μια κίνηση καλοδεχούμενη, μιας και αυτές συνυπάρχουν αρμονικά με τις καινούργιες. Συνοψίζοντας, εκτιμούμε ότι το νέο WipeΟut είναι ένας εξαιρετικός τίτλος και μια αγορά που επιβάλλεται να γίνει από κάθε κάτοχο PSP. Και με το Wipeout HD για το PS3 να βρίσκεται κοντά στην ολοκλήρωσή του, χαιρόμαστε που η θρυλική σειρά επανέρχεται δυναμικά στο προσκήνιο.
Γιώργος Τσακίρογλου
PEGI 3+
