Star Wars: The Force Unleashed II

Οh, how the mighty have fallen…

Το πρώτο Force Unleashed κυκλοφόρησε το 2008 κάτω από έντονο hype και τυμπανοκρουσίες της Lucas Arts. Άλλωστε, θα ήταν το πρώτο παιχνίδι που θα ακουμπούσε τη χρονική περίοδο ανάμεσα στα επεισόδια 3 και 4, περίοδο που για δεκαετίες ολόκληρες ήταν το απόλυτο ταμπού για τον George Lucas. Ανεξαρτήτως αν το τελικό αποτέλεσμα ικανοποίησε ή όχι, ο τίτλος αποτέλεσε μια τεράστια εμπορική επιτυχία, πουλώντας πάνω από 7.000.000 τεμάχια. Οι περισσότεροι οπαδοί των Star Wars το λάτρεψαν καθώς το σενάριο του ήταν εξαιρετικά δυνατό, οι νέοι και παλαιοί χαρακτήρες αποδόθηκαν στην εντέλεια και αποκαλύφθηκε επιτέλους το μυστικό πίσω από τη δημιουργία της Rebel Alliance. Tα διάφορα τεχνικά προβλήματα, όμως, και το αρκετά επαναλαμβανόμενο gameplay, του στέρησαν μια θέση στο πάνθεον των video games.

Ωστόσο, μια τόσο μεγάλη εμπορική επιτυχία δεν θα μπορούσε να μείνει ανεκμετάλλευτη από τη Lucas Arts. Με λιγότερο hype και περισσότερη ουσία, συνέντευξη με τη συνέντευξη, οι δημιουργοί προσπαθούσαν εδώ και μήνες να μας κερδίσουν.

Τονίζοντας οι ίδιοι όλα τα προβλήματα που είχε το πρώτο παιχνίδι και δίνοντας ιδιαίτερη σημασία στις προτάσεις της κοινότητας, υποσχέθηκαν πως το επόμενο παιχνίδι στη σειρά Force Unleashed θα ήταν βελτιωμένο σε όλους τους τομείς και πως για άλλη μια φορά θα δόξαζε το όνομα Star Wars. Κάπου εδώ, όμως, έπρεπε να τους ψιθυρίσει κάποιος στο αυτί πως η συνταγή για ένα σωστό sequel είναι να διορθώσει όλα τα αρνητικά του πρώτου τίτλου, αλλά ΚΑΙ να κρατήσει τα θετικά του. Δυστυχώς, το Force Unleashed 2 (FU2 για συντομία) αποτελεί την άλλη όψη του νομίσματος, το Ying στο Yang του πρώτου παιχνιδιού. Και ενώ καταφέρνει να διορθώσει τα περισσότερα προβλήματα που συναντήσαμε στο παρελθόν, καταφέρνει και δημιουργεί ένα ολόκληρο βουνό από καινούργια.

"You have grown weak old man" – Σενάριο

Όταν κρατάει κανείς στα χέρια του έναν τίτλο με το όνομα Star Wars, γίνεται αυτομάτως κατανοητό ότι θα περιέχει μια αξιοπρεπή ιστορία. Πρόκειται άλλωστε για ένα τεράστιο σύμπαν, με άπειρους λαούς και πλανήτες, που όμοιό του μόνο στο Star Trek και ίσως και στο Stargate μπορεί να βρει κανείς.

Και ειδικά όταν μιλάμε για έναν τίτλο του οποίου η ιστορία θεωρείται canon για το σύμπαν του κόσμου, τότε θα πρέπει να περιμένουμε εντυπωσιακά αποτελέσματα, αποτελέσματα όπως αυτά του πρώτου FU. Δυστυχώς, κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει εδώ. Ίσως το πρόβλημα να ήταν καθαρά λόγω προχειρότητας. Πιθανότατα όμως, να βασίζεται στην απόφαση των δημιουργών να πάρουν κάτι που ενώ είχε ξεκινήσει αρχικά ως μια αυτοτελής ιστορία (FU1), αναγκάστηκε να επανέλθει στα τεφτέρια των σεναριογράφων και να προσπαθήσει να εξελιχθεί ακόμα παραπέρα. Και όλοι ξέρουμε ότι τέτοιου είδους μαθήματα κοπτοραπτικής, σπάνια έχουν τα επιθυμητά αποτελέσματα.

