Η σειρά που ταυτίστηκε με το όνομα «PlayStation» μεταπηδά στο Xbox 360.
Όσο ψυχρά και να θέλει το δει κάποιος, το γεγονός πως εδώ έχουμε να κάνουμε με μια παρουσίαση επεισοδίου Ace Combat σε σύστημα που δεν ανήκει στη Sony σίγουρα είναι παράξενο. Για μια ολόκληρη δεκαετία το franchise της Namco ταυτίστηκε απόλυτα με το brand PlayStation, σημείωσε τεράστια επιτυχία και βοήθησε σε μεγάλο βαθμό τις κονσόλες της Sony στην πορεία τους στην αγορά. Βέβαια, οι καιροί αλλάζουν και, όπως όλοι γνωρίζουμε, οι 3rd party εκδότες προχωρούν συχνά σε αναθεωρήσεις της στρατηγικής τους, κάνοντας εκτιμήσεις για την αγορά και προβαίνοντας σε κινήσεις τακτικής που θα τους επιφέρουν τα μεγαλύτερα δυνατά κέρδη. Δεδομένου, λοιπόν, ότι το Xbox 360 έχει σημειώσει σημαντική εμπορική επιτυχία στα δύο αυτά χρόνια της σταδιοδρομίας του στην αγορά, η Namco αποφάσισε ότι το franchise Ace Combat είχε κάθε λόγο να μεταφερθεί στο σύστημα της Microsoft. Και, μετά από αυτό που είδαμε δοκιμάζοντας την τελική έκδοση του τίτλου, θα προσθέσουμε ότι έπραξε άριστα.
Είναι προφανές ότι εδώ και χρόνια η σειρά «ζητούσε» ένα πιο δυνατό σύστημα από το PlayStation 2 προκειμένου να προσφέρει το «φωτορεαλισμό» που χαρακτηρίζει τα γραφικά της με ακόμα μεγαλύτερη ευκρίνεια και από τη στιγμή που τα επεισόδια του PlayStation 2 διέπρεπαν έτσι και αλλιώς στον τομέα της απεικόνισης, μπορείτε να φανταστείτε το αποτέλεσμα που προκύπτει όταν το νέο παιχνίδι απεικονίζεται σε υψηλή ανάλυση και με καλύτερο polygon count. Ωστόσο, η αλήθεια είναι ότι πέρα από μια σημαντική αναβάθμιση στον τομέα των γραφικών και την προσθήκη του online mode (το οποίο είναι εξέχουσας σημασίας –περισσότερα σε λίγο), το Ace Combat 6: Fires of Liberation ελάχιστα διαφοροποιείται από τα προηγούμενα παιχνίδια της σειράς.
Η ομάδα Project Aces της Namco, η οποία είναι η αποκλειστική υπεύθυνη δημιουργίας της σειράς, έχει πια φτάσει το franchise στα απόλυτα όριά του -διαπίστωση που είχαμε κάνει και στην παρουσίαση του Ace Combat: The Belkan War- και αν με την επόμενη προσπάθειά της δεν προσπαθήσει να κάνει το κάτι παραπάνω και να πειραματιστεί με νέες ιδέες, εκτιμούμε ότι το μέλλον της σειράς δεν θα είναι και τόσο λαμπρό. Οι παραπάνω αξιώσεις μας προκύπτουν από την έναρξη κιόλας του παιχνιδιού καθώς ένα συναίσθημα deja vu (προς εκείνον που ακολουθεί πιστά τη σειρά τα τελευταία χρόνια) δημιουργείται ακόμα και από το σχεδιασμό των μενού. Αλλά ακόμα και αν παραβλέψουμε τις τετριμμένες εικαστικές και σχεδιαστικές επιλογές της ομάδας Project Aces, ξεκινώντας τη Single Player campaign βλέπουμε ότι τίποτα δεν έχει αλλάξει.
