Η αγαπημένη σειρά Advance Wars επανέρχεται στο Nintendo DS και δείχνει καλύτερη από ποτέ
Η αγαπημένη σειρά Advance Wars επανέρχεται στο Nintendo DS και δείχνει καλύτερη από ποτέ
Η σειρά Advance Wars στα χρόνια που βρίσκεται στην αγορά έχει αναμφίβολα ξεχωρίσει, μιας και η Nintendo έχει καταφέρει να χωρέσει όλη την πρόκληση ενός strategy τίτλου μέσα στην αγαπημένη της φορητή κονσόλα. Και φυσικά το κοινό δεν μπόρεσε να αντισταθεί στην νέα αυτή πρόκληση και έτσι το, κατά τα άλλα, πλήρες πακέτο συνοδεύτηκε από υψηλές πωλήσεις, κάνοντας την σειρά μια από τις πλέον αναγνωρίσιμες ή έστω για μια σειρά όπου δεν υπάρχει κάπου κρυμμένο το όνομα του γνωστού υδραυλικού. Έτσι από το 2001 όπου και το πρωτότυπο Advance Wars έκανε την εμφάνισή του στο Game Boy Advance μέχρι σήμερα μπορεί να μην έχουν αλλάξει και πάρα πολλά, αλλά χρόνο με τον χρόνο οι προσθήκες είναι καλοδεχούμενες και προπάντων ουσιαστικές. Βέβαια, στην πορεία δεν ήταν όλα και τόσο ρόδινα, μιας και η επιτυχία έφερε και ορισμένες λάθος κινήσεις, με αποκορύφωμα την μεταφορά της σειράς στο GameCube, σε μια μάλλον αδιάφορη κυκλοφορία. Έτσι γίνεται σαφές πως η σωστή οδός είναι αυτή μέσω των φορητών και έτσι μετά το Dual Strike, το Nintendo DS έχει την χαρά να προσθέσει στην συλλογή του το Dark Conflict, δημιουργία που ελάχιστα απέχει από το να χαρακτηριστεί σαν η καλύτερη της σειράς γενικότερα.
Βέβαια το σήμα κατατεθέν εδώ και τόσα χρόνια ήταν, αν μη τι άλλο, οι πρωταγωνιστές της σειράς, που μπορεί να άλλαζαν αλλά όλοι τους είχαν μια καρτουνίστικη, σχεδόν παιδική εμφάνιση, που ναι μεν προδιαθέτει ευχάριστα, αλλά σε καμία περίπτωση δεν συνεπάγεται πως πρόκειται για μια δημιουργία που απευθύνεται σε ένα “μικρό”, από άποψης ηλικίας, κοινό. Αυτό γίνεται αντιληπτό και από το επίπεδο δυσκολίας, χαρακτηριστικό που σίγουρα θα ικανοποιήσει τους περισσότερους, άσχετα αν στον συγκεκριμένο τίτλο είναι σαφώς σε υψηλότερα επίπεδα -πάντα σε σχέση με το παρελθόν.
Πάντως από την αρχή το Dark Conflict διαφοροποιείται, τουλάχιστον αισθητικά, από τους προκατόχους του, μιας και τα χαρούμενα και ζωηρά χρώματα έχουν δώσει την θέση τους σε αντίστοιχα μουντά, σε μια προσπάθεια να αποτυπωθεί σωστά το κατεστραμμένο τοπίο στο ποίο λαμβάνει χώρα ο τίτλος. Ανάλογη μεταχείριση έχουν δεχθεί και οι χαρακτήρες, όπου πλέον έχουν αποκτήσει μια ενήλικη anime εμφάνιση και που σίγουρα είναι καλοδεχούμενη. Γενικότερα ο τίτλος δεν έχει να παρουσιάσει κάποιο βασικό σφάλμα στον κεντρικό του πυρήνα, αλλά ούτε και σε θέματα παρουσίασης. Το μοναδικό παράπονο έχει να κάνει με το απλό σενάριο, καθώς και με τους απίστευτα βαρετούς διαλόγους που εμφανίζονται ανάμεσα στις μάχες. Έτσι ο παίκτης μαθαίνει πως η Γη έχει δεχθεί επίθεση μετεωριτών και δυστυχώς το 90% του πληθυσμού της έχει εξαφανιστεί. Αυτοί που έχουν απομείνει προσπαθούν να εμποδίσουν τις βλέψεις ορισμένων για κυριαρχία, επωφελούμενοι από την ασθενή άμυνα που μπορούν να παρουσιάσουν. Εδώ κάνει την εμφάνισή του ο πρωταγωνιστής, ένα νεαρό αγόρι ονόματι Will που σε συνεργασία με τον Rubinelle Army θα προσπαθήσει να σώσει τους εναπομείναντες επιζώντες.
