Ένα από τα καλύτερα adventures επιστρέφει για να ανακτήσει το κύρος του
Ένα από τα πιο ευχάριστα adventures επιστρέφει, έτοιμο να ανακτήσει το κύρος του
Για τους νέους που δεν είχαν την τύχη να ασχοληθούν με τα προηγούμενα μέρη της σειράς, πρέπει να πούμε πως η σειρά Simon the Sorcerer ξεκίνησε το 1993 από την Adventure Soft και έθετε τους παίκτες στον ρόλο ενός νεαρού που μεταφέρθηκε σε μια άλλη διάσταση μετά τη χρήση ενός μαγικού βιβλίου. Η διάσταση αυτή είναι ένα περίεργο παραμυθένιο τοπίο, μονάχα που κάπου στράβωσε στην κατασκευή του και όλα δείχνουν από περίεργα έως παρανοϊκά. Οπλισμένος με ορισμένα μαγικά ξόρκια, αλλά κυρίως με αμείλικτο θράσος (και αγένεια, τόση που θα έβγαζε ένα Τρολ από τα ρούχα του), κατάφερε να γίνει ήρωας εκείνης της διάστασης. Η σειρά έγινε γρήγορα γνωστή για το καυστικό της χιούμορ -συχνά έρχεται σε σύγκριση με τα Monkey Island της Lucas Arts και τα Discword του Terry Prachett- και τα δυο πρώτα της παιχνίδια πέρασαν στο πάνθεον του gaming.
Το 2002, επηρεασμένο από τη μόδα της εποχής, εμφανίστηκε το Simon the Sorcerer 3D (III). Και όπως όλα τα κλασσικά adventure που έκαναν τη μετάβαση στις τρεις διαστάσεις, έτσι και αυτό απέτυχε παταγωδώς, για τους γνωστούς λόγους: Action sequences, χοντροκομμένα γραφικά, άσχημος χειρισμός. Έξι χρόνια μετά, οι developers δείχνουν να έχουν μάθει το μάθημα τους. Έτσι, ο Simon επιστρέφει στις ρίζες του, ως ένα παραδοσιακό point n’ click adventure και είμαστε στην πολύ ευχάριστη θέση να σας πούμε, ότι το καταφέρνει με εξαιρετική επιτυχία! Σε αυτό το σημείο, είναι πρέπον να αναφέρουμε πως το παιχνίδι είχε κυκλοφορήσει εδώ και ένα χρόνο στην Γερμανία. Ευτυχώς όμως, πήγε αρκετά καλά και έτσι, έχουμε επιτέλους στα χέρια μας την αγγλική έκδοση.
Τα γεγονότα διεξάγονται μερικά χρόνια μετά το 3-D. Κατά την διάρκεια ενός καυγά για το ζαπινγκ στην τηλεόραση με τον αδερφό του, αυτός πετάει στον Simon το τηλεχειριστήριο στο κεφάλι και τον στέλνει σε ένα άμεσο ταξιδάκι στην χώρα των ονείρων. Εκεί, βλέπουμε ένα όραμα με την κοπέλα του Simon, την Alix (εγγονή του μάγου από το πρώτο επεισόδιο), από το μαγικό βασίλειο, στο οποίο μας ζητά την άμεση βοήθεια μας προκειμένου να αντιμετωπίσει μια νέα κρίση που βασανίζει το μαγικό βασίλειο. Ο Simon, αμέσως μόλις ξυπνά –και δίχως να χάσει χρόνο (εκτός από στιγμιαία εκδικητική οργή για τον αδερφό του)- εισχωρεί στην υπέρ-διαστασιακή του ντουλάπα και τηλέ-μεταφέρεται στο μαγικό βασίλειο. Εκεί σύντομα θα ανακαλύψει ότι κάποιος κυκλοφορεί παριστάνοντας τον ίδιο και έτσι καταστρέφει όλη την καλή φήμη που απέκτήσε στις προηγούμενες περιπέτειές του.
Ποιος είναι λοιπόν αυτός ο doppelganger; Τι συμβαίνει στο μαγικό βασίλειο; Θα αποκαταστήσετε το όνομά σας; Όλα αυτά και πάρα πολλά ακόμα θα μάθουμε παίζοντας το Simon the Sorcerer 4. Χωρίς να θέλουμε να αποκαλύψουμε στοιχεία από την περιπέτεια, πρέπει να τονίσουμε πως, ενώ το σενάριο ξεκινάει κοινότυπα, αυτό γίνεται επιτηδευμένα, με στόχο να αυξήσει το χιούμορ κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού. Η πρόοδος του σεναρίου είναι καθαρά γραμμική, κάτι που ενισχύει την επιτακτική ανάγκη για άμεση σωτηρία του κόσμου.
