Για να δεις το μέλλον πρέπει να κοιτάξεις στο παρελθόν
Ένα από τα μεγαλύτερα ατού των φορητών μηχανημάτων των Sony και Nintendo, είναι η απόλυτη τιμή να προσθέτουν ανά συχνά τακτά διαστήματα διαμάντια του παρελθόντος στη βιβλιοθήκη τους, κυρίως μέσω remakes, δίνοντας έτσι την ευκαιρία σε παλιούς να αναπολήσουν το ένδοξο gaming παρελθόν, και νέους να βιώσουν από πρώτο χέρι τη μαγεία της δεκαετίας των ’90s. Το Tactics Ogre, είναι για το PSP ό,τι και η επανακυκλοφορία του Chrono Trigger για το DS. Για κάποιους ο παραπάνω ισχυρισμός θα ακουστεί υπερβολικός, ανήκουστος ακόμα, αλλά δεν παύει να είναι αλήθεια. Παρότι υποτιμημένο και σε πολλούς άγνωστο, το Tactics Ogre αποτέλεσε και εξακολουθεί να αποτελεί έναν από τους πολυτιμότερους λίθους του genre των Tactical RPGs.
This world can be put to rights: Το βασίλειο της Valeria
Σε μία από τις σοφότερες επιλογές που έχει κάνει τα τελευταία χρόνια, η Square Enix αποφάσισε να αφήσει το Let Us Cling Together όσο το δυνατόν πιο πιστό στον original τίτλο, με μικρές πινελιές οπτικής βελτίωσης εδώ κι εκεί, νέα, καλύτερα οργανωμένα και διαδραστικά menus, το Chariot σύστημα και φυσικά την απουσία οποιασδήποτε παρέμβασης στο σενάριο. Κι ενώ κανείς θα περίμενε πως ως αποτέλεσμα θα είχαμε να κάνουμε με ένα τίτλο που θα φάνταζε απαρχαιωμένος, στην περίπτωση του Tactics Ogre συμβαίνει το άκρως αντίθετο.
Αντί ενός επικού setting και χαρακτήρες οι πράξεις των οποίων θα ορίσουν τη τύχη του σύμπαντος ολόκληρου, εδώ έχουμε να κάνουμε με μία ομάδα νέων που το μόνο που επιθυμούν είναι να βάλουν ένα τέλος στην τυραννία που μαστίζει την πατρίδα τους, καθώς και να πάρουν εκδίκηση για το θάνατο των αγαπημένων τους. Κι ενώ το βασίλειό τους δεν εκτείνεται παραπέρα από ένα σύμπλεγμα νησιών, είναι αυτή η ρεαλιστική κλίμακα του κόσμου που κάνει τις πράξεις τους τόσο ρεαλιστικές. Εχθρός δεν είναι κάποια αρχαία θεότητα ή δαίμονας, αλλά ο ταξικές διαφορές μεταξύ Gargastanians, Walstanians & Bacrumese, το μιλιταριστικό καθεστώς και τα φαινόμενα εθνικισμού.
Από ανήσυχους εφήβους, η συνεχής επαφή με τον πόλεμο θα μετατρέψει τους ήρωες σε μαχητές για την ελευθερία, με την πορεία να χαράζεται μέσα από ένα δύσβατο μονοπάτι συγκρούσεων και ηθικών επιλογών, άκρως καθοριστικών για την εξέλιξη της ιστορίας. Ενώ σύγχρονοι τίτλοι συχνά πέφτουν στην παγίδα του “μαύρου-άσπρου” όταν έρχεται στις ηθικές επιλογές, εδώ έχουμε να κάνουμε με αποφάσεις που θα δοκιμάσουν τα όρια της αντίληψης μας, όσον αφορά πρόσωπα και καταστάσεις. Το μαύρο μπορεί πολύ εύκολα να μετατραπεί σε άσπρο, και vice versa.
Στο πολύωρο ταξίδι μας θα έρθουμε σε επαφή με χαρακτήρες που παλεύουν για τους δικούς τους λόγους και πιστεύω, κάτι που δεν περνά απαρατήρητο, αφού ακόμα και οι δευτερεύοντες αυτών, κρύβουν πίσω τους ένα ιστορικό background, έχουν ταυτότητα. Η άψογη μετάφραση που έχει γίνει, κάνει τη σύνδεση με τους χαρακτήρες αυτούς ακόμα πιο εύκολη, σε σημείο που αρκετές ώρες μέσα στο παιχνίδι, δε θα χρειάζεται να δείτε το σκίτσο ενός εκ των μελών του cast για να καταλάβετε ποιος είναι. Και σε ένα τίτλο με το voice-over περίτρανα απόν, ένα τόσο δυναμικό κείμενο μόνο καλό μπορεί να κάνει.
