Αλλαγή ή μια από τα ίδια;
Το άθλημα των μεικτών πολεμικών τεχνών -ευρέως γνωστό ως MMA, από το "Mixed Martial Arts"- είναι επισήμως το πιο γοργά αναπτυσσόμενο του πλανήτη. Καθημερινά τεράστιες εταιρίες, καθώς και χιλιάδες ομοσπονδίες και σωματεία, αποφασίζουν να επενδύσουν και να μπουν στο συναρπαστικό κόσμο του αθλήματος. Η UFC (Ultimate Fighting Championship), θυγατρική της Zuffa LLC και διοργανώτρια εταιρία των δημοφιλέστερων πρωταθλημάτων MMA, κατέχει, ακόμη και μετά την είσοδο κολοσσιαίων εταιριών στο χώρο, συντριπτικά το μεγαλύτερο μέρος της πίτας.
Η αμερικανική εταιρία του Dana White, έχει στο ενεργητικό της συμβόλαια με τους καλύτερους αθλητές του είδους, με αποτέλεσμα το όνομά της να έχει ταυτιστεί με τον όρο "MMA". Το 2007 η UFC εξαγόρασε την Pride FC, μία από τις μεγαλύτερες διοργανώτριες εταιρίες εκτός Αμερικής και από τότε ο αμερικανικός γίγαντας καταβροχθίζει ολοένα και περισσότερες διοργανώσεις -τελευταίο "θύμα", η WEC (World Extreme Cagefighting).
Για την… "Τιμή" των όπλων
Η Pride FC, ξεκίνησε τις δραστηριότητές της το 1997 με έδρα το Τόκυο της Ιαπωνίας και έκτοτε αποτελούσε το "proving ground" κάθε μεγάλου αθλητή. Η εταιρία διοργάνωνε σκληρά πρωταθλήματα, που διαρκούσαν λίγες μέρες και οι μαχητές έπρεπε να περάσουν από ένα συγκεκριμένο σύνολο μαχών με σκοπό την κατάκτηση της πολυπόθητης ζώνης. Από εκεί έχουν περάσει θρύλοι του αθλήματος, όπως είναι ο Fedor Emelianenko, ο Antônio Rodrigo Nogueira, o Mirko "Crocop" Filipovic, ο Mark Coleman, ο Bob Sapp και τόσοι άλλοι. Η δομή, αλλά και οι κανόνες στους αγώνες της Pride διαφέρουν από αυτούς της UFC.
Πρώτη και σημαντικότερη διαφορά είναι ότι οι μάχες στη Pride λαμβάνουν χώρα σε τετράγωνο πεντάσκοινο ρινγκ (παρόμοιο με αυτό της πυγμαχίας), ενώ στη UFC οι αθλητές μάχονται σε ένα κλειστό, οκτάγωνο κλουβί, περιτριγυρισμένο με συρματόπλεγμα. Όσον αφορά το αγωνιστικό κομμάτι, στην Pride επιτρέπονται τα χτυπήματα με το γόνατο και τα πόδια σε έναν πεσμένο αντίπαλο, ενώ στη UFC όχι. Αντιθέτως, στη UFC επιτρέπονται τα χτυπήματα με τον αγκώνα, κάτι που στη Pride θεωρείται foul.
Τέλος, η δραστηριότητα των κριτών διαφέρει μεταξύ των δύο διοργανώσεων. Στην Pride οι κριτές λαμβάνουν υπόψη την απόδοση των αθλητών σε ολόκληρο τον αγώνα, ενώ στη UFC οι κριτές βαθμολογούν τις επιδόσεις του κάθε γύρου και στο τέλος αθροίζουν τις βαθμολογίες για να αναδείξουν το νικητή. Η αναφορά μας στη Pride, δεν είναι τυχαία, μιας και είναι μία από τις σημαντικότερες και πιο ευχάριστες προσθήκες στο UFC Undisputed 3, το νέο μέλος της σειράς της THQ, που καλούμαστε να παρουσιάσουμε στο παρόν κείμενο.
