This can’t be HAAAAAPENIIIIING!
To Eternal Darkness ανήκει στη κατηγορία παιχνιδιών που το να γράψεις γι’ αυτά, είναι κομματάκι δύσκολο. Όχι τόσο λόγω του περιεχομένου τους, αλλά επειδή ο φόβος ότι μπορεί με τα λεγόμενα σου να τα αδικήσεις δεν σε εγκαταλείπει ποτέ. Παρόλα αυτά, ένα παιχνίδι της κλάσεως του Eternal Darkness αξίζει δικαιωματικά μία θέση στα Classics του GameOver. Και για να είμαστε πιο συγκεκριμένοι, μία βασιλική θέση, κρατημένη από το 2002 ειδικά για το -πείτε το occult, ή και oddball, αν θέλετε- δημιούργημα της Silicon Knights. Το παρελθόν του Eternal Darkness, πριν επιτέλους κυκλοφορήσει στον Κύβο της Nintendo, χάνεται πίσω στη δεκαετία του 1990, όταν ακόμα ήταν υπό ανάπτυξη για το Nintendo 64.
Ο σχετικά πρόωρος θάνατος του κασετοφόρου γίγαντα με την επιβλητική τρίαινα, οδήγησε το Eternal Darkness, όπως και δεκάδες άλλα παιχνίδια, στο GameCube. Το 2002 ήταν η χρονιά του τρόμου για τους κατόχους GameCube, αφού δύο μήνες μετά το αριστουργηματικό Resident Evil, ακολούθησε το Eternal Darkness. Και λίγους μήνες αργότερα, ο τρόμος συνεχίστηκε με το Resident Evil Zero. Μία τέλεια περίοδος για τα παιχνίδια τρόμου, αφού οι τρεις προαναφερθέντες τίτλοι έγραψαν ιστορία και αναμφίβολα κέρδισαν μία θέση στην καρδιά μας.
Μοναδικός χαμένος; Η Silicon Knights, μιας και όταν το νέο δημιούργημά σου μπαίνει στη μέση δύο Resident Evil κυκλοφοριών, όχι μόνο χάνεις ένα κομμάτι των πιθανών πωλήσεων σου, αλλά και το όνομα σου υποβαθμίζεται από ένα franchise με προϊστορία ετών. Μπορεί λοιπόν το Eternal Darkness να μην είχε τεράστια εμπορική επιτυχία, λίγο ελέω του ότι συνέπεσε με τα Resident Evil της εποχής, λίγο ελέω του ότι ήταν νέο IP, λίγο λόγω του ότι ήταν ο ορισμός του Oddball (εκκεντρικό όσο δεν πάει άλλο), αλλά κατάφερε ίσως το πιο σημαντικό όλων των κατορθωμάτων: Οκτώ χρόνια μετά, εδώ είμαστε, μιλώντας για αυτό. Κι αν αυτό δεν είναι η μέγιστη τιμή που μπορεί να απολαύσει ένα videogame, να σκίσουμε τα gaming πτυχία μας.
Please, do come into the darkness
Θυμάστε, λίγες γραμμές πιο πάνω, που αναφέραμε πως είναι δύσκολο να γράψεις για το Eternal Darkness; Το σενάριο του παιχνιδιού είναι ένας από τους λόγους. Από όποια πλευρά και να πλησιάσεις το setting και την ιστορία του Sanity’s Requiem, είναι λίγο-πολύ δεδομένο ότι θα φλομώσεις τους αναγνώστες με spoilers, πάντα άθελά σου.
Γι’ αυτό το λόγο, παρόλο που τα spoilers σε κείμενο ενός παιχνιδιού οκτώ ετών κρίνονται αμελητέα, θα προσπαθήσουμε να αποδώσουμε μόνο τη γενική εικόνα. Το σενάριο του παιχνιδιού περιστρέφεται γύρω από τον Τόμο του Αιώνιου Σκοταδιού, ένα μυστηριώδες βιβλίο, που η κύρια πρωταγωνίστρια, η γοητευτική Alexandra Roivas, ανακαλύπτει στην έπαυλη του, επίσης μυστηριωδώς δολοφονημένου, παππού της. Μέσω της ανάγνωσης του βιβλίου από την Alexandra, θα ταξιδέψουμε σε ποικίλες περιοχές και χρονολογίες, ελέγχοντας ένα μεγάλο αριθμό χαρακτήρων, με τον καθένα να έχει να πει τη δική του ιστορία. Η εμπειρία και οι ικανότητες του κάθε χαρακτήρα περνάνε στην κατοχή της Alexandra κάθε φορά που ολοκληρώνουμε ένα τμήμα του βιβλίου.
