Ένα ακόμη “δυτικό” Silent Hill ή κάτι πραγματικά νέο;
Αδιαμφισβήτητα, η κατηγορία των survival horror παιχνιδιών, τα τελευταία χρόνια, αλλά και γενικότερα στην τρέχουσα γενιά κονσόλων, δεν έχει την τιμητική της. Μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού είναι οι τίτλοι του είδους που είναι άξιοι αναφοράς. Το ανησυχητικό, πλέον, είναι ότι όλο και περισσότερες εταιρίες τείνουν προς το "εύκολο χρήμα", δηλαδή προς την ανούσια δράση, τις ατελείωτες σφαίρες και τα κινηματογραφικά σκηνικά. Αγνοούν πλήρως τη δημιουργία της ατμόσφαιρας, έχουν ξεχάσει τι σημαίνει ψυχολογικός τρόμος και, το κυριότερο, έχουν σταματήσει να "γράφουν". Η πλειοψηφία των developers έχει κατεβάσει τις πέννες της και μία καλή, ή έστω ενδιαφέρουσα, ιστορία, είναι είδος προς εξαφάνιση.
Η ιαπωνική Team Silent είναι μία εταιρία που στιγμάτισε την κατηγορία. Οι άνθρωποι που μας χάρισαν τα τέσσερα πρώτα παιχνίδια της σειράς Silent Hill -η οποία παρεμπιπτόντως είναι και η αγαπημένη σειρά του γράφοντος- έχουν να "δώσουν σημάδια ζωής" από το 2004, κάτι που μόνο ως λυπηρό μπορεί να χαρακτηριστεί. Ωστόσο, Silent Hill συνεχίζουμε να βλέπουμε, είτε από τη βρετανική Climax Studios (Silent Hill: Origins), είτε από την αμερικανική Double Helix Games (Silent Hill: Homecoming). Οι προσπάθειες που έγιναν από τα δύο ανεξάρτητα studios ήταν καλές, αλλά δεν μπορούν να συγκριθούν με τα μεγαλεία των πρώτων παιχνιδιών από την "dream team" της Konami.
Παντρεύοντας το νέο με το παλιό
Οι Βρετανοί όμως δε χόρτασαν και θέλουν κι άλλο. Η σειρά, επανέρχεται στο προσκήνιο, με ένα τίτλο τρόμου τρίτου προσώπου, που διαφέρει πολύ απ’ όλα όσα έχουμε δει μέχρι σήμερα, τόσο από τους Ιαπωνες, όσο και από τους "δυτικούς" developers. To Silent Hill: Shattered Memories προσπαθεί να δώσει τον αέρα ανανέωσης που αναζητούσε η σειρά τόσα χρόνια, κουβαλάει μερικές συναρπαστικές ιδέες, εκ των οποίων κάποιες υλοποιούνται σωστά, ενώ κάποιες άλλες όχι, και παρουσιάζει πολλούς καινοτόμους και ευπρόσδεκτους μηχανισμούς. Είναι όμως Silent Hill;
Το σενάριο του Shattered Memories δανείζεται κάποια βασικά στοιχεία από το πρώτο παιχνίδι της σειράς -όχι, δεν είναι αυθεντικό remake. Ο παίκτης παίρνει το ρόλο του Harry Mason, ενός πατέρα που αναζητά απεγνωσμένα τη μικρή του κόρη, η οποία χάθηκε ξαφνικά μετά από ένα αυτοκινητιστικό ατύχημα λίγο έξω από την κωμόπολη του Silent Hill.
