To επόμενο μεγάλο βήμα του PS3;
Όταν η ύπαρξη του Killzone 3 έγινε και επίσημα γνωστή, ο πρώτος προβληματισμός που δημιουργήθηκε στα μυαλά πολλών, ήταν το πώς η Guerilla Games θα κατάφερνε να ξεπεράσει τα κατορθώματα του τεχνολογικού θαύματος που ακούει στο όνομα "Killzone 2". Έχοντας έρθει για πρώτη φορά σε επαφή με το Killzone 3 τόσο στη φετινή Ε3, όσο και τον Αύγουστο στην gamescom, γνωρίζαμε εδώ και καιρό πως, έχοντας πλέον μία απίστευτα δυνατή και εντυπωσιακή μηχανή στα χέρια του, το ολλανδικό εσωτερικό studio της Sony θα είχε την ευκαιρία να εστιάσει σε τομείς τους οποίους το Killzone 2 υστερούσε, όπως για παράδειγμα την ποικιλία στα περιβάλλοντα, ή την τελειοποίηση του χαρακτηριστικού “βαριού” gameplay που αγαπήθηκε από πολλούς και μισήθηκε από άλλους τόσους.
Ο preview κώδικας που κατέφθασε προ ολίγων ημερών στο GameOver, μπορεί να μην ήταν η πρώτη επαφή μας με το Single Player κομμάτι του Killzone 3, αλλά αποτέλεσε δίχως αμφιβολία την πιο εντυπωσιακή. Σε αυτό που υποψιαζόμαστε πως θα αποτελέσει και το demo του Killzone 3, πριν αυτό κυκλοφορήσει τον ερχόμενο Φλεβάρη, αναλαμβάνουμε για μία ακόμη φορά το ρόλο του Sev, ώρες, ίσως και λεπτά ακόμα, μετά το τέλος του προηγούμενου τίτλου.
Οι ελάχιστοι στρατιώτες της ISA που επέζησαν από την απροσδόκητη αντεπίθεση των Helghast, μετά την εξόντωση του Visari, παλεύουν για τη ζωή τους, ενώ ταυτόχρονα μία χούφτα από αυτούς προσπαθεί απεγνωσμένα να επικοινωνήσει με τη Γη, καθώς όλες οι επικοινωνίες έχουν διακοπεί. Το μενού περιελάμβανε ανταλλαγή πυρών σε λασπωμένα χαρακώματα, μία έφοδο με άρματα μάχης να ανοίγουν το δρόμο για εμάς, ανελέητη αντεπίθεση από τους υπεράριθμους Helghast (με φλογοβόλα, stationary miniguns και πολλά άλλα “καλούδια”), σκληρές μάχες σώμα με σώμα, χάρη στο άκρως βελτιωμένο melee σύστημα, και ορισμένα στοιχεία για τη δομή του σεναρίου.
Και ως κερασάκι στην τούρτα, τι άλλο θα μπορούσε να λειτουργήσει καλύτερα από ένα τεθωρακισμένο -μέχρι τα δόντια-, κολοσσιαίο, καταστροφικό όσο τίποτα άλλο “walker”, που θα έκανε τα AT-ATs της μάχης του Hoth να ντρέπονται; Πόσο μάλλον όταν ο Sev αποφασίζει να παρακούσει τις εντολές για οπισθοχώρηση, και να τα βάλει με το φαινομενικά ασταμάτητο μεταλλικό τέρας.
Σε εκείνο το σημείο αντικρίσαμε και για πρώτη φορά το WASP, τη μοναδική ελπίδα μας απέναντι στο “πράγμα” αυτό, που έκρυβε το φως του Ήλιου – όχι ότι μπορεί κανείς να λουστεί με ηλιαχτίδες στον Helghan, αλλά κουβέντα να γίνεται. Ένας εκτοξευτής ρουκετών, που έχει την ικανότητα να κλειδώνει σε στόχους, και να εκτοξεύσει όχι ένα, όχι δύο, αλλά πολλαπλά βλήματα, από το απόθεμα των 26 που μπορεί να κουβαλά. Χτυπώντας τα συστήματα ψύξης του, και μετά από γεμάτες μόχθο προσπάθειες να αποφύγουμε τα mortars, πυροβόλα (με σφαίρες διαμέτρου ίσης με το μηρό μας), ακτίνες ενέργειας, commandos με jetpacks και ειδικές δυνάμεις που φαντάζουν ως μία φουτουριστική μείξη Helghast, Power Ranger και Raiden, ο τενεκεδένιος γίγαντας γονατίζει, και η τελική φάση εξόντωσης του, αυτή τη φορά επάνω στα χαρακτηριστικά οχήματα μεταφοράς της ISA, ξεκινά.