Αν και φαντάζει απλή στη δομή, η τεχνική αυτή προσθέτει τρομερή ποικιλία στο παιχνίδι, αφού κάθε χαρακτήρας έχει τις δικές του ικανότητες και ιδιότητες. Κάθε φορά που αναλαμβάνουμε τον έλεγχο ενός νέου ήρωα, οφείλουμε να αναθεωρήσουμε τις τεχνικές μας και τον τρόπο προσέγγισης καταστάσεων, αφού το αντίθετο θα μας οδηγήσει σε σίγουρο θάνατο. Επιπρόσθετα, η εναλλαγή των σκηνικών και των χρονολογιών μπορεί κάλλιστα να απορροφήσει τον παίκτη σε τέτοιο βαθμό, που θα επιθυμεί να σημειώσει πρόοδο μόνο και μόνο για να ανακαλύψει τι ακολουθεί. Τέτοια είναι η ποικιλία του Eternal Darkness, που σε κάνει να στοχάζεσαι για το πότε θα πάψει να σε τροφοδοτεί με νέο υλικό και καταστάσεις.
Let me test your sanity
Το στοιχείο που κέρδισε την εκτίμηση κοινού και κριτικών, πέραν του άψογου σεναρίου και τεχνικού τομέα -που θα αναφέρουμε αργότερα-, ήταν φυσικά το gameplay. Κι εδώ, "ποικιλία" είναι η καταλληλότερη λέξη για να χαρακτηρίσεις τον τομέα αυτό. Ένας λαμπρός συνδυασμός πολλαπλών συστημάτων ελέγχου, με δόσεις Silent Hill, Resident Evil, Tomb Raider, old-school Adventure τίτλων και, φυσικά, μία μεγάλη δόση αποτελεσματικών τεχνικών δια χειρός Silicon Knights. Ενώ στη πραγματικότητα έχουμε να κάνουμε με μία παραδοσιακή δομή εξιστόρησης γεγονότων και προβολής καταστάσεων, ο τρόπος που κάθε τι λαμβάνει μέρος στο παιχνίδι είναι που κλέβει την παράσταση. Η κάμερα, για παράδειγμα, που αποτελεί υβρίδιο στατικών και πλήρως interactive κινούμενων γωνιών λήψης, ποτέ δεν απογοητεύει.
Ίσα, ίσα, που δημιουργεί σε πολλές περιπτώσεις ατμόσφαιρα με τις εναλλαγές της και τα περίεργα παιχνίδια που παίζει με την αντίληψη του παίκτη. Ο έλεγχος, από την άλλη, αν και στην αρχή φαντάζει περίεργος, μετά από την πρώτη ώρα παιχνιδιού κάνει τον παίκτη να νιώθει σαν στο σπίτι του. Μόνο που…με αυτά που έπεται να δει και να βιώσει, δεν ξέρουμε κατά πόσο θα εξακολουθεί να επιθυμεί να μείνει στο σπίτι του…
Για όσους δεν γνωρίζουν, το λογοπαίγνιο έγινε ως πρόλογος και εισαγωγή στο σημείο-κλειδί του παιχνιδιού, τα περιβόητα Sanity Effects. Κάθε ήρωας μας έχει μία μπάρα, επονομαζόμενη ως "Sanity Meter". Κάθε συνάντησή μας με ένα…ον του παιχνιδιού, έχει αρνητική επίδραση στη μπάρα αυτή. Όταν το Sanity Meter αγγίξει μειωμένα επίπεδα, καλύτερα να κάνετε “Αποθήκευση Ως” τον εγκέφαλό σας, ώστε να διασφαλίσετε την υγεία της αντίληψής σας. Τη μία στιγμή θα ανακαλύψετε πως τα τελευταία 20 δευτερόλεπτα στην πραγματικότητα περπατάτε στο ταβάνι ενός χώρου που προηγουμένως επισκεφτήκατε. Ή ακόμα χειρότερα, το Effect που έκανε πολλά χειριστήρια να φύγουν από το παράθυρο, ήταν όταν η οθόνη μαύριζε ολοκληρωτικά και το χαρακτηριστικό πράσινο “AV” έκανε την εμφάνιση του στο πάνω δεξιά μέρος της οθόνης.
{PAGE_BREAK}
Η λίστα συνεχίζεται, με δήθεν Corrupted Saves, ακαριαίο αποκεφαλισμό του χαρακτήρα μας, τοίχους που ματώνουν, πόρτες που χτυπάνε μόνες τους, φωνές σε χώρους που είστε πεπεισμένοι πως είστε μόνοι σας, θύρες που οδηγούν στην περιοχή που μόλις αφήσατε πίσω σας, ομάδες εχθρών που στην πραγματικότητα υπάρχουν μόνο μέσα στο μυαλό του παίκτη και ανατριχιαστικές φωνές στα λατινικά, που έχουν μια τάση να ακούγονται στις χειρότερες των περιπτώσεων.
