Ακροβατώντας…
Κάθε νέα κονσόλα χρειάζεται τον… κράχτη της. Άλλες έχουν τον Mario, άλλες τον Master Chief και το PSVita ξεκινά με την αρωγή του κυρίου Nathan Drake. Το νέο φορητό της Sony είναι ένα σύστημα με πολλά “πρόσωπα” (αυτό προδίδουν τα πρώτα του παιχνίδια άλλωστε) και το Uncharted: Golden Abyss είναι η πιο χαρακτηριστική περίπτωση των μεγάλων παραγωγών, που μπορούν να αποδείξουν ότι η εμπειρία του οικιακού gaming μπορεί -με κάποιους συμβιβασμούς, φυσικά- να αποδοθεί και στο Vita.
Το πόνημα του Bend Studio, λοιπόν, είναι μια πραγματική διαφήμιση της επεξεργαστικής ισχύος που κρύβει μέσα του το “θηριάκι” αυτό, αφού σε επίπεδο γραφικών αφήνει πίσω -και με διαφορά- οτιδήποτε άλλο έχουμε δει μέχρι σήμερα σε φορητό παιχνίδι, ενώ δεν θα ήταν υπερβολή αν λέγαμε ότι ακόμα και κάποια παιχνίδια οικιακών συστημάτων μετά δυσκολίας στέκονται με αξιώσεις δίπλα του. Αρκεί όμως το “eye-candy” για να εγγυηθεί την επιτυχία και, πάνω από όλα, το απολαυστικό gaming;
To Uncharted: Golden Abyss ακολουθεί πιστά τις επιταγές της βιομηχανίας, που θέλουν τις κυκλοφορίες μεγάλων franchises σε φορητές συσκευές να είναι spin-offs και όχι κανονικές, αριθμημένες παραγωγές. Έτσι, η νέα περιπέτεια του Drake μας μεταφέρει αρκετά χρόνια πριν τα παιχνίδια του PS3 -ουσιαστικά, δηλαδή, αποτελεί prequel- και πριν ο Nate γνωρίσει την Elena στην αναζήτηση του Sir Francis Drake κατά το πρώτο παιχνίδι του PS3. Το setting, βέβαια, είναι για μια ακόμα φορά γοητευτικό, αφού ταξιδεύουμε στις πυκνές ζούγκλες και σε αρχαία ερείπια της Νοτίου Αμερικής, όπου μυστικά έχουν χαθεί εδώ και αιώνες.
Το σενάριο του νέου Uncharted είναι ξανά δανεισμένο από πραγματικά, ιστορικά γεγονότα, έχοντας φυσικά γερές δόσεις φαντασίας και ποιητικής αδείας. Αυτή τη φορά, ο Drake συνεργάζεται με έναν τύπο που μοιάζει να βγήκε από μαφιόζικη ταινία του Martin Scorsese, ονόματι Dante, ενώ η θηλυκή παρουσία ακούει στο όνομα Chase. Φυσικά, υπάρχουν “κακοί”, ο Sully κάνει μια σχετικά σύντομη, αλλά ενδιαφέρουσα εμφάνιση, η μυθολογία της Νοτίου Αμερικής μπλέκεται με τον Καθολικό χριστιανισμό των Ισπανών Κονκισταδόρες και, σε γενικές γραμμές, υπάρχουν όλα εκείνα τα στοιχεία που συνθέτουν μια κλασική, σχεδόν κινηματογραφική “περιπέτεια κυνηγιού ενός χαμένου θησαυρού”, που τόσο πολύ αγαπούν οι συγγραφείς του franchise Uncharted. Παρόλα αυτά, πρέπει να τονίσουμε ότι η γραφή σε αυτό το επεισόδιο της σειράς δεν πλησιάζει τα επίπεδα των παρελθόντων τίτλων.
Το χιούμορ, ένας ακρογωνιαίος λίθος για το franchise, είναι μάλλον βεβιασμένο, οι χαρακτήρες είναι πνιγμένοι στα κλισέ (και ως προς την προσωπικότητά τους και ως προς τις ατάκες που ξεστομίζουν) και γενικά το σενάριο κάνει μεγάλες “κοιλιές”, με την κατάσταση να βελτιώνεται αισθητά από τα 3/5 του συνόλου της περιπέτειας και έπειτα. Ο φόβος της Sony -που εμείς εδώ στο GameOver έχουμε πολλές φορές φέρει στο προσκήνιο και τονίσει- σε ό,τι αφορά το νέο της φορητό σύστημα, είναι ένας: Να μην καταλήξει το Vita να είναι ένα φορητό PS3. Και όταν λέμε “φορητό PS3” αναφερόμαστε φυσικά στο είδος και το gameplay των παιχνιδιών που θα έχει στη φαρέτρα του και όχι στην τεχνολογία του. Η αγωνία αυτή είναι εμφανές ότι πέρασε στο Bend Studio, με αποτέλεσμα το Golden Abyss να είναι γεμάτο μικρά gameplay στοιχεία, που βασίζονται εντόνως στις ιδιαίτερες λειτουργίες του Vita.
