Κονσόλα με… βάθος
Είναι η τρίτη φορά που η Nintendo καλείται να αντικαταστάσει μια φορητή της κονσόλα που έχει κατακτήσει -με μονοπωλιακά ποσοστά- την κορυφή. Το φορητό gaming, από τη στιγμή που το θρυλικό γκρι “τούβλο” με το –ελαφρώς kitsh- όνομα Game Boy εισέβαλλε στην καθημερινότητα εκατομμυρίων παιδιών, ήταν υπόθεση μοναχά της εταιρίας του Kyoto. Πολλές “κονσόλες” προσπάθησαν να κλέψουν μέρος της πίτας, αλλά στην ουσία καμία δεν κατάφερε να επηρεάσει την πορεία του εκάστοτε φορητού της Nintendo που φαινόταν πάντοτε “κουρδισμένο” για την επιτυχία. Τα τελευταία χρόνια ήταν το –ή, καλύτερα, τα- Nintendo DS που σάρωσαν κάθε ρεκόρ πωλήσεων στο πέρασμά τους διευρύνοντας στην πορεία την αγορά και οριοθετώντας τις προσδοκίες για έναν επίδοξο “κληρονόμο” σε δυσθεώρητα ύψη.
Πέραν αυτού, προέκυψε και ένας άξιος ανταγωνιστής που έστω και άθελα του, κατάφερε να ταρακουνήσει τα δεδομένα του φορητού gaming. Η τελείως “ελεύθερη” πολιτική της Apple απέφερε χιλιάδες παιχνίδια στις πλατφόρμες της, με εντελώς διαφορετική φιλοσοφία και, κυρίως, τιμή. Η μεγάλη της επιτυχία προκάλεσε –και προκαλεί- μεγάλους πονοκεφάλους στην πιο “παραδοσιακή” Nintendo, που καλείται για ακόμα μια φορά να υπερασπιστεί κέραια τη θέση της στην αγορά με τον τρόπο που μόνο αυτή ξέρει τόσο καλά: προσφέροντας φρέσκες και μοναδικές εμπειρίες.
Μέσα σε αυτό το κλίμα έρχεται το Nintedo 3DS. Ο δρόμος σίγουρα δεν είναι στρωμένος με ροδοπέταλα. Όπως ακριβώς δεν ήταν και στην άφιξη του “περίεργου” Nintendo DS το 2004, όπου η Sony φιλοδοξούσε να βάλει τέλος στο μονοπώλιο της Nintendo -και εν μέρει τα κατάφερε, απλά όχι εις βάρος του καινοτόμου DS. Το θέμα είναι: Mπορεί να συνεχιστεί αυτή η απίστευτη επιτυχία που -ούτε λίγο, ούτε πολύ- κρατάει πάνω από είκοσι χρόνια; Φυσικά αυτό δεν το γνωρίζουμε. Το μόνο σίγουρο είναι πως το Nintendo 3DS καταφθάνει σε αυτή τη “μάχη” με πολλούς άσους στο μανίκι του. Ο μεγαλύτερος αυτών, αποτελεί την τελευταία σε μια μεγάλη λίστα καινοτομιών της Nintendo και ακούει στο όνομα "3D".
Το Nintendo 3DS είναι σε θέση να αναπαράγει τρισδιάστατο περιεχόμενο χωρίς τη χρήση γυαλιών η οποιουδήποτε άλλου περιφερειακού από το χρήστη. Το χαρακτηριστικό αυτό αποτελεί τη ναυαρχίδα του στο δρόμο προς την κορυφή, αλλά λειτουργεί ικανοποιητικά; Και αν ναι, είναι αρκετό; Έχοντας στην κατοχή μας το νέο φορητό της Nintendo, είμαστε πλέον σε θέση να ελέγξουμε οι ίδιοι τι έχει να προσφέρει, το κατά πόσο λειτουργεί και, στην τελική, αν δικαιολογεί την είσοδό του στην αγορά.