Δίχως να δείχνει καμία πρόθεση να τα παρατήσει, προτάσσει κάθε ένα από τα δεκάδες αμυντικά του όπλα, ενώ εμείς πετάμε ανάμεσα σε εχθρικά καταιγιστικά πυρά, ανταποδίδοντας τα, με ένα εξίσου καταστροφικό minigun. Λεπτά αργότερα φωνές και αλαλαγμοί ακολουθούν, καθώς το walker καταρρέει…για να επιστρέψει ξανά σε μία τελευταία δόση καταστροφής. Όταν γονατίσει για τα καλά αυτή τη φορά, ένα cutscene ακολουθεί, σηματοδοτώντας και το τέλος του δοκιμαστικού αυτού τμήματος.
{PAGE_BREAK}
Παρά το γεγονός ότι το προϊόν που δοκιμάσαμε δεν ήταν τελικό, κάτι που δεν παρέλειπε να μας υπενθυμίζει συνεχώς το παιχνίδι με το “PREVIEW CODE” να εμφανίζεται συνεχώς στο επάνω μέρος της οθόνης, οφείλουμε να ομολογήσουμε πως υπήρξαν στιγμές, που ρίχναμε κλεφτές ματιές στο PlayStation 3, να δούμε αν έχει αντικατασταθεί από κάποιο πρωτότυπο του PlayStation 4. Ακούγεται ως υπερβολή, και είναι, αλλά εξίσου υπερβολική είναι και η ποσότητα δράσης και πραγμάτων που λαμβάνουν ταυτόχρονα μέρος στην οθόνη, με το framerate να μην λέει να επηρεαστεί, παραμένοντας ψηλά.
Ακόμα και όταν παίζαμε στο νέο Co-op mode που μας δίνει τη δυνατότητα να παίξουμε όλο το campaign με ένα φίλο μας τοπικά, τα frames παρέμειναν ανέγγιχτα. Το ίδιο ίσχυε όταν κομμάτια ενισχυμένου τσιμέντου αποκολλούνταν από τα περιβάλλοντα, τοίχοι κατέρρεαν, και η κάλυψή μας κατατρωγόταν από τις σφαίρες, στο νέο, δυνατό να καταστραφεί, πεδίο μάχης του Killzone 3.
Και όλα αυτά σε κάτι κάτι λιγότερο από 30 λεπτά, ίσως κάτι περισσότερο όταν το δοκιμάσαμε τις δυνάμεις μας στο Veteran. Ναι, όλα τα παραπάνω που διαβάσατε συνέβησαν σε μονάχα μισή ώρα, κάνοντάς μας να απορούμε για το τί έχουν να δουν τα μάτια μας -ας ελπίσουμε ότι θα γίνει κάποιο θαύμα στο εσωτερικό του πορτοφολιού μας και θα είναι μέσα από 3D γυαλιά- στο campaign του Killzone 3, όταν αυτό θα καταφθάσει κάποια στιγμή μέσα στο Φεβρουάριο στον Τύπο, και στις 28 του ίδιου μήνα στο αγοραστικό κοινό.
Όσον αφορά το gameplay τώρα, όποιος ευχαριστήθηκε το Killzone 2, θα λατρέψει το sequel που μας ετοιμάζει η Guerilla. Όποιος πάλι ποτέ δεν συμπάθησε το βαρύ gameplay, το αληθοφανές κλώτσημα των όπλων και τα ρεαλιστικά reload times, ίσως αλλάξει γνώμη, αν είναι κάτοχος PlayStation Move.
{VIDEO_1}
Όντας ένας από τους “hardcore” τίτλους που υποστηρίζουν τη νέα τεχνολογία της Sony, ο ιαπωνικός κολοσσός φαίνεται να στηρίζεται στο Killzone 3 για να τραβήξει το κομμάτι των παικτών που αναζητούν την FPS εμπειρία που θα τους κάνει να αλλάξουν γνώμη για το motion gaming, και έχοντας περάσει αρκετή ώρα με το Move ανά χείρας, βλέπουμε το λόγο.
Μετά το στάδιο προσαρμογής και αρκετά λεπτά στις ρυθμίσεις, προσπαθώντας να βρούμε τις κατάλληλες παραμέτρους που ταίριαζαν απόλυτα στις ανάγκες μας, βρεθήκαμε να δημιουργούμε τρύπες στα κράνη των Helghast, να οπλίζουμε δίχως καν να το σκεφτόμαστε και να ορμούμε στον εχθρό για ένα melee kill γεμάτο μίσος και μυική δύναμη, απόλυτα χαμένοι στην όλη εμπειρία. Και με το auto-targeting απενεργοποιημένο παρακαλώ. Το μυστικό εντοπίζεται στο ξεχωριστό αυτό βάρος που αποτελεί σήμα κατατεθέν της Killzone εμπειρίας, αφού δένει απίστευτα καλά με τα motion controls.
Βρήκε ο φωτεινός -πορτοκαλί, ένα χρώμα που μέχρι στιγμής δεν είχαμε ιδέα ότι ήταν ικανός να παράγει- γλόμπος του Move το μάστορα του; Μάλλον, ναι.
Δημήτρης Μπάνος
{nomultithumb}
