Το Bass Fishing έρχεται και στο Wii, αφήνοντας όμως τους υποψήφιους ψαράδες δυσαρεστημένους
Το Bass Fishing έρχεται και στο Wii, αφήνοντας όμως τους υποψήφιους ψαράδες δυσαρεστημένους
Αναμφίβολα το χόμπι του ψαρέματος είναι μια ιδιαίτερη περίπτωση, που έχει φυσικά το δικό του φανατικό κοινό, την ώρα που οι μη μυημένοι το αντιμετωπίζουν ως κάτι το περίεργο και άκρως βαρετό. Ακριβώς κάτι ανάλογο ισχύει και στον τομέα των videogames, που εξομοιώνουν την εν λόγω χαλαρωτική ενασχόληση, δεδομένου ότι τόσα χρόνια όσοι ανάλογοι τίτλοι έχουν κυκλοφορήσει έχουν πρακτικά περάσει απαρατήρητοι, μιας και πάλι λόγω της ιδιαιτερότητάς τους δεν κατάφεραν να προσφέρουν κάτι το ενδιαφέρον. Και εννοείται πως οι προσπάθειες αυτές ήταν αρκετές. Γυρνώντας πίσω στο 1997 η SEGA, για άλλη μια φορά, είχε κερδίσει τις εντυπώσεις κυκλοφορώντας το Bass Fishing στα arcades, το οποίο με τη χρήση των απλοϊκών μηχανισμών του και τον ενδιαφέροντα χειρισμό του έκανε τη διαφορά, μεταμορφώνοντας το ψάρεμα σε μια ιδιαίτερα εθιστική, αν και κάπως αγχωτική -λόγω πίεσης χρόνου – εμπειρία.
Αναμενόμενα, ακολούθησε και μια έκδοση για το Dreamcast, η οποία -πέρα από το ότι η μεταφορά ήταν άψογη- συνοδεύτηκε και από ένα ιδιόμορφο χειριστήριο/ απομίμηση ενός καλαμιού ψαρέματος, δίνοντας έτσι έναν διαφορετικό τόνο και μια πιο ρεαλιστική νότα στο σύνολο. Επιστρέφοντας στο σήμερα -και σαν συνέχεια της “μανίας” της SEGA να επαναφέρει στο προσκήνιο τις κλασικές της δημιουργίες- το Bass Fishing έρχεται και στο Wii.
Άλλωστε, ακόμα και πριν ασχοληθεί κάποιος μαζί του, εύκολα μπορεί να συμπεράνει πως η συγκεκριμένη κονσόλα αποτελεί την πλέον ενδεδειγμένη για μια τέτοια μεταφορά. Η αλήθεια είναι πως ο χειρισμός είναι ο πρωταγωνιστής του τίτλου, μιας και συνολικότερα σε όλους τους υπόλοιπους τομείς η ηλικία του Bass Fishing δεν είναι δυνατόν να κρυφτεί. Και σε τελική ανάλυση, αυτός είναι και ο λόγος όπου η αίσθηση που μένει είναι κάπως δυσάρεστη. Για κάποιον που δεν έχει ασχοληθεί παλιότερα ή δεν έχει ακούσει κάτι για το SEGA Bass Fishing, είναι αναγκαίο να αναφερθεί πως πρόκειται, κατά έναν τρόπο, για έναν εξομοιωτή ψαρέματος, μόνο που για χάρη της απλότητας και της άμεσης πρόσβασης ακολουθείται ένα σαφώς πιο arcade μονοπάτι.
Εδώ ο παίκτης οφείλει να πιάσει όσο το δυνατόν περισσότερα ψάρια μέσα σε ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα, ψάρια τα οποία ποικίλουν σε είδος αλλά και βάρος. Έπειτα από κάθε επιτυχή ψαριά, αναμενόμενα έρχεται και η ώρα της επιβράβευσης με νέα δολώματα, καλάμια κ.λπ. Τόσο απλή είναι η κατάσταση με τη συγκεκριμένη δημιουργία, η οποία κατά τη μετάβαση του τίτλου στο Wii δεν έχει αλλάξει.