Δοκιμασμένη συνταγή
Όπως μαρτυρά και η ονομασία του, δεν έχουμε να κάνουμε με ένα ολοκαίνουργιο φορητό με νέο design αλλά, στην ουσία, με μια επέκταση της οικογένειας των DS. Το καλούπι του είναι ίδιο, με τις ίδιες ακριβώς διαστάσεις εξωτερικά και σχεδόν την ίδια διάταξη των πλήκτρων εσωτερικά. Οι πολύ μικρές εξωτερικές αλλαγές -όπως το ωραίο φινίρισμα στο πάνω μέρος και οι πιο απότομες γωνίες του- το μετατρέπουν στο πιο κομψό DS μέχρι… το επόμενο. Στα “εσωτερικά”, μεγάλη διαφορά αποτελεί η ύπαρξη αναλογικού μοχλού επάνω ακριβώς από το κλασικό σταυρόνημα της Nintendo.
Ο μοχλός είναι άνετος και ακριβής, λειτουργώντας εξαιρετικά, και παρόλο που δεν συγκρίνεται με τους μεγάλους των παραδοσιακών χειριστηρίων, φαίνεται ό,τι καλύτερο για τον περιορισμένο χώρο που είχαν να δουλέψουν οι σχεδιαστές της Nintendo. Από άποψη εργονομίας, όσοι έχουν ασχοληθεί με ένα DS ξέρουν τι να περιμένουν.
Το φορητό στέκεται πολύ ωραία στο χέρι, χωρίς να κουράζει ιδιαίτερα ακόμα και μετά από ώρες ενασχόλησης. Ακόμα και για τα χέρια του γράφοντος που είναι λίγο μεγάλα, το λεγόμενο “πιάσιμο” έκανε την εμφάνισή του σε πολύ ελαφριά μορφή μετά τις δυόμισι – τρεις ώρες συνεχόμενης ενασχόλησης. Γενικότερα, ο σχεδιασμός του είναι μια δοκιμασμένη συνταγή που δεν παίρνει κανένα αχρείαστο ρίσκο. Οι όποιες προσθήκες του και μικρό-αλλαγές είναι ευπρόσδεκτες και σωστά υλοποιημένες, διατηρώντας την άνεση και την εργονομία του κλασικού μοντέλου. Για περισσότερες λεπτομέρειες, μπορείτε να παρακολουθήστε το βίντεο που έχει αναρτηθεί μαζί με το άρθρο. Διότι, ήρθε η ώρα να μπούμε στην ουσία. Ήρθε η ώρα να πατήσουμε το κουμπάκι “Power”.
{PAGE_BREAK}
Το βάθος ποτέ δεν φαινόταν πιο ωραίο…
Ενεργοποιώντας το Nintendo 3DS για πρώτη φορά μας υποδέχεται μια μικρή σύγχυση. Μετά από λίγα δευτερόλεπτα, όμως, το μικρό αυτό χρονικό διάστημα φαίνεται να διαφέρει από άνθρωπο σε άνθρωπο από τις δοκιμές που κάναμε σε φίλους και συγγενείς, και αφού τα μάτια προσαρμοστούν στα νέα δεδομένα και εστιάσουν σωστά, όλα είναι ξεκάθαρα. Το μηχάνημα πετυχαίνει όλα όσα υπόσχεται. Προσφέρει ένα τρισδιάστατο εφε κινηματογραφικής ποιότητας, χωρίς να μεσολαβεί τίποτα ανάμεσα στο χρήστη και την οθόνη. Είναι από τα πράγματα που ο καθένας πρέπει να δει για να πιστέψει ενώ δημιουργεί την αίσθηση ότι μόλις μας αποκαλύφθηκε μια μικρή δόση του μέλλοντος στο παρόν και θυμίζει την κλασική φράση του Arthur C. Clarke: “Any sufficiently advanced technology is indistinguishable from magic”. Ακόμα καλύτερα, αυτό το εφέ βρίσκεται στον έλεγχο του χρήστη, ο οποίος χρησιμοποιώντας το μικρό slider που βρίσκεται στο δεξιό μέρος της επάνω οθόνης, μπορεί να αυξομειώνει την ένταση του 3D και να το προσαρμόζει στις δικές του προτιμήσεις ή ακόμα και να το κλείνει τελείως.
Είναι μια επιλογή μείζονος σημασίας για την επιτυχία του μηχανήματος, αφού ο καθένας έχει το δικό του “γλυκό σημείο” στην απόδοση του 3D, όπου το αποτέλεσμα και τον ικανοποιεί και δεν τον κουράζει. Αυτό μπορεί να γίνει και μέσω των ρυθμίσεων του 3DS, αφού προσφέρεται επιλογή για “ 3D callibration” αλλά και από μόνος του κάθε χρήστης μπορεί οποιαδήποτε στιγμή να το φέρει στα “μέτρα” του. Το τρισδιάστατο κομμάτι του “Puzzle” λοιπόν, λειτουργεί άψογα.