Μπορεί κάποια από αυτά τα χαρακτηριστικά να αναλώνονται σε ανούσιες λειτουργίες, όπως το πάτημα και σύρσιμο του δακτύλου του παίκτη σε επιφάνειες όπου ο Drake μπορεί να σκαρφαλώνει (κάτι που καθιστά σχεδόν αυτοματοποιημένη την ενέργεια) ή την ανάβαση σε σχοινί σέρνοντας τα δάκτυλα στην οπίσθια επιφάνεια αφής, αλλά κάποιες άλλες “λάμπουν” και μας άφησαν απόλυτα ικανοποιημένους και ως σύλληψη αλλά και ως εκτέλεση. Η ένωση κομματιών ενός χάρτη ή μιας αφίσας -για παράδειγμα- που είναι σχισμένη σε πολλά κομμάτια, με τη χρήση της οθόνης αφής, μας προκάλεσε νοσταλγία για τα παλιά καλά adventures, ενώ όταν χρειάστηκε να πάμε το Vita κοντά σε πηγή φωτός, ούτως ώστε η μια από τις δύο κάμερές του να εμφανίσει τα κρυμμένα γράμματα σε έναν πάπυρο, χαμογελάσαμε με την έμπνευση των σχεδιαστών.
Τέλος, υπάρχει και χρήση της οθόνης αφής στις melee μάχες, όπου πρέπει να εκτελέσουμε κινήσεις που υποδεικνύουν βελάκια (βλ. QTE), ενώ στην οθόνη αφής έχουν τοποθετηθεί αρκετές ακόμα χρήσιμες λειτουργίες. Τέτοια μικρά στοιχεία υπάρχουν πολλά μέσα στο σύνολο της περιπέτειας, και περιλαμβάνουν από φωτογράφηση διαφόρων στοιχείων, μέχρι “καθάρισμα” ευρημάτων από λάσπες και σκιαγράφηση χαραγμάτων με κιμωλία σε κομμάτια χαρτί. Και το ευχάριστο είναι πως πολλά από αυτά τα σημεία είναι ζωτικής σημασίας για την εξέλιξη της ιστορίας, ενώ άλλα χρησιμεύουν περισσότερο για να ανέβει το ποσοστό της ολοκλήρωσης μέσω collectibles (που υπάρχουν πολλά).
Για κάθε τι που υπάρχει στη ζωή μας υπάρχουν θετικές και αρνητικές απόψεις. Υπάρχουν γούστα και πιστεύω. Έτσι έχει συμβεί και με τη σειρά Uncharted και ειδικότερα σε ό,τι αφορά το shooting στοιχείο που σχεδίασε η Naughty Dog για τη σειρά της. O υπογράφων έχει δηλώσει -με τίμημα είναι η αλήθεια- ότι το shooting στοιχείο σε αυτό το franchise χρειάζεται “ξήλωμα” και σχεδιασμό από το μηδέν. Και το γεγονός πως για μια ακόμα φορά ένα παιχνίδι της σειράς υποφέρει και χάνει “πόντους” από αυτήν την παράμετρο του gameplay, ίσως να αποδεικνύει ότι αυτή η αξίωση είναι ορθή. Στο Golden Abyss δεν δουλεύει σχεδόν τίποτα σε ό,τι αφορά το shooting τμήμα του.
Και δεν αναφερόμαστε αποκλειστικά και μόνο στη στόχευση και τον τρόπο που φεύγουν οι σφαίρες από τα όπλα, αλλά σε όλη τη δομή των μαχών, δηλαδή στο πώς κάνουν spawn οι αντίπαλοι, πώς αυτοί κινούνται και στέκονται στον χάρτη και πώς αντιδρούν στις βολές και τις κινήσεις μας. Η αλήθεια είναι ότι το Bend Studio έκανε φιλότιμες προσπάθειες να διορθώσει πράγματα. H δυσκολία, για παράδειγμα, αυτή τη φορά είναι πιο ήπια και σπάνια πέσαμε σε “spikes”, σημεία δηλαδή όπου η κατάσταση έφευγε εκτός ελέγχου, ενώ το σύστημα κάλυψης δουλεύει άψογα.
