Μπορεί να έχει τις στιγμές του, αλλά το Medal of Honor: Heroes 2 δεν ξεφεύγει από την μετριότητα
Μπορεί να έχει τις στιγμές του, αλλά το Medal of Honor: Heroes 2 δεν ξεφεύγει από την μετριότητα
Το γεγονός πως η πάλαι ποτέ κραταιά σειρά Medal of Honor έχει πλέον φτάσει σε σημείο να παλεύει μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας είναι κάτι που οι περισσότεροι το γνωρίζουν και που δυστυχώς είναι κρίμα, μιας και στα πρώτα της βήματα έδειξε πως ήταν όντως κάτι το ξεχωριστό στην κατηγορία. Αλλά από την άλλη η ΕΑ ποτέ δεν δέχθηκε να κοιτάξει τι κάνει ο ανταγωνισμός, ο οποίος πλέον βρίσκεται πολύ μπροστά και, ούτε λίγο ούτε πολύ, έχει κάνει τους τίτλους της εταιρίας να περνούν σχεδόν απαρατήρητοι. Βέβαια τα λάθη ήταν αρκετά μιας και τόσα χρόνια είναι αλήθεια πως οι δημιουργίες της σειράς αρχικά κυκλοφορούσαν στο PC και αργότερα περιορίζονταν σε απλά ports όπου με εξαίρεση το παλαιότερο Frontline για το PlayStation 2, όλα τα υπόλοιπα ήταν απλά μέτρια. Φυσικά, αυτό δεν εμπόδισε την ΕΑ να συνεχίσει τον καταιγισμό νέων τίτλων σχεδόν σε ετήσιο επίπεδο, άσχετα αν πλέον τον αρχικό ενθουσιασμό έχει διαδεχθεί η αδιαφορία.
Έτσι, μετά το Vanguard, είναι η σειρά του Medal of Honor: Heroes 2 να δοκιμάσει την τύχη του στο Wii και πραγματικά γίνεται εμφανές πως έχουν δαπανηθεί αρκετές ώρες δουλειάς, αλλά από την άλλη δεν γίνεται να μείνει κρυφή η καταγωγή της εν λόγω δημιουργίας. Οι περισσότεροι θα γνωρίζουν πως το Heroes κυκλοφόρησε αρχικά στο PSP και έτσι, με ένα απλό upscale, έρχεται και για την κονσόλα της Nintendo. Οπότε δεν είναι δυνατό αλλά και δεν επιτρέπεται μια τέτοια κίνηση να κερδίσει τα εύσημα, ενώ και το γενικότερο στήσιμο αλλά και η παρουσίαση παραπέμπει σε τίτλους που κυκλοφόρησαν προ πενταετίας τουλάχιστον. Ναι τόσο άσχημο και εν τέλει βαρετό είναι το Heroes 2.
Εξάλλου, το γεγονός πως η σειρά δεν μπορεί πλέον να σταθεί στα πόδια της φάνηκε ακόμα περισσότερο και από το Airborne, το οποίο αποδείχθηκε απίστευτα γραμμικό και με πολλά προβλήματα. Φυσικά τα περισσότερα έχουν παραμείνει και στην παρούσα δημιουργία με συνέπεια, αν κάποιος παίκτης έχει ασχοληθεί με κάποιο άλλο σύγχρονο shooter, δύσκολα θα κερδίσει κάτι από το Heroes 2, με τον πιο σημαντικό λόγο για αυτό να είναι η προφανής προσκόλληση του τίτλου στο παρελθόν. Μπορεί σε ορισμένους τομείς να έχει γίνει εξαίρετη δουλειά, όπως είναι αυτός του χειρισμού αλλά και του multiplayer, αλλά σε όλους τους υπόλοιπους η ηλικία των γερασμένων μηχανισμών του είναι εμφανέστατοι.
