MotoGP 10/11

Φέτος, το MotoGP αρχίζει να γκαζώνει

Η περυσινή χρονιά θα μπορούσε κάλλιστα να χαρακτηριστεί ως αποτυχημένη για την Capcom και το MotoGP 09/10. Η απειρία της Monumental Games απεδείχθη καταλυτικός παράγοντας και έτσι οι φίλοι του μηχανοκίνητου αθλητισμού θα έπρεπε να στρέψουν το βλέμμα τους σε άλλες, ευτυχώς καλύτερες, προτάσεις της αγοράς (βλ. SBK X) για να απολαύσουν την οδήγηση μιας μοτοσικλέτας στο όριο. Ένα χρόνο μετά, ο Iταλός developer επιστρέφει πεισμωμένος και διατεθειμένος να καλύψει το κενό αλλά ίσως και λιγάκι μπερδεμένος. Το πλέον σίγουρο είναι πως η φετινή πρόταση της ιαπωνικής εταιρίας έχει κάνει βήματα προόδου, αλλά το ερώτημα που γεννάται είναι αν έχει κάποια τύχη απέναντι στον ανταγωνισμό.

Κράνος, γάντια και φύγαμε

Η πρώτη αρνητική εντύπωση δεν δημιουργείται τόσο από την φιγούρα του "Por Fuera" Lorenzo που κοσμεί το εξώφυλλο όσο από την εισαγωγική σκηνή. Όπως συνέβη και πέρυσι, έτσι και φέτος ο τίτλος προσφέρει το πρωτάθλημα του προηγούμενου έτους. Για την ώρα η εικόνα του Valentino Rossi καβάλα στην M1 να κοντράρεται με τον Casey Stoner της Ducati, δείχνει ετεροχρονισμένη, μιας και πλέον και οι δύο αναβάτες έχουν αλλάξει στρατόπεδα.

Λαμβάνοντας υπόψιν την τακτική της εταιρίας, οι φίλοι του MotoGP θα πρέπει να κάνουν υπομονή περίπου 3 μήνες πριν τελικά διατεθεί το επίσημο add-on με το πρωτάθλημα του 2011. Οπότε, για την ώρα όσοι επιθυμούν να απολαύσουν τον Doctor επάνω στην κατακόκκινη και δύστροπη Ιταλίδα diva, ας αρκεστούν στην πραγματικότητα, παρακολουθώντας τους αγώνες της νέας σεζόν που έχει ήδη ξεκινήσει. Από εκεί και έπειτα, οι παίκτες θα μεταφερθούν στο κεντρικό μενού επιλογών, όπου από άποψης αισθητικής δεν έχει αλλάξει το παραμικρό.

Παρόλο που η Capcom έχει καταφέρει να αποκτήσει τα αποκλειστικά δικαιώματα εκμετάλλευσης του MotoGP, η εικόνα δεν παραπέμπει στην αντίστοιχη των τηλεοπτικών μεταδόσεων, αλλά αυτά είναι μικρά σφάλματα, τα οποία ελάχιστους παίκτες θα ενοχλήσουν. Πρακτικά, το MotoGP 10/11 προσφέρει τα πάντα, είτε κάποιος επιθυμεί να ασχοληθεί μόνος του είτε με παρέα. Αναμενόμενα, τον περισσότερο χρόνο τους οι υποψήφιοι αναβάτες θα τον δαπανήσουν στο career mode, όπου και πάλι πολλές μικρές πινελιές θα δώσουν μια προσωπική νότα στο όλο οικοδόμημα.

Η μαγεία του career mode

Ο παίκτης καλείται να επιλέξει την πίστα όπου θα πραγματοποιεί δοκιμές εξέλιξης, και κατόπιν του σύντομου tutorial θα εκκινήσει την καριέρα του από το μηδέν μέχρι την κορυφή. Τα πρώτα βήματα θα γίνουν στην κατηγορία των 125cc, κατόπιν θα έρθουν οι προτάσεις από τη Moto 2 των 600cc, πριν τελικά φτάσει η ώρα των τεχνολογικών… τεράτων του MotoGP. Η πορεία από την αρχή μέχρι το τέλος είναι αρκετά μεγάλη και είναι ιδιαίτερα ευχάριστο το γεγονός πως η Monumental καταφέρνει να προσφέρει το πλέον ενδιαφέρον career mode για την κατηγορία των racing games γενικότερα.

Οι καλές εμφανίσεις θα προσδίδουν στον ψηφιακό οδηγό μας πόντους εμπειρίας, οι οποίοι θα μπορούν να δαπανηθούν ώστε να βελτιωθούν ορισμένα χαρακτηριστικά, όπως είναι η καλύτερη θέση οδήγησης, η γνώση του σωστού φρεναρίσματος και άλλων, ανάλογων παραγόντων. Ο τομέας του management επιστρέφει σχεδόν αναλλοίωτος, οπότε οι πόροι αλλά και οι προτάσεις από τις υπόλοιπες ομάδες θα πρέπει να αξιοποιηθούν σωστά, αν φυσικά έχει κανείς σαν στόχο την κορυφή.