Μια ακόμα σωστή κίνηση ήταν αυτή του auto aim, που βοηθά σημαντικά να εξοντώνουμε τους αντιπάλους, αφού με το κάθε πάτημα του L, το σταυρόνημα κλειδώνει αυτόματα στον πλησιέστερο στόχο που έχουμε εστιάσει. Από εκεί και πέρα, τα υπόλοιπα στοιχεία, απλά, δεν δουλεύουν. Η στόχευση με τη λειτουργία του γυροσκοπίου είναι σα να προσπαθείς να περάσεις κλωστή από βελόνα καθώς οι σφαίρες σφυρίζουν γύρω σου, η A.I. των εχθρών πότε σε χαζεύει με τις επιθετικές αποφάσεις της και πότε είναι χαμηλότερη αμοιβάδας.
Επιπροσθέτως, τα fillers (ευφυώς τοποθετημένα σημεία, που παρατείνουν τεχνηέντως τη διάρκεια, δίνοντάς μας ένα πολυβόλο όπλο για να εξοντώσουμε συνεχόμενα κύματα εχθρών) είναι εξαντλητικά πολλά και χωρίς λόγο ύπαρξης. Από την άλλη, το παιχνίδι είναι πιο “σφιχτό” από το Uncharted 3, περνάει γρήγορα από το ένα είδος gameplay στο άλλο και αποδίδει έτσι μια πιο ευχάριστη ροή. Αυτό που συμβαίνει με την τεχνολογία γραφικών του Uncharted: Golden Abyss πραγματικά δεν έχει προηγούμενο, αλλά ούτε και αντίπαλο στις άλλες κυκλοφορίες του PSVita. Χωρίς ο υπογράφων να έχει δει το Resident Evil Revelations, που κατά κοινή ομολογία είναι επίσης ένα τεχνολογικό επίτευγμα, τα γραφικά του Golden Abyss ξεπερνούν οτιδήποτε άλλο υπάρχει αυτή τη στιγμή στην αγορά. Φωτισμοί πραγματικού χρόνου με… εξωγήινα αποτελέσματα, animation, lip synching, ομιλίες, μουσική βγαλμένη από ταινία, ηχητικά εφέ, υφές σε βλάστηση και πετρώματα, όλα είναι στοιχεία τόσο πλούσια και ποιοτικά, που μέχρι πρότινος ελάχιστοι θα περίμεναν να δουν σε φορητό σύστημα.
Αυτή είναι, ίσως, και η ειδοποιός διαφορά του Vita από τα smartphones και τις λοιπές “φορητές gaming συσκευές”, τις οποίες θα κληθεί να ανταγωνιστεί. Ναι, το Vita είναι, από τεχνολογικής άποψης, ένα φορητό PS3 και το Golden Abyss έρχεται για να το αποδείξει περίτρανα. Βέβαια, δεν μπορούμε να παραβλέψουμε ορισμένα προβλήματα, όπως την κάμερα, που συχνά-πυκνά κάνει ό,τι της έρθει στο “μυαλό” ή την σαφώς μικρότερη από τα άλλα Uncharted ποικιλία στα τοπία, αφού το Golden Abyss περιορίζεται σε περιβάλλον τροπικής ζούγκλας και ορισμένα κτίρια. Όμως, αυτά τα προβλήματα δεν μπορούν επ ουδενί να μειώσουν την εικόνα που δίνει η τεχνολογία του τίτλου. Δείτε τις στιγμές με τη βάρκα (σε δύο διαφορετικά κεφάλαια) και θα καταλάβετε αμέσως τι εννοούμε μιλώντας για “επίτευγμα”…
To Uncharted: Golden Abyss είναι ένα τεχνολογικό αριστούργημα, που είναι σε θέση να προκαλέσει δέος ακόμα και στον πλέον μυημένο, σύγχρονο gamer, αφού τα πράγματα που απεικονίζει η 5άρα οθόνη του Vita, μέχρι πρότινος ήταν όνειρο θερινής νυκτός για τα φορητά συστήματα. Και εκτός αυτού, έξυπνες χρήσεις των χαρακτηριστικών του συστήματος, του αποδίδουν “εγκυρότητα” και ταυτότητα, βοηθώντας το έτσι να αποφύγει το χαρακτηρισμό του “port”. Όμως, η κορυφαία τεχνολογία και τα υψηλά production values ποτέ δεν μπορούν να εγγυηθούν από μόνα τους την απόλυτη επιτυχία. Το πόνημα του Bend Studio επιτυγχάνει μεν το στόχο του, να προσφέρει δηλαδή έναν ποιοτικό “κράχτη” στο δύσκολο ξεκίνημα του ταξιδιού του Vita στην αγορά, αλλά τα προβλήματα υπάρχουν και στο αναπόφευκτο sequel θα πρέπει οπωσδήποτε να διευθετηθούν…