Η ιστορία μας λαμβάνει χώρα λίγο καιρό μετά τα γεγονότα του πρώτου τίτλου. Για όσους δεν θυμούνται, ο ήρωάς μας, o Starkiller, βρέθηκε πολύ κοντά στην εξόντωση του Emperor Palpatine και του Darth Vader αλλά εν τέλει ηττήθηκε, θυσιάζοντας τη ζωή του για να σώσει τους ανθρώπους που αγαπούσε. Ή μήπως όχι;

Ξεκινώντας το παιχνίδι, βλέπουμε τον ήρωά μας ζωντανό να βρίσκεται στο εργοστάσιο κλώνων του Kamino. Αμέσως πληροφορούμαστε από τον Darth Vader πως δεν έχουμε να κάνουμε με τον αληθινό Starkiller αλλά έναν κλώνο του, δημιούργημα ενός νέου πειράματος της αυτοκρατορίας. Τα διάφορα flashbacks που βλέπουμε, είναι απλά γενετικό κατάλοιπο της κλωνοποίησης και ο Vader δοκιμάζει τον Starkiller για να δει αν μπορείτε να ελέγξει αυτά τα συναισθήματα και να τον κάνει πειθήνιο όργανό του. Προφανώς, τα πράγματα δεν πάνε έτσι όπως θα τα ήθελε, καθώς ο χαρακτήρας μας αδυνατεί να ξεχάσει την αγάπη του για την Juno Eclipse. Έτσι, σε μια στιγμή πανικού, χρησιμοποιεί όλες τις δυνάμεις του και πραγματοποιεί μια τολμηρή απόδραση.

Μετά, λοιπόν, από μια πραγματικά συναρπαστική εισαγωγή, περιμέναμε να δούμε την ιστορία να απογειώνεται σιγά σιγά, να μας δείχνει το ηρωικό quest του Starkiller να βρει τη Juno και τους φίλους του και να συμμαχήσει μαζί τους ενάντια στη διαβολική Αυτοκρατορία.

Τα όμορφα χωριά και όνειρα όμως, όμορφα καίγονται, και, δυστυχώς, σε κανένα σημείο το παιχνίδι δεν καταφέρνει να κρατήσει έστω και στο ελάχιστο το ενδιαφέρον του παίκτη. Κατ’ αρχάς, με εξαίρεση την πολύ καλή εισαγωγή και ένα ενδιαφέρον τέλος, όλο το υπόλοιπο παιχνίδι δεν προσφέρει τίποτα στο σενάριο του σύμπαντος Star Wars. Απλά αφήνουμε τον Kamino και ψάχνουμε για την Juno, δίχως την παραμικρή εξέλιξη μέχρι το τέλος! Απίστευτο και όμως αληθινό. Και σαν να μην έφτανε αυτό, η οποιαδήποτε εξέλιξη χαρακτήρα που έλαβε χώρα στον πρώτο τίτλο, εδώ πήγε, απλά, περίπατο.

Ο Starkiller συμπεριφέρεται σαν κακομαθημένο σχολιαρόπαιδο, που το μόνο που θέλει είναι να βρει τη Juno, o General Kota φέρεται σαν ένας ανίκανος κάτω από αγχολυτικά χάπια και η ίδια η Juno σχεδόν δεν αρθρώνει λέξη! Οι δε χιλιοδιαφημισμένες εμφανίσεις των Yoda και Boba Fett είναι απλά τραγικές και με μηδενική επαφή με το σενάριο, με τον πρώτο να αποτελεί απλά έναν ακίνητο θυρωρό και το δεύτερο, ένα γρήγορο cameo δίχως ουσία.

