Αλλιώτικο, μα συνάμα τόσο γνώριμο
Σαν να συνέβη ώρες πριν, ανακαλούμε τη συνέντευξη Τύπου της Nintendo στη φετινή E3, όπου γίναμε μάρτυρες ενός από τα πιο νοσταλγικά line-ups στην τετραετή αυτή πορεία του λευκού θαύματος που ακούει στο όνομα Wii. Επιστροφή franchises θρύλων της Nintendo, σε μία ξεκάθαρη στροφή προς το νοσταλγικό hardcore, τη στιγμή που ο ανταγωνισμός υποδεχόταν με ανοιχτές αγκάλες το casual gaming. Και ανάμεσα στους Kirby, Donkey Kong, Ikarus Kid, Samus και Link, μύτη έσκασε το παιχνίδι που όλοι περιμέναμε, αλλά κανείς δεν τολμούσε να αναφέρει, στην προσπάθεια του να μην το γρουσουζέψει. Κραυγές, σφυρίγματα και αλαλαγμοί στο Nokia Theatre, καθώς το remake της Eurocom αποκαλύπτονταν για πρώτη φορά σε Τύπο και κοινό.
Λεπτά αργότερα, μία πολύμηνη συζήτηση ξεκίνησε, σχετικά με το αν θα κατάφερνε το νέο GoldenEye να σταθεί απέναντι σε ένα από τα καλύτερα παιχνίδια όλων των εποχών, τον τίτλο που έθεσε νέα standards για τα First Person Shooter στις κονσόλες, επηρεάζοντας τη βιομηχανία και τους παίκτες ίσως περισσότερο και από το Halo: Combat Evolved.
Παίζοντας με τις αναμνήσεις
Ας ξεκαθαρίσουμε κάτι. Παρά το γεγονός ότι η Eurocom αποτελείται από έναν υπολογίσιμο αριθμό πρώην μελών της Rare, αλλά και της Free Radical, δημιουργό του πνευματικού διαδόχου του GoldenEye (λέγε με TimeSplitters), η δημιουργία ενός τίτλου που απλά θα μιμούνταν αυτόν του 1997 δεν ήταν ποτέ κομμάτι της εξίσωσης. Και αυτό γιατί οι συγκυρίες έχουν αλλάξει, το είδος έχει εξελιχθεί. Με αυτή τη λογική, η ομάδα ανάπτυξης πήρε μεν τη συνταγή που όλοι αγαπήσαμε, και την άλλαξε τόσο, σε σημείο που έχουμε να κάνουμε με ένα εντελώς διαφορετικό παιχνίδι. Ένα διαφορετικό παιχνίδι που ανά τακτά διαστήματα κατακλύζει τον παίκτη με την αίσθηση του deja vu, κάνοντάς τον να σκεφτεί πως έχει ξαναζήσει όσα διαδραματίζονται, ενώ στη πραγματικότητα κάτι τέτοιο δεν ισχύει. Πως επιτυγχάνεται κάτι τέτοιο; Σχεδιαστική μαγεία, είναι η απάντηση.
Πρακτικά, το GoldenEye 007 του Wii μοιράζεται μετρημένα στα δάχτυλα κοινά στοιχεία με αυτό του Nintendo 64. Όσο παράδοξο κι αν ακούγεται, αυτό είναι κάτι το θετικό. Από την αντικατάσταση του Pierce Brosnan με τον Daniel Craig (και ως συνέπεια του πολυαγαπημένου ρολογιού με ένα smartphone), μέχρι τη διαφοροποιημένη πλοκή, όλα φαντάζουν διαφορετικά, μα όχι απαραίτητα χειρότερα.
