Η κακή παράδοση της σειράς συνεχίζεται
Πραγματικά είναι να απορεί κανείς με την εμμονή ορισμένων εταιριών. Η Synetic, παρά τις εντονότατες κριτικές που έχει δεχθεί στο παρελθόν, συνεχίζει να εξελίσσει –τουλάχιστον στα δικά της μάτια- τη σειρά Crash Time και έτσι το πέμπτο επεισόδιό της βρίσκεται πλέον στην κρίση του κοινού. Αναμενόμενα, ο τίτλος ακολουθεί για ακόμα μια φορά το ρεύμα της εποχής, μη μπορώντας και πάλι να έχει τη δική του ταυτότητα. Και το κριτήριο βάσει του οποίου θα βρεθεί με την πλάτη στον τοίχο, είναι τα χαμηλά επίπεδα ποιότητας που αγγίζει.
Το Crash Time 5: Undercover αποτελεί ένα πάντρεμα, σχεδόν ανακάτεμα, στοιχείων από γνωστές σειρές της αγοράς, δίχως όμως να καταφέρνει να τις πλησιάσει έστω και στο ελάχιστο. Για ακόμα μια φορά υπάρχει ένα υποτυπώδες σενάριο, όπου οι παίκτες πληροφορούνται πως ανήκουν στην επίλεκτη ομάδα Cobra 11 (να σημειωθεί ότι τα παιχνίδια Crash Time βασίζονται σε μια διάσημη, αστυνομική τηλεοπτική σειρά της Γερμανίας).
Aπώτερος σκοπός είναι η πάταξη του εγκλήματος και συγκεκριμένα το κυνήγι οκτώ παράνομων οδηγών που κυκλοφορούν στους δρόμους μιας αδιάφορης σχεδιαστικά πόλης της Γερμανίας. Κατόπιν του κουραστικότατου tutorial, το σενάριο –αν μπορεί να χαρακτηριστεί ως τέτοιο- αποκαλύπτει πως πρωταγωνιστές είναι δύο μυστικοί πράκτορες, οι Ben και Semir. Ο ένας από αυτούς θα βρεθεί στο τιμόνι ενός περιπολικού, ενώ ο άλλος -ακολουθώντας "undercover" μονοπάτια- θα υποδυθεί το ρόλο του κακοποιού, απλά και μόνο για να κεντρίσει το ενδιαφέρον των οδηγών που καταδιώκει.
Ο κύριος κορμός του τίτλου είναι το career mode, το οποίο είναι χωρισμένο σε οκτώ ενότητες. Η κάθε μία από αυτές προσφέρει επτά δοκιμασίες, με την τελική από αυτές να θέτει τον παίκτη αντιμέτωπο με τον εκάστοτε οδηγό της παράνομης λίστας. Οι δοκιμασίες – αποστολές ποικίλουν από αγώνες ενάντια στο χρόνο μέχρι και αγώνες σε κανονικές πίστες, αν και όλες τους διακρίνονται για τα χαμηλότατα επίπεδα πρόκλησης που προσφέρουν.
Μπορεί στα χαρτιά το career mode να φαντάζει εκτενές αλλά η αλήθεια είναι πως αρκεί ένα και μόνο απόγευμα για να πέσουν οι τίτλοι τέλους. Από εκεί και έπειτα παρέχεται η δυνατότητα να λάβει ο παίκτης μέρος σε κάποιον αγώνα σε μια από τις πολλές φανταστικές αγωνιστικές διαδρομές που προσφέρονται, ενώ αν κάποιος οπλιστεί με υπομονή, ίσως και να καταφέρει να συνδεθεί και να βρει παρέα ώστε να συμμετέχει σε κάποια δικτυακή αναμέτρηση.
Δυστυχώς, το Crash Time 5 -παρά τα χρόνια που η σειρά βρίσκεται στην αγορά- δείχνει πραγματικά να αδιαφορεί για τα επίπεδα που έχουν φτάσει ανταγωνιστικές δημιουργίες ή, για να είμαστε πιο ρεαλιστές, να αδυνατεί να επιτύχει αξιοπρεπή επίπεδα ποιότητας. Η έλλειψη πραγματικών αυτοκινήτων δεν ενοχλεί τόσο, όσο η εμμονή της ομάδας ανάπτυξης να τα ανακυκλώνει συνεχώς, διαφοροποιώντας τα απλά και μόνο χρωματικά.
Ουσιαστικά η Synetic ακολουθεί arcade μονοπάτια, με ένα χαλαρό μοντέλο χειρισμού, το οποίο είναι δομημένο με τέτοιο τρόπο ώστε τα αυτοκίνητα να πλαγιολισθαίνουν με το παραμικρό. Όμως, οι ταχύτητες αδυνατούν να αγγίξουν υψηλά επίπεδα, ενώ και η χρήση του nitro boost έχει καθαρά διακοσμητικό ρόλο.
{PAGE_BREAK}
Στις αποστολές όπου ο παίκτης αναλαμβάνει τον έλεγχο του Ben, θα βρεθεί στο τιμόνι ενός περιπολικού και, ακολουθώντας τα βήματα της σειράς Need for Speed, θα έχει στη διάθεσή του ορισμένες βοήθειες. Τα road blocks, οι παγίδες με καρφιά ή ακόμα και το EMP λειτουργούν τις περισσότερες φορές σωστά, αλλά η χαμηλή ευφυΐα των αντιπάλων κάνει την κατάσταση ακόμα ευκολότερη. Ακόμα και αν ένα μπλόκο τοποθετηθεί σε λάθος σημείο, το αντίπαλο αυτοκίνητο θα πέσει επάνω του, με απώτερο σκοπό –υποτίθεται- τον εντυπωσιασμό που προκύπτει μέσω ορισμένων πολύχρωμων εφέ. Όταν όμως το damage model παρουσιάζεται φτωχότατο, η παραπάνω κίνηση της ομάδας ανάπτυξης κρίνεται πραγματικά εκτός τόπου και χρόνου.
Πραγματικά, υπάρχουν πολλοί τομείς για τους οποίους δεν υπάρχει λόγος να γίνει αναφορά, γιατί πολύ απλά αδυνατούν να αγγίξουν αξιοπρεπή επίπεδα ποιότητας. Οι διάλογοι των δύο πρωταγωνιστών μπορούν να χαρακτηριστούν από υπερβολικοί έως αστείοι, τα γραφικά δημιουργούν ερωτηματικά για το αν ανήκουν στην τρέχουσα γενιά hardware, ενώ και ο ήχος είναι απαράδεκτος. Ειδικά τα γραφικά θα εξοργίσουν τους παίκτες, τόσο για την πρόχειρή εικόνα τους, όσο και για το απαράδεκτο draw distance, το οποίο είναι με τη σειρά του υπεύθυνο για ορισμένα pop-ups που βγάζουν μάτια.
Με μικρή διάρκεια, απαράδεκτο τεχνικό τομέα, δύστροπο χειρισμό και αδιάφορο περιεχόμενο, δεν χρειάζεται να ειπωθεί τίποτα περισσότερο για το Crash Time 5. Για ακόμα μια φορά η Synetic δείχνει να βρίσκεται στον… κόσμο της, οπότε καλό θα ήταν στο μέλλον να αναθεωρήσει λίγο της απόψεις της, σε μια εποχή που το αγοραστικό κοινό απαιτεί τουλάχιστον τα βασικά από μια racing εμπειρία.
Γιώργος Τσακίρογλου