Ο Mason, αφότου συνέρχεται από τη σφοδρή σύγκρουση, καταφεύγει για βοήθεια στην ερημωμένη κωμόπολη, η οποία έχει καλυφθεί από ατελείωτο σκοτάδι και πυκνή ομίχλη. Με το φακό, ως το μοναδικό του σύμμαχο, ο παίκτης ξεκινάει ένα ταξίδι παράνοιας, εξερεύνησης και αποκαλύψεων. Αν και υπάρχουν έντονες ομοιότητες σε τοποθεσίες, ονόματα και χαρακτήρες, το σενάριο του Shattered Memories διαφέρει σημαντικά από το αντίστοιχο του πρώτου παιχνιδιού. Θα λέγαμε ότι οι βρετανοί, "έκλεψαν" την ιστορία του Silent Hill και την απόδωσαν με το δικό τους τρόπο. Οι εντυπώσεις μας από το σενάριο, σε γενικές γραμμές, είναι θετικές, καθώς έχει τις ανατροπές και το μυστήριο ενός Silent Hill τίτλου. Ωστόσο, σε καμία περίπτωση δεν αγγίζει το βάθος και την ευαισθησία του Silent Hill ή του Silent Hill 2.
Επιλογές και ψυχολογία
Όπως συνηθίζεται στη σειρά, το Shattered Memories διαθέτει πολλαπλά τέλη/τερματισμούς. Η μόνη διαφοροποίηση από τα προηγούμενα παιχνίδια εντοπίζεται στο γεγονός ότι, έναντι της σχετικά κρυφής μορφής προσαρμογής τους, οι τερματισμοί εδώ μπορούν εύκολα να δρομολογηθούν από τον ίδιο τον παίκτη. Ανά τακτά χρονικά διαστήματα, ο τελευταίος υποβάλλεται σε ψυχολογικά tests από τον Dr. Kaufmann. Επί παραδείγματι θα μας ζητηθεί να απαντήσουμε σε ερωτηματολόγια με "δύσκολες" ερωτήσεις όπως "Έχεις απατήσει ποτέ τον άνθρωπο που αγαπάς;" ή να διαχωρίσουμε φωτογραφίες ανθρώπων που κοιμούνται, από ανθρώπους που είναι νεκροί.
Οι επιλογές και οι απαντήσεις που δίνονται στον Dr. Kaufmann -ο οποίος πιο πολύ τσιτώνει, παρά χαλαρώνει τον παίκτη/ασθενή- καθορίζουν σε ένα μεγάλο βαθμό, τόσο την πλοκή, όσο και το ποιο από τα πέντε τέλη θα αποκαλυφθεί κατά τον τερματισμό. Αν, για παράδειγμα, ο παίκτης απαντήσει θετικά σε ερώτηση του Kaufmann για το αν καταφεύγει στον αλκοολισμό, η επόμενη στάση του Mason ίσως να μην είναι ένα εστιατόριο, αλλά ένα μπαρ. Ενδιαφέρον προκαλεί το γεγονός ότι στο τέλος, παρουσιάζεται και ένα συλλογικό προφίλ της προσωπικότητας του παίκτη, που για έναν παράδοξο λόγο είναι εύστοχο. Το όλο στήσιμο μοιάζει με το sanity system του Eternal Darkness, που περισσότερο "παίζει" με τον παίκτη, παρά με τον χαρακτήρα που ο πρώτος ελέγχει.
Wii…flashlight: Ο χειρισμός
Όπως προαναφέρθηκε, πέρα των συνεδριάσεων με τον Dr. Kaufmann, οι οποίες πραγματοποιούνται σε πρώτο πρόσωπο (για ευνόητους λόγους), η δράση στο Shattered Memories διεξάγεται σε τρίτο πρόσωπο. Όντας χτισμένος επάνω στη φιλοσοφία του Wii, ο τίτλος των Βρετανών αξιοποιεί στο μέγιστο βαθμό τις λειτουργίες ανίχνευσης κίνησης του Wii Remote και του Nunchuck. Τολμούμε να πούμε πως είναι από τους λίγους "μη casual" τίτλους που δικαιολογούν απόλυτα τη χρησιμότητα όλων των χαρακτηριστικών του Wii Remote.