Το gameplay θυμίζει περισσότερο σύγχρονο First Person Shooter με έμφαση στην κάλυψη, τα objectives είναι πιο άμεσα, με σκοτεινό σημείο το level design, που παρότι κι εδώ άρτια δομημένο, υπολείπεται της ιδιοφυούς πολυπλοκότητας του τίτλου της Rare. Παρόλα αυτά, αυτή η εντελώς αναδομημένη εμπειρία θα κάνει τους λάτρεις του original να ανατριχιάσουν, καθώς ενώ ουσιαστικά θα επισκέπτονται για πρώτη φορά το φράγμα στο εισαγωγικό επίπεδο, θα βομβαρδίζονται με αναμνήσεις από το παρελθόν, αφού κάθε τι θα τους θυμίζει τις εποχές N64. Είναι πραγματικά άξιο απορίας πως κατάφερε κάτι τέτοιο η Eurocom, το να προσφέρει δηλαδή κάτι το τόσο γνώριμο, δίχως να πέφτει στη παγίδα της αυτούσιας αντιγραφής. Αυτή η σχεδιαστική μαγεία που προαναφέραμε, είναι το στοιχείο που θα λατρέψετε περισσότερο από κάθε τι στο GoldenEye 007.
Παίξε το όπως θες: Gameplay
Παίζοντας την περίπου 9ωρη περιπέτεια του Bond του 21ου αιώνα, κάπου στα μέσα αυτής, ήρθαμε στο συμπέρασμα πως η άμεση σύγκριση του με τον αρχικό τίτλο, κάτι που πράττουμε εδώ και κοντά 500 λέξεις, είναι άδικη. Ας κρίνουμε το GoldenEye ως έναν τίτλο του Wii λοιπόν, ως ένα παιχνίδι βολών του 2010, ξεκινώντας από τη δομή του gameplay του.
Επιλέγοντας το 007 επίπεδο δυσκολίας, πεπεισμένοι πως όντας βετεράνοι του espionage δεν θα έχουμε το παραμικρό πρόβλημα να φέρουμε εις πέρας τα objectives του κυρίου Bond, δεν αργήσαμε να συνειδητοποιήσουμε, πως αν επιθυμούσαμε να ολοκληρώσουμε το παιχνίδι κάποια στιγμή μέσα στα επόμενα χρόνια, το stealth ήταν το κλειδί. Ενώ το level design επιτρέπει σε αυτούς που θα επιλέξουν ένα ευκολότερο επίπεδο δυσκολίας να καταστρέψουν τα πάντα στο διάβα τους (συμπεριλαμβανομένων και των πολλών καταστρέψιμων περιβαλλόντων), ταυτόχρονα αποτελεί παράδεισο για τους οπαδούς της αθόρυβης προσέγγισης του εχθρού, κάτι που ισχύει και για τον υπογράφοντα. Η ολοκλήρωση κάθε objective αποτελεί επίσης προϋπόθεση για την πρόοδο στο επόμενο επίπεδο, τουλάχιστον αν θέλουμε να συνεχίσουμε να παίζουμε στο 007 επίπεδο δυσκολίας.
Αεραγωγοί, αθόρυβες melee εξουδετερώσεις, χρήση του πάντα αξιόπιστου silenced P99, αξιοποίηση των ικανοτήτων του smartphone μας, όλα τους στάθηκαν άψογοι βοηθοί στη stealth προσέγγιση μας, χωρίς αυτό να σημαίνει πως το παιχνίδι δεν προσφέρει γεμάτα αδρεναλίνη gunfights. Ίσα ίσα μάλιστα, που οι ανταλλαγές πυρών στο παιχνίδι, είναι κάτι παραπάνω από συχνές. Κι εδώ είναι που το GoldenEye διαπρέπει. Στην ομαλότατη εναλλαγή μεταξύ του stealth, της ολοκλήρωσης των objectives και της ανελέητης σπατάλης πυρομαχικών.