Από τα χέρια της YUKE’S Future Media Creators, το τρίτο μέρος της σειράς επανέρχεται με πολλές αλλαγές, αρκετές βελτιώσεις και κυρίως με…άγριες διαθέσεις. Το διετές διάλλειμα των Ιαπώνων της YUKE’S όμως, είναι αρκετό ώστε να πείσει τους λάτρεις των παιχνιδιών της κατηγορίας και εν δυνάμει υποψήφιους αγοραστές; Το roster των αθλητών μοιράζεται στις επτά κατηγορίες βάρους, καθώς και σε αυτήν της Pride. Συνολικά, ο παίκτης έχει στη διάθεσή του μία λίστα με περισσότερα από 112 ονόματα, ενώ σύντομα αναμένεται να προστεθούν περισσότεροι "θρύλοι" στο roster της Pride, μέσω φυσικά κάποιου add-on.
Αθλητές, επιλογές και modes
Το να μπούμε στη διαδικασία να αναφέρουμε αστέρια της λίστας, δεν έχει νόημα, μιας και είναι τόσα πολλά που σίγουρα θα αδικήσουμε πολλούς. Το σίγουρο είναι ότι έχουμε την ευκαιρία να σπάσουμε τα μούτρα του Lesnar, με τα ιπτάμενα πόδια του μεγάλου Silva… Τα modes που έχει διαθέσιμα ο παίκτης προς ενασχόληση, δεν παρουσιάζουν κάποια τρομερή καινοτομία σε σχέση με αυτά που μας έχουν συνηθίσει οι τίτλοι της κατηγορίας. Το Exhibition είναι εκεί για τα γρήγορα matches με την AI ή κάποιον φίλο, ενώ αξίζει να σημειωθεί ότι ο παίκτης ερωτάται αν θέλει να παίξει σε UFC ή σε Pride περιβάλλον, με τις ανάλογες αλλαγές στο διαθέσιμο roster να θεωρούνται δεδομένες.
Επιπροσθέτως, εκτός από τον παίκτη και τον αντίπαλο, ο παίκτης μπορεί να επιλέξει την αρένα καθώς και το διαιτητή της αρεσκείας του. Περνώντας στο Career Mode, το οποίο θα δαπανήσει τις περισσότερες ώρες ενασχόλησης με τον τίτλο, τα πράγματα έχουν ως εξής: ο παίκτης αρχικά πρέπει να επιλέξει αν θέλει να ξεκινήσει καριέρα με δικό του αθλητή -τον οποίο θα δημιουργήσει μέσα από ένα υπερπλούσιο Character Creation Menu- ή με κάποιο ήδη καταξιωμένο όνομα.
Μέσω μερικών αρχικών δοκιμασιών, το παιχνίδι θα "ανιχνεύσει" τις δυνατότητες του παίκτη και πριν ξεκινήσει το ταξίδι του στον κόσμο του MMA, θα του προτείνει, τόσο το βαθμό δυσκολίας, όσο και το είδος της πολεμικής τέχνης που φαίνεται ότι του αρμόζει περισσότερο. Έπειτα, ο παίκτης μπαίνει στις επίσημες λίστες αγώνων του πρωταθλήματος της UFC, καθώς και σε αυτό της Pride. Μπόνους στην εμπειρία δίνουν τα videos με τις συνεντεύξεις γνωστών αθλητών και ανθρώπων του χώρου, πριν ή μετά από κάθε σημαντικό συμβάν.
{PAGE_BREAK}
Από εκεί και πέρα οι διαδικασίες είναι γνωστές σε όσους έχουν παίξει έστω και έναν παρόμοιο τίτλο. Παίζουμε αγώνες μέχρι να κατακτήσουμε την κορυφή και μετέπειτα θα πρέπει να υπερασπιστούμε το θρόνο μας από τους φιλόδοξους κατακτητές. Το Career Mode τελειώνει όταν περάσει μία συγκεκριμένη χρονική περίοδος. Πριν από κάθε αγώνα έχουμε την πολυτέλεια να επιλέξουμε ανάμεσα σε 5-6 αθλητές, τον αντίπαλο που θέλουμε να ανταγωνιστούμε -στην πορεία δεχόμαστε πρόσκληση και για τη διοργάνωση της Pride.
Κάθε αγώνας, αναλόγως της δυσκολίας και της σημαντικότητάς του, δίνει Actions και Credits (το νόμισμα του τίτλου). Τα Actions είναι στην καλύτερη περίπτωση δύο, και ουσιαστικά πρόκειται για τις κινήσεις του παίκτη πριν τον αγώνα. Οι κινήσεις μοιράζονται στο Training -στο οποίο έχουν προστεθεί αρκετές νέες δραστηριότητες-, στα Camp Sessions -διάφορες ομοσπονδίες που μαθαίνουν στον αθλητή νέες κινήσεις ή βελτιώνουν τις ήδη υπάρχουσες- και στο Game Plan -ένα είδος challenges, που αν επιτευχθούν ανεβάζουν τα στατιστικά του αθλητή.
