H Daedalic ξαναχτυπά!
Μα τι ακριβώς συμβαίνει εκεί στη Daedelic Entertainment; Τέσσερα adventure games μέσα σε 5 μήνες; Μα δεν τους έχουν πει οι… γκουρού πως “τα adventures είναι νεκρά και πως κανένας δεν τα αγοράζει πλέον”; Ακόμα και τα εκατομύρια που μάζεψε ο Tim Schafer στο Kickstarter, για FPS θα πάνε, μην σας ξεγελάει το «adventure» στον τίτλο. Άλλωστε, αυτό ζητάει ο κόσμος και αυτό και μόνο αυτό θα πρέπει να του δίνουμε, σωστά; Η απάντησή μας και η απάντηση της Daedelic είναι ένα βροντερό “ΌΧΙ”, παρόμοιο σε τόνο με αυτό που είχε πει ο Μεταξάς στο τελεσίγραφο των Ιταλών. Όχι, τα adventures δεν είναι νεκρά και όσο υπάρχουν gamers που αποζητούν μια υπέροχη ιστορία και εγκεφαλικό στύψιμο (και όχι κάψιμο), τότε θα συνεχίσουν να υπάρχουν και να μας προσφέρουν μαγικές στιγμές.
Το γεγονός πως μια εταιρία έδωσε στην κυκλοφορία τέσσερις νέους τίτλους μέσα σε ένα τόσο μικρό χρονικό διάστημα, δείχνει απλά το πόσο αγαπητό είναι το είδος στο ευρύτερο κοινό. Ποιο ήταν το κόλπο τους; Επαγγελματική δουλειά, επιστροφή στις ρίζες των χειροποίητων γραφικών και μαγικές ιστορίες, υλικά που κατέστησαν μέσα σε 2-3 χρόνια την Daedelic ως τη “Lucas Arts” της σημερινής μας εποχής. Το Chaos on Deponia, λοιπόν, είναι το νέο παιχνιδάκι της Daedelic και αποτελεί το δεύτερο μέρος της τριλογίας Deponia. Το περίεργο της υπόθεσης, είναι πως το πρώτο παιχνίδι κυκλοφόρησε μόλις πριν 4-5 μήνες, γεγονός που ομολογούμε μας εξέπληξε. Προφανώς το παιχνίδι είχε σχεδιαστεί εξ αρχής ως τριλογία και προφανώς είχε γίνει αρκετή δουλειά από πριν, αλλά ο ρυθμός κυκλοφορίας τους είναι εξαιρετικά γρήγορος και θα θύμιζε episodic gaming αν το κάθε ένα δεν είχε 10-12 ώρες διάρκεια και δεν ήταν τόσο μα τόσο προσεγμένο.
Τo αρχικό Deponia, αν και καλό παιχνίδι, τελείωσε με ένα απαράδεκτο cliffhanger, αφήνοντας το μεγαλύτερο κομμάτι της ιστορίας ξεκρέμαστο. Στο δεύτερο μέρος της σειράς τα πράγματα είναι πολύ καλύτερα. Δυστυχώς, το γεγονός ότι το προηγούμενο παιχνίδι κυκλοφόρησε μόλις πριν λίγους μήνες, μας εμποδίζει να δώσουμε σεναριακά στοιχεία, καθώς πολλοί παίκτες δεν έχουν προλάβει ακόμα να δουν τη σειρά. Μένοντας λοιπόν στα επιφανειακά, το παιχνίδι ασχολείται με την περιπέτεια ενός ψιλοτρελού τυπάκου, του Rufus, ο οποίος ζούσε σε έναν πλανήτη σκουπιδότοπο, τον Deponia. Μέσω ενός τρελού πειράματός του, κατάφερε άθελά του να ρίξει τη διαστημοκάψουλα της πανέμορφης Goal, μιας κοπέλα από τον πλούσιο πλανήτη του Elysium, στον κόσμο του.
