Και τι επιστροφή!
Δίχως αμφιβολία, η Donkey Kong Country τριλογία αγαπήθηκε και εξακολουθεί να λατρεύεται από ένα τεράστιο κομμάτι παικτών, που πίσω στα μέσα της δεκαετίας του 1990, βίωναν μία από τις καλύτερες εποχές της βιομηχανίας των videogames. Υπεύθυνη μπορεί να μην ήταν αποκλειστικά η Nintendo, αλλά κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί πως συνέβαλε τα μέγιστα στη δημιουργία τίτλων που σημάδεψαν -με την καλή έννοια- γενιές και γενιές παικτών. Κι ενώ πολλοί ισχυρίζονται το αντίθετο, με τον ίδιο τρόπο, εν έτει 2010, η Nintendo συνέβαλε τα μέγιστα στην ενίσχυση της βιβλιοθήκης του Wii. Στα πλαίσια της ενίσχυσης αυτής, λοιπόν, η Retro Studios, υπεύθυνη για τα την επική Metroid Prime τριλογία, αναλαμβάνει να αναβιώσει άλλο ένα franchise. Ο λόγος για το Donkey Kong Country Returns, περίτρανο παράδειγμα του τι είναι ικανό να πράξει το εσωτερικό studio από το Τέξας, ακόμα κι όταν καλείται να σταθεί απέναντι στα πονήματα της χρυσής εποχής της Rare.
Bring back my bananas! Σα να μην πέρασε μια μέρα(;)
Ας ξεκαθαρίσουμε κάτι. Το νέο Donkey Kong, παρότι μένει σχετικά πιστό στις ρίζες του, είναι ένα διαφορετικό παιχνίδι. Και καλά κάνει άλλωστε, ειδάλλως θα είχαμε να κάνουμε με έναν κλώνο. Κάτι τέτοιο βέβαια είναι δύσκολο να το διακρίνει κανείς στο ξεκίνημα, όταν συναισθήματα και αναμνήσεις τον κατακλύζουν, καθώς αντικρίζει το γραφικό δεντρόσπιτο, και τους Donkey & Diddy να πέφτουν θύματα κλοπής, καθώς οι Tikis κλέβουν το απόθεμα μπανανών τους.
Τι είπατε; Ποιοι στο καλό είναι οι Tikis; Οι αντικαταστάτες των Kremlings, που απουσιάζουν από τη νέα περιπέτεια του τριχωτού δίδυμου. Μπορεί να στεναχωρεί κάποιους η απουσία τους, αλλά η φυλή των Tiki Tak κάνει ό,τι περνά από το χέρι της για να αντεπεξέλθει στην αποστολή που της έχει ανατεθεί. Το να κάνει τη ζωή μας δύσκολη με άλλα λόγια, και απ’ ότι φαίνεται τα καταφέρνει άψογα, ταυτόχρονα προσθέτοντας ποικιλία και φρεσκάδα στην αγαπημένη συνταγή. Μέσα από οκτώ μαγευτικούς κόσμους θα χρειαστεί να ταξιδέψουν οι δύο κολλητοί λοιπόν, ερχόμενοι αντιμέτωποι με το υπνωτισμένο από τους Tikis ζωικό βασίλειο, τα καιρικά φαινόμενα, ακόμα και τα περιβάλλοντα τα ίδια.
Μέχρι στιγμής όλα φαντάζουν ιδιαίτερα γνώριμα, κάτι που ίσως κάνει πολλούς να αναρωτηθούν γιατί αποκαλέσαμε το DK Country Returns διαφορετικό. Το να σας περιγράψουμε τα στοιχεία που το μετατρέπουν σε μία εξίσου διασκεδαστική και ερωτεύσιμη εμπειρία, ενώ ταυτόχρονα διαφέρει δραματικά από τους προγόνους του, μπορεί να αποδειχθεί κομματάκι δύσκολο, αλλά θα βάλουμε τα δυνατά μας όπως και να έχει.
Classic, yet re-imagined: Gameplay
Ενώ όσοι έχουν παίξει τα αρχικά Country -και ειδικά το πρώτο- θα εντοπίζουν ομοιότητες συνεχώς, άλλα τόσα θα είναι τα ποτέ ξανά ιδωμένα στοιχεία του gameplay, που κάνουν τον τίτλο της Retro ανέλπιστα νεωτεριστικό – και ναι, αντιλαμβανόμαστε την ειρωνεία της πρότασης αυτής. Κανένας λόγος για ανησυχία, ο νοσταλγικός παράγοντας δεν έχει πάει πουθενά. Ίσα ίσα, είναι πιο ισχυρός από ποτέ. Είναι αυτή η μαγική ικανότητα της ομάδας ανάπτυξης να παντρεύει το νέο με το παλιό, το επαναστατικό με το κλασσικό, βλέπετε.