Και τι χιούμορ! Από την χρυσή εποχή της Sierra και της Lucas Arts έχουμε να δούμε ένα τόσο ευχάριστο και αστείο παιχνίδι. Αρκετό χιούμορ αποτελείται από inside jokes προς όσους έχουν παίξει και τα προηγούμενα επεισόδια της σειράς αλλά, πιστέψτε μας, τα αστεία είναι τόσα πολλά και πετυχημένα, που και να μην έχετε παίξει άλλο παιχνίδι της σειράς (κάτι που όντως δεν είναι απαραίτητο), είναι σίγουρο ότι θα κρατάτε το στομάχι σας από τα γέλια. Ο Simon παραμένει ένας από τους πιο διασκεδαστικούς χαρακτήρες του gaming, καθώς σε όλους μας θυμίζει τον αγενή αδερφό που δεν θα θέλαμε να έχουμε και με τις ατάκες του να στάζουν μόνιμα φαρμάκι. Το κερασάκι στην τούρτα, όμως, είναι ο ίδιος ο μαγικός κόσμος, ένας κόσμος που έχει πάρει όλα τα παραμύθια και τα έχει διαστρεβλώσει.
Έτσι, η Χρυσομαλλούσα στην πραγματικότητα φοράει περούκα για να δελεάζει τους άντρες και να τους κλέβει τα πολύτιμά τους αντικείμενα. Ο Κακός Λύκος είναι…EMO, με μόνιμα προβλήματα αλκοολισμού. Η αγαπημένη μας όμως, δεν είναι άλλη από την κοκκινοσκουφίτσα, η οποία είναι ένα από τα πιο εκνευριστικά κοριτσάκια όλων των εποχών, βρίθει φεμινιστικών ιδεών και κυκλοφορεί και οπλοφορεί με ένα σπρέι πιπεριού!
Όπως είπαμε, ο χειρισμός επέστρεψε ευτυχώς στο παραδοσιακό point and click μοντέλο. Και μάλιστα, είναι ιδιαίτερα απλοποιημένος όπως επιτάσσουν οι σύγχρονες τάσεις. Όποιοι αντικείμενο ακουμπήσει ο κέρσοράς, μπορούμε να το περιεργαστούμε με ένα δεξί κλικ ενώ, αν υπάρχει κάποια δυνατότητα αλληλεπίδρασης, θα εμφανιστεί το ανάλογο εικονίδιο (pick up, talk, push, pull κ.ο.κ). Επίσης, οδηγούμε τον κέρσορα στο κάτω μέρος της οθόνης, εμφανίζεται ένα inventory bar, στο οποίο βλέπουμε, επεξεργαζόμαστε και συνδυάζουμε τα διαθέσιμα αντικείμενα. Δυστυχώς, το φαινόμενο των μικρών hotspots κάνει την εμφάνισή του και εδώ, με αποτέλεσμα να δημιουργούνται ορισμένες εκνευριστικές στιγμές. Τίποτα το δύσκολο για έναν seasoned gamer, αλλά θα περίμενε κανείς ότι μετά από κοντά 20 χρόνια point n’ click adventuring, αυτό το πρόβλημα θα είχε, επιτέλους, λυθεί.
Μένοντας, πάντως, πιστό και σε πιο σοβαρές από τις κλασσικές γραμμές του adventure gaming, το Simon the Sorcerer 4 θα μας θέσει αντιμέτωπους με μυριάδες διαφορετικούς γρίφους κατά την διάρκεια της περιπέτειας. Γρίφους περιβάλλοντος, συνομιλίας, συνδυασμού αντικειμένων, μαθηματικών και πολλών άλλων, όλοι σε φυσιολογικά επίπεδα δυσκολίας και ορισμένοι με ιδιαίτερα υψηλές δόσεις πρωτοτυπίας. Για τους νέους παίκτες, όμως, καθώς και για αυτούς που δεν έχουν υπομονή, οι προγραμματιστές φρόντισαν να εφοδιάσουν το παιχνίδι με πολλές βοήθειες. Κατά συνέπεια, θα έχουμε στην κατοχή μας ένα άψογο journal, το οποίο καταγράφει όλη μας την πρόοδο, κατατάσσοντας τα quests που έχουμε ήδη λύσει (και τον τρόπο που το πράξαμε), αλλά και αυτά που πρέπει να λύσουμε στη συνέχεια, δίνοντάς μας έτσι μια πιο συγκεκριμένη κατεύθυνση.