Ο στόχος του παίκτη στην ιστορία των Deponia είναι να βοηθήσει την Goal να επιστρέψει στον πλανήτη της και ταυτόχρονα να την προστατεύσει από όλους τους κινδύνους που ελλοχεύουν σε ένα τέτοιο ταξίδι. Το Chaos on Deponia συνεχίζει την ιστορία αυτή από το πρώτο παιχνίδι, δίνοντας νέες δραματικές διαστάσεις στο ταξίδι και κλείνει σε μια υψηλή νότα, απαντώντας σε αρκετά ερωτήματα και ετοιμάζοντας το έδαφος για την τελική δόση… ντεπονιασμού που θα ακολουθήσει το 2013. Αυτή τη φορά, η ιστορία είναι πολύ καλύτερα δοσμένη, με στρωμένο ρυθμό και ύφος, και καταφέρνει να εξελίξει τον κόσμο της Deponia σε έναν υπέροχο βαθμό. Νέες περίεργες περιοχές, νέοι θεότρελοι χαρακτήρες, φρέσκο αλλά και καλοστημένο script, όλα συνθέτουν μία από τις σπάνιες φορές όπου το δεύτερο μέρος μιας τριλογίας είναι καλύτερο από το πρώτο.
Το χιούμορ της σειράς είναι για μια φορά ακόμα εξαιρετικό και οι χαρακτήρες, νέοι και παλιοί, είναι ορισμένοι από τους πιο καλοφτιαγμένους που έχουμε δει τα τελευταία χρόνια και αποτελούν το ισχυρότερο βέλος στη φαρέτρα του Deponia και στη σύνθεση της μαγικής ατμόσφαιράς του. Βέβαια, σε όλα τα παραπάνω συμβάλει η γνωστή, εξαιρετική δουλειά της Daedelic στον τομέα των γραφικών. Για άλλη μια φορά ο παίκτης θα μείνει άφωνος από την εκπληκτική λεπτομέρεια που υπάρχει σε κάθε περιοχή. Όπως είναι το χαρακτηριστικό της εταιρίας, όλα έχουν σχεδιαστεί στο χέρι, με επιμονή και μεράκι που αναβλύζουν σε κάθε pixel της οθόνης μας και αφήνουν συχνά τον παίκτη να χαζεύει την κάθε περιοχή για να εμποτίσει στη μνήμη του την κάθε παλαβομάρα που αντικρίζει!
Εξίσου καλή δουλεία έχει γίνει και στο σχεδιασμό των χαρακτήρων, όπου ο καθένας δείχνει άψογα την ιδιαιτερότητά του και μαγεύει το θεατή με τις εκφράσεις του σε όλες τις σκηνές. Αν υπάρχει ένα μελανό σημείο, είναι πως το animation των χαρακτήρων είναι αρκετά “ξύλινο”, γεγονός που προφανώς έχει έρθει λόγω της ταχύτατης παραγωγής του τίτλου αλλά και του υψηλού κόστους του 2D animation. Η σειρά Deponia βρίσκεται δυστυχώς πίσω σε αυτό τον τομέα απέναντι στα υπόλοιπα παιχνίδια της εταιρίας και είναι εμφανές πως 1-2 μήνες παραπάνω εργασίας θα βοηθούσαν πολύ στο immersion του παιχνιδιού.
Παρόλα αυτά, αν υπάρχει ένας τομέας στον οποίο η Daedelic συχνά τα θαλάσσωνε, αυτός ήταν του voice acting. Η σειρά Deponia, όμως, όχι απλά δεν αποτελεί ένα κομμάτι αυτής της… θαλασσοταραχής αλλά είναι ο μαγευτικός φάρος της Αλεξάνδρειας για την εταιρεία, ο οποίος δείχνει σε όλους τους developers το δρόμο προς την επιτυχία. Εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα σύμπλεγμα εκπληκτικών ερμηνειών από το συντριπτικό σύνολο των ηθοποιών, που δείχνει να μπήκε απόλυτα μέσα στους ρόλους του και απογειώνουν τους χαρακτήρες του σε νέα ύψη. Η δε μουσική του παιχνιδιού παραμένει ατμοσφαιρικά παιχνιδιάρικη και δίχως να κάνει κάποια ιδιαίτερη εντύπωση, εναρμονίζεται πλήρως με το περιβάλλον και αυξάνει κατακόρυφα το immersion.
