Επιστροφή στα τούνελ
Όταν σκεφτόμαστε μετα-αποκαλυπτικές πραγματικότητες, συνήθως δεν τις συνδέουμε με τις πιο χαρούμενες στιγμές της ανθρωπότητας. Αλλά ακόμη και οι πιο μαύρες από αυτές, μοιάζουν με γιορτή αισιοδοξίας σε σύγκριση με το σύμπαν της σειράς Metro. Στην Μόσχα του κοντινού μέλλοντος, το πυρηνικό ολοκαύτωμα έχει σκοτεινιάσει τους ουρανούς και έχει αφήσει την επιφάνεια της Γης έρμαιο του πυρηνικού χειμώνα. Οι επιζώντες έχουν καταφύγει στις σήραγγες του μετρό της πάλαι ποτέ ρωσικής μεγαλούπολης, όπου προσπαθούν να ζήσουν τις μέρες που τους απέμειναν, σε σχεδόν πρωτόγονες συνθήκες.
Στο Metro: Last Light, το sequel του sleeper hit, Metro 2033, έχετε για άλλη μια φορά τον έλεγχο του Artyom, του νεαρού που έχει το ξεχωριστό χάρισμα να μην επηρεάζεται από τους Dark Ones, τα παράξενα όντα που στοιχειώνουν τα σκοτεινά τούνελ. Δεν έχει περάσει πολύς καιρός από τα γεγονότα του προηγούμενου παιχνιδιού, αλλά ο κόσμος αρχίζει να αλλάζει, καθώς μέσα από τα σύννεφα προβάλλει, μερικές φορές, ξανά ο ήλιος. Το νέο αυτό κεφάλαιο στην ιστορία του Artyom έχει επιμεληθεί ξανά ο Dmitri Glukhovsky, συγγραφέας του βιβλίου Metro 2033.
“Ο Dmitri εργάστηκε ξανά με την ομάδα για τον σχεδιασμό της ιστορίας,” λέει ο Huw Beynon, επικεφαλής global communications για την THQ. “Είχε γράψει μεν μια συνέχεια του Metro 2033, το Metro 2034 (το οποίο δεν έχει εκδοθεί ακόμη στα αγγλικά), που όμως, όπως έχει πει κι ο ίδιος, δεν προσφέρεται ιδιαίτερα για videogame γιατί ακολουθεί μια άλλη, πιο πειραματική κατεύθυνση. Ωστόσο, δούλεψε μαζί μας για την ιστορία του Last Light και έχει γράψει ορισμένους από τους διαλόγους.”
Στην αρχή του demo που μας παρουσιάζει ο Mark Madsen, global brand manager για το Metro: Last Light, στο event της THQ στο Λονδίνο, ο Artyom ετοιμάζεται μαζί με τον σύντροφό του, Pavel, να ξεκινήσει για μια αποστολή προς τον σταθμό “Theater”, στον οποίο πρέπει να φτάσουν περνώντας από την επιφάνεια.
“Την ώρα που άλλοι θρηνούν τον θάνατο του single-player FPS, εμείς σκοπεύουμε να το αναστήσουμε,” ισχυρίζεται ο Madsen, καθώς ο Artyom στην οθόνη μαζεύει μερικά φίλτρα για τη μάσκα του και μερικά πυρομαχικά, πριν ακολουθήσει τον Pavel προς την έξοδο. Ακόμη και πριν το εκτυφλωτικό φως από τον ουρανό μάς τυφλώσει προσωρινά (θυμίζοντας έντονα την έξοδο από το Vault στο Fallout 3), το πρώτο πράγμα που προσέχουμε είναι τα φανταστικά εφέ φωτισμού: οι σκιές διαλύονται με δυσκολία από το φως φαναριών και τη φλόγα του αναπτήρα μας, ενώ το χλωμό φως του ήλιου που ξεπροβάλλει από τα σύννεφα αποδίδει ιδανικά τη συνύπαρξη της αισιοδοξίας και της απελπισίας στις ψυχές των ανθρώπων που ζουν σε αυτή την σκληρή πραγματικότητα.
“Η τεχνολογία έχει αναπτυχθεί εσωτερικά από το studio μας και μας δίνει τη δυνατότητα να προσαρμόσουμε το παιχνίδι στις δυνατότητες της κάθε πλατφόρμας, τόσο στις κονσόλες όσο και σε PC με πιο ισχυρό hardware,” μάς λέει αργότερα σε μια συζήτηση ο Beynon. Σε μια εποχή που το PC έχει περάσει ξανά μπροστά στον αγώνα του hardware, αλλά και στην περίπτωση του Metro, του οποίου το πρώτο μέρος χρησιμοποιείται σαν εργαλείο benchmarking για κάρτες γραφικών, είναι πολύ ενθαρρυντική η επιβεβαίωση ότι, στα πλαίσια του δυνατού, θα δούμε στις κονσόλες μας τα γραφικά που βλέπουμε στην οθόνη κατά τη διάρκεια της παρουσίασης.