Η κίνηση του παίκτη γίνεται με το Nunchuck, ενώ με το Wii Remote ελέγχεται ο φακός, με έναν εθιστικά ομαλό τρόπο. Εξαιρετική όμως είναι και η χρήση του ενσωματωμένου ηχείου του Wii Remote, το οποίο αναλαμβάνει να αποδίδει ήχους, που φυσιολογικά αναπαράγονται από ενέργειες των χεριών του Mason. Για παράδειγμα, από το ηχείο θα ακουστούν οι ήχοι των πλήκτρων του τηλεφώνου που διαθέτει ο χαρακτήρας ή η αλυσίδα του σύρτη μίας πόρτας όταν τραβηχτεί από τον παίκτη ή, ακόμη πιο ανατριχιαστικά, η φωνή του συνομιλητή κατά το τηλεφώνημα -όχι, δεν υπάρχει hands free για το Wii, οπότε πρέπει να τοποθετήσετε το Wii Remote κοντά στο αυτί σας.
Το τηλέφωνο είναι το μοναδικό εργαλείο/ αντικείμενο -πέρα του φακού- που έχει στην κατοχή του ο παίκτης. Ο χάρτης εμφανίζεται μέσω του συστήματος πλοήγησης του τηλεφώνου, στον οποίο μάλιστα μπορούμε να ζωγραφίσουμε και τη διαδρομή που θέλουμε να ακολουθήσουμε. Ως τελευταίο μοντέλο της μόδας, η συσκευή διαθέτει κάμερα -της οποίας τη χρησιμότητα, καλό είναι να μην σας την αποκαλύψουμε- ενώ περιέχονται επίσης λειτουργίες save, ανάγνωσης/ ακρόασης των μηνυμάτων και φυσικά εύρεσης κάποιας επαφής.
{PAGE_BREAK}
Υπέροχες ιδέες, ελάχιστη εκμετάλλευση
Ένα ακόμη παράπονό μας, που δεν είναι κατ’ ανάγκη μειονέκτημα, αλλά θεωρούμε ότι πρέπει να αναφερθεί είναι οι ιδέες των developers, που ενώ υπάρχουν και υλοποιούνται σωστά, μένουν ανεκμετάλλευτες. Ποιος ο λόγος να υπάρχει το αργό και ατμοσφαιρικό άνοιγμα των πορτών με τον αναλογικό μοχλό, από τη στιγμή που πρακτικά δεν αξιοποιείται πουθενά; Επίσης, όπως αναφέραμε παραπάνω, γιατί να υπάρχει η δυνατότητα να ζωγραφίσουμε στο χάρτη τη διαδρομή που πρέπει να ακολουθήσουμε, από τη στιγμή που δεν υπάρχει hud στην οθόνη; Σε αντίθεση με όλα τα υπόλοιπα παιχνίδια της σειράς, το Shattered Memories έχει επιλέξει ένα διαφορετικό τρόπο προσέγγισης στη δράση. Δεν υπάρχουν οι γνωστές μάχες σώμα με σώμα, με αποτέλεσμα να μην υφίσταται inventory system ή μπάρα υγείας. Καθ’ όλη τη διάρκεια της περιπέτειας, ο παίκτης δε θα έρθει αντιμέτωπος με κάποιο πλάσμα, τουλάχιστον όχι όσο όλα είναι φυσιολογικά.
Ο κίνδυνος εμφανίζεται σε προκαθορισμένα σημεία και συγκεκριμένα όταν η πόλη μετατρέπεται σε έναν εφιάλτη, όπου τα πάντα είναι καλυμμένα από ένα παχύ στρώμα πάγου -έναντι της στάχτης, του αίματος και της σκουριάς των προηγούμενων παιχνιδιών. Κάπου εδώ εμφανίζεται το πρώτο μεγάλο μειονέκτημα του τίτλου. Πως θα σας φαινόταν αν σε μία ταινία τρόμου, γνωρίζατε ότι τρομακτικές σκηνές θα παρακολουθήσετε μόνο στο πεντάλεπτο μεταξύ 20′-25′, στο πεντάλεπτο μεταξύ 45′-50′ και στο πεντάλεπτο μεταξύ 70′-75′ της ταινίας; Silent Hill, χωρίς την αγωνία και το άγχος του απρόσμενου κινδύνου, πολύ απλά δεν είναι Silent Hill.