{PAGE_BREAK}
Η “παίξε το όπως θες” λογική δεν περιορίζεται στο gameplay, αλλά και στον τρόπο ελέγχου του παιχνιδιού. Οι developers έκριναν σωστό να μας προσφέρουν κάθε δυνατό layout που έχει να προσφέρει το Wii, συμπεριλαμβάνοντας ακόμα και το GameCube controller. Περιττό, λοιπόν, αναφέρουμε πως ενώ ο Wii Remote & Nunchuk συνδυασμός δουλεύει εντυπωσιακά καλά, στα πρότυπα κάθε καλού FPS για το Wii, δεν καταφέραμε να αντισταθούμε στην ιδέα του να αναβιώσουμε ορισμένες από τις πιο ισχυρές gaming αναμνήσεις μας, κρατώντας το, ίσως, καλύτερο χειριστήριο που έχει υπάρξει. Κάπου ενδιάμεσα δοκιμάσαμε και το χρυσό Classic Controller Pro που συμπεριλαμβανόταν στην έκδοση που μας εστάλη, δίχως όμως να καταφέρνει να μας κερδίσει, κυρίως λόγω της έλλειψης δόνησης.
Ω ναι, στις ρυθμίσεις θα βρείτε την επιλογή ενεργοποίησης των ροτώρων δόνησης του GC controller, κάτι που ομολογούμε πως δεν περιμέναμε. Ό,τι χάσαμε λοιπόν από τη φυσικότητα που προσφέρει το να βάζεις το Wii Remote στο αυτί σου όταν μιλάς στο τηλέφωνο, ή το να γέρνεις ώστε να πυροβολήσεις από γωνία, το βρήκαμε στην ακρίβεια που προσφέρει το παραδοσιακό μοντέλο χειρισμού, συνοδευόμενη από την ισχυρή δόση νοσταλγίας, παίζοντας ένα παιχνίδι γεμάτο flashbacks και αναμνήσεις, με ένα χειριστήριο που χρόνια πριν δημιούργησε εκατοντάδες άλλες.
Έριξες το Dead Space Extraction σου στο GoldenEye μου: Τεχνολογία
Δεν αποτελεί μυστικό πως η Eurocom χρησιμοποίησε τη μηχανή γραφικών του Dead Space Extraction για να τροφοδοτήσει το νέο τίτλο της. Ως αποτέλεσμα, για μία ακόμη φορά αποδεικνύεται πως οι developers που αφιερώνουν χρόνο και θέληση, μπορούν να δημιουργήσουν τίτλους που ακόμα και σε ένα μηχάνημα με περιορισμένη ιπποδύναμη, καταφέρνουν να εντυπωσιάσουν. Σε καμία περίπτωση δεν θα σας ρίξει το σαγόνι στο πάτωμα, αλλά ο οπτικός τομέας του GoldenEye είναι συμπαγέστατος, με ποιότητα στον σχεδιασμό όπλων και χαρακτήρων, καθώς και ομαλά animations.
Τα περιβάλλοντα που θα επισκεφθούμε, από το νυχτερινό τοπίο του φράγματος, μέχρι το κλειστοφοβικό Facility, τις νέον αποχρώσεις του club στη Βαρκελώνη και τα χιονισμένα τοπία της Σιβηρίας, έχουν το καθένα τη δική τους γοητεία, αν και οι περιορισμοί στη λεπτομέρεια τους είναι κάτι παραπάνω από εμφανείς.
Ορισμένες αστάθειες στο frame rate επίσης παρατηρήθηκαν, φαινόμενο που κλιμακώνεται επικίνδυνα στο online κομμάτι του παιχνιδιού. Άξιο αναφοράς το γεγονός πως οι φυσιογνωμίες των χαρακτήρων έχουν αλλάξει, τη στιγμή που τα ονόματα τους έχουν παραμείνει τα ίδια, ενώ και η γενική αίσθηση που λαμβάνει ο παίκτης από τη εξέλιξη του σεναρίου, πλησιάζει περισσότερο αυτή των ταινιών με τον Daniel Craig ως Bond. Η επιλογή του Bruce Feirstein, ανθρώπου που συντέλεσε στο γράψιμο του σεναρίου της ομότιτλης ταινίας να ακολουθήσει τη τακτική του εκσυχρονισμού, ομολογούμε πως ξενίζει στην αρχή, αλλά στη πορεία ανταμείβει, με ορισμένες ανατροπές εδώ κι εκεί που κεντρίζουν το ενδιαφέρον.