Αν, παρόλα αυτά, κολλήσουμε σε κάποιο σημείο, το παιχνίδι προσφέρει ένα απλούστατο hint system. Απλά, πατάμε ένα κουμπί και αυτομάτως μας δίνεται ένα στοιχείο για το τι πρέπει να κάνουμε. Για την κάθε περίπτωση, το σύστημα μπορεί να προσφέρει μέχρι και 3 διαφορετικά στοιχεία, χωρίς όμως ποτέ να δίνει ξεκάθαρα την απάντηση. Παρόλα αυτά, η χρήση του συστήματος αυτού μειώνει το τελικό…σκορ. Ναι, καλά διαβάσατε, σκορ. Όπως πολλά παλιά adventures (π.χ. το υπέρτατο Indiana Jones and the Fate of Atlantis), έτσι και εδώ εμφανίζεται ένα point system. Αυτό αυξάνει κατακόρυφα το replayability του τίτλου καθώς σίγουρα θα θελήσετε να ξαναπαίξετε την περιπέτεια και να βρείτε τα διάφορα κρυμμένα μυστικά της.
Ένα εξίσου δυνατό σημείο του παιχνιδιού είναι τα γραφικά του. Βασισμένα πάντα στο «τρελό» στυλ της σειράς, αποτελούνται από pre-rendered εικόνες, σχεδιασμένες στο χέρι με πολύ μεράκι και αποτελούν ορισμένα από τα καλύτερα δείγματα που έχουμε δει στο είδος. Είναι δύσκολο να ξεχωρίσει κανείς ομοιότητες με άλλο παιχνίδι στην αγορά, γιατί πολύ απλά δεν υπάρχουν. Σε μια εποχή που όλοι προσπαθούν να δώσουν έναν μουντό και γυαλιστερό τόνο, το StS4 προσφέρει δυνατά χρώματα, εξαιρετική ποικιλία και όμορφους φωτισμούς, στοιχεία που δένουν γάντι με τον μαγικό κόσμο που ταξιδεύουμε. Τα μοντέλα των χαρακτήρων είναι 100% τρισδιάστατα, αλλά αυτό δεν τα εμποδίζει από το να είναι πολύ καλά σχεδιασμένα, με περισσή λεπτομέρεια και ευτυχώς, σωστό animation. Μοναδικό ψεγάδι, το απαράδεκτο lip sync, ένα από τα χειρότερα των τελευταίων ετών.
Από την άλλη, δεν μπορούμε να πούμε ότι αποκομίσαμε τις ίδιες θετικές εντυπώσεις από τον ηχητικό τομέα. Η μουσική που ακούγεται σε ορισμένα σημεία είναι η αναμενόμενη για τέτοιο παιχνίδι ενώ, στις περισσότερες περιοχές, κυριαρχούν οι ατμοσφαιρικοί ήχοι, κάτι που επικροτούμε δίχως ενδοιασμό. Οι διάλογοι είναι πάντοτε ξεκαρδιστικοί -οι περισσότεροι μάλλον θα παραβλέψετε το παρακάτω- αλλά είναι φανερό πως ενώ το script είναι γραμμένο για Άγγλο ηθοποιό (με προφορά και βρετανική αργκό, καθώς το παιχνίδι την χρησιμοποιεί κατά κόρο -πιο πολύ και από τα Harry Potter), ο κεντρικός ηθοποιός είναι σίγουρα Αμερικάνος. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να χάνεται σημαντικά η φυσικότητα της ομιλίας του και πολλές στιγμές να γίνεται ιδιαίτερα εμφανές, σε εμάς, το γεγονός ότι απλώς διαβάζει ένα σενάριο. Τονίζουμε το "σε εμάς", καθώς, αν δεν έχετε πρότερη εμπειρία με την αγγλική κουλτούρα, μάλλον δεν θα προσέξετε τίποτα και θα το διασκεδάσετε. Ωστόσο, ήταν χρέος μας να το αναφέρουμε.
Ποιο είναι λοιπόν το συμπέρασμά μας από τη δοκιμή αυτού του τίτλου; Αυτό είναι απλό και ξεκάθαρό: Το Simon the Sorcerer 4: Chaos Happens αποτελεί ένα λαμπρό της adventure κατηγορίας. Σε μια περίοδο που το genre δεν έχει κάτι καλό να δείξει και που ο Socal μας απογοήτευσε για μια ακόμα φορά βυθίζοντας μας στην μετριότητα, το Simon the Sorcerer λάμπει σαν ένας καυτός καλοκαιρινός ήλιος. Η ανάλαφρη του ατμόσφαιρα και τα έντονα χρώματα μα, κυρίως, το ασύγκριτο χιούμορ του το κατατάσσουν ως το adventure "έκπληξη" της χρονιάς. Ένα παιχνίδι απαραίτητο για κάθε adventure gamer και ένας τίτλος που όλοι όσοι έχουν PC αξίζει να αποκτήσουν δεδομένου ότι δεν θα μπορούν να σταθούν όρθιοι από τα γέλια. Σας το υποσχόμαστε!
Αλέξανδρος Μιχαλιτσιάνος
Ελάχιστες Απαιτήσεις Συστήματος
Επεξεργαστής 2,4 GHz
Μνήμη RAM 512MB
Κάρτα γραφικών 64 MB
Σκληρός Δίσκος 3 GB
PEGI 3+
