Σκοτεινά Νερά
Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις σε αυτή τη γενιά κονσολών, όπου οι αρχικές εντυπώσεις που αποκομίσαμε από ένα παιχνίδι βλέποντάς το στα πρώτα και πρώιμα στάδια ανάπτυξής του, διαψεύδονται, ή, καλύτερα, ανατρέπονται πλήρως, βλέποντας χρόνια μετά τον πλήρη τίτλο. Οι πρώτες εντυπώσεις από το Hydrophobia, αρκετά χρόνια πριν, δημιουργούσαν την αίσθηση ότι θα πρόκειται για έναν ατμοσφαιρικό τίτλο με κλειστοφοβική αίσθηση και εντυπωσιακά physics νερού. Στο μεταξύ τα χρόνια πέρασαν, η τεχνολογία προχώρησε, άλλοι τίτλοι με παρόμοιες καινοτομίες κυκλοφόρησαν, και το budget μειώθηκε.
Κατά πόσο όμως επηρεάστηκε η ουσιαστική αξία του τίτλου, ακόμα κι αν αυτος έφτασε στα χεριά του κοινού ως ένας τίτλος του XBLA; Ίσως η τελευταία επισήμανση να είναι αυτή που θα καθορίσει εν πολλοίς την τελική μας ετυμηγορία, καθώς, οι οποίες αδυναμίες και συνολικές υποχωρήσεις που έχουν γίνει όσον αφορά το περιεχόμενο και την τεχνολογία του Hydrophobia, να υπερσκελίζονται από το γεγονός ότι το παιχνίδι προσφέρεται σε χαμηλή τιμή μέσα από μια online υπηρεσία.
Πλωτή Πολιτεία
Ας γίνουμε όμως πιο συγκεκριμένοι. Τα γεγονότα του παιχνιδιού διαδραματίζονται σε ένα τεράστιο πλοίο, το “Queen of the World”, στο οποίο έχει συγκεντρωθεί μεγάλος αριθμός επιφανών προσωπικοτήτων, στην προσπάθειά τους να επιβιώσουν από αδιευκρίνιστες καταστροφικές συνθήκες που επικρατούν στην ξηρά. Πρόκειται ουσιαστικά για μια πλωτή πολιτεία, δημιουργία μιας εταιρείας, η οποία πρωτοστατεί στην έρευνα για τη διάσωση της ανθρωπότητας. Η πρωταγωνίστρια Kate Wilson, βρίσκεται στο διαμέρισμα της κατά τον εορτασμό των δεκάχρονων του πλοίου, όταν αυτό δέχεται μια τρομοκρατική επίθεση από ένα επαναστατικό γκρουπ μαχητών, των Malthusians.
Οι λόγοι είναι αδιευκρίνιστοι, και η Kate, με τη βοήθεια του συνεργάτη της Scoot με τον οποίο συνεννοείται με ενδοεπικοινωνία, καταφεύγει στα πολύ χαμηλά επίπεδα της πλωτής πολιτείας, εκεί που είναι η θέση εργασίας της.
Σε μια αγωνιώδη αναζήτηση για έξοδο διαφυγής, και με συνεχή πάλη απέναντι σε νερό και αδιέξοδα, η Kate θα αντιληφθεί τι συμβαίνει στο “Queen of the World” και ποια συνωμοσία εξυφαίνεται. Το σενάριο και η πλοκή του παιχνιδιού δεν παρουσιάζει κάποιο συγκλονιστικό ενδιαφέρον, παρόλα αυτά, σε συνδυασμό με την αξιοπρεπή απόδοση των ρόλων των ηθοποιών που αποτελούν το cast του τίτλου, είναι ικανό να συντηρήσει την προσοχή του παίκτη, και τουλάχιστο να μη τον οδηγήσει σε αδιαφορία και παραίτηση. Παρόλα αυτά, ο πυρήνας του παιχνιδιού, αφορά στους μηχανισμούς του και την αλληλεπίδραση με το περιβάλλον. Κι εκεί, το Hydrophobia τα καταφέρνει αρκετά καλά.
Πέσε και κολύμπα…
Το gameplay είναι μια μίξη platforming, αναζήτησης, λύσης κάποιων στοιχειωδών γρίφων, παιχνιδιού βολών, και μπόλικης κατάδυσης σε σκοτεινά νερά. Και ενώ το platforming περιορίζεται σε ανάβαση με τη βοήθεια προεξοχών και σωληνώσεων και οι γρίφοι στην ενεργοποίηση μηχανισμών και διακοπτών, το shooting για τα δεδομένα ενός arcade τίτλου, εκμεταλλεύεται το περιβάλλον, αφού η Kate δεν είναι αρκετά ισχυρή σαν αντίπαλος ώστε να αντιμετωπίσει άμεσα κάθε φορά τους εχθρούς.
Έτσι, θα χρειαστεί να ανατινάξει βαρέλια με καύσιμα, να προκαλέσει ηλεκτροπληξία με την βοήθεια κομμένων καλωδίων και να στήσει παγίδες με πυρομαχικά που αναφλέγονται καθυστερημένα. Τέλος, ένα πολύ μεγάλο κομμάτι του τίτλου αφορά στην αλληλεπίδραση με το νερό, καθώς τα υποθαλάσσια τμήματα του πλοίου πλημμυρίζουν, και έτσι, η Kate αναγκάζεται πολύ συχνά να κολυμπά και μάλιστα να καταδύεται και να διασχίζει ολόκληρα τμήματα του κύτους του πλοίου, χωρίς να μπορεί να ανέβει στην επιφάνεια.
