H αγάπη μπορεί να καταφέρει τα πάντα…
Από το άνοιγμα του App Store μέχρι σήμερα, έχουμε δει μια τεράστια αύξηση στα παιχνίδια που προέρχονται από μικρά, ανεξάρτητα στούντιο. Για όσους δεν ξέρουν τι σημαίνει αυτό, πρέπει να πούμε ότι είναι ομάδες ανάπτυξης λίγων ατόμων, οι οποίες δημιουργούν τίτλους με χαμηλό προϋπολογισμό και συνήθως τους κυκλοφορούν σε “εύκολα προσβάσιμες" πλατφόρμες, όπως τα App Store, Android Market, WiiWare κλπ. Τα εν λόγω στούντιο, μας έχουν δώσει κατά καιρός μερικά πραγματικά διαμάντια, συμπεριλαμβανομένων των Braid, Limbo, Flower, Super Meat Boy και Plants VS. Zombies, τα οποία μας προσέφεραν πολλές ώρες ενασχόλησης και έφεραν μια πνοή φρεσκάδας στη βιομηχανία. Σήμερα, λοιπόν, θα δούμε ένα ανάλογο παιχνίδι. Το όνομα αυτού "Boy Loves Girl" και προέρχεται από τη Grubby Hands, την εταιρία δηλαδή πίσω από το πολυεπιτυχημένο David Haye’s Knockout. Ο τίτλος μας βάζει στο ρόλο ενός αγοριού, το οποίο προσπαθεί απελπισμένα να κατακτήσει την αγάπη ενός κοριτσιού. Βέβαια, για να τα καταφέρουμε, πρέπει να μαζέψουμε όλα τα αγαπημένα ζωάκια και αντικείμενά της, ώστε να της εκφράσουμε τον έρωτά μας. Αυτό σημαίνει ότι θα μας ζητηθεί να πιάσουμε από καγκουρό μέχρι ό,τι άλλο μπορείτε να φανταστείτε, μιας και η εν λόγω κοπέλα δεν ευχαριστιέται εύκολα. Κάθε φορά που καταφέρνουμε να ολοκληρώσουμε μια επιθυμία της, αυτή αλλάζει γνώμη και ζητάει κάτι διαφορετικό. Όπως καταλαβαίνεται, το παιχνίδι έχει καταλάβει το πόσο δύσκολο είναι να βρει κανείς πραγματική αγάπη.
Σε γενικές γραμμές, οι μηχανισμοί του gameplay που συναντάμε στο Boy Loves Girl είναι πολύ απλοί. Δεν ελέγχουμε το αγόρι, αλλά τον χαρταετό του. Πρέπει να αποφεύγουμε όλα τα αντικείμενα που θα μπορούσαν να τον καταρρίψουν και την ίδια στιγμή να μαζεύουμε όποια αντικείμενα μας ζητηθεί. Κατή τη διάρκεια του παιχνιδιού μπορούμε να ολοκληρώσουμε και άλλες προκλήσεις, όπως να ακουμπήσουμε με τα δάχτυλά μας τα διάφορα σύννεφα που υπάρχουν στον ουρανό. Στο παιχνίδι υπάρχει μια ποικιλία από σύννεφα, το κάθε ένα με τις δικές του ιδιότητες. Παραδείγματος χάριν, κάποια είναι πύραυλοι, άλλα "κοιμούνται" και πρέπει να τα ξυπνήσουμε, αλλιώς μπορεί να συγκρουστούμε με τα “Zzzz” του ύπνου τους, και άλλα πετάνε κεραυνούς και αστραπές. Βέβαια, θα πρέπει να θυμάστε ότι, αν έρθει σε επαφή ο χαρταετός με ένα από αυτά, το παιχνίδι αυτομάτως τελειώνει και θα πρέπει να ξεκινήσετε το επίπεδο από την αρχή.
Δυστυχώς, το Boy Loves Girl δεν διαθέτει μεγάλη ποικιλία προκλήσεων, μιας και, πρακτικά, μας βάζει να κάνουμε συνέχεια την ίδια ενέργεια, αλλάζοντας μόνο το εικαστικό του περιβάλλοντος των επιπέδων. Όμως, το χειρότερο είναι ότι είμαστε υποχρεωμένοι να μαζέψουμε το σύνολο των 138 αστεριών και 47 καρδιών του, ώστε να μας δώσει τη δυνατότητα να παίξουμε τις δύο τελευταίες πίστες. Ναι, σωστά διαβάσατε, το Boy Loves Girl δεν μας επιτρέπει να το ολοκληρώσουμε μέχρι να έχουμε τελειώσει όλες τις προκλήσεις σε όλα τα επίπεδα. Αυτό, κατά τη γνώμη μας, είναι μια πραγματικά λανθασμένη σχεδιαστική επιλογή, αφού είναι ένας τίτλος που απευθύνεται στο casual κοινό, το οποίο δεν μπορεί να αφιερώσει ώρες ατελείωτες στο gaming. Είναι απογοητευτικό ότι ένα μεγάλο μέρος του κοινού, ίσως το μεγαλύτερο, που θα το αγοράσει δεν θα μπορέσει ποτέ να δει πώς τελειώνει. Και αυτό όχι τόσο διότι προσφέρει ένα αξιομνημόνευτο τέλος, αλλά για το συναίσθημα που όλοι μας έχουμε κάθε φορά που ολοκληρώνουμε έναν τίτλο.
Ο οπτικός τομέας του Boy Loves Girl είναι αρκετά όμορφος. Τα πάντα είναι ζωγραφισμένα στο χέρι, κάτι που δεν βλέπουμε συχνά στα παιχνίδια τα τελευταία χρόνια. Οι χαρακτήρες είναι καλοσχεδιασμένοι και με ωραίο animation, χωρίς, βέβαια, να διαθέτουν πολλές λεπτομέρειες -π.χ. στα πρόσωπά τους. Γενικά, μιλάμε για έναν τίτλο που προσπαθεί να μείνει απλός και να μας περάσει το συναίσθημα της οικειότητας, δηλαδή να μας κάνει να πιστέψουμε ότι και εμείς θα μπορούσαμε να τον είχαμε σχεδιάσει. Όσον αφορά στο τμήμα του ήχου, όμως, δεν τα καταφέρνει και τόσο καλά. Τα ηχητικά εφέ είναι απλοϊκά και μετά από αρκετή ενασχόληση όχι μόνο αρχίζουν να κουράζουν, αλλά και να εκνευρίζουν. Εκτιμούμε ότι το χειρότερο από όλα είναι ότι δεν υπάρχει καθόλου μουσική σε κανένα από τα επίπεδα του τίτλου, κάτι που είναι πραγματικά ενοχλητικό, μιας και μιλάμε για ένα ήρεμο παιχνίδι, το οποίο έχει σκοπό να μας χαλαρώσει.
Η νέα πρόταση της Grubby Hands και του Dr Danny Pearce, αν και δεν πρόκειται να γράψει ιστορία στη βιομηχανία ή να μπει στο σπίτι κάθε φίλου των βιντεοπαιχνιδιών, αποτελεί μια καλή πρόταση για κάποιον που δεν έχει κάτι καλύτερο να παίξει και, φυσικά, θέλει να δώσει των αντίτιμο των 0.79 ευρώ. Είναι κρίμα, διότι εάν είχε τύχει λίγης περισσότερης προσοχής, θα μπορούσε να είχε καταλήξει σε έναν τίτλο που θα κατακτούσε τις καρδιές όλων μας.
Σάββας Πριπάκης