Ακόμα και εκεί που η ΕΑ πάντοτε διέπρεπε και ειδικά σε ό,τι έχει να κάνει με θέματα παρουσίασης, στο Heroes 2 φαίνεται πως δεν ασχολήθηκε όσο θα έπρεπε. Τα κορυφαία videos αλλά και τα ηχητικά ντοκουμέντα ανήκουν στο παρελθόν, με τον παίκτη να παρακολουθεί να περνούν από μπροστά του απλά screenshots όπου τον ενημερώνουν για την επόμενη αποστολή. Και το χειρότερο είναι πως αυτές οι στατικές εικόνες δεν έχουν και την καλύτερη ποιότητα. Από εκεί και πέρα η επιλογή campaign είναι αυτή που θα τον απασχολήσει αρχικά, αν και είναι αλήθεια πως ο τίτλος γενικότερα δεν στηρίζει και πάρα πολλά επάνω του, μιας και πέρα από σύντομο είναι και εκνευριστικά εύκολο.
Εδώ όλα τα προβλήματα της σειράς είναι διαρκώς παρόντα και έτσι ο χρήστης θα ολοκληρώσει την single player campaign μάλλον μόνο και μόνο για να δικαιολογήσει το ποσό που δαπάνησε για να το αποκτήσει. Καταρχάς για άλλη μια φορά η ΑΙ των αντιπάλων είναι τραγική σε βαθμό να καταντάει εκνευριστική. Οι κινήσεις των bots είναι τόσο προκαθορισμένες αλλά και τόσο scripted σε βαθμό που το σύνολο ασφυκτιά και δεν μπορεί να ανασάνει, ενώ και το επίπεδο δυσκολίας δεν φαίνεται να τους επηρεάζει. Ένα κλασικό παράδειγμα αυτού του προβλήματος γίνεται εμφανές από την πρώτη κιόλας αποστολή. Αν ο παίκτης μείνει καλυμμένος και εξοντώνει το πρώτο κύμα, τότε θα ακολουθήσει το δεύτερο, το τρίτο κ.ο.κ.
Αν από την άλλη κινηθεί, τότε οι αντίπαλοι θα συνεχίσουν να έρχονται και θα καταλαμβάνουν τις ίδιες θέσεις, άσχετα από τη θέση του χαρακτήρα μας. Το ίδιο ισχύει και για τους συμμάχους. Φυσικά και δεν υπάρχουν team based στοιχεία, αλλά είναι αλήθεια πως και αυτοί ενεργούν εντελώς παράδοξα και τρέχουν συνεχώς δεξιά και αριστερά. Μπορεί με αυτόν τον τρόπο η ΕΑ να ήθελε να προσδώσει μια κινητικότητα στο σύνολο αλλά αν κάποιος καθίσει και την παρατηρήσει, το πλέον πιθανό είναι πως θα απογοητευτεί.
Ο τομέας όπου το Heroes 2 πραγματικά διαπρέπει είναι αυτός του χειρισμού. Εδώ η ομάδα ανάπτυξης έβαλε πραγματικά τα δυνατά της προσφέροντας έναν τίτλο όπου μαζί με το Metroid αποτελούν τις καλύτερες ενσαρκώσεις στην κατηγορία των FPS για την κονσόλα της Nintendo. Η ακρίβεια του Wii Remote είναι υποδειγματική, ενώ και η συνεργασία του με το Nunchuk είναι άψογη. Παράλληλα, ο τρόπος με τον οποίο αξιοποιείται το Wii Remote είναι πραγματικά μοναδικός. Για παράδειγμα, η ρίψη μιας χειροβομβίδας απαιτεί από τον παίκτη να κάνει την αντίστοιχη κίνηση, το ίδιο και για να τοποθετήσει ένα βλήμα σε έναν όλμο, ενώ περιστρέφοντάς το δεξιά–αριστερά όταν χρησιμοποιεί sniper rifle, αυτό κάνει zoom in και zoom out αντίστοιχα. Στον συγκεκριμένο τομέα η εργασία που έχει γίνει αξίζει συγχαρητηρίων και είναι κρίμα τόσες έξυπνες ιδέες να χαραμίζονται σε μια τόσο μέτρια κυκλοφορία.