Απεναντίας, η SEGA επέλεξε να κρατήσει τον κεντρικό πυρήνα ανέπαφο και απλά να προβεί σε ορισμένες προσθήκες με σκοπό να καταφέρει να επιμηκύνει τη διάρκεια, αν και τελικά προκύπτει και ένα ζήτημα με τον χειρισμό όπως θα δούμε παρακάτω. Η πλέον προφανής προσθήκη στον τίτλο είναι η επιλογή Nature, η οποία αποτελεί το ακριβώς αντίθετο από την αντίστοιχη Arcade. Έτσι, ενώ το δεύτερο απαιτεί από τον χρήστη να κάνει τα πάντα γρήγορα και μέσα σε στενά χρονικά πλαίσια, το Nature προσφέρει το ακριβώς αντίθετο. Εδώ η πίεση του χρόνου απουσιάζει, προσφέροντας πραγματικά μια ιδανική εμπειρία ψαρέματος. Οι υποψήφιοι ψαράδες, αφού επιλέξουν το καλάμι αλλά και το δόλωμα της αρεσκείας τους, μπορούν να μετακινηθούν σε οποιοδήποτε σημείο της εκάστοτε διαθέσιμης λίμνης και να ψαρέψουν με την ησυχία τους.
Το συγκεκριμένο mode είναι, πρακτικά, και ο μοναδικός λόγος αγοράς του Bass Fishing μιας και καταφέρνει να αναπαράγει στον μέγιστο βαθμό τη χαλάρωση και την ηρεμία που προσφέρει το ψάρεμα. Αν κάποιος αναζητά έναν τίτλο που θα τον ηρεμήσει, τότε, μόλις τον βρήκε. Μπορεί το πιάσιμο των ψαριών να μην είναι και τόσο εύκολη υπόθεση, αλλά στην παρούσα δημιουργία δείχνει να μην αποτελεί εμπόδιο, γιατί πολύ απλά μία και μόνο βόλτα στα πανέμορφα τοπία είναι ικανή να χαλαρώσει τον καθένα.
Από την άλλη, όμως, ιδιαίτερα άσχημη εικόνα δημιουργεί το γεγονός πως ο παίκτης μπορεί να κινηθεί ελεύθερα μόνο σε συγκεκριμένα σημεία –που μάλιστα υποδεικνύονται από χρωματιστούς κύκλους – όπου υπάρχουν ψάρια. Κατά συνέπεια, η προαναφερθείσα αίσθηση ελευθερίας δεν υφίσταται στο μέγιστο βαθμό. Αναμφίβολα, το μεγαλύτερο ενδιαφέρον το παρουσιάζει ο χειρισμός που, μπορεί μεν να έχει μεταφερθεί πολύ σωστά στο Wii Remote, αλλά για τα σημερινά δεδομένα σίγουρα θα μπορούσε να ήταν ακόμα πιο ανεπτυγμένος. Καταρχάς, πρέπει να αναφέρουμε ότι στο Bass Fishing απαιτείται η χρήση τόσο του Wii Remote όσο και του Nunchuk. Mε το πρώτο ο παίκτης ελέγχει το καλάμι, ενώ με το δεύτερο -και κινώντας κυκλικά τον αναλογικό μοχλό- χειρίζεται την πετονιά.
Οι κινήσεις που απαιτείται να γίνουν βρίσκονται πολύ κοντά στις ανάλογες που εκτελούν οι πραγματικοί ψαράδες, ενώ και η αντοχή της πετονιάς είναι κάτι που χρίζει ιδιαίτερης προσοχής μιας και αποτελεί στοιχεία ιδιάζουσας σημασίας για το gameplay. Αυτή η αντοχή αναπαριστάται με μια μπάρα που βρίσκεται στη δεξιά μεριά της οθόνης. Αν η μπάρα γεμίσει, τότε η πετονιά, φυσικά, θα σπάσει και το ψάρι θα ξεφύγει.