Τα Credits μπορούμε να τα εξαργυρώσουμε για την αγορά νέων αντικειμένων (ρουχισμός, τατουάζ κ.α.), αλλά και για το ξεκλείδωμα των μέγιστων τιμών των στατιστικών μας. Επί παραδείγματι, το Speed αρχικά δεν μπορεί να ανέβει πάνω από 65, όση προπόνηση κι αν κάνουμε, γι’ αυτό και πρέπει να ξοδέψουμε τα Credits που κερδίζουμε από τους αγώνες για να βελτιώσουμε το όριο στο 85, αργότερα στο 100 κ.ο.κ. Credits δίνονται επίσης και από τη διοργάνωση ως ανταμοιβή, στην περίπτωση που κάνουμε το καλύτερο Knock Out της χρονιάς, ή κερδίσουμε το βραβείο του καλύτερου αθλητή κλπ. Πέρα του Career ο παίκτης έχει μία πληθώρα από modes για να ασχοληθεί.
Πρώτο και καλύτερο το Online Mode, το οποίο, λόγω των κλειστών servers (το παιχνίδι δεν έχει κυκλοφορήσει την ώρα που γράφονται αυτές οι σειρές) δεν καταφέραμε να δοκιμάσουμε. Έπειτα, υπάρχει το Title Mode -το γνωστό ladder των fighting games- το Defense Title Mode -ο παίκτης πρέπει να αμυνθεί για τη ζώνη του σε συνεχόμενους αγώνες, με τους τραυματισμούς να περνούν από αγώνα σε αγώνα- το Tournament Mode -έτοιμα, μικρά ή μεγάλα τουρνουά της UFC και της Pride- το Ultimate Fights Mode -θρυλικοί αγώνες του παρελθόντος- και το Event Mode -ο παίκτης μπορεί να δημιουργήσει τα δικά του events.
"Fight!" – Σύστημα μάχης
Τέλος, το μενού ολοκληρώνεται από το Practice και το βαθύ Tutorial Mode, ενώ ευχάριστη έκπληξη αποτελεί και το Glossary στο οποίο εξηγούνται μερικοί από τους σημαντικότερους όρους που χρησιμοποιούνται στο άθλημα. Ας περάσουμε όμως στο σημαντικότερο κομμάτι του τίτλου, δηλαδή στο τι συμβαίνει πάνω στο καναβάτσο. Η αλήθεια είναι ότι η βελτίωση από το UFC Undisputed 2010 στο τρίτο μέρος ήταν αισθητά μεγαλύτερη από την αντίστοιχη των δύο πρώτων παιχνιδιών. Εύκολα παρατηρεί κανείς ότι το σύστημα χειρισμού έχει απλοποιηθεί προς όφελος της εμπειρίας.
Οι κινήσεις των αθλητών υπακούουν ευλαβικά τις διαταγές του παίκτη μέσω του χειριστηρίου και η ανταπόκριση των κινήσεων πραγματοποιείται με ακρίβεια και με περισσότερη ταχύτητα, πράγμα που επιτέλους εξαλείφει το button mashing που τόσο καιρό ταλαιπωρούσε τη σειρά -ειδικότερα όταν η δράση "έπεφτε στο πάτωμα. Οι διαθέσιμες κινήσεις των μαχητών έχουν αυξηθεί, τα combos εκτελούνται ανενόχλητα, χωρίς "άκυρες" διακοπές, ενώ το σύστημα υποταγής -Submission- επιτέλους άλλαξε πρόσωπο.
