Same old, same old…
Παρότι βρίσκεται ανάμεσα στα αγαπημένα από το κοινό franchises της Square Enix, για κάποιο περίεργο λόγο, έχουν περάσει κάτι λιγότερο από πέντε χρόνια από την κυκλοφορία του Kingdom Hearts II. Η άρνηση της ιαπωνικής εταιρείας να παραδώσει ένα ξεκάθαρο sequel, οδήγησε στη δημιουργία συμπληρωματικών τίτλων, που κόσμησαν και εξακολουθούν να κοσμούν τις βιβλιοθήκες των φορητών συστημάτων εκεί έξω. Άλλοι τους απλά καλοί, όπως το 358/2 Days του 2009, κι άλλοι τους μαγευτικοί σε σημείο να διεκδικούν το τίτλο ενός πραγματικού sequel, όπως το εξαιρετικό Birth by Sleep του PlayStation Portable. Τι ισχύει για το Re:coded λοιπόν; Τίποτα από τα δύο.
You’re not Sora! Σενάριο
Ένα κοινό χαρακτηριστικό ανάμεσα στην πλειοψηφία των KH τίτλων, είναι το συναισθηματικό δέσιμο μεταξύ του παίκτη και του παιχνιδιού, που καταφέρνουν να επιτύχουν. Ακόμα και στο Birth by Sleep, όπου ο Sora απουσίαζε, το δυνατό cast κατάφερε να κάνει τον παίκτη να ενδιαφερθεί για τα γεγονότα και τις πράξεις των πρωταγωνιστών.
Κάτι τέτοιο δεν ισχύει στο Re:coded, παρά την παρουσία του Sora. Παρουσία μεν, μιας και αυτόν ελέγχουμε, βλέπουμε και αναγνωρίζουμε. Ψευδαίσθηση δε, αφού στην ουσία έχουμε να κάνουμε με μία ανάμνηση του, μία τεχνητή εκδοχή του, δημιουργημένη από μία σειρά δεδομένων, αποθηκευμένων στο journal του Jiminy Cricket. Με τον Mickey και όλη την ομάδα του ανίκανους να βάλουν σε τάξη το χάος που κάποιου είδους κατεστραμμένα αρχεία έχουν δημιουργήσει στο journal, καταφεύγουν στην -προφανή;- λύση του να χρησιμοποιήσουν το τεχνητό Sora για να διορθώσει την κατάσταση. Όχι μόνο το όλο setting ακούγεται τραγικά ανυπόστατο, αλλά συντελεί συντριπτικά στην παταγώδη αποτυχία του να επιτύχει οποιαδήποτε σύνδεση με τον παίκτη, συναισθηματική και μη.
Με το 90% του υλικού που χρησιμοποιήθηκε για το Re:coded να είναι ανακυκλωμένο από άλλους τίτλους, η διάρκεια των 15-20 ωρών καταφέρνει το παράδοξο του να φαντάζει ως μειονέκτημα, αφού από τη μέση και μετά, η ρουτίνα και οι απανωτές επιστροφές στους ίδιους κόσμους ξανά και ξανά, απογοητεύουν και κουράζουν.
Κόσμοι κάτι παραπάνω από γνώριμοι από προηγούμενους τίτλους, που λίγα κάνουν για να διαφοροποιήσουν την εμπειρία μας, πέρα από την προσθήκη των corrupted περιοχών, που δίνουν κίνητρο για εξερεύνηση και επαναφορά τους στο φυσιολογικό. Μέχρι εδώ τα πράγματα δεν ακούγονται και τόσο λαμπρά για το Re:coded, το οποίο εντελώς πληροφοριακά, στη βάση του είναι τίτλος δημιουργημένος για smarphones, με ό,τι συνεπάγεται αυτό. Ποιος να το φανταζόταν λοιπόν ότι το gameplay θα ήταν αυτό που θα έσωζε την κατάσταση…
The hurting will be mended when you return to end it: Gameplay
Ενώ ταξιδεύει σε χαρτογραφημένα ύδατα, υπάρχουν στιγμές που το gameplay ξεφεύγει από τα καθιερωμένα, προσφέροντας μικρές αναλαμπές ευφυίας, όπως τη μετατροπή του σε side-scroller, ή ακόμα και φαινόμενα turn-based δράσης.