Το τέχνασμα αυτό δένει τόσο εκπληκτικά με το όλο στήσιμο, που πιάσαμε τον εαυτό μας να κυνηγά τα Sanity Effects εσκεμμένα, ώστε να δούμε τι άλλο τρελό σενάριο έχει ετοιμάσει η Silicon Knights για εμάς. Ο τρόμος δένει με την έκπληξη, σε ένα μείγμα εξερεύνησης, γρίφων, μάχης, προκλητικών καταρρίψεων θρησκευτικών πεποιθήσεων και απλής, αγνής, μαζοχιστικής παράνοιας. Από τις περιπτώσεις που ένα παιχνίδι σε κάνει να ξεχνάς γεύματα, ραντεβού, την ύπαρξη της ουροδόχου κύστης σου και ούτω καθ΄εξής…
Κοιτάζοντας μπροστά: Τεχνολογία
Φαίνεται πως τα διαστρεμμένα -με την καλή έννοια- παλικάρια στη Silicon Knights γνώριζαν εξ αρχής πως το παιχνίδι τους θα παίζεται για χρόνια και χρόνια, αφού έκαναν ό,τι περνούσε από το χέρι τους για να εξασφαλίσουν τη καλύτερη δυνατή ποιότητα απεικόνισης και ήχου -πάντα με γνώμονα το μέλλον. Έτσι, θα χαρείτε όταν μάθετε πως το παιχνίδι υποστηρίζει Progressive Scan και απεικόνιση σε 16:9, ό,τι πρέπει για τους κατόχους Wii με Component καλώδια και HDTVs στην κατοχή τους. Ο τεχνικός τομέας, αν και ποιοτικότατος πίσω στο 2002, όπως είναι φυσικό έχει χάσει ορισμένη από τη γοητεία του με το πέρασμα του χρόνου. Όχι όμως σε σημείο που το Eternal Darkness να γίνεται ανυπόφορο στα μάτια. Αντιθέτως μάλιστα, οι πολύ καλές υφές, το επίπεδο λεπτομέρειας σε χώρους και αντικείμενα και το εντυπωσιακό μοντέλο φωτισμού, είναι ικανά να γοητεύσουν τον παίκτη.
Ο τομέας, όμως, που αποδεικνύεται ιδιαιτέρως συναρπαστικός, είναι ο ήχος. Το ατμοσφαιρικό soundtrack του Steve Henifin θα κάνει αυτούς με γούστο να ανατριχιάσουν δεκάδες φορές, ή ακόμα και να σιγοτραγουδούν, σε ανύποπτο χρόνο, μελωδίες του παιχνιδιού. Αλλά αυτό που ωθεί τον τομέα του ήχου στο “έντεκα”, είναι τα ηχητικά εφέ και, φυσικά, το άξιο βραβείων voice-over.
Οι ήχοι που θα ακούσουμε κατά τη διάρκεια της ενασχόλησής μας με το Eternal Darkness θα μας φοβίσουν, θα μας κεντρίσουν το ενδιαφέρον, ή απλά θα μας παραξενέψουν, οδηγώντας μας σε διάφορες σκέψεις. Τις φωνές τους, στο πολυάριθμο σύνολο χαρακτήρων χαρίζουν αστέρια της βιομηχανίας του voice-over, όπως η Jennifer Hale (Alexandra), της οποίας τη φωνή έχουμε ακούσει σε διαμάντια του gaming όπως τα Metroid Prime 3 (Samus Aran), Metal Gear Solid 4 (Naomi Hunter), Mass Effect 1 & 2 (θηλυκή εκδοχή του Shepard), Brütal Legend (Ophelia), P.N.03 (Vanessa) και δεκάδες άλλα.
Τη λίστα συμπληρώνουν ηθοποιοί όπως ο Neill Ross, που δανείζει τη φωνή του στον Dr. Edwin Lindsey κι έχουμε ακούσει σε ποικίλα Star Wars παιχνίδια ως Han Solo, στο The Curse of Monkey Island ως Wally B. Feed και πιο πρόσφατα στα Mass Effect ως Codex Narrator. Αξιοσημείωτες είναι και οι συμμετοχές των Cam Clarke, ευρέως γνωστού ως Liquid Snake στα Metal Gear Solid. Τέλος, να μην παραλείψουμε να αναφέρουμε τη Kim Mai Guest, που παίζει το ρόλο της Ellia και γνωρίσαμε μέσω των Syphon Filter ως Lian Xing.
Ένα επάξια, true classic
Κάθε τι γύρω από το Eternal Darkness: Sanity’s Requiem φωνάζει “Κλασσικό”. Και όπως ο μέσος όρος στη Metacritic (92/100, παρακαλώ) αποδεικνύει -πέρα από μία κλασσική δημιουργία, κατάλληλη για παίκτες ακόμα και σήμερα- έχουμε να κάνουμε με ένα αριστούργημα της προηγούμενης γενιάς, κύριο αντιπρόσωπο όλων αυτών που πρέσβευε η, κατά πολλούς ανώτερη όλων, 6η γενιά οικιακών συστημάτων.
Όσοι είστε κάτοχοι Wii και δεν έχετε στην κατοχή σας το Eternal Darkness, ίσως θα έπρεπε να προβείτε σε αξιοποίηση του λειτουργικότατου Backwards Compatibility του λευκού θαύματος. Μία αναζήτηση στο Ebay προς αναζήτηση του διαμαντιού αυτού θα σας πείσει.
Δημήτρης Μπάνος
{nomultithumb}