Αλλά όλα αυτά είναι ψιλά γράμματα για όσους θέλουν να βρεθούν αμέσως στην πίστα και να δουν αν πραγματικά έχει αλλάξει κάτι. Κατ’ αρχάς, είναι ξεκάθαρο πως πλέον ακολουθείται αποκλειστικά και μόνο η οδός της εξομοίωσης, με την επιλογή arcade να λάμπει δια της απουσίας της. Λαθάκια υπάρχουν και μάλιστα πολλά, ειδικά για όσους βιώνουν από πρώτο χέρι την οδήγηση μιας μοτοσικλέτας στο όριο, αλλά αυτό που εκπλήσσει είναι η γενικότερη φιλικότητα του τίτλου, που καλεί ακόμα και τον άπειρο χρήστη να δοκιμάσει την τύχη του.

Τα πρώτα λεπτά δοκιμών θα περάσουν πραγματικά ευχάριστα, με τις μηχανές να έχουν αποκτήσει επιτέλους το βάρος που τους έλειπε, ενώ και η απόσταση πέδησης δείχνει να είναι η σωστή. Οι ταχύτητες φτάνουν σε πολύ υψηλά επίπεδα, ενώ και πάλι ο παίκτης καλείται να ελέγχει τη στάση του αναβάτη, κάνοντας την επιτάχυνση και το φρενάρισμα μια ιδιαίτερα απολαυστική διαδικασία.

{PAGE_BREAK}

Και κάπου εδώ αρχίζουν οι πτώσεις

Οι βοήθειες που παρέχονται είναι πάρα πολλές, αλλά οι περισσότερες δείχνουν να απομακρύνονται από την πραγματικότητα ή έστω από τη νοοτροπία του θεσμού του MotoGP. Οι περισσότεροι θα γνωρίζουν πως οι σύγχρονες μηχανές είναι εφοδιασμένες με τεχνολογία αιχμής, ώστε να μεταφέρεται όσο το δυνατό πιο ομαλά αλλά και αποδοτικά, η ισχύς του κινητήρα στο δρόμο. Η Monumental έκρινε σκόπιμο αυτές να μπορούν να απενεργοποιηθούν, αλλά όταν παίζει κάποιος με τη φωτιά, ας είναι προετοιμασμένος για τα χειρότερα. Το να απενεργοποιήσει κάποιος το ABS στον εμπρός τροχό για παράδειγμα, πέρα από κουτό, αποδεικνύεται και εκτός πραγματικότητας, γιατί πλέον ο τίτλος χάνει όλη τη μαγεία του και διαγράφει απότομα τη χαρά της εξομοίωσης.

Σαν αποτέλεσμα αυτής της ενέργειας, οι παίκτες θα έρθουν αντιμέτωποι με οχήματα που, πολύ απλά, είναι αδύνατον να οδηγηθούν ακόμα και σε ευθεία πορεία, ενώ όταν έρθει ή ώρα της στροφής, ο αναβάτης θα βρεθεί πολλά μέτρα μακριά από την μοτοσικλέτα του –στο animation μιας πτώσης δεν θα αναφερθούμε καθόλου.

Προσπερνώντας αυτό το μικρό σκόπελο, σε γενικές γραμμές το MotoGP 10/11 προσπαθεί με φιλότιμες προσπάθειες να βρει σιγά σιγά το δρόμο του. Τα πάντα δείχνουν να λειτουργούν σωστά, αρκεί βέβαια να μην κοιτάξει κάποιος στην αντίπερα όχθη και αντικρίσει τη σειρά SuperBike. Παρά τη simulation φύση του τίτλου, η ελαττωματική φυσική των μηχανών πραγματικά εκθέτει την εργασία της Monumental και έτσι ακόμα και αν κάποιος επιδιώξει ένα high side για παράδειγμα, αυτό ποτέ δεν πρόκειται να συμβεί.

Η κατάσταση δείχνει να δυσχεραίνεται ακόμα περισσότερο από ορισμένα στραβοπατήματα του κατά τα άλλα ακριβέστατου μοντέλου χειρισμού, τα οποία εμφανίζονται στις αλυσιδωτές στροφές. Ο αναβάτης είναι πρακτικά αδύνατο να αλλάξει γρήγορα πορεία και έτσι η μετατόπιση στον οριζόντιο άξονα εκτελείται αργά.