Αν και δυστυχώς αυτές οι “αναλαμπές” κρατούν λίγο, καταφέρνουν να σπάσουν τη μονοτονία. Και μιλώντας για πράγματα που ξεφεύγουν από το καθιερωμένο, ας μιλήσουμε για τα chips. Όπως προαναφέραμε, ο Sora που ελέγχουμε δεν είναι παρά μία ψηφιακή εκδοχή του αληθινού, μία “κόπια”, κομμάτι ενός υπολογιστή που αναλύει δεδομένα. Ως συνέπεια, η όποια βελτίωση των ικανοτήτων μας έρχεται μέσω chips. Συνδέοντάς τα στις CPUs του νέου Stat Matrix συστήματος αναβάθμισης, εμπλουτίζουμε τη λίστα ικανοτήτων του Sora. Ενώ δεν μπορούμε να πούμε ότι μας άφησε με το στόμα ανοικτό, το level-up σύστημα δουλεύει στην εντέλεια, και μάλιστα μας δίνει τη δυνατότητα να χτίσουμε το χαρακτήρα μας σύμφωνα με τις προτιμήσεις και το στυλ παιχνιδιού μας.
{PAGE_BREAK}
Παρόν είναι και το deck, που γνωρίσαμε μέσω του Birth by Sleep, αν και οι περιορισμοί αυτή τη φορά είναι περισσότεροι, αφαιρώντας αρκετούς πόντους από το customization. Εκεί όμως που το τελευταίο διαπρέπει, είναι στα των keyblades, αφού όσο περισσότερο χρησιμοποιούμε κάποιο, τόσο περισσότερες θα είναι οι ικανότητες που θα μας δίνεται πρόσβαση σε. Υπήρξαν στιγμές όπου ομολογούμε πως περιμέναμε πως και πως να γεμίσει το clock gauge μας, ώστε να εξαπολύσουμε μία από τις καταστροφικές finish commands μας.
Χωρίς να είναι απαραίτητα καλύτερο από το σύστημα μάχης του Birth by Sleep, έχουμε δίχως αμφιβολία να κάνουμε με ένα πιο άμεσο και βατό σύστημα, που όμως κρύβει αρκετούς άσους κάτω από το μανίκι του, αν του αφιερώσει κανείς χρόνο. Άσους που αποτελούν και το δυνατότερο χαρτί του Kingdom Hearts Re:coded.
Same old δεν λες τίποτα! Τεχνικά
Ό,τι διαβάζετε στις επόμενες γραμμές, σε καμία περίπτωση δεν αναιρεί το γεγονός ότι το Re:coded είναι ένα ευπαρουσίαστο παιχνίδι, που για τα δεδομένα του φορητού της Nintendo, εντυπωσιάζει. Τα 3D περιβάλλοντα, παρότι σχετικά άδεια, διατηρούν την πολυαγαπημένη αισθητική της σειράς, ενώ tο frame rate κάνει βουτιές μονάχα όταν άλλοι χαρακτήρες μας συντροφεύουν στη μάχη, σπιλώνοντας το κατά τα άλλα ομαλό gameplay. Και κάπου εδώ ξεκινούν τα παράπονα.
{VIDEO_1}
Ενώ κατανοούμε τους φυσικούς περιορισμούς του συστήματος, η καταφυγή σε τακτικές “κολάζ”, με το μεγαλύτερο μέρος των διαλόγων να γίνονται μέσω στατικών εικόνων και speech bubbles, μας ενόχλησε ιδιαίτερα. Τίποτα όμως δεν είναι πιο ενοχλητικό από την απουσία νέου υλικού στο ακουστικό κομμάτι. Όχι επειδή τα ορχηστρικά κομμάτια απογοητεύουν. Ίσα ίσα, μερικά από αυτά αποτελούν παλιά αγαπημένα. Είναι η αναίσχυντη αυτή ανακύκλωση, που ακόμα και ο θερμότερος φίλος της σειράς οφείλει να αναγνωρίσει.
Εν κατακλείδι, το νεότερο πόνημα της Square-Enix στο πολυαγαπημένο σύμπαν Kingdom Hearts μπορεί να έχει τις καλές στιγμές του, αλλά δεν καταφέρνει να κάνει τίποτα περισσότερο από το να είναι "fan service", δηλαδή, ένα προϊόν κατάλληλο μόνο για φανατικούς συλλέκτες, που θέλουν να έχουν στην κατοχή τους οτιδήποτε έχει σχέση με το franchise. Αλλά ακόμα και αυτοί, δύσκολα θα παραβλέψουν τα προβλήματα που υπάρχουν…
Δημήτρης Μπάνος