Η τακτική στα καλύτερα της: Chariot system
Ενώ διατηρεί τα τυπικά γνωρίσματα ενός παραδοσιακού Tactical RPG, αυτό που κάνει το Let Us Cling Together να ξεχωρίζει, είναι το πόσο μαεστρικά καταφέρνει να απομακρύνει κάθε εκνευριστικό και χρονοβόρο στοιχείο που συνήθως συνοδεύει τίτλους του είδους. Το grinding λόγου χάρη, πλέον δεν απαιτεί δεκάδες ωρών, αφού οι πόντοι εμπειρίας που αποκτούνται μετά από κάθε μάχη, μοιράζονται ισότιμα σε όλα τα μέλη της ομάδας, ενισχύοντας έτσι κι αυτά που μπορεί να μην είχαν ενεργό ρόλο.
Με μία ομάδα που μετά τα πρώτα κεφάλαια εύκολα θα ξεπερνά τα δέκα μέλη, η συγκεκριμένη διευκόλυνση από πλευράς του παιχνιδιού όχι μόνο μας γλιτώνει αρκετό χρόνο, αλλά βοηθά αφάνταστα και στη δημιουργία μίας οργανωμένης ομάδας, ικανής να αντεπεξέλθει στις δύσκολες μάχες που θα συναντήσει. Η Square Enix όμως δε σταμάτησε εκεί. Αν για κάποιο δυσάρεστο λόγο ένα μέλος της ομάδας μας βγει εκτός μάχης και δεν του γίνει revive μέχρι και το τέλος της, του αφαιρείται μία ζωή. Στις τρεις, τυπικά θεωρείται νεκρός. Αυτό όμως δε σημαίνει πως η εμπειρία του και κυριότερα ο εξοπλισμός του θα μας αφήσει χρόνους επίσης.
Με τη μίσθωση ή προσθήκη ενός νέου μέλους στην ομάδα, μπορείτε να μεταφέρετε τις ικανότητες και τον εξοπλισμό του αποθανόντα στο νέο χαρακτήρα, πριν τον αφαιρέσετε από την ομάδα, αναπαύοντάς τον εν ειρήνη. Άξια αναφοράς είναι και η ικανότητα να αλλάζουμε το class κάθε χαρακτήρα κατά βούληση, δίχως να απαιτείται να ξεκινήσουμε από το μηδέν. Αλλάξτε μία εκ των τοξοτριών σας σε Valkyrie, και αυτή θα μεταπηδήσει στο ίδιο επίπεδο εμπειρίας όλων των υπόλοιπων Valkyries στην ομάδα.
{PAGE_BREAK}
Εκεί όμως που το Tactics Ogre διαπρέπει, είναι στο Chariot system. Ουκ ολίγες ήταν οι φορές κατά την ενασχόλησή μας με τον τίτλο, όπου είδαμε τη ροή της μάχης να εξελίσσεται εις βάρος μας, ελέω κάποιου μοιραίου λάθους που κάναμε. Μέσω του Chariot συστήματος, ουσιαστικά το παιχνίδι μας επιτρέπει να ταξιδέψουμε έως και 50 γύρους πίσω, δοκιμάζοντας διαφορετικές τακτικές, αποτρέποντας το θάνατο ενός συμμάχου, και ούτω κάθε εξής. Ακούγεται επικίνδυνα βολικό, σε σημείο κατάχρησης μάλιστα, αλλά στην πράξη δουλεύει άψογα. Αλλάξτε την πορεία της μάχης, και οι αντίπαλοι σας θα αναπρογραμματίσουν και τη δική τους τακτική, πολλές φορές υιοθετώντας μία καλύτερη. Το ποιος τελικά είναι ο ωφελημένος στο τέλος της μάχης, εξαρτάται από το πόσο σοφά κάναμε χρήση του Chariot.
Οι “purists”, θα χαρούν να μάθουν πως το παιχνίδι κρατά αρχείο από το πότε και σε ποιες μάχες κάναμε χρήση του “rewind” αυτού feature, προσθέτοντας έτσι ένα επιπλέον επίπεδο πρόκλησης, για αυτούς που θα τολμήσουν να ολοκληρώσουν την -τουλάχιστον- 65ωρη περιπέτεια δίχως να καταφύγουν στη χρήση του.
Βιομηχανία του πολέμου: Εξοπλισμός και crafting
Όπως θα περίμενε κανείς, το Tactics Ogre είναι γεμάτο αντικείμενα, ικανά να μετατρέψουν την ομάδα σας σε φονική μηχανή, αν συνδυαστούν σωστά. Ξίφη, τόξα, ασπίδες, μάχαιρες, ακόντια, πανοπλίες, τσεκούρια, λόγχες, βαλλίστρες, είναι μονάχα μερικά από τα είδη όπλων που θα αγοράσετε αλλά και θα αποκτήσετε ως λάφυρα στο ταξίδι σας. Οι επιλογές είναι εκατοντάδες, με κάθε ένα αντικείμενο να επηρεάζει τα στατιστικά του κάθε χαρακτήρα, πάντα ανάλογα με την κλάση του. Ένας Xenobian όπως ο Canopus, χαρακτήρας που παρεμπιπτόντως θα αποδειχθεί τρανός σύμμαχος στην περιπέτειά σας, πρέπει να είναι ευκίνητος ώστε να κάνει χρήση των φτερών του.