Και όταν μια ελικοειδής στροφή βρίσκεται στο προσκήνιο, η μόνη λύση είναι το φρενάρισμα και η διέλευση με χαμηλή ταχύτητα. Ανάλογα προβλήματα το MotoGP10/11 έχει αρκετά, τα οποία ίσως να είναι καταλυτικά για τους φίλους των δύο τροχών. Είναι πραγματικά απορίας άξιο πως ένα απότομο φρενάρισμα από τα 300 και πλέον χιλιόμετρα σε κάτι λιγότερο από τα 100, να μην επιφέρει την παραμικρή ταλάντωση στο πίσω μέρος ή να μην προκαλεί φθορές στο εμπρός ελαστικό. Ακόμα και οι αναρτήσεις δείχνουν να έχουν έναν εντελώς διακοσμητικό ρόλο, αφαιρώντας και αυτές με τη σειρά τους σημαντικούς βαθμούς από τη συνολική εμπειρία.

Ας βγάλει κάποιος τη μαύρη σημαία

Η απειρία της Monumental φαίνεται και σε άλλους τομείς, που και πάλι δείχνουν να βρίσκονται εκτός κλίματος των πραγματικών αγώνων. Η προσπέραση ενός αντιπάλου θα φωτίσει στιγμιαία την οθόνη, ενώ όταν συμβεί το αντίθετο, οι τόνοι των χρωμάτων θα γίνουν λιγάκι πιο μουντοί, θέλοντας με αυτόν τον τρόπο να σκιαγραφήσουν την ψυχολογία του παίκτη στην εκάστοτε στιγμή…

Σε επίπεδο multiplayer ισχύει ό,τι και πέρυσι και έτσι, παρόλο που ο τίτλος υπόσχεται αναμετρήσεις μεταξύ 20 παικτών, αυτός ο αριθμός σπάνια θα καταφέρει να κινηθεί σε διψήφια επίπεδα, εξαιτίας των πολλών τεχνικών προβλημάτων. Παράλληλα, τα αδιάφορα modes δεν καταφέρνουν να κεντρίσουν το ενδιαφέρον οπότε ένας σημαντικός τομέας του τίτλου μένει ανεκμετάλλευτος.

Κάτι ανάλογο συμβαίνει και με την τεχνολογία που κρύβεται πίσω από το νέο MotoGP, η οποία για ακόμα μια φορά δεν μπορεί να κρύψει την ηλικία της. Tο σύνολο αναβάτη – μοτοσικλέτας δεν εντυπωσιάζει, ενώ η εικόνα δίπλα από την πίστα είναι μέτρια. Τα θολά textures βρίσκονται παντού, ενώ για κάποιο μυστήριο λόγο, όλες οι διαδρομές μοιάζουν σαν να είναι βρεγμένες. Το ίδιο αδιάφορος είναι και ο ήχος ή, για να είμαστε λίγο πιο ακριβείς, θα λέγαμε πως είναι απαράδεκτος. Είτε πρόκειται για έναν μονοκύλινδρο κινητήρα, είτε για έναν τετρακίλυδρο σε σειρά ή σε διάταξη V, το αποτέλεσμα που φτάνει στα αυτιά του παίκτη είναι σχεδόν το ίδιο. Οι βελτιώσεις στο σύστημα εξαγωγής ισχύουν μόνο στο χαρτιά, οπότε οι φίλοι των δίτροχων θα αισθανθούν εντελώς απογοητευμένοι από έναν τομέα υψίστης σημασίας.

Ένα βήμα μπροστά και ένα πίσω: Συμπεράσματα

Και φτάνουμε στο σημείο που από τις πρώτες κιόλας γραμμές αυτού του κειμένου είχαμε στο μυαλό μας. Αν κάποιος θέσει στον εαυτό του το ερώτημα για το αν το MotoGP 10/11 αξίζει, η απάντηση θα είναι σαφέστατα καταφατική, αλλά με μερικές προϋποθέσεις. Η έννοια του simulation απέχει πολύ από την πραγματικότητα, οπότε όσοι αναζητούν ένα φιλικό αλλά εθιστικό racer στους δύο τροχούς, με μεγάλη διάρκεια και μεγάλη ποικιλία μόλις βρήκαν αυτό που ψάχνουν. Περνώντας στην αντίπερα όχθη και κοιτώντας κατάματα του σκληροπυρηνικούς φίλους του MotoGP, θα τους πούμε ότι η απόλυτη εμπειρία οδήγησης βρίσκεται αλλού -στην επερχόμενη νέα προσθήκη της σειράς SBK- και παρόλο που πρόκειται για έναν άλλο θεσμό, εκεί η αίσθηση των δύο τροχών είναι μοναδική.

Η Monumental συνεχίζει να πληρώνει ακριβά την απειρία της, αλλά ευτυχώς δείχνει να βρίσκει το δρόμο της. Οι βάσεις πλέον υπάρχουν ώστε το μέλλον να είναι πιο ελπιδοφόρο, ωστόσο, η τακτική της Capcom να προσφέρει σε ένα νέο προϊόν το πρωτάθλημα της προηγούμενης χρονιάς –έστω και προσωρινά- είναι ένα μεγάλο σφάλμα.

Γιώργος Τσακίρογλου