Για μια ακόμα φορά η σειρά καταπιάνεται με μια φανταστική έκφανση της Γης, η οποία βλέπει τα σύννεφα του πολέμου να απλώνονται απειλητικά από επάνω της. Στην προκειμένη, οι δύο χώρες που πρωταγωνιστούν και προχωρούν σε πολεμική σύρραξη είναι οι Estovakia και Emmeria με την πρώτη -μετά από μια εσωτερική αναταραχή- να εισβάλει στη δεύτερη. Παρόλο που το Ace Combat 6, όπως και όλα τα επεισόδια της σειράς που προηγήθηκαν, είναι ένα αμιγές arcade παιχνίδι που εστιάζει στην απλοϊκή και φρενήρη δράση, η Namco προσπάθησε να πλέξει ένα ενδιαφέρον σενάριο χρησιμοποιώντας τη γνωστή αφηγηματική τακτική των κινηματογραφικών σκηνών που παρεμβάλλονται μεταξύ των αποστολών.
Εδώ και χρόνια, το κυριότερο χαρακτηριστικό της σειράς είναι, αν μη τι άλλο, τα αεροσκάφη που χρησιμοποιεί, αεροσκάφη που στη συντριπτική τους πλειοψηφία είναι δανεισμένα από την τρέχουσα τεχνολογία και την πραγματική ζωή. Για μια ακόμα φορά πρωταγωνιστικό ρόλο έχουν τα F-16, FΑ-18, Mirage 2000, MIG 21 και F-14 Tomcat, ενώ την εμφάνισή τους κάνουν και πολλές ενδιαφέρουσες προσθήκες, όπως βομβαρδιστικά και «concept» μοντέλα που δεν έχουν μέχρι στιγμής σχίσει τους αιθέρες. Σε κάθε περίπτωση, τα στοιχεία που καθιστούν ως τόσο ελκυστικά και εθιστικά τα παιχνίδια της Namco είναι η αυθεντικότητα των αεροσκαφών, η ποικιλία τους, ο υπέροχος σχεδιασμός τους και, φυσικά, ο τρόπος που αυτά δίνονται σταδιακά στον παίκτη αυξάνοντας έτσι τον εθισμό του συλλέκτη.
Ακόμα περισσότερο, στο Fires of Liberation υπάρχει η δυνατότητα επιλογής μέσα από διάφορα «skins» των ίδιων μοντέλων, ενώ παράλληλα έχουν ήδη αρχίσει να ανεβαίνουν στο Xbox Live Marketplace νέα μοντέλα και skins που μπορούμε να κατεβάσουμε με…το ανάλογο αντίτιμο βέβαια. Σε ό,τι αφορά τη δομή των αποστολών, ευτυχώς ή δυστυχώς -ανάλογα με το τι αναζητεί ο κάθε ένας- εκπλήξεις, πέρα του ότι είναι μεγαλύτερες σε διάρκεια από αυτές των παλιότερων τίτλων, δεν εντοπίσαμε. Στις περισσότερες των περιπτώσεων η δράση μάς βρίσκει ήδη στους ουρανούς έτοιμους να δεχτούμε ενημέρωση από τα AWACS, που πετούν στα όρια της στρατόσφαιρας, για το τι πρέπει να πράξουμε σε κάθε τμήμα της αποστολής. Αφού δεχτούμε την κατάλληλη ενημέρωση, η συνέχεια είναι απλή: Απόλυτη καταστροφή κάθε εχθρικού στόχου, είτε αυτός βρίσκεται στον αέρα, είτε στη στεριά, είτε στη θάλασσα. Τώρα, το να προχωρήσουμε σε περαιτέρω ανάλυση του τρόπου που εξελίσσονται οι μάχες δεν νομίζουμε ότι επιβάλλεται.
Το Fires of Liberation, όπως και κάθε άλλο Ace Combat πριν από αυτό, είναι ένα arcade flight shooter, το οποίο δε ζητά από τον παίκτη να διαθέτει γνώσεις πιλότου για να το απολαύσει. Επιτάχυνση και επιβράδυνση του σκάφους, σε συνδυασμό με φιγούρες και ιλιγγιώδεις μανούβρες και αναζήτηση του στόχου στο HUD είναι το πρώτο κομμάτι του gameplay, εξαπόλυση πυραύλων και χρήση του πυροβόλου του σκάφους προς το στόχο είναι το δεύτερο. Ενίοτε, θα κληθούμε να κάνουμε κάτι διαφορετικό, όπως την υποστήριξη μιας νηοπομπής ή μιας βάσης, ενώ κάποιες αποστολές απαιτούν την προσγείωση ή την απογείωση του αεροσκάφους από εμάς (αν και σε αυτές τις περιπτώσεις υπάρχει η δυνατότητα αυτοματισμού με το πάτημα του Start).