Οι τοξότριες σας (προτιμάτε θηλυκού γένους, και πάντα τουλάχιστον τρεις), θα πρέπει να φορούν εξοπλισμό που επικεντρώνεται στην αύξηση της ακρίβειας, της απόστασης, αλλά και στην αποφυγή spells και λοιπών βλημάτων. Τεράστιο ρόλο στην ανάπτυξη κάθε χαρακτήρα παίζουν και τα προαναφερθέντα skills points, που προσθέτουν extra ικανότητες στους χαρακτήρες.
Στους μαχητές επικεντρώνονται στην ενίσχυση των επιθετικών και αμυντικών ικανοτήτων τους, ενώ στους μάγους και γενικά spellcasters, μία καλή μείξη skill points και παπύρων της arcana, μπορεί να αποφέρει καταστροφικά -για τους εχθρούς- αποτελέσματα. Το crafting αντικειμένων παίζει επίσης σημαντικό ρόλο, αν και ο ρόλος του τείνει να υπονομεύεται κατά καιρούς. Προσωπικά, οι περιστάσεις που καταφύγαμε σε αυτό ήταν όταν τα War Funds μας είχαν εξαντληθεί, και βρισκόμασταν στην ανάγκη νέων αντικειμένων. Ακόμα και τότε όμως, το κατά πόσο αξίζει να αφιερώσετε χρόνο και προσπάθεια, είναι στην κρίση του καθενός. Το σύστημα είναι απλό, αλλά το κατά πόσο ανταμείβει σωστά, είναι αμφισβητήσιμο.
16-bit magic: Τεχνολογία
Για καλή μας τύχη -εμάς των retro εραστών-, η Square Enix όπως είπαμε και στο ξεκίνημα του κειμένου, λίγα πράγματα άλλαξε στον οπτικό τομέα. Ενώ τα σκίτσα κάθε χαρακτήρα στους διαλόγους είναι ιδιαίτερα προσεγμένα και προσδίδουν ένα “Vagrant Story meets Valkyrie Profile” ύφος, τα sprites παραμένουν κατά βάση πιστά στο αρχικό, με αποτέλεσμα να μην μπορούν να ανταγωνιστούν εκείνα του Final Fantasy Tactics: The War of Lions, λόγου χάρη.
Αν και δεν έχουμε να κάνουμε απαραίτητα με ένα μειονέκτημα, η αναφορά κρίνεται απαραίτητη, ειδικά τη στιγμή που και οι δύο τίτλοι αποτελούν πρακτικά remakes, και μάλιστα τους χωρίζουν κάτι λιγότερο από τέσσερα χρόνια. Κατά τα άλλα, η χρωματική παλέτα είναι ολοζώντανη και ζεστή. Τα ανασχεδιασμένα menus από την άλλη, είναι άψογα δομημένα, παρέχοντας γρήγορη πρόσβαση στον παίκτη, δίχως να κουράζουν. Δεδομένου ότι η έκταση του χάρτη του παιχνιδιού είναι περιορισμένη, θα επισκεφθούμε πολλές εκ των περιοχών ποικίλες φορές, σε διαφορετικές στιγμές της ημέρας, με διαφορετικά καιρικά φαινόμενα ή ακόμα και εποχές.
Οι αρένες είναι έξυπνα σχεδιασμένες, και απαιτούν στρατηγική σκέψη αν επιθυμούμε να τις εκμεταλλευτούμε στο έπακρο, ενώ η τοποθέτηση των μονάδων μας συχνά κρίνει την έκβαση της μάχης. Τρομερή δουλειά έχει γίνει και στον τομέα του ήχου, όπου η ομάδα ανάπτυξης αξιοποίησε στο μέγιστο την αρχική δουλειά των Masaharu Iwata και Hitoshi Sakimoto. Νέα κομμάτια προστέθηκαν στο ήδη δυνατό soundtrack, ενώ τα πάντα ηχογραφήθηκαν από την αρχή, σε μία πλήρη ενορχήστρωση. Ως αποτέλεσμα, κάθε αρένα έχει το δικό της soundtrack, ενώ κατά τη διάρκεια διαλόγων, τα ακούσματα μεταβάλλονται ανάλογα με το τι λέγεται.
Παραμένοντας πιστό στο παρελθόν αλλά αφήνοντας εκτός ό,τι το μάστιζε, το Tactics Ogre: Let Us Cling Together καταφέρνει να κερδίσει άνετα μία θέση ανάμεσα στους καλύτερους τίτλους της φορητής κονσόλας της Sony, εκεί ψηλά, μαζί με τα Final Fantasy Tactics: The War of the Lions και το Jeanne d’Arc. Το ότι και τα τρία ανήκουν στην κατηγορία των Tactical RPGs δεν είναι τυχαίο. Χώρος για τακτική σε μία βιομηχανία όπου η άμυαλη διασκέδαση τυπώνει λεφτά υπάρχει, έστω και για αυτούς τους λίγους που την αναζητούν.
Δημήτρης Μπάνος
