Η Capcom επιστρέφει στους αιθέρες, διατηρώντας ανέπαφη την κλασική συνταγή του 1942
Αναμφίβολα, η υπηρεσία Arcade Classics με την οποία έχει εφοδιάσει η Microsoft το Xbox 360, πέρα από άκρως ενδιαφέρουσα, είναι υπεύθυνη και για την αναβίωση ορισμένων κλασικών τίτλων, όπου αρκετοί από αυτούς είτε έχουν χαθεί στο χρόνο, είτε για πολλούς είναι εντελώς άγνωστοί. Γενικότερα η έννοια του κλασικού αποπνέει πάντοτε μια δόση νοσταλγίας -ιδιαίτερα στους μεγαλύτερους- όπου με χαρά βλέπουν αγαπημένες δημιουργίες, με τις οποίες είχαν ασχοληθεί στην νιότη τους, να επανέρχονται στο προσκήνιο και μάλιστα ακολουθώντας πιστά τις προσταγές της μόδας.
Έτσι, η επανέκδοση του 1942 της Capcom αποτελεί μια αρκετά ευχάριστή έκπληξη και μάλιστα σε μια περίοδο όπου η online υπηρεσία της Microsoft έχει να προσφέρει ορισμένες διόλου ευκαταφρόνητες κυκλοφορίες. Το Joint Strike καταφέρνει να σταθεί επάξια ανάμεσα σε αυτές, αν και αναμενόμενα είναι ένας τίτλος που δεν απευθύνεται σε όλους, μιας και πολλά στοιχεία από το πρωτότυπο -όπως θα δούμε και παρακάτω- έχουν μεταφερθεί σχεδόν αυτούσια.
Επιχειρώντας μια αναδρομή πίσω στο 1984, ημερομηνία όπου είχε κυκλοφορήσει το πρωτότυπο, δύο ήταν τα στοιχεία που είχαν κάνει τον τίτλο να ξεχωρίσει. Αφενός τα πανέμορφα και πολύχρωμα γραφικά του και αφετέρου η αρκετά υψηλή δυσκολία του. Τα στοιχεία αυτά δίνουν το παρόν και στη νέα μορφή του 1942 -άλλα λιγότερο και άλλα περισσότερο- αν και πλέον έχουν προστεθεί και αρκετά καινούργια. Το θετικό πάντως είναι πως η γενικότερη αίσθηση είναι η ίδια με την αντίστοιχη του τίτλου που είχε κυκλοφορήσει πριν από 24 ολόκληρα χρόνια και μόνο για αυτό αξίζουν συγχαρητήρια στην Capcom.
Αφού κάποιος προμηθευτεί τον τίτλο και βρεθεί στο κεντρικό μενού, με μεγάλη χαρά θα συνειδητοποιήσει πως πλέον υποστηρίζονται δικτυακές μάχες για δύο παίκτες σε επίπεδο co-operative. Επιλέγοντας κάποιο από τα τρία διαθέσιμα αεροσκάφη -το καθένα έχει, αναμενόμενα, τα προτερήματα αλλά και τις αδυναμίες του- και δοκιμάζοντας το online κομμάτι η συνολική εμπειρία είναι πολύ καλή. Ωστόσο, έτσι δεν λύνεται ένα θέμα που ίσως να δυσαρεστήσει πολλούς και ιδιαίτερα μη υπομονετικούς gamers. Και αυτό είναι φυσικά το επίπεδο δυσκολίας.
Αν κάποιος θεωρούσε απαιτητικό το πρωτότυπο καλά θα κάνει να αναθεωρήσει μιας και το Joint Strike θα προκαλέσει ακόμα και τους πλέον έμπειρους χρήστες, με το υψηλότερο επίπεδο δυσκολίας να δίνει μια σχεδόν σαδιστική εικόνα στο σύνολο. Από εκεί και έπειτα, η κύρια δομή του τίτλου έχει παραμείνει η ίδια. Η κίνηση γίνεται μόνο στον κάθετο άξονα με τον παίκτη να παρακολουθεί τη δράση από ψηλά. Φυσικά, σκοπός είναι η εξόντωση όσο το δυνατόν περισσότερων αντιπάλων και φυσικά η αποφυγή των πυρών τους. Μπορεί να ακούγεται απλό και ως ένα βαθμό να είναι, αλλά χρειάζεται υπομονή και σταθερές κινήσεις αν θέλει κάποιος να φτάσει μέχρι τέλους. Τα εχθρικά αεροσκάφη θα επιτίθενται κατά ομάδες, ενώ κατά την εξολόθρευσή αυτών που έχουν κόκκινο χρωματισμό ο παίκτης θα αποκτάει και ένα power up. Τα διαθέσιμα όπλα είναι συνολικά τρία -με το laser να είναι άκρως αποτελεσματικό- τα οποία με τη σειρά τους αναβαθμίζονται σε τρία στάδια.