Ο ρυθμός του gameplay μπορεί να έχει μειωθεί, αλλά όχι χωρίς λόγο. Θυσιάζοντας ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά των διαμαντιών της Rare, οι άνθρωποι της Retro κατάφεραν να δημιουργήσουν τον τίτλο με το καλύτερο level design των τελευταίων ετών. Και να φανταστείτε πως δεν υπερβάλουμε καν.
Αν θέλαμε να δημιουργήσουμε φαινόμενα υπερβολής, θα γράφαμε πως αν ένας τομέας του παιχνιδιού είναι πραγματικά αψεγάδιαστος, αυτός δεν θα ήταν άλλος από το πόσο αρμονικά είναι δομημένο κάθε επίπεδο, πόσο ιδιοφυές και ταυτόχρονα απαιτητικό είναι το platforming, το πόσο άψογα καταφέρνει να παντρεύει τις δύο διαστάσεις με τις τρεις. Ψέμματα. Ακόμα και τότε, δεν θα λέγαμε κάτι που δεν ισχύει. Να αναφέρουμε εδώ πως υπάρχουν δύο τρόποι ελέγχου του Donkey και του Diddy. Ο πιο retro, που απαιτεί μονάχα το Wii Remote σε οριζόντια στάση, και αυτός στον οποίο καταλήξαμε εμείς, που απαιτεί το Nunchuk.
Το κύριο πρόβλημα με τον έλεγχο μονάχα με το Wii Remote, δεν είναι ότι θα πιαστούν τα χέρια σας, μιας και το Wii glove έχει προ πολλού λύσει αυτό το πρόβλημα, αλλά το ότι για να πράξουν οι ήρωες μας μία από τις βασικές τους κινήσεις, το χτύπημα τον γροθιών τους στο έδαφος, απαιτείται το τίναγμα του Wii Remote. Επιπρόσθετα, τίναγμα σε συνδυασμό με πάτημα πλήκτρου απαιτείται για το roll, μία εξίσου απαραίτητη κίνηση. Όταν ο έλεγχος της κατεύθυνσης γίνεται με τον αναλογικό μοχλό του Nunchuk, δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα. Όταν όμως το παραμικρό αθέλητο τίναγμα μπορεί να σας οδηγήσει στα βάθη ενός λαγουμιού, θα θέλετε να έχετε τον απόλυτο έλεγχο. Ειδικά όταν συνειδητοποιήσετε πόσο μεγαλοφυώς δύσκολο είναι το DK Country Returns.
{PAGE_BREAK}
Δεν είμαι δύσκολο. Εσύ ξέχασες τι σημαίνει πρόκληση.
Ο παραπάνω τίτλος θα μπορούσε να είναι η απάντηση του παιχνιδιού, όταν θα χάσετε για την 27η φορά στο ίδιο επίπεδο, και “ψαλμωδίες” θα πλημμυρίζουν το σαλόνι σας. Και πιστέψτε το ή όχι, ο υπότιτλος αυτός κρύβει μία τεράστια αλήθεια. Το Returns είναι όσο δύσκολο ήταν και το Demon’s Souls. Δηλαδή καθόλου, αφού η λέξη που τους ταιριάζει είναι απαιτητικά, "challenging" στα “ξένα”. Το αποτυχημένο άλμα στο κενό δεν θα είναι λάθος του παιχνιδιού, αλλά δικό σας, είτε λόγω της απροσεξίας σας, είτε λόγω της βιασύνης σας, είτε λόγω του πόσο όλοι μας έχουμε συνηθίσει τα παιχνίδια της τρέχουσας γενιάς να μας "χαϊδεύουν". Η Retro φαίνεται πως δεν είναι οπαδός της αντίληψης αυτής, αφού έχουμε να κάνουμε με έναν τίτλο που στην πραγματικότητα θα δοκιμάσει τις ικανότητες των παικτών περισσότερο και από το Country του 1994. Όλα αυτά, δίχως το παιχνίδι να γίνεται άδικο, δίχως να καταφεύγει σε φθηνές τακτικές. Θα φάτε χαστούκια, θα καταριέστε την ώρα και τη στιγμή που δεν πηδήξατε εγκαίρως από το βαγόνι (ω ναι, τα επίπεδα με τις ράγες είναι παρόντα!), και θα αναρωτιέστε πως στο καλό, σας ξέφυγε το N στο K-O-N-G, αλλά ποτέ δεν θα ευθύνεται το παιχνίδι.