Τα παραπάνω ισχύουν φυσικά στο Story mode και είναι ίσως από τις λίγες φορές όπου δεν είναι και ο μοναδικός λόγος απόκτησης του τίτλου. Γενικότερα η Nintendo δεν φάνηκε φειδωλή με την παρούσα δημιουργία και έτσι οι διαθέσιμες επιλογές είναι πάρα πολλές και προπάντων ουσιαστικές. Και το πιο ενθαρρυντικό είναι πως πλέον η σειρά επιτρέπει την αναμέτρηση πολλών παικτών, ανεβάζοντας την πρόκληση ακόμα περισσότερο. Έτσι 2 φίλοι μπορούν να αναμετρηθούν μέσω της επιλογής gameshare, ενώ μέχρι και 4 είναι δυνατό να συνδεθούν μέσω Wi-Fi για ακόμα εντονότερες συγκινήσεις. Το GameOver είχε την δυνατότητα να δοκιμάσει τον τίτλο σε επίπεδο multiplayer και το συμπέρασμα που βγαίνει είναι πως πρόκειται για κάτι που τον μεταμορφώνει, αλλά γίνεται ακόμα πιο σαφές πως η συγκεκριμένη επιλογή που τόσα χρόνια έλειπε από την σειρά, πραγματικά της στερούσε κάτι από τη συνολικότερη διασκέδαση.
Επιστρέφοντας στο καθαρά single player κομμάτι του Dark Conflict, το παρόν δίνουν 26 συνολικά αποστολές κλιμακούμενης δυσκολίας και ευτυχώς χαρακτηρίζονται από αρκετή ποικιλία ως προς το περιεχόμενό τους. Για κάποιον που δεν έχει ασχοληθεί ξανά με τη σειρά, είναι αναγκαίο να διευκρινιστεί πως πρόκειται για ένα turn based strategy τίτλο, που η μεταφορά του στο DS έχει γίνει αρκετά επιτυχημένα, ενώ λόγω των δυνατοτήτων της κονσόλας, εδώ έχει αποκτήσει την καλύτερη μορφή του όπως ακριβώς συνέβαινε και με το Dual Strike. Ο λόγος είναι πως ο παίκτης χειρίζεται τα πάντα με το stylus και έτσι ο έλεγχος πέρα από υπερβολικά εύκολος είναι και αμεσότατος. Η δράση εξελίσσεται αποκλειστικά στη κάτω οθόνη της κονσόλας, με την πάνω να παρουσιάζει συνεχώς διάφορα χαρακτηριστικά των μονάδων, καθώς και άλλες χρήσιμες πληροφορίες. Αφού ξεκινήσει μια μάχη και αφού επιλέξει μονάδα –που αρχικά είναι σχετικά λίγες– ο παίκτης βλέπει το χώρο, μέσα στον οποίο μπορεί να κινηθεί και αν μπορεί να εκτελέσει κάποια επίθεση. Σημαντικό ρόλο παίζει η τοποθέτηση μέσα στον χάρτη, μιας και το ιδανικό είναι οι δυνάμεις να καταφέρουν να βρεθούν πίσω από τις γραμμές του εχθρού. Βέβαια τα πράγματα δεν είναι και τόσο εύκολα, μιας και οι μονάδες έχουν τα δικά τους υπέρ και κατά και έτσι δεν χρειάζεται να γίνονται ανούσιες κινήσεις, που είναι πολύ πιθανό να κρίνουν την μάχη.