Ποιο όμως είναι το τίμημα; Δυστυχώς, το εφέ απαιτεί κάποιες πολύ συγκεκριμένες συνθήκες για να λειτουργεί απροβλημάτιστα. Το εγχειρίδιο αναφέρει μια απόσταση 25 με 35 εκατοστών από την κονσόλα και υπό συγκεκριμένη γωνία θέασης ως το ιδανικό. Αν υπάρξει απόκλιση αυτών των συνθηκών αρχίζουν τα μικρό-προβλήματα. Το πιο ενοχλητικό φαινόμενο που παρατηρείται, είναι όταν ο χρήστης κουνά ή αλλάζει έστω και λίγο την κλίση της κονσόλας. Τότε, πολλές φορές οι δύο εικόνες που συνθέτουν τη μία τρισδιάστατη, αποκαλύπτονται και εμφανίζονται αμυδρώς στην οθόνη τα αντικείμενα διπλά και με μια ενοχλητική θολούρα.
{VIDEO_1}
Παρόλο που αυτομάτως ο χρήστης διορθώνει την κλίση ή την απόσταση της κονσόλας, ακόμα και αυτό το κλάσμα του δευτερολέπτου είναι ενοχλητικό και, σε βάθος χρόνου, κουραστικό. Και εδώ αναρωτιόμαστε: πώς θα μπορούσαν να λειτουργήσουν σωστά παιχνίδια που, ενδεχομένως, να χρησιμοποιούν το ενσωματωμένο γυροσκόπιο του 3DS όταν το παραμικρό κούνημα της κονσόλας δημιουργεί προβλήματα; Δεν ξέρουμε τι ακριβώς έχει στο νου της η Nintendo αλλά με μια πρώτη ματιά, στην προκειμένη περίπτωση, φαίνεται το ένα χαρακτηριστικό να αναιρεί το άλλο.
{PAGE_BREAK}
Inside the Box…
Το Nintendo 3DS περιέχει αρκετές ενσωματωμένες εφαρμογές που αξίζει να εξερευνήσουμε. Κατ’ αρχάς, ακολουθεί την ίδια ακριβώς φιλοσοφία και αισθητική στα μενού του με τις υπόλοιπες κονσόλες της Nintendo. Οι κλασσικές άσπρες-γκρι αποχρώσεις κάνουν την εμφάνισή τους, καθώς και τα γνωστά “τετραγωνάκια” εφαρμογών που συναντάμε στο Wii -αλλά και στις περισσότερες σύγχρονες συσκευές. Οι επιλογές είναι ξεκάθαρες και η περιήγηση στα μενού απλούστατη. Για παράδειγμα, η σύνδεση μας στο ασύρματο δίκτυο ήταν μια διαδικασία τριών λεπτών, που μπορεί να ακολουθήσει ακόμα και ο πλέον απαίδευτος με την τεχνολογία. Ξεκινώντας την περιήγηση μας στα μενού, το πρώτο που συναντάμε είναι οι “πληροφορίες υγείας και ασφαλείας”. Πρόκειται για τις κλασσικές οδηγίες ρουτίνας για την ασφαλή χρήση του μηχανήματος, που αναφέρονται παντού με μία μόνο σημαντική προσθήκη. Τις αντίστοιχες “οδηγίες” για την ασφαλή θέαση του τρισδιάστατου περιεχομένου.
Χωρίς να μπούμε σε λεπτομέρειες, να αναφέρουμε πως θα ήταν καλό να ρίξουν μια ματιά στο θέμα όλοι οι χρήστες για παν ενδεχόμενο. Κατά τα άλλα, φανερώνει το “άγχος” και τη σοβαρότητα με την οποία αντιμετωπίζει το θέμα η Nintendo και τη διάθεσή της να είναι όσο πιο τυπική γίνεται από την πλευρά της. Ανάμεσα στις πληροφορίες αυτές βρίσκεται και μια προτροπή που είναι μεν λογική για όποιον έχει ασχοληθεί έστω και λίγο με το μηχάνημα, αλλά από την άλλη, αποτυπώνει ένα σοβαρό πρόβλημα του 3DS.