Τα παραπάνω προβλήματα γίνονται ακόμα πιο αισθητά αν αναλογιστεί κανείς τις πραγματικά ελάχιστες περιοχές που θα επισκεφθούμε. Ενώ το πρώτο παιχνίδι μας ταξίδευε σε πολλές και ολότελα διαφορετικές περιοχές, στο FU2 θα πολεμήσουμε μόνο στον Kamino, στον Kaito Neimodia και σε ένα διαστημόπλοιο. Θυμάστε εκείνο το εκπληκτικό trailer με τη μάχη σε ένα χιονισμένο περιβάλλον; Ε, με το trailer θα μείνετε, καθώς πουθενά δεν θα δείτε κάτι τέτοιο στο παιχνίδι. Όλα τα προαναφερθέντα μας αφήνουν με την εντύπωση πως το FU2 είναι απλά μια "εισαγωγή" προς το 3ο παιχνίδι της σειράς, αυτό που θα κλείσει την τριλογία.

Παρόλα αυτά, είναι ανεπίτρεπτα ρηχό, και τελειώνοντάς το, θα μείνετε να κοιτάτε απορημένοι την οθόνη σας, ρωτώντας πού είναι το υπόλοιπο παιχνίδι. Γιατί, κακά τα ψέματα, το FU2 θα έπρεπε να ονομάζεται FU 1,5.

{PAGE_BREAK}

"The mediclorians are off the charts!" – Τεχνικός τομέας

Σενάριο λοιπόν, μηδέν. Ευτυχώς για εμάς, ο τεχνικός τομέας του τίτλου καταφέρνει και παραμένει στα υψηλότατα επίπεδα που έχουμε συνηθίσει στα περισσότερα παιχνίδια του σύμπαντος Star Wars. Όλες οι περιοχές είναι πανέμορφα σχεδιασμένες, με art direction που συγκινεί και τονίζει τη μοναδικότητα τους. Ο πλανήτης Kamino έχει έντονο το μινιμαλιστικό στοιχείο, το οποίο συνδυάζεται άψογα με βιοφόρμες εμπνευσμένες από το υδάτινο στοιχείο, ενώ ο Kaito Neimodia είναι ένας φόρος τιμής στο ρουστίκ, με γήινα χρώματα να ενώνονται όμορφα με χρωματικές παλέτες του κόκκινου και του χρυσού. Όλα τα επίπεδα είναι σχεδιασμένα με επιμονή στη λεπτομέρεια, στολισμένα με υπέροχα εφέ φωτισμού και αντανακλάσεων, και δημιουργούν δίχως αμφιβολία ένα από τα πιο όμορφα οπτικά σύνολα που έχουμε δει τον τελευταίο καιρό.

Η δε φημισμένη Euphoria engine δείχνει για άλλη μια φορά τα δόντια της, με τις διάφορες καταστροφές που μπορούμε να προκαλέσουμε να έχουν την τιμητική τους, ειδικά όταν μιλάμε για γυάλινες επιφάνειες. Με τις Force powers να είναι πιο καταστρεπτικές από ποτέ, ο αντίκτυπός τους στο περιβάλλον σπάνια απογοητεύει.

Ακόμα και το animation παραμένει σε υψηλότατα επίπεδα "ρεαλισμού" και αναμένεται να εντυπωσιάσει ακόμα και τους πιο απαιτητικούς. Προχωρώντας σε μια πολύ επιζητούμενη από την κοινότητα κίνηση, η Lucas Arts πρόσθεση τη δυνατότητα διαμελισμού των αντιπάλων και έτσι, πλέον, νιώθουμε ότι υπάρχει αποτέλεσμα στα χτυπήματα με το lightsaber. Σε ό,τι αφορά στον ήχο, τα λόγια είναι περιττά: είναι 101% Star Wars. Οι υπέροχες μελωδίες του John Williams συνοδεύονται από νέες συγκινητικές και μελαγχολικές ενορχηστρώσεις, εκπληκτικά εφέ που απογειώνονται σε surround περιβάλλον και, ευτυχώς, καλό voice acting.