Για παράδειγμα -και πέρα από τα HP- σοβαρά υπόψη θα πρέπει να λαμβάνονται τα καύσιμα, γιατί αν εξαντληθούν ναι μεν δεν χάνεται η δύναμη πυρός, αλλά έτσι η εκάστοτε μονάδα δεν μπορεί να κινηθεί, γεγονός που την καθιστά ως εύκολο στόχο. Από την άλλη, δεν χρειάζεται και άσκοπη χρήση πυρομαχικών. Μπορεί η διαφορά δυναμικότητας ανάμεσα σε τεθωρακισμένα και πεζικό να είναι μεγάλη, αλλά σπαταλώντας την επίθεση προς πιο αδύναμους στόχους, όταν η A.I. επιτεθεί δεν πρόκειται να χαριστεί. Τα παραπάνω είναι μόνο ένα μικρό μέρος από την συνολικότερη τακτική αλλά και σκέψη που απαιτεί ο τίτλος. Όπως αναφέρθηκε πιο πριν, το επίπεδο δυσκολίας είναι ανεβασμένο, οπότε και δεν υπάρχουν πολλά περιθώρια για λάθη.
Παράλληλα οι Commanding Officers επιστρέφουν για άλλη μια φορά και θα αποτελέσουν σημαντική βοήθεια. Πρόκειται για συμμαχικές μονάδες που ενεργούν αυτόνομα από τον παίκτη και που δρουν αρκετά έξυπνα. Αλλά και πάλι δεν κάνουν την διαφορά όπως συνέβαινε στο παρελθόν, επιφέροντας έτσι κάποια ισορροπία και αυξάνοντας φυσικά ακόμα περισσότερο την πρόκληση. Γενικότερα αυτός είναι και ο τομέας που ξεχωρίζει το Dark Conflict από τους προκατόχους του: Το επίπεδο δυσκολίας. Αυτό εννοείται πως δεν είναι παράλογο, απλά χρειάζεται κάποια εξοικείωση. Πάντως το σύνολο είναι απολαυστικότατο και οι οπαδοί της φορητής κονσόλας που αναζητούσαν έναν πραγματικά εθιστικό τίτλο, μόλις τον βρήκαν. Αλλά και πέρα από αυτό, η Nintendo κατάφερε να χωρέσει τόσα πολλά χαρακτηριστικά που αν μη τι άλλο θα ικανοποιήσουν τους οπαδούς της κατηγορίας, ενώ για τους πιο ανήσυχους το πληρέστατο map editor θα επιτρέψει να δημιουργήσουν τα δικά τους πεδία μάχης.
Το Advance Wars: Dark Conflict ολοκληρώνεται από αρκετά όμορφα γραφικά, που λόγω της φύσης του τίτλου είναι περισσότερο πρακτικά παρά εντυπωσιακά. Οι διαφορές με το παρελθόν εντοπίζονται στην επιλογή μιας πιο σκούρας χρωματικής παλέτας, ενώ και τα όμορφα cut scenes, όπου όλα ακολουθούν την λογική του artwork, εκτυλίσσονται και στις 2 οθόνες ταυτόχρονα. Στον τομέα του ήχου, τα διάφορα εφέ έχουν αποδοθεί πολύ καλά, ενώ και το κυρίως music theme είναι πάντοτε εντός κλίματος. Οπότε με λίγα λόγια, «αποστολή εξετελέσθη». Το σίγουρο είναι πως η Nintendo δεν ρίσκαρε, αλλά για άλλη μια φορά προέβη σε μικρές και ουσιαστικές διορθώσεις, ενώ η επιλογή για multiplayer πραγματικά μεταμορφώνει τον τίτλο. Μπορεί με την παρούσα δημιουργία να μην γίνεται το βήμα παραπάνω και αυτός να είναι ο λόγος που η βαθμολόγια είναι κάπως συντηρητική, αλλά ακόμα και έτσι πρόκειται για έναν από τους πλέον διασκεδαστικούς και προκλητικούς τίτλους που προσφέρει το DS και οι οπαδοί της κατηγορίας επιβάλλεται να δοκιμάσουν.
Γιώργος Τσακίρογλου
PEGI 12+