Καθώς οι Artyom και Pavel περνούν ανάμεσα από τα εντυπωσιακά συντρίμμια ενός επιβατικού αεροπλάνου, τα εφέ του φωτός και της βροχής συνεισφέρουν στην καταπιεστική ατμόσφαιρα, ενώ η όρασή μας περιορίζεται εξαιτίας του νερού που πέφτει στη μάσκα μας. Μια κίνηση με το χέρι, ωστόσο, αρκεί για να σκουπίσει τα νερά ώστε να συνεχίσουμε να βλέπουμε καθαρά. Η έλλειψη δράσης καθώς φτάνουμε σε μια σκοτεινή είσοδο μέσα στα συντρίμμια, απλώς εντείνει την αίσθηση του επερχόμενου κινδύνου, σχεδόν σαν να βρισκόμαστε σε παιχνίδι survival horror.
Ένα πτώμα που συναντούμε μπροστά μας, από το οποίο ξεπηδούν κάποια πεινασμένα αραχνοειδή, είναι απλώς το κερασάκι στο horror στοιχείο. Καθώς γίνονται χυλός από τις σφαίρες μας, μέρος της παραφυσικής σάλτσας καταλήγει ξανά πάνω στη μάσκα μας, απαιτώντας άλλο ένα γρήγορο σκούπισμα με το χέρι.
Κατόπιν, με ένα φορητό δυναμό, φορτίζουμε το φακό μας. “Όλες αυτές οι λειτουργίες ελέγχονται από τον παίκτη,” λέει ο Beynon. “Έχουμε δημιουργήσει ένα πολύπλοκο σύστημα χειρισμού, το οποίο θα σας επιτρέπει να εκτελείτε πολλαπλές λειτουργίες. Θα πρέπει να έχετε το νου σας στα αποθέματα αέρα ώστε να αλλάζετε φίλτρα στη μάσκα σας, να τη σκουπίζετε όταν λερώνεται για να βλέπετε, να φορτίζετε το φακό σας, να χρησιμοποιείτε τις σύριγγες για healing, να ρυθμίζετε την πίεση σε κάποια όπλα κλπ.” Ακούγεται βουνό για όποιον δεν διαθέτει πληκτρολόγιο, έτσι δεν είναι;
“Αυτό που θέλουμε είναι να προσφέρουμε gameplay με βάθος, για το κοινό που μπορεί να εκτιμήσει κάτι τέτοιο, που έχει ίσως περισσότερες απαιτήσεις από αυτά που δίνουν τα συνηθισμένα shooters,” υποστηρίζει ο Beynon. “Πιστεύουμε ότι αυτό το κοινό υπάρχει και στις κονσόλες και έχουμε προσαρμόσει το gameplay με επιτυχία στο χειριστήριο.”
{PAGE_BREAK}
Καθώς ο Artyom εξερευνά κάποια σκοτεινά δωμάτια, μαζεύοντας ό,τι πενιχρές προμήθειες βρίσκει σε πυρομαχικά και φίλτρα αέρα, το survival horror στοιχείο είναι πιο έντονο από ποτέ. “Αυτό που έχουμε προσπαθήσει είναι να εξισορροπήσουμε το survival horror με την πιο παραδοσιακή shooter δράση,” τονίζει ο Beynon. “Γι’αυτό, θα υπάρχουν κάποια πιο θεαματικά set-pieces και έντονες μάχες, αλλά μεγάλο μέρος του παιχνιδιού θα εκμεταλλεύεται την σκοτεινή ατμόσφαιρα, την έλλειψη πυρομαχικών, τις περιορισμένες προμήθειες.”
Πριν προλάβει ο Artyom να κάνει δυο βήματα στο σκοτεινό δωμάτιο που έχει μπει, ένα τέρας που πετιέται από τις σκιές πέφτει πάνω του, αναγκάζοντάς τον να ξοδέψει μερικές πολύτιμες σφαίρες από το χαρακτηριστικό πολυβόλο με τον οριζόντιο γεμιστήρα που θυμόμαστε από το Metro 2033.
“Κάποια από τα όπλα του Last Light είναι πραγματικά, θα δείτε δηλαδή μερικά AK-47 και συναφή,” λέει ο Beynon. “Πολλά άλλα όμως, βασίζονται στην πραγματικότητα του Metro, όπου οι άνθρωποι φτιάχνουν κατασκευές από ό,τι εξαρτήματα βρίσκουν. Ο σχεδιαστής των όπλων μας είναι κατ’επάγγελμα μηχανολόγος μηχανικός και πολλά από τα πράγματα που σχεδιάζει, θα μπορούσαν θεωρητικά να λειτουργήσουν και στην πραγματικότητα.