Είναι η παρατηρητικότητα και τα αντανακλαστικά του καθενός μας που θα καθορίσουν πόσο καλοί θα είμαστε. Ακούγεται ελιτιστικό, αλλά δεν παύει να είναι αλήθεια. Το Donkey Kong Country Returns απαιτεί gaming ικανότητες, όπως τις εποχές που πασχίζαμε πάνω από ένα παιχνίδι για εβδομάδες, και όχι του “3entropiazw n00bs sto MW2” τύπου.
Όταν η υπολογιστική δύναμη παύει να έχει σημασία: Τεχνολογία
Το Wii έχει κατηγορηθεί επανειλημμένα για τις περιορισμένες τεχνολογικές ικανότητές του. Αυτό δεν έχει εμποδίσει developers όμως, και κυρίως εσωτερικά studios της Nintendo, να παραδώσουν εκθαμβωτικούς τίτλους όπως το Super Mario Galaxy 2, ή, σε αυτήν την περίπτωση, το Donkey Kong Country Returns. Τα επαναστατικά, για την εποχή τους, pre-rendered περιβάλλοντα των τίτλων του SNES αποτελούν παρελθόν, μα ακόμα κι έτσι, κάνοντας χρήση κανονικών πολυγώνων, το νέο DK καταφέρνει να σαγηνεύει και σε περιπτώσεις να αφήνει τον παίκτη με το στόμα ανοιχτό. Η πρώτη φορά που θα σας δοθεί η ευκαιρία να παίξετε ένα από τα χαρακτηριστικά επίπεδα με τον Ήλιο να δύει στο background, αρκεί για να πειστείτε.
Το ίδιο γοητευτική θα είναι η πρώτη φορά που θα παίξετε ένα από τα επίπεδα με το βαγόνι, ή ακόμα και με τον αγαπημένο ρινόκερο όλων, Rambi. Ναι, τα δύο κατατεθέντα σήματα της σειράς επιστρέφουν, πιο πανέξυπνα εφαρμοσμένα στη νέα συνταγή από ποτέ. Πανηγυρική είναι και η επιστροφή πολλών εκ των κλασσικών μουσικών κομματιών, που η Retro φρόντισε είτε να εμπλουτίσει, είτε να τροποποιήσει, κάνοντάς τα να δένουν αριστουργηματικά με το νέο ρυθμό του gameplay, αλλά και τα πανέμορφα 3D περιβάλλοντα.
{VIDEO_1}
Καθαρίστε το πρόγραμμα σας για τις επόμενες βδομάδες: Ολοκληρώνοντας
Ορίστε λοιπόν. Το Donkey Kong Country Returns δεν σηματοδοτεί μονάχα την επιστροφή ενός από τα πιο αγαπημένα δίδυμα της Nintendo, αλλά και την επιστροφή του hardcore 2D platforming, δίχως φθηνές τακτικές επιμήκυνσης της διάρκειας ή εσκεμμένα δύστροπο level design. Αντιθέτως, έχουμε να κάνουμε με ένα πανέμορφο παιχνίδι, που πραγματικά θα δοκιμάσει όχι την υπομονή σας, αλλά τις gaming ικανότητές σας. Είναι πραγματικά κρίμα που το σχεδόν αψεγάδιαστο σύνολο του, σπιλώνεται από το πόσο δύσκολο μπορεί να αποδειχθεί για δύο φίλους να απολαύσουν μαζί το παιχνίδι. Κι αυτό γιατί ενώ ο τίτλος της Retro διαπρέπει ως μοναχική εμπειρία, ο κατά τα άλλα αριστουργηματικός σχεδιασμός των πιστών μπορεί να αποδειχθεί Γολγοθάς για δύο παίκτες. Όπως και να έχει, η υπομονή και η επιμονή είναι η λύση, σε ένα παιχνίδι που θα μισείτε να αγαπάτε.
Δημήτρης Μπάνος