Όπως προκύπτει, εδώ απαιτούνται απαλές και «ζυγισμένες» κινήσεις και το ευχάριστο είναι ότι, σε γενικές γραμμές, το Wii Remote τα καταφέρνει πολύ καλα στην απόδοση αυτής της διαδικασίας. Το άσχημο της όλης υπόθεσης είναι πως αρκετές φορές δεν είναι και τόσο ακριβές, με τον παίκτη να αναγκάζεται να επαναλαμβάνει την ίδια κίνηση ξανά και ξανά μέχρι αυτή να γίνει πραγματικότητα. Ακόμα και τα τινάγματα για να κινηθεί το δόλωμα δεν είναι πάντοτε όσο εύστοχα θα επιθυμούσαμε, δημιουργώντας έτσι εύλογες απορίες για το χρόνο που δαπάνησε η SEGA ούτως ώστε να προσαρμόσει τον χειρισμό του πρωτότυπου τίτλου στο χειριστήριο του Wii. Γιατί όσοι είχαν την τύχη να ασχοληθούν με την έκδοση του Dreamcast (χρησιμοποιώντας φυσικά το ειδικό «Virtual» καλάμι), θα θυμούνται ότι προβλήματα τέτοιας φύσεως δεν υπήρχαν.
Θέλοντας και μη, το Bass Fishing θα αντιμετωπιστεί σαν ένα port ενός τίτλου δεκαετίας και δυστυχώς το τελικό συμπέρασμα δεν είναι και το πλέον θετικό για τη δημιουργία της SEGA. Η κονσόλα της Nintendo προσφέρει απλόχερα την δυνατότητα για πειραματισμούς σε πολλούς τομείς, τους οποίους όμως η SEGA απλά αγνόησε. Ακόμα και στον τομέα του χειρισμού, που οι περισσότεροι θα περίμεναν καλύτερα αποτελέσματα, ακολουθήθηκε η οδός της απλής προσαρμογής στο Wii Remote και όχι η ανάπτυξη του μοντέλου ελέγχου με βάση αυτό.
Από την άλλη τα δύο μόνο βασικά modes δεν μπορούν να πείσουν τον παίκτη, η διάρκεια είναι υπερβολικά μικρή ενώ και η απουσία οποιασδήποτε μορφής multiplayer δυσχεραίνει ακόμα περισσότερο την κατάσταση για το Bass Fishing. Σε τεχνικό επίπεδο ο τίτλος περισσότερο απογοητεύει παρά ικανοποιεί, μιας και τα γραφικά δείχνουν χοντροκομμένα ενώ και η εμφάνιση της θάλασσας μόνο ως πειστική δεν μπορεί να χαρακτηριστεί. Η μόνη διαφορά εντοπίζεται στα κάπως πιο καθαρά textures και στην πλουσιότερη παλέτα των χρωμάτων, η οποία εδώ φαίνεται να είναι πιο «ζωντανή» σε σύγκριση με το πρωτότυπο. Ο ήχος, τέλος, περνάει και αυτός απαρατήρητος, μιας δεν έχει να προσφέρει κάτι το ιδιαίτερο (τα ανεκδιήγητα, arcade, voice overs της SEGA υφίστανται και εδώ).
Ατυχώς, το SEGA Bass Fishing δεν εξελίχθηκε στον τίτλο που ίσως περίμεναν οι κάτοχοι Wii. Μπορεί μεν να αποτελεί την καλύτερη πρόταση της αγοράς που επικεντρώνεται στο ψάρεμα, αλλά αυτό μάλλον οφείλεται στην έλλειψη αξιοπρεπούς ανταγωνισμού και όχι στη δική της ποιότητα. Ευχή όλων είναι κάποια στιγμή η SEGA να ξαναβρεί το δρόμο της, να σταματήσει να ασχολείται με ports παλιών τίτλων και να εστιάσει όλη τη δημιουργικότητά της σε νέες ιδέες.
Γιώργος Τσακίρογλου
Ανάλυση 480i
Widescreen Όχι
Ήχος Stereo/ Dolby Surround Pro Logic II
PEGI 3+