Η προτροπή αναφέρει να αποφεύγεται η χρήση του φορητού μέσα σε μέσα μεταφοράς, καθώς το συνεχόμενο κούνημα -σε συνδυασμό με το 3D- μπορεί να φέρει ανεπιθύμητα αποτελέσματα. Αν σκεφτούμε ότι αναφερόμαστε σε ένα φορητό σύστημα, το οποίο όπως είναι λογικό θα θέλαμε να παίρνουμε μαζί μας και να παίζουμε όποτε ξεκλέβουμε λίγο χρόνο ή σε μεγάλα ταξίδια, η προτροπή φαντάζει λίγο περιοριστική. Τουλάχιστον είναι ειλικρινής. Και αυτό διότι το μηχάνημα -όταν ο χρήστης δεν έχει την πολυτέλεια να του χαρίσει τις συνθήκες που αναφέραμε πιο πάνω- μεταμορφώνεται σε ένα παραδοσιακό “δισδιάστατο” DS. Οπότε, προς το παρόν, φορητότητα και 3D δεν είναι ένας συνδυασμός που μπορεί να υποστηρίξει με επιτυχία το Nintendo 3DS.
Sight and Sound
Στη συνέχεια βρίσκουμε την κάμερα. Να διευκρινίσουμε προς όσους δεν γνωρίζουν, ότι το Nintendo 3DS -χάρη στις δύο κάμερες που διαθέτει στο μπροστινό του μέρος- είναι σε θέση να τραβήξει τρισδιάστατες φωτογραφίες ανάλυσης 640×480. Επιπλέον, διαθέτει και μια υποτυπώδη εφαρμογή για παραμετροποίηση αυτών των φωτογραφιών. Λίγο η χαμηλή ανάλυση όμως, λίγο τα αδιάφορα εφέ παραμετροποίησης και η μέτρια υλοποίησή τους δεν επιτρέπουν να ξεχωρίσει ιδιαιτέρως.
Κοινώς, είναι σχεδόν απίθανο να χρησιμοποιήσετε το 3DS ως φωτογραφική μηχανή. Είναι κρίμα διότι θα μπορούσε να ήταν μια εξαιρετική προσθήκη, που θα τραβούσε ένα διαφορετικό κοινό στην κονσόλα. Υποψιαζόμαστε, όμως, ότι το κόστος θα ανέβαινε αισθητά. Αντιθέτως, εξαιρετικά υλοποιημένη είναι η εφαρμογή ονόματι “Nintendo 3DS Sound”. Σε αυτήν μπορούμε να ηχογραφήσουμε χρησιμοποιώντας το μικρόφωνο του 3DS και να “πειράξουμε” το αποτέλεσμα με διάφορα κλασικά εφε -να βαθύνουμε ή να λεπτύνουμε την φωνή κ.τ.λ. Επίσης, μέσω της κάρτας μνήμης SD, που περιέχεται μέσα στο κουτί του 3DS, μπορούμε να μεταφέρουμε αρχεία μουσικής Mp3 ή AAC από τον υπολογιστή και να μετατρέψουμε την κονσόλα σε ένα απλό και ταπεινό music player.
Η εφαρμογή είναι ταυτόχρονα μια επίδειξη του μικροφώνου αλλά και των εξαιρετικών ηχείων του μηχανήματος. Ο ψευδό-surround ήχος που “ξεπετάγεται” από τα μικρά ηχεία θα σας κάνει πολλές φορές να “ψάχνεστε” δεξιά και αριστερά, ενώ η ποιότητα του κυμαίνεται σε πολύ ικανοποιητικά επίπεδα.
Don’t you recognise Μii?
Τα Miis δεν θα μπορούσαν να λείπουν από το 3DS. Οι αξιαγάπητες εικονικές μας φιγούρες αποτελούν αδιάσπαστο μέρος της φιλοσοφίας της Nintendo και γι’ αυτό το 3DS διαθέτει δύο ενσωματωμένες εφαρμογές που τις εκμεταλλεύεται στο έπακρο. Η πρώτη, ονόματι Mii Maker, εμπεριέχει τις κλασσικές διαδικασίες δημιουργίας Miis. ενώ επιτρέπει μέσω της κάρτας μνήμης SD να φορτώσουμε Miis από το Wii. Επιπλέον, ο χρήστης μπορεί να δημιουργήσει πλέον ένα Mii με βάση μια φωτογραφία. Αρκεί να τραβήξει μια φωτογραφία με την κάμερα και το 3DS θα “διαβάσει” τα χαρακτηριστικά του και θα τα μεταφράσει σε ένα Mii. Ωστόσο, τα αποτελέσματα δεν πείθουν ιδιαιτέρως, με τα Miis να μην μοιάζουν παρά μόνο σε πολύ γενικές γραμμές στο αυθεντικό πρόσωπο.