Το ενδιαφέρον κεντρίζει και η ερμηνεία του Daniel Craig, που να και ολίγον τι λακωνική, είναι ποιοτική, και δένει όμορφα με αυτή της Judi Dench ως Μ, αν και μονάχα την ακούμε κατά τη διάρκεια των briefings, δεν τη βλέπουμε. Το soundtrack είναι επίσης γραμμένο από την αρχή, με ακόμα και το κύριο theme να επανεκτελείται από την ταλαντούχα Nicole Scherzinger. Ο David Arnold, συνθέτης όλων των πρόσφατων James Bond ταινιών, κρατά τον πήχη ψιλά με το ορχηστρικό score του, κρατώντας σημεία-κλειδιά από το παλαιό, κι εδώ κάνοντας πολλούς να ανατριχιάσουν στο άκουσμα των.
GoldenEye is back. Get your friends.
Ένα από τα αγαπημένα features του original τίτλου στο N64, δεν ήταν άλλο από το splitscreen ανταγωνιστικό παιχνίδι τεσσάρων παικτών, πίσω σε μία εποχή όπου το online multiplayer δεν αποτελούσε επιλογή. Μπροστά από τις 29 ιντσών CRT τηλεοράσεις μας, περνούσαμε ώρες επί ωρών με τους φίλους μας, μαθαίνοντας κυριολεκτικά απ’ έξω πίστες όπως η Facility, με τον χαρακτηριστικό ήχο στις αυτόματες πόρτες. Το ίδιο mode επιστρέφει κι εδώ, με τέσσερις διαφοροποιήσεις. Αντί του Deathmatch, έχουμε το Conflict, ίσως το πιο αγαπημένο όλων mode, όπου ο καθένας παλεύει για τη ζωή του, δίχως ομάδες – άσχετα αν “back in the day” συμμαχίες προέκυπταν στα μέσα των matches.
Το Team Conflict είναι αυτό που προϊδεάζει το όνομα του, ενώ στο Golden Gun, αποκτάμε extra XP βάζοντας τέλος στη ζωή των αντιπάλων μας με το προαναφερθέν όπλο. Τέλος, στο You Only Live Twice, έχουμε να κάνουμε με ένα είδος Elimination, με αυτόν που καταφέρνει να επιβιώσει μέχρι το τέλος, σημειώνοντας τους λιγότερους θανάτους, παίρνει σπίτι το έπαθλο.
{VIDEO_1}
Ενώ δεν καταφέρνει να αιχμαλωτίσει την ιδιαίτερη αίσθηση που σε έκανε να κολλάς για διψήφιους αριθμούς ωρών, πιθανότατα τραυματίζοντας τον αριστερό αντίχειρα σου, το τοπικό multiplayer του νέου GoldenEye μπορεί να αποδειχθεί ιδιαίτερα διασκεδαστικό, ειδικά αν η παρέα έχει αναμνήσεις από το 1997.
For England; Always for England: Ολοκληρώνοντας
Το GoldenEye 007 δεν είναι σε καμία περίπτωση αλάθητο ή άψογο. Αυτό που κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει όμως, είναι το πόσο “videogame” είναι. Videogame με την έννοια που μάθαμε να λατρεύουμε στο παρελθόν, όταν μαζευόμασταν στα σπίτια μας και οι τρίαινες του N64 κινδύνευαν να μείνουν δίχως αναλογικό μοχλό. Βασίζεται περισσότερο στην ουσία και λιγότερο στη τακτική του εντυπωσιασμού, παρά τις δανεισμένες από το Call of Duty “breach” στιγμές και τα σκηνοθετημένα set pieces. Δεν θα είναι ποτέ μεγαλειώδες όπως ο πρόγονος του, αλλά θα τα καταφέρει μια χαρά, ως ένας από τους ποιοτικότερους τίτλους στη βιβλιοθήκη του Wii.
Δημήτρης Μπάνος