Και για όσους ανησυχούν για τα τεχνικά προβλήματα του πρώτου τίτλου, μπορούν πλέον να ηρεμήσουν. Το  Force Unleashed 2 "τρέχει" άψογα, και μετά από τρία playthroughs, είμαστε στην ευχάριστη θέση να πούμε ότι δεν εντοπίσαμε το παραμικρό glitch, bug, pop in ή πτώση στο frame rate. Τα συγχαρητήριά μας στη Lucas Arts, λοιπόν, που τουλάχιστον από τεχνικής πλευράς, μας προσέφερε έναν αρτιότατο τίτλο.

"The Force is strong with you my friend" – Gameplay

Καλά όλα αυτά λοιπόν, αλλά σε κάθε παιχνίδι το σημαντικότερο στοιχείο είναι το gameplay, και ευτυχώς, ο πυρήνας του FU2 κυμαίνεται σε πολύ καλά επίπεδα. Όπως και στο πρώτο παιχνίδι, ο Starkiller είναι η απόλυτη πολεμική-Force μηχανή. Οπλισμένος αυτή τη φορά με διπλό lightsaber και μια πληθώρα από force powers, μπορεί να εξολοθρεύσει ό,τι βρεθεί στο διάβα του. Η προσθήκη δεύτερου lightsaber έδωσε χώρο στη δημιουργία μιας ολοκαίνουργιας γκάμας "χορευτικών" κινήσεων, την οποία αν αποφασίσετε να εκμεταλλευθείτε στο έπακρο (γεγονός που στο unleashed επίπεδο δυσκολίας είναι απολύτως απαραίτητο) δεν θα σας απογοητεύσει.

Eκεί που θα νομίσετε πως το παιχνίδι είναι πολύ επιφανειακό, θα ανακαλύψετε πως μπορεί να προσφέρει πολύ περισσότερα απ’ ότι περιμένατε. Ιδιαίτερα ευχάριστη είναι η προσθήκη του grapple, με το οποίο μπορείτε να πιάσετε οποιονδήποτε ανθρώπινο αντίπαλο και να εκτελέσετε μια σειρά εντυπωσιακών λαβών και κινήσεων.

Στον τομέα των Force Powers, επιστρέφουν οι Force Push, Repulse, Saber Throw, Lightning και Grab (το targeting system δουλεύει περίφημα αυτή τη φορά), ενώ τη θέση της, ομολογουμένως άχρηστης, Lightning Shield παίρνει το πολύ έξυπνο Mind Trick. Με αυτό θα μπορείτε να οδηγήσετε τους αντιπάλους σας να επιτεθούν ο ένας στον άλλο ή να καταλάβουν το κακό που προκάλεσαν στον κόσμο και να…αυτοκτονήσουν πηδώντας στο κενό. Η συγκεκριμένη δύναμη δημιουργεί ορισμένες υπέροχες στιγμές, στις οποίες θα γελάσετε με την ψυχή σας βλέποντας το πανδαιμόνιο που δημιουργήσατε.

Σαν να μην έφταναν όλα τα παραπάνω, εντυπωσιακή είναι η προσθήκη μιας μπάρας τύπου rage meter, η οποία γεμίζει σταδιακά καθώς πολεμάμε. Όταν γεμίσει εντελώς, μπορούμε να την ενεργοποιήσουμε για περιορισμένο χρονικό διάστημα ένα "Unleashed mode", στο οποίο όλες οι δυνάμεις γίνονται εξωφρενικά ισχυρές με ολοκαίνουργια αποτελέσματα.

