Ακόμα ένα θετικό Sonic review; Αποκλείεται!
Μετά από χρόνια απογοήτευσης των φίλων του Sonic, με την SEGA να κυκλοφορεί τον ένα απογοητευτικό Sonic τίτλο μετά τον άλλο, φαίνεται πως η κραυγές τους εισακούστηκαν, αφού φέτος γίναμε μάρτυρες της επιστροφής του Sonic στη συνταγή που όλοι τον μάθαμε και αγαπήσαμε. Η αρχή έγινε με το πρώτο επεισόδιο του Sonic the Hedgehog 4, και τώρα συνεχίζεται με το Sonic Colors, τον αποκλειστικό για τα συστήματα της Nintendo τίτλο της Sonic Team, που υπόσχεται μία μείξη κλασσικού gameplay και νεωτεριστικών στοιχείων, παντρεύοντας το 2D με το 3D. Τέτοιες υποσχέσεις, όμως, έχουμε ακούσει ξανά -και ξανά, και ξανά-, με το αποτέλεσμα να μην στέκεται απέναντι στις προσδοκίες. Ευτυχώς για τους κατόχους Wii και οπαδούς του μπλε σκαντζόχοιρου, αυτή τη φορά οι δόσεις αλήθειας στις υποσχέσεις αυτές είναι τεράστιες.
Kickin’ it like old times: Gameplay και δομή
Κρίναμε σωστό να περάσουμε απευθείας στο διακαές θέμα που απασχολεί κάθε φίλο του Sonic εκεί έξω, αυτό του gameplay. Κάτι το ιδιαίτερα εύκολο, μιας και το σενάριο δεν έχει να πει πολλά, πέρα από το ότι ο Dr. Eggman έχει δημιουργήσει ένα διαστημικό θεματικό πάρκο ως -δήθεν- έναν τρόπο για να ζητήσει συγγνώμη για όλο το κακό που έχει κάνει, το οποίο τελικά αποδεικνύεται μία παγίδα για όλους τους ανυποψίαστους εξωγήινους επισκέπτες, των οποίων τις δυνάμεις καταχράται. Τίποτα το εντυπωσιακό με άλλα λόγια, πέρα ένα βασικό πάτημα για την εξέλιξη της ιστορίας. Και αυτό είναι που χρειαζόμαστε. Ούτε ξίφη, ούτε λυκοσκαντζόχοιρους.
Τα αποκαλούμενα Wisps είναι η εξωγήινη φυλή, η οποία έπεσε στη παγίδα της νέμεσις του Sonic, με τον τελευταίο να καλείται να σώσει την κατάσταση, μετά την απεγνωσμένη παράκληση του Yacker, του μοναδικού Wisp που κατάφερε να δραπετεύσει από τα διαβολικά ρομπότ του Dr. Eggman. Κάθε κόσμος που επισκεπτόμαστε και ολοκληρώνουμε, οδηγεί στην απελευθέρωση ενός από τους φίλους του Yacker, με τον καθένα τους να παρουσιάζει διαφορετικές ιδιότητες. Ως μία χείρα βοηθείας στην περιπέτειά του, ο Sonic θα μπορεί να εκμεταλλευτεί τις ιδιότητες αυτές προς όφελός του. Οι Cyan Wisps λόγου χάρη, είναι γνωστές για την εκπληκτική ταχύτητα τους.
Συνδυασμένες με τον ήδη αστραπιαίο Sonic, μπορούν να τον μετατρέψουν κυριολεκτικά σε μία ακτίνα φωτός. Με το ίδιο σκεπτικό, οι Blue Wisps κάνουν τον Sonic αλώβητο για ένα περιορισμένο χρονικό διάστημα, οι Green Wisps του δίνουν την ικανότητα να αιωρείται, και ούτω καθ’ εξής. Οι επιπλέον αυτές ιδιότητες προσθέτουν ποικιλία στο gameplay, δίχως όμως να εκμεταλλεύονται ποτέ στο μέγιστο. Ίσως είναι καλύτερα έτσι, αφού με αυτό το τρόπο δεν σπιλώνεται η κλασσική συνταγή, ενώ ταυτόχρονα παραμένει φρέσκια.
Το πραγματικό συστατικό της επιτυχίας όμως, κρύβεται στις βασικές ικανότητες του Sonic, και το πως αυτές αξιοποιούνται μέσα στα πολλές φορές κολοσσιαία επίπεδα. Το speed boost και το διπλό άλμα θα αποδειχθούν οι καλύτεροι μας φίλοι, είτε θα σκίζουμε με αστραπιαία ταχύτητα τα on-rails τμήματα κάθε πίστας, είτε θα απολαμβάνουμε το παραδοσιακό platforming στις δύο διαστάσεις. Η εναλλαγή μεταξύ των δύο χαρακτηρίζεται από μία ικανοποιητική ισορροπία, αν και ποτέ δεν θα λέγαμε όχι σε περισσότερα 2D κομμάτια και λιγότερα 3D επίπεδα με το κλασσικό ανεξέλεγκτο spirnting.
Ο άκρως δημιουργικός σχεδιασμός των επιπέδων προσθέτει ακόμα περισσότερο στην όλη εμπειρία, αφού δίχως σωστό ρυθμό ή πρόκληση, το Sonic Colors θα ήταν καταδικασμένο να αποτύχει. Ευτυχώς, κάτι τέτοιο δεν ισχύει, αφού οι κόσμοι που θα επισκεφθούμε αποτελούνται από ποικίλα περιβάλλοντα που συνεχώς μεταβάλλονται, με έξυπνο σχεδιασμό, που δεν κουράζει ή πλήττει.