Μπορεί να υπάρχουν αρκετά θετικά στοιχεία, αλλά δυστυχώς, η καταγωγή του τίτλου (όπως είπαμε το παιχνίδι έρχεται από το PSP) βάζει φρένο στις όποιες φιλοδοξίες των παικτών. Φυσικά η ΕΑ αυτό το γνωρίζει και θέλησε να κρύψει εντέχνως τα όποια προβλήματα υπάρχουν, αλλά και πάλι η κατάσταση δεν είναι αναστρέψιμη. Τρανή απόδειξη αυτού είναι το arcade mode, το οποίο πρώτη φορά επιχειρεί κάτι διαφορετικό, όμως, όχι με τα καλύτερα αποτελέσματα. Ουσιαστικά πρόκειται για ένα παραδοσιακό arcade light-gun shooter, όπου και πάλι οι εχθροί έρχονται ανά κύματα, ενώ την εμφάνισή της κάνει μια μπάρα για την κατάσταση της υγείας του παίκτη. Σίγουρα οι οπαδοί της σειράς θα απορήσουν με την συγκεκριμένη προσθήκη μιας και δείχνει να μην έχει θέση στο εν λόγω πακέτο, ενώ δεν προσφέρει και ίχνος διασκέδασης.
Η έλλειψη πρόκλησης στο κυρίως μέρος του MOHH2 έρχεται, ευτυχώς, να καλυφθεί από τον τομέα του multiplayer. Εδώ, για πρώτη φορά στην κονσόλα της Nintendo, μέχρι και 32 παίκτες μπορούν να αναμετρηθούν σε όλα τα γνωστά modes που προσφέρει η συγκεκριμένη επιλογή. Σε αυτό το επίπεδο ο developer έχει διαπρέψει μιας και οι μάχες έχουν ρυθμό και άρτια δομή, ενώ προβλήματα τεχνικής φύσεως δεν εντοπίσαμε (αξίζει να αναφερθεί ότι η ΕΑ παρέκαμψε και το πρόβλημα των friend codes). Αλλά από την άλλη το γεγονός πως το frame rate παραμένει πάντοτε σταθερό, έχει να κάνει σε μεγάλο βαθμό με τα απαρχαιωμένα γραφικά, που και αυτά δεν κρύβουν την ηλικία τους. Γιατί μπορεί ο τίτλος να έδειχνε όμορφος στο PSP, αλλά το ίδιο δεν μπορεί να ειπωθεί για τη μεταφορά του στο Wii.
Από το πρώτο κιόλας επίπεδο διαφαίνεται η προχειρότητα στο σχεδιασμό των χαρτών. Οι μάχες συνοδεύεται από απλοϊκά εφέ, ενώ ακόμα και η απεικόνιση του υγρού στοιχείου μόνο ως ρεαλιστική δεν θα μπορούσε να χαρακτηριστεί. Οι χαρακτήρες στερούνται πολλών λεπτομερειών, ενώ στα κοντινά πλάνα η κατάσταση γίνεται ακόμα χειρότερη. Τα επίπεδα πέρα από το γεγονός πως είναι σχεδιασμένα με βάση σκούρα και καταθλιπτικά χρώματα (λογικό για ένα παιχνίδια με την εν λόγω θεματολογία), είναι απολύτως γραμμικά και δεν παρουσιάζουν ίχνος αλληλεπίδρασης. Καλύτερης μεταχείρισης έχει τύχει ο ηχητικός τομέας, ο οποίος μπορεί να μην συγκρίνεται με άλλες ενσαρκώσεις της σειράς, αλλά ακόμα και έτσι μπορεί και μεταφέρει, μέχρι ενός βαθμού, την ένταση του πολέμου στο δωμάτιο του παίκτη.
Αναμφίβολα το Medal of Honor: Heroes 2 είναι μια κυκλοφορία που αποτελεί τον ορισμό της προχειρότητας. Πρόκειται για ένα port από μια φορητή κονσόλα, που με την σειρά του προέρχεται από το PlayStation 2. Μπορεί σε ορισμένους τομείς να έχει γίνει εξαίρετη δουλειά (ειδικά σε ό,τι αφορά τον χειρισμό αλλά και στο multiplayer), όμως, το υπόλοιπο σύνολο είναι τόσο κακοφτιαγμένο αλλά και τόσο ξεπερασμένο που δύσκολα θα καταφέρει να κεντρίσει το ενδιαφέρον των παικτών.
Γιώργος Τσακίρογλου
Ανάλυση 480i/ 480p
Widescreen Ναι
PAL 60Hz Ναι
Ήχος Stereo/ Dolby Pro Logic II
PEGI 16+
