Ή, πόσο μπορεί να πέσει το επίπεδο μίας σειράς όταν μεταφερθεί στο χώρο των παιχνιδιών
Ή πόσο μπορεί να πέσει το επίπεδο μίας σειράς όταν μεταφερθεί στο χώρο των παιχνιδιών
Αναμφισβήτητα το Lost αποτελεί μία από τις καλύτερες τηλεοπτικές σειρές των τελευταίων ετών, καταφέρνοντας, ακόμα και μετά από τρεις ολοκληρωμένες περιόδους, να διατηρεί αμείωτο το ενδιαφέρον μας σχετικά με τα μυστικά που κρύβει το νησί αλλά και το ομιχλώδες παρελθόν των πρωταγωνιστών. Η ιστορία είναι στο μεγαλύτερο μέρος της καλογραμμένη, οι χαρακτήρες έχουν δυνατές και ξεχωριστές προσωπικότητες, ενώ τα σκηνικά και οι τοποθεσίες μαρτυρούν από μόνα τους μία μεγάλη παραγωγή. Επιπλέον, η δομή της πλοκής είναι εξαιρετικά προσεγμένη προβάλλοντας συνεχώς νέα ερωτήματα και αποκαλύψεις. Δεδομένης της υψηλής τηλεθέασης ήταν λογικό να δούμε -αργά ή γρήγορα- τη μεταφορά της σειράς στον ψηφιακό κόσμο. Έτσι, ενώ το Lost αριθμεί ήδη πέντε ιδιαίτερα ενδιαφέροντα επεισόδια στην τέταρτη περίοδό του, η Ubisoft επιχειρεί να εκμεταλλευτεί τη γενικότερη επιτυχία της σειράς με τη δημιουργία ενός παιχνιδιού, το οποίο δεν καταφέρνει παρά να φτάσει στο ελάχιστο την εξαιρετική ποιότητα της τηλεοπτικής παραγωγής.
Αρχικά πρέπει να τονίσουμε ότι όποιος έχει δει το πολύ έως τον δεύτερο κύκλο τότε παίζοντας το Lost θα βρεθεί μπροστά σε αποκαλύψεις, τις οποίες είναι σαφώς προτιμότερο να τις δει από τα επεισόδια της σειράς, ενώ σίγουρα ο τίτλος είναι απαγορευτικός για όσους δεν την έχουν παρακολουθήσει καθόλου. Αρχίζοντας την ενασχόλησή μας με το παιχνίδι πρέπει να ομολογήσουμε ότι αρχικά μας ενθουσίασε χάρη στα καλοσχεδιασμένα μενού του, το ωραία σκηνοθετημένο εισαγωγικό βίντεο, το οποίο μας μεταφέρει κατευθείαν στο κλίμα της σειράς, τη γνώριμη και εξαιρετική μουσική, αλλά και την πολύ καλή πρώτη επαφή με το νησί χάρη στα καλοσχεδιασμένα γραφικά του. Δυστυχώς, αυτός ο ενθουσιασμός άρχισε να φθίνει με γρήγορους ρυθμούς καθώς σύντομα αρχίσαμε να διαπιστώνουμε τις σημαντικές ελλείψεις τόσο στο σενάριο όσο και στον τομέα του gameplay. Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.
Στο παιχνίδι χειριζόμαστε τον φωτογράφο Elliott, ο οποίος μπορεί να μην εμφανίζεται σε κάποιο επεισόδιο της τηλεοπτικής παραγωγής, ωστόσο, ευτυχώς έχει γίνει αρκετά καλή δουλειά ώστε να γίνει σαφές πως αποτελούσε μέλος των επιζησάντων της πτήσης 815. Έχοντας χάσει τη μνήμη του έπειτα από το ατύχημα, θα προσπαθήσει να ανακαλύψει την ταυτότητά του αλλά και να καταφέρει να φύγει από το νησί. Η ιστορία του Elliott είναι δομημένη με τέτοιο τρόπο ώστε να μην προβαίνει σε αντιφάσεις με την πλοκή της σειράς αλλά αντίθετα να φαίνεται πως αποτελεί μέρος της. Επιπλέον, δεν επηρεάζει σημαντικά τις ζωές των κεντρικών χαρακτήρων καταφέρνοντας έτσι να μη δημιουργεί την αίσθηση πως θα έπρεπε να τον είχαμε δει ή έστω να είχε αναφερθεί στην τηλεοπτική παραγωγή.