Παρόλα αυτά, ορισμένα προβλήματα κάνουν την εμφάνισή τους αργότερα στο παιχνίδι, όταν το momentum της στιγμής θα έρθει σε σύγκρουση με κάποια από τα προβληματικά σημεία των μεταγενέστερων περιοχών. Ως αποτέλεσμα, παρουσιάζονται φαινόμενα τυφλών σημείων, με άλματα στο κενό και λαθεμένους υπολογισμούς, ξυπνώντας μνήμες από την Dreamcast εποχή. Τα αρκετές φορές περίεργα τοποθετημένα checkpoints θα προκαλέσουν επίσης εκνευρισμό, αν όχι εκτόξευση των Wii Remote & Nunchuk. Ευτυχώς, εμείς παίζαμε με το χειριστήριο του GameCube, οπότε δεν μας πήγαινε η καρδιά να το τραυματίσουμε.
{PAGE_BREAK}
Μυριάδες χρώματα σε έναν πανέμορφο κόσμο: Τεχνολογία
Δεν αποτελεί μυστικό πως η Nintendo έχει θέσει τον πήχη στα ουράνια, όσον αφορά την εμφάνιση των τίτλων της. Είναι ευτυχές το γεγονός ότι και οι τρίτοι κατασκευαστές έχουν ακολουθήσει το παράδειγμά της, με το Colors να μην αποτελεί εξαίρεση. Οι υφές των χαρακτήρων είναι πιο λεπτομερείς από ποτέ, ενώ τα κυριολεκτικά μυριάδες χρώματα που θα αντικρίσετε στις έξι διαθέσιμες περιοχές, θα κάνουν το παιδικό χαμόγελο να επιστρέψει στο πρόσωπο σας. Σίγουρα, ορισμένα σημεία θα μπορούσαν να ήταν περισσότερο προσεγμένα, αλλά και μόνο το γεγονός ότι το Wii ανταποκρίνεται στα δαιδαλώδη μεγέθη των κόσμων, με τον Sonic να τους διασχίζει με αστραπιαία ταχύτητα, και το σύστημα να μην ιδρώνει, μας αρκεί.
Στο τομέα του ήχου το Sonic Colors τα πηγαίνει εξίσου καλά, με ενεργητικά μουσικά κομμάτια που πάντα εναρμονίζονται στο ρυθμό του gameplay. Σε καμία περίπτωση δεν αγγίζουν την ποιότητα των κλασσικών ακουσμάτων, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως οι Hideaki Kobayashi και Σία δεν έχουν κάνει καλή δουλειά.
Μιλώντας για καλή δουλειά, οφείλουμε να αναφέρουμε πως πέρα από το κυριολεκτικά επίπονο στο άκουσμα περιεχόμενο των διαλόγων, οι ηθοποιοί που δανείζουν τις φωνές τους, έκαναν ό,τι καλύτερο μπορούσαν με αυτά που τους δόθηκαν. Για εσάς που έχετε λιώσει τα Resident Evil 5 και Assassin’s Creed, μην εκπλαγείτε αν παρατηρήσετε ομοιότητες, αφού ο αγαπημένος σκαντζόχοιρος πλέον αποκτά φωνή μέσω του Roger Craig Smith, γνωστό για τους ρόλους του ως Ezio και Chris Redfield.
Πάμε μωρέ Sonic, μπουρί είσαι! Ολοκληρώνοντας
Χωρίς ιδιαίτερες παραστρατήσεις από όλα αυτά που έκαναν τον μπλε σκαντζόχοιρο τόσο αγαπητό, το Sonic Colours καταφέρνει να προσφέρει κάτι μεν διαφορετικό, αλλά και ταυτόχρονα νοσταλγικά γνώριμο. Η τέλεια αυτή ισορροπία μπορεί να διαταράσσεται από κάποια ενοχλητικά μικροπροβλήματα, όπως το ενοχλητικό φαινόμενο του trial & error, ή τους τραγικούς διαλόγους, που μας χάραξαν τόσο, σε σημείο που τους αναφέραμε ίσα με πέντε φορές σε αυτό το κείμενο. Δεν υπερβάλλουμε όταν λέμε πως η μοναδική στιγμή που σκάσαμε ένα χαμόγελο κατά τη διάρκεια των cutscenes, ήταν αυτή που ο Dr. Eggman ξεστόμισε την παρακάτω φράση: “I know I say this every time, but this time nothing will stop me!”.
{VIDEO_1}
Παρόλα αυτά, είναι ιδιαίτερα δύσκολο, τουλάχιστον για εμάς, να βρούμε κάτι το ουσιαστικά στραβό με το Sonic Colors. Δεν είναι τέλειο, αλλά από την άλλη δεν είναι και προβληματικό, όπως οι δεκάδες τίτλοι που προηγήθηκαν. Η SEGA κατάφερε κάτι μοναδικό εδώ, κάτι που μας κάνει να έχουμε τεράστιες ελπίδες για το μέλλον. Έχει μία και μοναδική ευκαιρία να επαναφέρει τον Sonic στη παλιά του δόξα, και με τίτλους όπως το Colors, όχι μόνο δείχνει να οδεύει προς αυτήν την κατεύθυνση, αλλά οδεύει με ταχύτητα φωτός.
Δημήτρης Μπάνος