{PAGE_BREAK}
Σύμμαχος στην πορεία προς τη νίκη θα είναι συνεχώς ο απλούστατος και ακριβέστατος χειρισμός, ενώ σε κάθε χτύπημα ή δυνατή έκρηξη το gamepad θα δονείται αρκετά έντονα. Πέρα από το πλήκτρο που αντιστοιχεί στο βασικό όπλο, υπάρχουν διαθέσιμοι οι αρκετά καταστροφικοί πύραυλοι ενώ, αν η κατάσταση γίνει αρκετά δύσκολη, ο παίκτης μπορεί να εκτελέσει ένα loop, το οποίο ταυτόχρονα εξοντώνει όλους τους αντιπάλους επί της οθόνης. Βέβαια, μπορεί τα παραπάνω να έρχονται σε πλήρη αντίθεση με την χρονική περίοδο που υποτίθεται πως διαδραματίζεται ο τίτλος, αλλά αυτό δεν ενοχλεί καθόλου μιας και η γενικότερη arcade φύση του επιτρέπει ορισμένες τέτοιες… ατασθαλίες.
Πάντως το υψηλό επίπεδο δυσκολίας γίνεται αντιληπτό στο τέλος κάθε πίστας όπου ένα τεράστιο boss περιμένει τον παίκτη. Εδώ η οθόνη θα γεμίζει με εχθρικά πυρά και θα απαιτούνται κινήσεις χειρουργικής ακρίβειας αν θέλει κάποιος να επιβιώσει. Και εδώ η φαντασία δείχνει να περισσεύει στην Capcom, μιας και θα εμφανίζονται αεροσκάφη, πλοία ακόμα και τεράστια άρματα μάχης που καταφέρνουν να διακριθούν για τον επιβλητικό και φυσικά καρτουνίστικο σχεδιασμό τους.
{VIDEO_1}
Η πλέον ορατή διαφορά του 1942 Joint Strike με το πρωτότυπο εντοπίζεται στον τεχνικό τομέα και ειδικά στα γραφικά. Τα πάντα έχουν περάσει στην εποχή της υψηλής ανάλυσης με τον τίτλο να κινείται απροβλημάτιστα στα 1080p, προσφέροντας ένα πανέμορφο αποτέλεσμα. Τα εφέ είναι αρκετά πλούσια, οι εκρήξεις ιδιαίτερα προσεγμένες ενώ τα αντίπαλα αεροσκάφη, όταν δεχθούν πολλά πυρά, διαλύονται σε μικρότερα κομμάτια. Πάντως ένα θέμα προς συζήτηση είναι η αλλαγή της χρωματικής παλέτας του τίτλου, μιας και η πολυχρωμία του παρελθόντος έχει αντικατασταθεί από κάπως πιο σκούρα και μουντά χρώματα.
Συνολικά η εικόνα είναι αρκετά ελκυστική για τίτλο της συγκεκριμένης κατηγορίας, ενώ δεν γίνεται να περάσει απαρατήρητη μια retro πινελιά, η οποία παρουσιάζει τα πάντα ασπρόμαυρα στην αρχή κάθε επιπέδου. Βέβαια, το Joint Strike έχει και τα προβληματάκια του και έτσι πέρα από το υψηλό επίπεδο δυσκολίας -που για αρκετούς αυτό ίσως να μην είναι και τόσο αρνητικό- παρουσιάζεται και ιδιαίτερα σύντομο. Η δράση ξεδιπλώνεται σε μόνο 5 επίπεδα και, ουσιαστικά, αν κάποιος το ολοκληρώσει, δύσκολα θα ασχοληθεί ξανά μαζί του. Μπορεί να υπάρχει η δυνατότητα για co-op καθώς και οι 200 πόντοι που θα αυξήσουν το προσωπικό gamerscore του χρήστη, αλλά και πάλι συνολικά κρίνεται ως αρκετά σύντομο. Και μάλλον αυτός είναι και ο λόγος που το επίπεδο δυσκολίας διατηρήθηκε σε τόσο υψηλά επίπεδα, δηλαδή, για να καταφέρει να κρατήσει τους παίκτες κοντά του για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα.
Tο 1942 Joint Strike είναι μια δημιουργία που ξεχωρίζει μέσα στη μεγάλη λίστα με κλασικούς και όχι τίτλους που προσφέρει η online υπηρεσία της Microsoft. Στους παλαιότερους θα ξυπνήσει όμορφες αναμνήσεις, ενώ στους νεότερους θα δείξει πόσο εθιστικό μπορεί να είναι ένα videogame όταν βασίζεται σε απλούς μηχανισμούς gameplay. Αν, λοιπόν, έχετε ορισμένους Microsoft points για να ξοδέψετε, σκεφτείτε σοβαρά να προσθέσετε στη συλλογή σας το Joint Strike.
Γιώργος Τσακίρογλου
