PlayStation Move Heroes

It’s survival of the awesomest!

Ας ξεκαθαρίσουμε κάτι για το PlayStation Move Heroes. Παρότι σε αυτό πρωταγωνιστούν τρία από τα πιο αγαπητά ντουέτα της PlayStation οικογένειας, οι original δημιουργοί τους δηλώνουν περίτρανα απόντες στο εν λόγω project. Τη θέση των Insomniac, Naughty Dog και Sucker Punch έχει αναλάβει η Nihilistic Software, που παρεμπιπτόντως (θα) είναι υπεύθυνη για το νέο Resistance που αναμένεται να κοσμήσει την launch βιβλιοθήκη του επερχόμενου NGP. Τι σημαίνει αυτό, όμως, για τον πρώτο τίτλο που τολμά να προβεί στο πάντρεμα των λατρεμένων αυτών χαρακτήρων; Μία ποιοτική συλλογή minigames ή ένα γρήγορο cash-in στα πλαίσια αναζωπύρωσης του ενδιαφέροντος πριν την επίσημη ανακοίνωση sequels των Sly και Jak & Daxter στο μαύρο γίγαντα; Ή μήπως και τα δύο;

Welcome to the Inter-Universal Hero Games: Δομή

Μετά από ένα μακροσκελές install κι ένα ομολογουμένως αβίαστο calibration, θα ανακαλύψουμε πως υπαίτιοι για την “απαγωγή” των ηρώων μας από τα σύμπαντά τους και τη μεταφορά τους στον κόσμο όπου τα γεγονότα λαμβάνουν μέρος, είναι δύο μικρόσωμα εξωγήινα όντα. Μέσω μίας wormhole, κατάφεραν να ρουφήξουν τους Ratchet & Clank, Jak & Daxter και Sly & Bentley, με δικαιολογία την επιθυμία τους να δημιουργήσουν μία σειρά δοκιμασιών, που θα αναδείξουν τον καλύτερο ήρωα. Δίχως δεύτερη σκέψη, τα τρία αχτύπητα δίδυμα αποδέχονται την πρόκληση, προβάλλοντας το πόσο αφελές ακούγεται το όλο εγχείρημα. Και σαν να μην έφτανε αυτό, δεν αργεί κανείς να συνειδητοποιήσει πως κάτι σκοτεινό και κακόβουλο βρίσκεται στα σχέδια.

This is about as much fun as a good heist: Gameplay

Για τη δημιουργία των προκλήσεων, η ομάδα ανάπτυξης δανείστηκε στοιχεία από κάθε franchise. Ως συνέπεια, έχουμε τέσσερις κόσμους στη διάθεσή μας. Μάλλον η σωστή λέξη είναι "κλώνους" κι όχι κόσμους, αφού πέρα από ορισμένα κοινά textures και υφές, οι αρένες του Heroes δεν μπορούν καν να συγκριθούν με το μεγαλείο των περιβαλλόντων της Insomniac, λόγου χάρη. Ξεκινάμε στη Metropolis City, γνώριμο έδαφος για τους Ratchet & Clank, πορευόμαστε στη Haven City, πατρίδα των Jak & Daxter, επισκεπτόμαστε το Παρίσι του Sly και καταλήγουμε στο τελευταίο και μοναδικό original περιβάλλον, την Gleebertopia. Κάθε ένα από το σύμπαντα είναι γεμάτα challenges παντός τύπου, τόσο για τους Ratchet, Jak και Sly, όσο και για τα sidekicks τους, Clank, Daxter και Bentley.

Κύριο objective στο μεγαλύτερο κομμάτι του παιχνιδιού είναι η διάσωση των αποκαλούμενων “baby whibblets”, μωβ ανυπεράσπιστων όντων. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί με τέσσερις τρόπους: Την αναζήτησή τους στην αρένα και την ασφαλή μεταφορά τους πίσω στο checkpoint, την απελευθέρωσή τους από κλουβιά, την εκτόξευσή τους με escape pods εκτός κινδύνου, και τέλος, την υπεράσπιση των προστατευτικών τους capsules, στα πλαίσια ενός defensive/survival mode.

Ο πρώτος τρόπος είναι και ο πιο παραδοσιακός, αφού απαιτεί την εξερεύνηση της αρένας, καθώς δεκάδες εχθροί -δανεισμένοι κι αυτοί από το εκάστοτε σύμπαν- προσπαθούν να βάλουν ένα άδοξο τέλος στην προσπάθειά μας. Να αναφέρουμε εδώ πως κάθε ένα από τα events είναι time based, κάτι που σημαίνει πως πάντα θα πρέπει να ανησυχείτε για το χρονόμετρο που μετρά ανάποδα. Οι Ratchet, Jak και Sly θα χρειαστεί να κάνουν χρήση των melee επιθέσεων τους, ενώ οι βοηθοί τους ειδικεύονται στη χρήση πυρομαχικών, αντισταθμίζοντας το μικρό μέγεθός τους.

Παραδοσιακός μπορεί να χαρακτηριστεί και ο τελευταίος τρόπος, με τη διαφορά ότι πολλές φορές οι κύριοι χαρακτήρες θα αντικαταστήσουν τα βασικά melee όπλα τους με ένα γνώριμο στους φίλους των R&C μαστίγιο, που προβάλλει τις 1:1 ικανότητες του Move.