{PAGE_BREAK}
Πολύ μεγαλύτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει το “StreetPass Mii Plaza”, η έτερη εφαρμογή του 3DS που σχετίζεται με τα Miis και εκμεταλλεύεται την ικανότητα της κονσόλας να ανταλλάσσει πληροφορίες με άλλα κοντινά 3DS, ακόμα και όταν βρίσκεται σε sleep mode, στη τσάντα ή οπουδήποτε αλλού. Αυτό που κάνει λοιπόν, είναι να μαζεύει χαρακτήρες Miis από τις κονσόλες με τις οποίες έρχεται σε “επαφή” και να τους εμφανίζει στη συγκεκριμένη εφαρμογή. Το 3DS διαθέτει ενσωματωμένα δύο μικρά παιχνιδάκια βάση αυτού: Το Puzzle Swap και το Streetpass Quest. Στο πρώτο, τα διάφορα Miis που θα συναντά ο χρήστης τυχαία θα τον βοηθούν να συμπληρώσει ένα Puzzle, δίνοντάς του κομμάτια που λείπουν. Στο δεύτερο, ο χαρακτήρας μας παγιδεύεται σε ένα κλουβί και πρέπει να χρησιμοποιήσουμε τα νέα Miis για να τον ελευθερώσουμε μέσα από απλοϊκές turn based μάχες που θυμίζουν RPG.
Φυσικά, στην Ελλάδα το 3DS δεν έχει κυκλοφορήσει ακόμα, οπότε είναι πρακτικά αδύνατον να τα ελέγξουμε επαρκώς αυτή τη στιγμή. Η ιδέα πάντως μιας τέτοιας αλληλεπίδρασης μεταξύ αγνώστων παρουσιάζει ένα ενδιαφέρον, πέρα από τα πασιφανή κίνητρα που θέλει να δώσει η Nintendo για να έχουν όλοι το 3DS τους πάντα στη τσάντα τους, και αναμένουμε να δούμε μια πιο εξελιγμένη εκμετάλλευση στο μέλλον.
Στο ίδιο μοτίβο βρίσκεται και η εφαρμογή των steps. Δηλαδή, η ικανότητα του Nintendo 3DS να μετράει τα βήματα που κάνει ο χρήστης, έχοντάς το σε sleep mode κάπου επάνω του. Μετά, μπορεί να ανταλλάξει τα “βήματά” του έναντι πόντων που ξεκλειδώνουν διάφορα χαρακτηριστικά, όπως modes στα A.R. Games και “βοηθητικές” γάτες-μαχητές για το Streetpass Quest. Η μίξη πραγματικών ενεργειών με εικονικά αποτελέσματα φαίνεται να είναι ένας τρόπος της Nintendo να εισάγει το μηχάνημα στην καθημερινότητα των χρηστών όσο πιο ομαλά και επιτυχημένα γίνεται.
Αυξάνοντας την πραγματικότητα…
Και τώρα, ας περάσουμε στα παιχνίδια. Εκτός από τις εφαρμογές, το Nintendo 3DS διαθέτει και δύο παιχνίδια, που στην ουσία είναι μια επίδειξη των δυνατοτήτων του και όχι δουλεμένα και περιποιημένα concepts. Το πρώτο ονομάζεται Face Raiders και είναι μια κλασσική επίδειξη του “ανάλαφρου” σουρεαλισμού της Nintendo. Το παιχνίδι χρησιμοποιεί τις κάμερες του 3DS για να στήσει ένα shooting παιχνίδι με εχθρούς και bosses στον χώρο όπου βρίσκεται ο παίκτης.