Δυστυχώς, παρόλο που υποτίθεται ότι η υπόθεση έχει γραφτεί από τους σεναριογράφους της σειράς, αυτό είναι μάλλον δύσκολο να γίνει πιστευτό παίζοντας κανείς το παιχνίδι, καθώς σε γενικές γραμμές στερείται φαντασίας, καταλήγοντας τελικά να είναι ιδιαίτερα προβλέψιμη αλλά και να πέφτει συνεχώς σε διάφορα κλισέ. Η δομή του παιχνιδιού ακολουθεί τη φιλοσοφία της σειράς, χωριζόμενο σε 7 επεισόδια –η διάρκεια των οποίων είναι αισθητά μικρότερη των κανονικών επεισοδίων. Κάθε ένα από αυτά τελειώνει σε σημείο που υποτίθεται ότι θα πρέπει να μας ωθήσει στην παρακολούθηση του επομένου, χωρίς όμως να το καταφέρνει με ιδιαίτερη επιτυχία. Είναι χαρακτηριστικό ότι μόνο το βίντεο του τερματισμού μας δημιούργησε την επιθυμία να δούμε την εξέλιξη της ιστορίας του Elliott, καθώς το παιχνίδι ολοκληρώνεται με αρκετά απρόσμενο τρόπο, με την απουσία ενός 8ου επεισοδίου να φαίνεται πως έγινε κατά λάθος ή να αφήνεται για ένα sequel.
Στην αδυναμία της ιστορίας να μας δημιουργήσει τον ίδιο ενθουσιασμό που μας προκαλεί η σειρά δεν ευθύνεται μόνο το σενάριο αλλά και διάφορα άλλα στοιχεία που εντοπίζονται κυρίως στους υπόλοιπους επιζώντες. Ιδιαίτερα σημαντικό μειονέκτημα αποτελεί ο ολιγάριθμος πληθυσμός της παραλίας, για το οποίο υποθέτουμε ότι ευθύνεται η αδυναμία της μηχανής γραφικών να αποδώσει περισσότερους χαρακτήρες. Έτσι, κάθε φορά που πηγαίνουμε στην παραλία, η οποία αποτελεί τον κεντρικό καταυλισμό, δεν βρίσκαμε πάνω από 5 άτομα, δημιουργώντας μας έντονα την εντύπωση ότι οι επιζήσαντες δεν ξεπερνούσαν τελικά τους 10. Εκτός αυτού, λείπουν ακόμα και διάφοροι βασικοί χαρακτήρες, όπως οι Shannon, Boon και Walt.
Βέβαια αυτό το γεγονός ίσως να είναι εν τέλει θετικό καθώς οι φωνές αλλά και η εμφάνιση των περισσοτέρων δεν έχουν αποδοθεί πολύ εύστοχα. Δυστυχώς, δεν δάνεισαν όλοι οι ηθοποιοί τη φωνή τους με αποτέλεσμα πολλές από τις ψηφιακές «εκδοχές» τους να ακούγονται αφύσικες, με αποκορύφωμα αυτές των Charlie και Sawyer στους οποίους η προφορά ακούγεται εντελώς επιτηδευμένη. Άλλο ένα σημαντικό πρόβλημα εντοπίζεται και στον σχεδιασμό των μοντέλων, κάποια εκ των οποίων αποτελούν αρκετά πιστά αντίγραφα των ηθοποιών που αντιπροσωπεύουν, άλλα όμως, φαίνονται σαν να απεικονίζουν αλλοιωμένες εκδοχές αυτών.
Σε ό,τι αφορά την εξέλιξη της περιπέτειας έχουμε τη δυνατότητα να κάνουμε διάφορες ερωτήσεις σε οποιονδήποτε, ωστόσο, οι απαντήσεις που παίρνουμε είναι απελπιστικά μικρές, με αυτές που ξεπερνάνε τη μία πρόταση να είναι μετρημένες στα δάχτυλα, ενώ όλες ανεξαιρέτως είτε είναι εντελώς απρόσωπες είτε αναλώνονται σε κλισέ ατάκες του εκάστοτε χαρακτήρα. Είναι πολύ πιθανό μετά από κάποιο διάστημα να σταματήσετε να ενδιαφέρεστε για τις αποκρίσεις τους. Επιπλέον, τα περισσότερα άτομα στέκονται εντελώς ακίνητα, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, δίνοντάς μας την εντύπωση ότι αποτελούν περισσότερο ανέκφραστες κούκλες παρά ανθρώπους. Δυστυχώς η ιστορία του Elliott θα μπορούσε να είναι ενδιαφέρουσα όμως τα παραπάνω προβλήματα συντελούν στο να την καταστήσουν τελικά αδιάφορη, κάτι το οποίο είναι αξιοπερίεργο δεδομένου ότι, κατά την γνώμη μας, η επιτυχία του τίτλου θα έπρεπε να στηρίζεται περισσότερο στο σενάριό του αλλά και στην ενδιαφέρουσα επικοινωνία με τους βασικούς χαρακτήρες.