"Do, or do not. There is no try" – Game design

Μια ακόμα σημαντική αλλαγή εντοπίσαμε στην κατάργηση του στάσιμου training room του πρώτου τίτλου και την αντικατάστασή του με τα νέα challenges. Ακολουθώντας το πρόγραμμα εκπαίδευσης του Darth Vader, θα βρεθούμε αντιμέτωποι με πολλές και διαφορετικές προκλήσεις, οι οποίες είναι ιδιαίτερα δύσκολο να ολοκληρωθούν με υψηλή βαθμολογία, ενώ ταυτόχρονα προσφέρουν την καταλληλότερη προετοιμασία πριν δοκιμάσουμε το υψηλότερο επίπεδο δυσκολίας στο campaign. Δυστυχώς όμως, ενώ το σύστημα μάχης αριστεύει σε όλους τους τομείς, κατακρημνίζεται από την προχειρότητα του σχεδιασμού του κόσμου.

{PAGE_BREAK}

Κατ’ αρχάς, το level design είναι απίστευτα γραμμικό. Απλά προχωρούμε συνεχώς προς μία κατεύθυνση μέχρι να φτάσουμε στο τέλος του επιπέδου. Ενδεικτικό της γραμμικότητάς τους είναι το γεγονός, ότι αυτή τη φορά δεν έχουμε ούτε καν χάρτη στη διάθεσή μας. Τη θέση του χάρτη παίρνει μια νέα δυνατότητα με το όνομα "Force Sence", με την οποία ο χαρακτήρας μας βλέπει ένα διάφανο κύμα Δύναμης προς την κατεύθυνση που θα πρέπει να ακολουθήσει. Ενδιαφέρουσα προσθήκη μεν, απόλυτα άχρηστη δε, καθώς ουδέποτε χρειάστηκε να ψάξουμε να βρούμε το πού θα πρέπει πάμε, ειδικά όταν τα περισσότερα collectibles και holocrons βρίσκονται μπροστά μας καθώς προχωράμε. Η εξαιρετικά χαμηλή ποικιλία των αντιπάλων είναι ένα ακόμα μεγάλο πρόβλημα. Νομίζαμε ότι στο πρώτο παιχνίδι υπήρχε επανάληψη αλλά εδώ το φαινόμενο αγγίζει τραγικά επίπεδα.

Οι αντίπαλοι που θα συναντάμε είναι πραγματικά ελάχιστοι και ως επί τω πλείστον αποτελούνται από διαφορετικές κάστες Storm Troopers και Force junkies του Vader. Λογικό μεν όταν έχεις να κάνεις με τόσο λίγες περιοχές, αλλά σίγουρα πολύ ενοχλητικό. Αυτό που δεν είναι καθόλου λογικό, είναι το γεγονός πως για όλα τα mech fights -που όπως πάντα τελειώνουν με ένα a la God of War QTE-, το QTE είναι πάντα ίδιο.

Εν ολίγοις, θα καταστρέψετε 50 ρομπότ με liquid carbonite και όλα θα τα καταστρέψετε με ακριβώς τον ίδιο τρόπο. Πραγματικά τραγική και πρόχειρή εργασία, ειδικότερα αν αναλογιστούμε ότι ακόμα και στο πρώτο παιχνίδι είχαμε 2 με 3 διαφορετικές εξελίξεις, αλλά εδώ μόνο μία. Και τα προβλήματα δεν τελειώνουν στα προαναφερθέντα. Το level up σύστημα που υπήρχε στο πρώτο παιχνίδι εξαφανίστηκε εντελώς, με αποτέλεσμα στο Force Unleashed 2 να μπορούμε να αναβαθμίσουμε μόνο τις force δυνάμεις και όχι τις κινήσεις, την ενέργεια και τις δυνατότητες του χαρακτήρα μας. Όταν άλλα παιχνίδια του είδους προσπαθούν να εξελιχθούν ώστε να γίνουν πιο ενδιαφέροντα για τους παίκτες, το FU2 κάνει στροφή προς το παρελθόν και απλοποιεί μια συνταγή που δούλευε άψογα.

Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, η διάρκεια του δευτέρου μέρους είναι σχεδόν η μισή από την αντίστοιχη του πρώτου, καθώς δύναται να ολοκληρωθεί σε 5-6 ώρες με περισσή ευκολία. Και κάπου εδώ έρχεται και το τελευταίο αρνητικό στοιχείο, το οποίο έρχεται να μας αποδείξει πως η φράση "καλύτερα να μασάς παρά να μιλάς" πρέπει να μπει άμεσα στη σχολική διδασκαλία. Πόσες φορές δεν έχουμε εκνευριστεί που στο sequel μιας σειράς, ο χαρακτήρας μας ξεκινούσε με τις δυνάμεις του από το μηδέν; Πόσες φορές δεν έχουμε παρακαλέσει τους developers να μας λυπηθούν και να μας δώσουν τον ήρωά μας πίσω, γερό και δυνατό;

{VIDEO_1}

Ε, λοιπόν, οι προσευχές μας εισακούστηκαν και, δυστυχώς, απεδείχθη ότι είναι καλύτερα να ξεκινάμε πάντα από το μηδέν. Και εξηγούμαστε. Από το πρώτο κιόλας επίπεδο του παιχνιδιού, ο Starkiller έχει πρόσβαση σε σχεδόν όλες τις δυνάμεις του. Μπορεί εκ πρώτης όψεως αυτό να φαντάζει θετικό, αλλά σύντομα θα αποδειχθεί δίκοπο μαχαίρι, καθώς η ευκολία με την οποία εξολοθρεύουμε τους εχθρούς, είναι ίδια με την ευκολία του να διαλύσει ανεμοστρόβιλος ένα κάστρο από άμμο.

"Named must your fear be, before banish it you can" – Συμπεράσματα

Είναι πραγματικά δύσκολο να περιγράψουμε την απογοήτευση που νιώσαμε παίζοντας το Force Unleashed 2. Ακολουθώντας τα χνάρια του πρώτου παιχνιδιού, θα μπορούσε να μας προσφέρει ένα εκπληκτικό αποτέλεσμα, που θα εντυπωσίαζε κάθε παίκτη, λάτρη του σύμπαντος Star Wars ή όχι -ειδικά με το δεδομένο πως κατάφερε να διορθώσει όλα τα προβλήματα του προκατόχου του. Το σύστημα μάχης εδώ είναι ακόμα πιο ενδιαφέρον και δυνατό, ενώ ο τεχνικός τομέας είναι πραγματικά άψογος και αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση για πολλούς δημιουργούς. Παρόλα αυτά, μας περιέλουσε σαν κρύο ντους ένα συναίσθημα βιασύνης και προχειρότητας καθώς είδαμε να ξεπηδούν από παντού πολλά νέα προβλήματα.

Ενοχλητικά ρηχό σενάριο για Star Wars τίτλο, σύντομη διάρκεια, εκνευριστική γραμμικότητα και συνεχής ανακύκλωση των ίδιων εχθρών, αφήνουν μια πικρή γεύση στο στόμα. Εν κατακλείδι, πρόκειται για ένα παιχνίδι, που αν και άριστο στο χειρισμό και στον τεχνικό τομέα του, δεν καταφέρνει να είναι ιδιαίτερα διασκεδαστικό. Οι φίλοι του Star Wars φυσικά και θα πρέπει να το δουν, καθώς το τέλος προετοιμάζει μια ιδιαιτέρως ενδιαφέρουσα σεναριακή συνέχεια. Οι υπόλοιποι, μάλλον θα πρέπει να κινηθούν προς Castlevania και Enslaved μεριά.

Αλέξανδρος Μιχαλιτσιάνος