Κατά τη διάρκεια, λοιπόν, αυτών των στιγμών, στην πόλη εμφανίζονται τα "The Creatures", δηλαδή τέρατα πιστά στο ανατριχιαστικό ύφος των Silent Hill, που επιτίθενται στον παίκτη. Χωρίς ίχνος πυρομαχικών ή όπλων και δίχως τη δυνατότητα εξόντωσης των τεράτων, η μοναδική λύση είναι το τρέξιμο. Οφείλουμε όμως να αναγνωρίσουμε την ευρηματικότητα των ανθρώπων της Climax, μιας και η αδυναμία του παίκτη να βλάψει τα τέρατα και η προσπάθεια να τα αποφύγει, ταιριάζει περισσότερο στη νοοτροπία των παιχνιδιών της σειράς. Για να ολοκληρωθεί και να σταματήσει ο παγωμένος εφιάλτης, ο παίκτης καλείται να φτάσει σε ένα συγκεκριμένο σημείο, για το οποίο υπάρχουν δεκάδες εναλλακτικές διαδρομές.
Οι διαθέσιμες διαδρομές, προς διευκόλυνση των πραγμάτων, φωτίζονται με γαλάζιο χρώμα, αλλά είναι τόσες πολλές, που τελικώς συγχύζουν και αποπροσανατολίζουν τον παίκτη. Ο πανικός και ο ελάχιστος χρόνος που έχει ο παίκτης στη διάθεσή του, για να αποφασίσει την κατεύθυνση την οποία θα επιλέξει, εντείνει την trial and error τακτική.
Η κύρια ενασχόληση του παίκτη, είναι η εξερεύνηση και η επίλυση γρίφων, οι οποίοι, αν και ευχάριστοι λόγω της χρήσης του Wii Remote, είναι αρκετά, έως υπερβολικά εύκολοι. Ακόμη ένα στοιχείο που έρχεται σε αντίθεση με το παρελθόν της σειράς, όπου οι γρίφοι ήταν ιδιαίτερα απαιτητικοί και χρονοβόροι. Αξίζει να σημειωθεί ότι το Shattered Memories χαρακτηρίζεται από μία έντονη γραμμικότητα, η οποία όμως λειτουργεί, εν μέρει, θετικά. Αποτελεί μειονέκτημα μεν το ότι πρέπει να ακολουθηθεί η διαδρομή από το σημείο Α στο σημείο Β και από εκεί στο σημείο Γ, χωρίς να υπάρχει δυνατότητα επιστροφής σε κάποιο προηγούμενο σημείο., αλλά ταυτόχρονα καταργείται ένα σημαντικό πρόβλημα των προηγούμενων παιχνιδιών, που ανάγκαζαν τον παίκτη να δει κάποιες τοποθεσίες πολλές φορές μέχρι το τέλος.
Τεχνολογία
Ένα από τα δυνατά χαρτιά του Shattered Memories είναι ο τεχνικός τομέας του. Τα γραφικά, δεδομένου των δυνατοτήτων του Wii, είναι καλά και λειτουργικά. Μπορεί να παρουσιάζουν μία σχετική ασυνέχεια ως προς την ποιότητά τους, ωστόσο κάνουν τη δουλειά τους όταν, και όσο, χρειάζεται. Ο σχεδιασμός των επιπέδων και των χαρακτήρων είναι ιδιαίτερα λεπτομερής και πληθωρικός σε πολύγωνα.