Άξιες αναφοράς είναι και οι ειδικές ικανότητες κάθε χαρακτήρα, που γίνονται διαθέσιμες όταν η μπάρα κρυστάλλων γεμίσει. Ο Ratchet εκτοξεύει στον αέρα το πάντα ξεκαρδιστικό Groovitron, κάνοντας τους εχθρούς του να χορεύουν ανεξέλεγκτα, ο Jak κάνει χρήση του Dark Eco για να μετατραπεί στιγμιαία σε Dark Jak, ενώ ο Sly σταματάει τη ροή του χρόνου. Ο Clank, από την άλλη, έχει τους Zoni στο πλευρό του, ο Daxter ακολουθεί τα μονοπάτια του Jak μετατρεπόμενος σε Dark Daxter (βλ. Jak & Daxter: The Lost Frontier), και τέλος, ο Bentley μπορεί να “hackάρει” τους εχθρούς ώστε να αλλάξουν στρατόπεδο.

Στα δύο ενδιάμεσα modes που προαναφέραμε, ερχόμαστε σε επαφή με τα δύο κύρια minigames του τίτλου. Μέσω ενός καταστροφικού δίσκου ο οποίος συμπεριφέρεται ως frisbee, μπορούμε να διασχίσουμε τους αιθέρες αναζητώντας τα παγιδευμένα whibblets. Όλως παραδόξως, ο έλεγχος του δίσκου όταν βρίσκεται στον αέρα ξεπέρασε τις προσδοκίες μας, αφού η απόκριση του Move είναι ιδιαίτερα καλή.

{PAGE_BREAK}

Κάτι αντίστοιχο δεν μπορούμε να πούμε για το δεύτερο minigame, το οποίο αντλεί την έμπνευση του από το bowling. Αυτό που ξεκινά ως μία απλή παραλλαγή του γνωστού αθλήματος, μετατρέπεται σε ένα σύνθετο puzzle game, που συνδυάζει εμπόδια, portals, εκρήξεις και speed boosts. Ακόμα και μετά την απελευθέρωσή της από τα χέρια μας, η μπάλα/βόμβα παραμένει στον έλεγχό μας, ή τουλάχιστον προσπαθεί. Το πρόβλημα αντιμετωπίζεται στην ευαισθησία της απόκρισης όταν η μπάλα κυλά, κάνοντας το έργο μας δύσκολο, ιδιαίτερα όταν θα πρέπει να την περάσουμε ανάμεσα από 20 εκρηκτικά κουτιά, να κάνει τρία άλματα, να αγγίξει το speed boost, να περάσει μέσα από δύο portals και να καταλήξει στους πολυπόθητους κρυστάλλους/ καύσιμο για τα escape pods των whibblets.

And that’s about it: Ολοκληρώνοντας

Ακούγεται περίεργο για συλλογή minigames, αλλά αυτή είναι η κύρια δομή των δοκιμασιών. Παραλλαγές σαφώς και υπάρχουν, αλλά δεν αναιρούν το γεγονός πως μετά την πρώτη ώρα ενασχόλησης με το Heroes, θα έχετε δει κάθε τι που έχει να κάνει με τους μηχανισμούς του gameplay. Και με μία περίτρανη απουσία online modes πέρα των καθιερωμένων leaderboards, μένει μόνο το παιχνίδι δύο παικτών για να σώσει την κατάσταση.

Κάτι τέτοιο όμως δεν συμβαίνει, αφού το συνεργατικό παιχνίδι δεν έχει τη μορφή που θα περίμενε κανείς. Αντίθετα, ο δεύτερος παίκτης ουσιαστικά ελέγχει ένα στόχο στην οθόνη -στα πρότυπα του Super Mario Galaxy 2- βοηθώντας το έργο του πρώτου παίκτη, παρέχοντάς του power-ups ανά τακτά χρονικά διαστήματα. Μοναδική στιγμή διασκέδασης για την παρέα είναι, ίσως, οι πιο προχωρημένες προκλήσεις, όπου η βοήθεια ενός φίλου είναι ευπρόσδεκτη. Γέλια -τουλάχιστον τις πρώτες φορές- μπορεί να προσφέρει και το… τσούγκρισμα των δύο Move, που ενεργοποιεί μία καταστροφική απωθητική επίθεση.

Πέρα από αυτά, έχουμε να κάνουμε με ένα -σε γενικά πλαίσια- άκρως ευπαρουσίαστο παιχνίδι, που όμως αδικείται από το “σφιχτό” έλεγχο των χαρακτήρων. Κι αυτό όχι ελέω περιορισμένων animations, αλλά απουσίας platforming, σε έναν τίτλο που περιέχει ορισμένους από τους βασιλιάδες του είδους. Προς ενημέρωσή σας, κανείς από τους ήρωες δεν είναι σε θέση να πραγματοποιήσει άλμα, παρά μόνο όταν συναντήσει κάποια jumping pads. Δίχως αμφιβολία η επιλογή αυτή οδηγεί σε ένα συμπαγές σύστημα κάμερας, αλλά αφαιρεί κάθε είδος ελευθερίας κινήσεων, κάνοντας τους πολυαγαπημένους ήρωές μας να μοιάζουν “δεμένοι”.

Το PlayStation Move Heroes καταφέρνει το ακατόρθωτο. Συγκεντρώνει ορισμένες από τις πιο χαρακτηριστικές φιγούρες της βιομηχανίας των videogames, αφαιρεί κάθε τι που τις έκανε τόσο αγαπητές από το κοινό, και προσφέρει ό,τι απομένει σε μία μέτρια arcade εμπειρία. Δύσκολο να το προτείνουμε, ακόμα και στους σκληροπυρηνικούς οπαδούς των franchises των Insomniac, Naughty Dog και Sucker Punch. 

Δημήτρης Μπάνος