Και διαλύστε το σε χρόνο dt!
Πίσω στον Σεπτέμβρη, όταν είχαμε προβεί σε παρουσίαση του τότε ακόμα ακυκλοφόρητου PlayStation Move, το Start the Party ήταν ένας από τους δύο τίτλους που δοκιμάσαμε για εσάς. Μήνες μπορεί να πέρασαν, ο τίτλος της Supermassive μερικώς να πέρασε στην αφάνεια, αλλά επειδή είμαστε οπαδοί της φιλοσοφίας του ότι ποτέ δεν είναι αργά για κάτι, ήρθε επιτέλους η ώρα να δούμε σε τι βαθμό το Start the Party μπορεί να αποδειχθεί η… ψυχή του party – ελπίζουμε να μας συγχωρέσετε για αυτό.
Εκ πρώτης όψεως, το Start the Party φαντάζει ως ο απόλυτος mini-game παράδεισος για κάθε παιδί -μικρό ή μεγάλο. Μέσω της συνεργασίας PlayStation Eye και Move, επιτυγχάνεται η είσοδος του παίκτη στο παιχνίδι, όπου θα κληθεί μαζί με την παρέα του, να λάβουν μέρος σε μία σειρά εννέα άκρως διασκεδαστικών mini-games. Τίποτα που δεν έχουμε ξαναδεί με άλλα λόγια, αφού η συνταγή είναι γνωστή από εποχές Eye Toy ακόμα. Εκεί που διαφέρουν όμως τα πράγματα, είναι στον τρόπο που επέλεξε η ομάδα ανάπτυξης να αξιοποιήσει τις ικανότητες του Move. Το τελευταίο προσθέτει απίστευτη ακρίβεια σε όλες τις δοκιμασίες, είτε το χρησιμοποιούμε για να κατατροπώσουμε ενοχλητικά έντομα, είτε για να τεμαχίσουμε φρούτα.
Μιλώντας για τεμαχισμούς, να αναφέρουμε πως αν και στον πυρήνα τους οι δοκιμασίες παρουσιάζουν ομοιότητες, η διαφοροποίηση της “ταυτότητας” του Move από ρακέτα σε σπαθί, τσεκούρι, λόγχη, ακόμα και οδοντόβουρτσα (!), καθώς και τα διαφοροποιημένα objectives, φροντίζουν να προσθέσουν την απαραίτητη ποικιλία στη δράση.
Όπως υποδηλώνει και ο τίτλος του, το Start the Party αποδίδει τα μέγιστα όταν παίζεται με παρέα. Για την ακρίβεια, αν επιχειρήσει κανείς να ακολουθήσει το μοναχικό μονοπάτι, μόνο απογοήτευση θα βρει στο διάβα του, αφού γίνεται από νωρίς εμφανές πως οι προκλήσεις είναι σχεδιασμένες με βάση το παιχνίδι πολλών παικτών. Και όταν λέμε πολλών παικτών, δεν εννοούμε τέσσερα γεννημένα το 1991 “πεντάχρονα” που κουνούν ανεξέλεγκτα τα Move τους, ταυτόχρονα και δίχως συγχρονισμό.
{PAGE_BREAK}
Για καλό ή για κακό, εδώ ακολοθούθηκε η τακτική του παθητικού multiplayer, όπου κάθε παίκτης περιμένει τη σειρά του, και νικητής ορίζεται αυτός με το καλύτερο score. Μπορεί να μην ακούγεται όσο διασκεδαστικό όσο η ιδέα ενός άμεσου ανταγωνιστικού mode, αλλά η αλήθεια είναι πως πετυχαίνει το στόχο του, και μάλιστα δίνοντας τη δυνατότητα ακόμα και σε κατόχους ενός PlayStation Move να χαρούν με την παρέα τους τον τίτλο.
Οφείλουμε να σας προειδοποιήσουμε, πως αν σκοπεύετε να καλέσετε άτομα για έναν ανελέητο γύρο Start the Party, καλύτερα να ετοιμάσετε και μία ταινία μαζί, αν όχι δύο. Το μεγαλύτερο αγκάθι του, κατά τα άλλα λειτουργικότατου, αυτού παιχνιδιού, δεν είναι η περιορισμένη αντίληψη του βάθους που επηρεάζει αρνητικά τη ροή ορισμένων από τα mini-games, ούτε ο εκφωνητής που θα θέλετε να του αφαιρέσετε τις φωνητικές χορδές μετά τη πρώτη ώρα ενασχόλησης σας με τα mini-games.
{VIDEO_1}
Η αχείλιος πτέρνα είναι δεν είναι άλλη από τη διάρκεια του Start the Party, αφού οι εννιά δοκιμασίες του δεν αρκούν για να κρατήσουν το ενδιαφέρον της παρέας για αρκετή ώρα. Είναι πραγματικά κρίμα, γιατί πέρα από αυτό, οι μηχανισμοί δείχνουν να δουλεύουν σωστά, και το κυριότερο, διασκεδαστικά. Δεν θα πηγαίναμε τόσο μακριά ώστε να λέγαμε πως έχουμε να κάνουμε με ένα κακό παιχνίδι. Ένα ελλειπές όμως, σίγουρα. Δεδομένου ότι η περίοδος των γιορτών όλο και πλησιάζει, αν κάποιος αναζητά έναν τίτλο για να περάσει όμορφα με όλη την οικογένεια ή απλά να παλιμπαιδίσει με τους φίλους του, ίσως θα έπρεπε να ρίξει μια ματιά στο Start the Party, γνωρίζοντας πάντα, όμως, ότι αυτό που θα προμηθευτεί θα τον ικανοποιήσει μόνο αν έχει παρέα και μόνο για μικρό χρονικό διάστημα.
Δημήτρης Μπάνος