Πλέον, όταν ξεκινάει ένα submission, στην οθόνη εμφανίζεται ένα πολύγωνο, εντός του οποίου μία κόκκινη και μία μπλε λωρίδα παίζουν "κυνηγητό" μεταξύ τους (ο παίκτης ελέγχει μία από τις δύο). Αν το submission γίνεται από τον παίκτη, τότε η λωρίδα που ελέγχει πρέπει να ακουμπάει την αντίπαλη λωρίδα μέχρι να γεμίσει μία ειδική μπάρα. Αν η μπάρα δε γεμίσει μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα, το submission ακυρώνεται. Αντιστρόφως, αν ο παίκτης είναι αυτός που δέχεται το submission, τότε θα πρέπει να αποφύγει τη μπάρα του αντιπάλου. Μπορεί το νέο σύστημα των υποταγών να μοιάζει λιγάκι αστείο, αλλά το προτιμούμε από το ακόμη πιο αστείο σύστημα των προηγούμενων παιχνιδιών, όπου για να επιτευχθεί ένα submission έπρεπε… να προηγηθεί αίτηση στα δημοτολόγια του Δήμου Αθηναίων.Τουλάχιστον τώρα, κάναμε και ένα kimura βρε αδερφέ…
Τεχνολογία
Τεχνικά, θα λέγαμε ότι περιμέναμε περισσότερα από τη YUKE’S, μιας και οι βελτιώσεις στον οπτικό τομέα μέσα σε αυτό το διετές διάλλειμα δεν είναι και τόσο συναρπαστικές. Προφανώς ο σχεδιασμός των αθλητών έχει γίνει με περισσότερη λεπτομέρεια, τα μοντέλα των χαρακτήρων αποτελούνται από περισσότερα πολύγωνα, ενώ τα τραύματα από τα χτυπήματα είναι πολύ πιο "πλούσια" και αιματηρά.
Ωστόσο, η αίσθηση ότι έχουμε να κάνουμε με μία γερασμένη μηχανή γραφικών είναι έντονη, ειδικότερα αν κάποιος έχει ρίξει μία ματιά στο αριστουργηματικό Fight Night Champion ή το MMA της EA Sports. Παράπονα έχουμε και από το animation, το οποίο συνεχίζει σε σημεία να είναι σπασμωδικό και ψεύτικο. Από την άλλη, το Collision Detection -όταν δηλαδή τα σώματα των αθλητών έρχονται σε επαφή- είναι αρκετά ικανοποιητικό, χωρίς παράξενα φαινόμενα clipping. Σε αυτό το σημείο θα θέλαμε να εκφράσουμε την αγανάκτησή μας για τους αφόρητους χρόνους φόρτωσης όλων των παιχνιδιών της κατηγορίας -δυστυχώς το UFC Undisputed 3 δεν αποτελεί εξαίρεση.
Είναι απαράδεκτο και άκρως εκνευριστικό, στην εποχή της εγκατάστασης στο σκληρό δίσκο των συστημάτων, να χρειάζεται να περιμένουμε ολόκληρα λεπτά πριν και μετά από κάθε αγώνα, σε κάθε μενού και γενικότερα σε οτιδήποτε κάνουμε εντός του τίτλου. Τα τεράστια και για "ψύλου πήδημα" loading times, κατά την ταπεινή μας άποψη, είναι ένας από τους λόγους που θα μπορούσε κάποιος να παρατήσει τον τίτλο. Και το οξύμωρο της υπόθεσης είναι ότι στην αρχή χρειάστηκε να περιμένουμε για αρκετά λεπτά μέχρι να εγκατασταθεί κάποιο περιεχόμενο στο σκληρό δίσκο της κονσόλας μας (δοκιμάσαμε την έκδοση PS3). Καλώς ή κακώς, οι φίλοι του αθλήματος δεν έχουν και πολλές επιλογές.
Ο τίτλος της YUKE’S παρά τις αδυναμίες του, προσφέρει μία αυθεντική MMA εμπειρία και είναι ο μοναδικός εκπρόσωπος του αθλήματος στη βιομηχανία των βιντεοπαιχνιδιών για τη δεδομένη χρονική περίοδο. Τα πολλά modes, το τεράστιο roster των αθλητών και το Online τμήμα του (που μακάρι να βλέπαμε) είναι σε θέση να χαρίσουν πολλές ώρες πάνω στο ψηφιακό καναβάτσο της THQ -οι οποίες ώρες θα γίνουν περισσότερες με τα "αγαπημένα" μας loading times… Οι βελτιώσεις του τρίτου μέρους σε σχέση με τους προκατόχους του είναι πολλές και αισθητές, αλλά η αλήθεια είναι ότι θα θέλαμε να δούμε κι άλλα πράγματα, γιατί ξέρουμε ότι οι Ιάπωνες της YUKE’S μπορούν να παραδώσουν ακόμη καλύτερα παιχνίδια.
Σάκης Καρπάς