{PAGE_BREAK}
Φυσικά από το παιχνίδι δεν θα μπορούσαν να λείπουν τα flashbacks (αναδρομές στο παρελθόν), τα οποία το δίχως άλλο αποτελούν κύριο χαρακτηριστικό της σειράς. Κάθε φορά που ο Elliott προσπαθεί να θυμηθεί κάτι από τη ζωή του εμφανίζεται μία σκισμένη φωτογραφία με ανακατεμένα τα κομμάτια της, η οποία απεικονίζει ένα γεγονός που έζησε στο παρελθόν. Αφού μεταφερθούμε σε αυτήν τη χρονική στιγμή και στην τοποθεσία όπου έλαβε χώρα το συγκεκριμένο γεγονός, παρακολουθούμε μία αλληλουχία γεγονότων, τα οποία επαναλαμβάνονται μετά από μικρό χρονικό διάστημα. Εμείς έχουμε ως σκοπό τον εντοπισμό της εικόνας που διακρίνουμε στα σκισμένα κομμάτια και την απαθανάτισή της με τη χρήση της φωτογραφικής μηχανής. Για να το καταφέρουμε αυτό θα πρέπει να βρισκόμαστε στο σωστό σημείο και να έχουμε εστιάσει κατάλληλα με τη φωτογραφική μηχανή ακριβώς τη στιγμή που εξελίσσεται το γεγονός. Γενικά, τα σημεία αυτά αποτελούν από τα πιο σημαντικά κομμάτια του παιχνιδιού και αυτά στα οποία η ιστορία αποκτά το μεγαλύτερο ενδιαφέρον της, αν και διαρκούν μόνο μερικά λεπτά.
Εκτός από τα flashbacks υπάρχουν πολύ λίγα μέρη που να δείχνουν ότι έγινε κάποια προσπάθεια για τη δημιουργία κάποιου υποτυπώδους βάθους στο gameplay. Παρόλο που θα περίμενε κανείς το παιχνίδι να περιέχει platform στοιχεία, τελικά η πιο πολύπλοκη κίνηση που μπορεί να πραγματοποιήσει ο Elliott είναι αυτή του άλματος, την οποία μάλιστα μπορούμε να την χρησιμοποιήσουμε μόνο σε δύο περιπτώσεις. Εν ολίγοις, στο μεγαλύτερο μέρος της περιπέτειας το μόνο που χρειάζεται να κάνουμε είναι να τρέχουμε από τη μια περιοχή στην άλλη, ώστε να συναντήσουμε κάποιο άτομο, να μεταφέρουμε κάποιο αντικείμενο ή να φτάσουμε σε κάποια περιοχή. Προκειμένου να περιηγηθούμε στις διάφορες σκοτεινές περιοχές, που αποτελούνται από σπηλιές και υπόγειες εγκαταστάσεις, θα πρέπει να χρησιμοποιούμε τον αναπτήρα μας ή, για περισσότερη φωτεινότητα, δάδες και λάμπες πετρελαίου.