{VIDEO_1}
Με highlight τους φωτισμούς και τις σκιάσεις -που δεν έχουμε δει με τέτοια λεπτομέρεια σε κανέναν άλλον τίτλο αυτής της γενιάς- αλλά και τα, παραδόξως, πεντακάθαρα textures, ο τίτλος των Βρετανών είναι ένα από τα ομορφότερα παιχνίδια του Wii. Σχεδόν την ίδια κατάσταση συνατήσαμε και στις δύο άλλες εκδόσεις του τίτλου. Στην έκδοση PlayStation 2 οι υφές και τα γραφικά δεν είναι τόσο "καλογυαλισμένα" όσο αυτά του Wii βέβαια, αλλά σε εκείνη του PSP η κατάσταση είναι πραγματικά εξαιρετική.
Από την άλλη, το πιο δυνατό χαρτί του νεότερου Silent Hill -ο χειρισμός δηλαδή- στις εκδόσεις για τα συστήματα της Sony δεν έχει καμία σχέση με αυτό που είδαμε στο Wii. Ειδικά στο PSP, η έλλειψη δεύτερου αναλογικού μοχλού κοστίζει στη συνολική εμπειρία, ενώ οι εμπνευσμένοι γρίφοι και γενικότερα το όλο άριστο σύστημα χειρισμού του Wii -αναμενόμενα- δεν λειτουργεί το ίδιο καλά. Αν υπάρχει κάτι που υποχρεούταν να μείνει πιστό στο παρελθόν, αυτό είναι η μουσική. Ως Silent Hill που σέβεται τον εαυτό του, από το Shattered Memories δε θα μπορούσαν να απουσιάζουν οι δημιουργίες του Akira Yamaoka, ο οποίος έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην ανάπτυξη του τίτλου.
Αν και όχι στα καλύτερά του, το πεντάγραμμο του Ιάπωνα συνθέτη έχει και πάλι πολλά να πει. Η όποια ατμόσφαιρα υφίσταται στον τίτλο οφείλεται, κατά κύριο λόγο, στο ταλέντο του Yamaoka, που γνωρίζει καλά πως να ανοίγει διάλογο με το συναίσθημα και τον εσωτερικό κόσμο των παικτών.
Συμπεράσματα
Είναι τελικά το Shattered Memories το Silent Hill που τόσα χρόνια περιμέναμε; Η απάντηση, δυστυχώς, δε μπορεί να είναι καταφατική. Ο τίτλος της Climax Studios είναι μία "ελαφριά" εκδοχή του Silent Hill, με πολλές διευκολύνσεις, εύκολους γρίφους, γραμμικό gameplay και σχεδόν ανύπαρκτο τρόμο. Είμαστε πλέον πεπεισμένοι, ότι το επόμενο μεγάλο κεφάλαιο της σειράς που αγαπήσαμε -αν έρθει και ποτέ- μόνο η Team Silent μπορεί να το δώσει. Σαφέστατα, όμως, οι αλλαγές και οι ιδέες που επιδίωξαν να κάνουν οι Βρετανοί, είναι πολλές και σχεδόν όλες ευπρόσδεκτες. Η συνολική εμπειρία που εισπράττει ο παίκτης, αν και σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να συγκριθεί με τα τέσσερα πρώτα παιχνίδια της σειράς, είναι ικανοποιητική και ευχάριστη.
Ο πολύ καλός τεχνικός τομέας, ο άψογος χειρισμός της έκδοσης του Wii, σε συνδυασμό με τη γνωστή ατμόσφαιρα των Silent Hill, μπορούν να χαρίσουν 7 ώρες απολαυστικής και πρωτότυπης ενασχόλησης. Όσοι είστε της παλιάς σχολής και δε μπορείτε να βλέπετε "δυτικούς" να ασχολούνται με τα Silent Hill, αγνοήστε το. Όσοι όμως θέλετε να δείτε το Silent Hill, έτσι όπως δεν το είχατε ποτέ φανταστεί, το Shattered Memories είναι μία πολύ καλή ευκαιρία για να επιστρέψετε στις όχθες της Toluca Lake.
Σάκης Καρπάς