Αρχικά, (ο παίκτης) καλείται να βγάλει φωτογραφία το πρόσωπο του ή οποιουδήποτε άλλου θέλει. Το παιχνίδι επεξεργάζεται την φωτογραφία, την παραμορφώνει λίγο και την “κολλάει” σε μικρά αιωρούμενα… κράνη. Έτσι, ο παίκτης αντιμετωπίζει μια επιδρομή αιωρούμενων γνωστών του προσώπων, που ξεπετάγονται από κάθε κατεύθυνση, βγάζοντας περίεργους ήχους και μετατρέποντας το δωμάτιο γύρω του σε πεδίο μάχης. Ιδιαίτερα επιτυχημένα είναι τα εφε όπου οι τοίχοι του δωματίου “σπάνε” και οι “εχθροί” εισβάλουν στον χώρο ενώ και ο ήχος δίνει την ωραία εντύπωση πως “περιβάλει” τον παίκτη. Το παιχνίδι αν και απλό, είναι διασκεδαστικό για μικρά χρονικά διαστήματα και ικανοποιητικό ως tech demo.
Και αυτό, είναι προσανατολισμένο προς μια πιο “κοινωνική” εμπειρία αφού διαθέτει επιλογή για μια γρήγορη επίδειξη του παιχνιδιού σε άλλους, ενώ ενθαρρύνει τον παίκτη να χρησιμοποιεί όσο το δυνατόν περισσότερες διαφορετικές φάτσες. Το δεύτερο είναι τα A.R. Games, τα οποία χρησιμοποιούν κάποιες μικρές καρτούλες που βρίσκονται εντός της συσκευασίας του 3DS. Λεπτομέρειες για το πώς ακριβώς δουλεύουν θα βρείτε στα βίντεο που ακολουθούν. Όσον αφορά την εμπειρία, τα πράγματα είναι θετικά. Το αποτέλεσμα είναι εντυπωσιακό και προωθεί εξαιρετικά τις δυνατότητες του μηχανήματος.
Ιδιαίτερα οι διάφορες παραμορφώσεις που κάνει στις “πραγματικές” επιφάνειες είναι κάτι το ξεχωριστό. Ενώ, παρόλο που τα παιχνίδια απαιτούν κίνηση του 3DS, αυτό δεν κουράζει τόσο όσο στις υπόλοιπες λειτουργίες του μηχανήματος. Το gameplay είναι και εδώ πολύ απλοϊκό και χωρίζεται σε τρεις δραστηριότητες. Το shooting σε στόχους, το ψάρεμα που μετατρέπει τον χώρο σε μια μικρή λιμνούλα και ένα -κάτι σαν- μπιλιάρδο σε διαμορφωμένες στον χώρο μικρές πίστες. Οι πίστες που προσφέρονται εξ΄ αρχής είναι πολύ περιορισμένες και θέμα λίγων λεπτών να ολοκληρωθούν. Ωστόσο, χρησιμοποιώντας τα play coins –την ανταμοιβή που λέγαμε για τα “βήματα” μας σε sleep mode- είναι δυνατόν να ξεκλειδωθούν καινούργιες επιλογές.
Λόγω του περιορισμένου χρόνου δεν καταφέραμε να πάμε πολλές… βόλτες με το 3DS μας, οπότε δεν γνωρίζουμε τι ακολουθεί, αν και δεν πιστεύουμε να κρύβεται κάποια τρομακτική αλλαγή στο ύφος και το gameplay των μικρών αυτών παιχνιδιών. Μαζί με αυτά τα τρία “παιχνιδάκια” υπάρχει και η επιλογή graffiti που αξίζει να αναφέρουμε. Με αυτήν ο χρήστης μπορεί να σχεδιάσει ή να γράψει κάτι και αυτό να αιωρείται πάνω από την καρτούλα ως μια τρισδιάστατη επιγραφή ή ζωγραφιά στον χώρο. Φυσικά, μπορεί να χρησιμοποιηθεί ταυτόχρονα και η κάμερα του 3DS και να δημιουργηθούν ορισμένα ωραία αποτελέσματα. Και εδώ, με τα Play Coins ο παίκτης μπορεί να αποκτήσει καινούργια εργαλεία και εφε για τις δημιουργίες του.