Για να αποκτήσουμε τα τελευταία χρειάζεται να βρίσκουμε διάφορα αντικείμενα όπως καρύδες, κονσέρβες κ.ο.κ., τα οποία, εν συνεχεία, μπορούμε να τα χρησιμοποιήσουμε ως χρήματα προκειμένου να τα ανταλλάξουμε με τον εξοπλισμό που χρειαζόμαστε. Παρόλο που υπάρχει η επιλογή να «αγοράσουμε» ένα πιστόλι αλλά και γεμιστήρες δεν θα πρέπει σε καμία περίπτωση να περιμένετε δράση με την χρήση όπλων δεδομένου ότι, καθ’ όλη τη διάρκεια της περιπέτειας, δεν θα χρησιμοποιήσετε περισσότερες από πέντε σφαίρες. Η μόνη προσπάθεια για τη δημιουργία κάποιας μορφής δράσης εντοπίζεται αποκλειστικά σε δύο σημεία της περιπέτειας. Σε αυτά πρέπει να τρέξουμε γρήγορα προς μία κατεύθυνση, προσπαθώντας να πηδάμε πάνω από τα διάφορα εμπόδια και να γλιστράμε κάτω από κορμούς προκειμένου να φτάσουμε μέσα σε ένα χρονικό όριο σε μία συγκεκριμένη τοποθεσία αλλά και να ξεφύγουμε από έναν κίνδυνο. Ωστόσο, όπως μπορεί εύκολα να γίνει αντιληπτό, αυτά τα σημεία είναι λίγα και σίγουρα δεν είναι ικανά ώστε να αντισταθμίσουν το απελπιστικά απλοϊκό gameplay.
Τέλος, όσον αφορά το gameplay, κατά την περιήγησή μας στις διάφορες τοποθεσίες θα βρεθούμε αντιμέτωποι με απλοϊκούς γρίφους αλλά και κάποια, πανομοιότυπα μεταξύ τους, puzzle mini-games, η επίλυση των οποίων είναι αρκετά εύκολη. Αλλά και πάλι, αυτές οι προσθήκες δεν έχουν ούτε την απαραίτητη ποικιλία, ούτε ένα σεβαστό βαθμό δυσκολίας ώστε να δώσουν μία adventure αίσθηση στον τίτλο.
Ευτυχώς τα γραφικά του παιχνιδιού καταφέρνουν να βρίσκονται σε σχετικά υψηλά επίπεδα απεικονίζοντας λεπτομερώς την πυκνή βλάστηση -η οποία αλληλεπιδρά αρκετά πειστικά με την κίνηση του χαρακτήρα μας- αλλά και τις διάφορες γνωστές τοποθεσίες της σειράς όπως το Black Rock. Παρόλο που η ιστορία διαδραματίζεται στη διάρκεια των γεγονότων των δύο πρώτων περιόδων θα επισκεφτούμε περιοχές και από την τρίτη περίοδο, κάθε μία από τις οποίες αποτελεί πιστό αντίγραφο των πραγματικών. Αν και η δυνατότητα της περιήγησής μας σε αυτά τα μέρη ακούγεται ενδιαφέρουσα, ο περιορισμένος αριθμός αυτών αλλά και η σχετικά μικρή έκτασή τους θα καταφέρουν να σας κουράσουν σύντομα. Όσον αφορά τον ηχητικό τομέα το παιχνίδι δανείζεται τα μουσικά θέματα της σειράς, βοηθώντας ως ένα σημείο τη μεταφορά της ατμόσφαιρας του Lost. Από την άλλη μεριά, όμως, τα διάφορα ηχητικά εφέ είναι, στην καλύτερη περίπτωση, μέτρια.
Εν κατακλείδι, η ωραία απεικόνιση των περιορισμένων περιοχών του νησιού δεν είναι σε καμία περίπτωση ικανή να αντισταθμίσει το σχεδόν ανύπαρκτο gameplay αλλά και την χλιαρή και άχρωμη ιστορία, κυρίως όσον αφορά τους χαρακτήρες, με αποτέλεσμα η ποιότητα του τίτλου να είναι αντιστρόφως ανάλογη αυτής της τηλεοπτικής παραγωγής.
Η πρότασή μας προς τους «fans» της σειράς -σε περίπτωση που επιθυμούν οπωσδήποτε να δουν μια ψηφιακή έκφανση του νησιού- είναι να νοικιάσουν το παιχνίδι καθώς η απελπιστικά μικρή διάρκεια των 4-5 ωρών είναι από μόνη της απαγορευτική για την αγορά του. Για όσους δεν έχουν παρακολουθήσει ποτέ τη σειρά Lost, είναι βέβαιο ότι δε θα βρουν κανένα απολύτως ενδιαφέρον στο εν λόγω παιχνίδι εκτός από την εξαιρετικά εύκολη απόκτηση των 1000 achievement points…
Νικόλας Μαρκόγλου
Ανάλυση 480p/ 720p/ 1080i/ 1080p
Widescreen Ναι
PAL 60Hz Ναι
Ήχος Stereo/ Surround/ Dolby Digital 5.1
PEGI 16+