Σε εκείνα τα σημεία θα χρειαστεί να μελετήσουμε μια διαδρομή, εντοπίζοντας και το στόχο μας, αλλά και τα πιθανά σημεία, όπου η πρωταγωνίστρια θα μπορέσει να πάρει κάποιες ανάσες και να…ξαναβουτήξει. Όπως είναι λογικό και αναμενόμενο, αυτές είναι και οι περιπτώσεις στις οποίες ο τίτλος έδειξε το πιο άδικο πρόσωπο του, και αυτές αποτελέσαν τα πιο συνήθη σημεία εκνευρισμού.
Δεν ήταν λίγες οι φορές, που, μη ξέροντας που πάμε και από πού ερχόμαστε, επιχειρήσαμε μια διαδρομή τρεις και τέσσερις φορές, προκειμένου να φτάσουμε στον προορισμό μας. Το σύστημα των objectives του παιχνιδιού δε βοηθά και πολύ εδώ. Συχνά αποπροσανατολιστήκαμε στο σκοτεινό υποθαλάσσιο περιβάλλον, μη γνωρίζοντας αν θα πρέπει να ψάξουμε στο συγκεκριμένο τομέα, ή να μεταβούμε στον επόμενο ή, ακόμα περισσότερο, να γυρίσουμε στον προηγούμενο. Διότι, και το backtracking (δηλαδή η επίσκεψη χώρων από τους οποίους έχουμε ξαναπεράσει) είναι αρκετά σύνηθες.
Θέλοντας να συνοψίσουμε την άποψή μας για το gameplay κομμάτι του παιχνιδιού, θα λέγαμε ότι καταφέρνει αρκετά πράγματα για τα δεδομένα του, αλλά κάποια στοιχεία, όπως ο σχεδιασμός επίπεδων, η αίσθηση του shooting και η τεχνητή νοημοσύνη που σε σημεία δεν υφίσταται καν, θα μπορούσαν να βρίσκονται σε ικανοποιητικότερο επίπεδο, και να μην αποτελούν τροχοπέδη στη συνολική εμπειρία.
{PAGE_BREAK}
Όμορφες εικόνες χαμηλής ανάλυσης
Στον τεχνικό τομέα ο τίτλος κάνει φιλότιμες προσπάθειες, αν και σε σημεία δείχνει καταφανώς κουρασμένος και αναδεικνύει περίτρανα την έλλειψη ικανοποιητικών πόρων. Το animation της ηρωίδας, όταν αυτή περπάτα, είναι απλά ανεκτό, αλλά η κίνηση κάτω από το νερό είναι άνετη και αξιοπρεπέστατη. Τα μοντέλα χαρακτήρων θα μπορούσαν να είναι μοντέλα κορυφαίων τεχνικά τίτλων της προηγούμενης γενιάς, ενώ και τα περιβάλλοντα δεν αποτελούν κάτι το αξιοσημείωτο. Παρόλα αυτά, οι φωτισμοί, σε συνδυασμό με την εικόνα και την απόδοση του νερού, ανεβάζουν τη συνολική αίσθηση του τίτλου, και αφήνουν την εντύπωση ότι τελικά πρόκειται για όμορφο παιχνίδι, πόσο μάλλον αν σκεφτεί κάποιος ότι πρόκειται για 1 GB περιεχομένου.
Η απόδοση και η φυσική του νερού είναι εντυπωσιακή. Ανοίγοντας μια πόρτα και πλημμυρίζοντας μια περιοχή, το νερό παρασύρει αντικείμενα στο χώρο, δυσκολεύει την κίνηση της Kate, προκαλεί ρεύματα και μπορεί να ανατρέψει ισορροπίες στην περιοχή. Καλό είναι να προσθέσουμε και κάποια στοιχεία για τον ήχο, ο οποίος δεν είναι κάτι το φοβερό, αλλά προσφέρει καλή αίσθηση του «υποθαλάσσιου» περιβάλλοντος, όταν η Kate κολυμπήσει και ο ήχος «χάνεται» και ακούγεται βύθιος και μακρινός.
{VIDEO_1}
Μοιραία και αναπόφευκτα, η φύση του Hydrophobia και η προσφορά του ως arcade τίτλου, μας αναγκάζει να είμαστε επιεικείς μαζί του. Παρα το ότι θα μπορούσε συνολικά να θεωρηθεί ένας μέτριος τίτλος, οι δημιουργοί του έχουν την τιμιότητα να τον προσφέρουν ως μια downloadable πρόταση σε χαμηλή τιμή, τη στιγμή που πολλαπλές εταιρείες έχουν το θράσος να «προσφέρουν» μισοτελειωμένους τίτλους των 4 και των 5 ωρών, σε κανονική τιμή, ως full price retail προϊόντα.
Πόσο ειρωνικό είναι αυτό, όταν ο τίτλος των 1200 MS points προσφέρει πάνω από 5 ώρες δράσης και εξερεύνησης, με ένα σχεδιασμό που παραπέμπει άμεσα σε «κανονικό» τίτλο; Είναι τρομερά εύκολο να καταδικάζουμε παιχνίδια στο πυρ το εξώτερο, αλλά καλό είναι να εξετάζουμε κάθε φορά και τις συνθήκες κάτω από τις οποίες φτάνουν στα χέρια μας.
Σάββας Καζαντζίδης