Όσον αφορά το καθαρό gameplay, αυτό παραμένει στα γνωστά adventure πρότυπα του point and click. Με το mouse σας θα κινηθείτε μέσα στο χώρο, θα περιεργαστείτε και θα συλλέξετε αντικείμενα, θα μιλήσετε με άλλους χαρακτήρες και, φυσικά, θα λύσετε τους δεκάδες γρίφους που θα βρεθούν στο διάβα σας. Αν υπήρχε κάτι που προβλημάτισε τους παίκτες στο πρώτο Deponia (πλην του άκομψου τέλους), αυτό ήταν το τμήμα των γρίφων, καθώς περιείχε πολλά τμήματα όπου δεν υπήρχε καμία λογική στο τι έπρεπε να κάνεις για να προχωρήσεις παρακάτω. Εδώ, αυτό το θέμα έχει υποστεί σημαντικές βελτιώσεις. Βλέπετε, ο ίδιος ο κόσμος του Deponia είναι τόσο λαχταριστά παράλογος, που είναι αδύνατον να συνθέσεις φυσιολογικά λογικούς γρίφους αν θέλεις να κάνεις το παιχνίδι ενδιαφέρον.
Έτσι, και αυτή τη φορά, θα βρεθείτε αντιμέτωποι με θεότρελες λύσεις στα προβλήματά σας και σε μια πρώτη ματιά αυτό θα απωθούσε εύκολα έναν παίκτη. Τα παλικάρια της Daedelic, όμως, ζύγισαν πολύ σωστά τις παρατηρήσεις του κοινού και έτσι έδωσαν μια πολύ έξυπνη και δουλευμένη λύση. Βλέποντας ένα αντικείμενο ή έχοντας κολλήσει σε ένα puzzle, ο Rufus δίνει συνεχώς hints για το πώς να προχωρήσεις. Αυτά τα hints δεν είναι τέτοια ώστε να σας παίρνουν από το χεράκι αλλά βοηθούν στο να καταλάβετε την τρέλα πίσω από τη «λογική» του κόσμου και έτσι, με λίγη σκέψη παραπάνω, να μπορέσετε να διαλύσετε την ομίχλη που χωρίζει το φανταστικό με το πραγματικό και να λύσετε το πρόβλημα που έχετε μπροστά σας.
Αν μάλιστα είστε από τα άτομα που δεν αντέχετε να κολλήσετε σε κάποιο mini game puzzle, τότε πλέον υπάρχει η δυνατότητα να το προσπεράσετε, δίνοντάς σας έτσι τη δυνατότητα να προχωρήσετε με τη δική σας ταχύτητα στο παιχνίδι. Αυτό που μας ενόχλησε λιγάκι στο Chaos on Deponia είναι πως αρκετοί από τους γρίφους απαιτούν να τριγυρίζετε μπρος – πίσω σε διάφορες περιοχές, γεγονός που μπορεί να κουράσει μετά από κάποια ώρα. Το backtracking είναι ένα κακό κατάλοιπο των παλιών adventures για αύξηση της διάρκειας του παιχνιδιού, αλλά θα προτιμούσαμε το Chaos να κρατούσε 1-2 ώρες λιγότερο παρά να χρησιμοποιούσε αυτή την τεχνική.
It is wonderful to cause Chaos on Deponia! – Συμπεράσματα
Όπως αναφέραμε πρωτύτερα, το Chaos on Deponia είναι μία από τις σπάνιες περιπτώσεις όπου το δεύτερο μέρος μιας τριλογίας είναι καλύτερο σε όλους τους τομείς από τον προκάτοχό του. Έχει καταφέρει να βελτιωθεί στο gameplay, να κρατηθεί φρέσκο με νέους υπέροχους χαρακτήρες και περιοχές, αλλά και να συνδεθεί άψογα με το πρώτο επεισόδιο μέσω των γνώριμων χαρακτήρων και του εκπληκτικό χιούμορ του. Έτσι, προσφέρει μια υπέροχη ιστορία, που μαγνητίζει για ώρες και κλείνει σωστά, ικανοποιώντας σε μεγάλο βαθμό τον παίκτη και αφήνοντάς τον με ένα μόνο παράπονο. Πως η Daedelic μάς έχει κακομάθει και θέλουμε το τέλος της τριλογίας να κυκλοφορήσει αμέσως!
Αλέξανδρος Μιχαλιτσιάνος