{PAGE_BREAK}
Διάσπαρτες πληροφορίες…
Πριν κλείσουμε, πρέπει να αναφερθούμε λίγο και στη διάρκεια της μπαταρίας, ένα σημαντικό θέμα όταν αναφερόμαστε σε φορητή κονσόλα. Από τις δοκιμές που κάναμε τα πράγματα είναι λιγάκι περιορισμένα. Με ενεργοποιημένο το wireless, το 3D σε πλήρη λειτουργία, τον ήχο στο τέρμα και την επιλογή για εξοικονόμηση ενέργειας απενεργοποιημένη, το Nintendo 3DS κρατήθηκε “ζωντανό” για περίπου 3 ώρες συνεχόμενου παιξίματος. Μπορεί και λίγο λιγότερο. Με πιο “οικονομικές” επιλογές σε θέματα ενέργειας, ο χρόνος μπορεί, χωρίς αμφιβολία, να αυξηθεί για ακόμα μια ώρα. Η Nintendo αναφέρει πως μπορεί να κρατήσει μέχρι και πέντε ώρες, αλλά φανταζόμαστε, με αισθητά μειωμένες όλες τις λειτουργίες του. .
Όσον αφορά το Download Play, που με τόση σιγουριά αναφωνήσαμε πως πρόκειται για το 3DS Store στο βίντεο –τρομάρα μας!- είναι μια ευπρόσδεκτη επιστροφή της επιλογής που υπήρχε και στα DS και αφορά το παιχνίδι δύο παικτών με ένα μόνο cartridge ή και κανένα. Όπως παραδείγματος χάρη στο Super Street Fighter IV 3D Edition, όπου δύο παίκτες, αν βρίσκονται σε τοπικό δίκτυο, μπορούν -αν έχουν κατεβάσει από κάποιον τρίτο που διαθέτει το παιχνίδι ένα μικρό demo- να μονομαχήσουν μεταξύ τους χωρίς να έχουν ούτε ένα cartridge. Απλά ο περιορισμός αφορά την πίστα και το χαρακτήρα που μπορούν να επιλέξουν.
{VIDEO_2}
Η άποψή μας
Με τις λίγες ώρες που έχουμε δαπανήσει στο νέο φορητό της Nintendo είναι αδύνατον να βγάλουμε κάποια ασφαλή συμπεράσματα. Κάποιες προσωπικές επισημάνσεις, όμως, πιστεύουμε πως έχουν χώρο στο κείμενο. Το 3D του είναι εντυπωσιακό. Δεν χωρά καμία αμφιβολία γι’ αυτό. Πρέπει να το δει κανείς για να το πιστέψει. Έχοντας ασχοληθεί και κάποιες ώρες με το Pilotwings Resort μπορούμε να πούμε πως και σε επίπεδο gameplay κάνει το θέαμα και την αίσθηση πολύ πιο απολαυστικά.
Επιπλέον, νιώθαμε πως όσο περνούσαν οι ώρες, τόσο συνηθίζαμε περισσότερο στη νέα αυτή τεχνοτροπία και προσαρμοζόμασταν στο βάθος της εικόνας, με αποτέλεσμα οι πιο παραδοσιακές εικόνες να μας φαίνονται πλέον “λίγες”. Η τεχνολογία αυτή, όμως, δημιουργεί κάποιους περιορισμούς που αναιρούν κάποιες πολύ βασικές και σταθερές αξίες που μας έχει συνηθίσει η Nintendo στα φορητά της. Δηλαδή, ικανοποιητική αντοχή στη μπαταρία και φορητότητα. Είναι περίεργο να πρέπει να μένουμε σε μια σταθερή θέση για να απολαύσουμε τους “καρπούς” του και πάνω απ’ όλα δύσκολο, αν δεν βρίσκεσαι στην πολυθρόνα του σπιτιού σου. Ενώ, σίγουρα παραβίασε και τον τρίτο πυλώνα της γνωστής στρατηγικής της, τη χαμηλή τιμή. Όλα αυτά στον βωμό του 3D gaming.
Είναι σίγουρα ένα μεγάλο στοίχημα για τη Nintendo να αποδείξει εμπράκτως, μέσω του software, ότι όλα τα παραπάνω άξιζαν. Ότι το 3D gaming προσφέρει το κάτι παραπάνω. Μόνο τα παιχνίδια μπορούν να δώσουν απαντήσεις, οπότε η συζήτηση σταματάει κάπου εδώ. Ας αρχίσει ο χορός του software λοιπόν, είμαστε έτοιμοι για λίγη ακόμα μαγεία!
Γιώργος Πρίτσκας
{nomultithumb}