Έτσι, έχουμε π.χ. το πολυβόλο με τον οριζόντιο γεμιστήρα (που θα ήταν και το πιο επικίνδυνο στην πραγματικότητα, μια και τα πυρομαχικά είναι εκτεθειμένα), ή κάποια όπλα που λειτουργούν με πεπιεσμένο αέρα, όπου πρέπει να έχετε το νου σας στην ρύθμιση της πίεσης, κλπ.” Σε αυτά προστίθενται και όπλα που είχαμε δει στο demo της περσινής E3, όπως το περίφημο mini-gun, το οποίο ωστόσο απουσιάζει από αυτό το demo.
Στην επιστροφή, οι Artyom και Pavel εξερευνούν το κατεστραμμένο αεροπλάνο, το οποίο δεσπόζει στα ερείπια. Το εσωτερικό είναι γεμάτο με τα πτώματα των άτυχων επιβατών, αλλά τα πράγματα δεν είναι όπως φαίνονται. Καθώς οι δύο πρωταγωνιστές πλησιάζουν στο πιλοτήριο, ισχυρές ψευδαισθήσεις τους καταβάλλουν, καθώς εμείς γινόμαστε μάρτυρες της ακριβούς στιγμής που το αεροπλάνο συναντιέται με την έκρηξη της ατομικής βόμβας πάνω από τη Μόσχα.
Το set-piece είναι εντυπωσιακό όσο και τρομακτικό, αλλά περνά γρήγορα, αφήνοντας τον Pavel χωρίς τη μάσκα του, να κινδυνεύει να πεθάνει – ευτυχώς ο Artyom, λόγω της ιδιαιτερότητάς του, συνέρχεται πιο γρήγορα και του σώζει τη ζωή. Κατόπιν, και ενώ η βροχή έχει μετατραπεί σε καταιγίδα, με αέρα που λυσσομανά και αστραπές που σκίζουν το σκοτάδι, το δίδυμο ξεκινά τρέχοντας για να την ασφάλεια του σταθμού.
Η συνάντησή τους με ένα ιπτάμενο θεριό – που μας πάει μια βόλτα, πριν έρθει ο Pavel σε βοήθεια – και με περισσότερα από τα γνώριμα τετράποδα τέρατα, μετατρέπει τη δράση σε καθαρόαιμο FPS, καθώς ο Artyom αδειάζει γεμιστήρες πάνω στα επιθετικά όντα. Η καταδίωξη καταλήγει στη βάση της τεράστιας κυλιόμενης σκάλας, όπου την τελευταία στιγμή η θωρακισμένη πόρτα ανοίγει και δύο σύντροφοι με φλογοβόλα αναλαμβάνουν να αποτελειώσουν τα τέρατα, καθώς οι δύο ταλαιπωρημένοι πρωταγωνιστές επιστρέφουν για άλλη μια φορά στην (σχετική) ασφάλεια του μετρό.
Είναι ξεκάθαρη η έμφαση του Metro: Last Light στην ατμόσφαιρα και τη δράση, ενώ ο Beynon υπόσχεται ότι το single-player campaign θα είναι τουλάχιστον όσο μεγάλο ήταν και αυτό του Metro 2033 σε μέγεθος – παρόλο που το Last Light θα περιέχει και multiplayer. “Δεν μπορούμε να πούμε λεπτομέρειες σχετικά με αυτό, ακόμη, αλλά μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι πρόκειται για προσθήκη στο παιχνίδι, όχι για αφαίρεση: δεν έχουμε βγάλει κάτι από το single-player, για να στριμώξουμε multiplayer. Στην πραγματικότητα, το multiplayer ήταν κάτι που σχεδιάζαμε από το πρώτο παιχνίδι, καθώς μελετούσαμε το τι μορφή θα μπορούσε να πάρει στον κόσμο του Metro, αλλά τότε δεν είχαμε τα εφόδια για να το πραγματοποιήσουμε,” μάς λέει.
Ό,τι και να ισχύει για το online τμήμα του τίτλου, τα όσα έχουμε δει ως τώρα στο Metro: Last Light παραπέμπουν στην ατμόσφαιρα, την πολυπλοκότητα και την φιλοσοφία που έκανε το Metro 2033 να ξεχωρίσει. Πρόκειται για ένα παιχνίδι που μπορεί να εκμεταλλευτεί το καλό όνομα του προκατόχου του – κάτι που μοιάζει να αναγνωρίζει και η εκδότρια εταιρεία του. “Η THQ έχει υποστηρίξει πολύ το παιχνίδι, τόσο από άποψη εφοδίων όσο και από άποψη marketing, κάτι που ίσως δεν έκανε όσο θα έπρεπε με το Metro 2033,” λέει ο Beynon.
Πρόκειται σίγουρα για καλά νέα, καθώς από το Metro 2033 δεν έλειπε το μεράκι και το ταλέντο, αλλά σε πολλές περιπτώσεις έμοιαζε να λείπει το budget και τα resources. Με τη χρυσή αυτή τομή να έχει βρεθεί, η 4A μοιάζει έτοιμη να προσφέρει ένα κλασικό παιχνίδι.
Το Metro: Last Light αναμένεται το 2013 για PC, Xbox 360 και PS3.
Μιχάλης Τέγος
{nomultithumb}