“Η βιομηχανία πρέπει να ενηλικιωθεί”
Σε αναδημοσίευση άρθρου που ανέβηκε νωρίτερα στο Gamasutra, σε ομιλία που πραγματοποιήθηκε στο Las Vegas στα πλαίσια του DICE Summit, ο David Cage της Quantic Dream ανέλυσε το σκεπτικό του σχετικά με το μέλλον της βιομηχανίας και την ανάγκη της για ενηλικίωση. Ας δούμε τι έχει να πει:
"Είναι καιρός να εκτιμήσουμε εκ νέου ποιοι είμαστε και τι κάνουμε. Υποφέρουμε από το σύνδρομο του Πήτερ Παν. Λειτουργούμε ως κάποιος που αισθάνεται αγχωμένος στην ιδέα του ότι μεγαλώνει και ενηλικιώνεται και που συνειδητά αρνείται να μεγαλώσει."
Στηρίζοντας τη δήλωσή του, παρουσίασε κάποιες διαφάνιες στο ακροατήριο, όπου έδειχνε τα 30 πιο κερδοφόρα βιντεοπαιχνίδια όλων των εποχών. Ανάμεσά τους βρίσκουμε παιχνίδια της σειράς Call of Duty, τα Kinect Adventures και το Grand Theft Auto. Tα υπόλοιπα 21 είναι της Nintendo. "Μόνο τρεις κατηγορίες παιχνιδιών κυριαρχούν στα charts. Κids games, Casual games και βίαια, action games" μας υπενθυμίζει.
Αναφέρεται στo σχεδιασμό των βιντεοπαιχνιδιών που έχει μείνει ίδιος εδώ και 40 χρόνια, δίνοντας ως παράδειγμα το Wolfestein του 1992 με το Call of Duty του 2012. "Tα γραφικά πλέον είναι απίστευτα, το περιεχόμενο όμως δεν έχει αλλάξει και πολύ", σημειώνει.
"Η βιομηχανία δεν εξελλίσει τις ιδέες της. Πολλές φορές όταν παίζω ένα game, έχω την αίσθηση ότι το έχω ξαναπαίξει χιλιάδες φορές. Πρεπεί να απομακρυνθούμε από το παραδοσιακό μας κοινό, που είναι παιδιά, έφηβοι, και νεαροί ενήλικες. Πρέπει να προχωρήσουμε μπροστά ως ενήλικες. Σκεφτείτε για λίγο τους φίλους σας που δεν παίζουν games. Σκεφτείτε τους γονείς σας. Παίζουν console games; Στις περισσότερες των περιπτώσεων δεν παίζουν video games. Σχεδόν αγνοούν την ίδια τους την ύπαρξη. Μπορείτε όμως να μιλήσετε για βιβλία, ταινίες, τηλεόραση μαζί τους αφού αυτά τα μέσα τα αντιλαμβάνονται ως μέσα για τον καθένα. Τα videogames δεν αναγνωρίζονται ως τέτοια."
Ti χρειάζεται σύμφωνα με τον David Cage ώστε να ενηλικιωθεί η βιομηχανία;
1. Παιχνίδια για όλες τις ηλικίες. "Πιστεύω ήρθε ο καιρός για τη βιομηχανία να δημιουργήσει περιεχόμενο, διαδραστικές εμπειρίες για ένα ενήλικο κοινό."
2. Διαφορετικός τρόπος σκέψης. "Δεν γίνεται να κάνουμε συνεχώς τα ίδια παιχνίδια με τον ίδιο τρόπο και να έχουμε απαίτηση να διευρύνουμε την αγορά μας. Πρέπει να αποφασίσουμε ως βιομηχανία ότι η βία και τα platform δεν είναι ο μόνος δρόμος. Η πλειοψηφία των ανθρώπων εκεί έξω δεν βρίσκει συναρπαστική την υπερνίκηση ενός συστήματος μηχανισμών. Τη βρίσκει βαρετή. Οπότε, είμαι κάποιος που δεν το ενδιαφέρουν όλα αυτά, δεν θελω να σκοτώνω με όπλα, να πηδάω πλατφόρμες, να ανταγωνίζομαι με την ΑΙ, για μένα η πραγματική πρόκληση θα ήταν να φτιάξει η βιομηχανία τέτοια παιχνίδια. Μπορούμε να φτιάξουμε παιχνίδια χωρίς όπλα; Να μια πρόκληση για όλους μας."
3. Η σημασία του νοήματος. "Αν το σκεφτήκατε ποτέ, θα αντιληφθήκατε ότι τα βιντεοπαιχνίδια δεν έχουν απολύτως τίποτα να πουν. Στερούνται περιεχομένου. Βρίσκονται εκεί για να μας προσφέρουν διασκέδαση και μερικές δόσεις αδρεναλίνης, το οποίο φυσικά δεν είναι κατακριταίο, αλλά αυτό είναι απλά παιχνίδι [toy]. Μπορούμε να δημιουργήσουμε παιχνίδια που θα έχουν κάτι να πουν; Κάτι με νόημα; Πρέπει να δώσουμε κοινωνική υπόσταση στα βιντεοπαιχνίδια. Παιχνίδια που να μιλούν για τoν άνθρωπο, τη θέση του στη κοινωνία, τις σχέσεις, την πολιτική. Η διαδραστικότητα μπορεί να μας δώσει αυτή τη μοναδική εμπειρία της αντανάκλασης του ίδιου μας του εαυτού, μέσα από ρόλους και αποφάσεις που θα μας χαρακτηρίζουν αφού επεμβαίνουμε σε αυτές και δεν μένουνε παθητικοί. Σε σημείο τέτοιο που, κλείνοντας την κονσόλα, αυτό που βιώσαμε να άφησε το αποτύπωμά του επάνω μας, να μας κάνει να σκεφτόμαστε την εμπειρία, κι αυτό στη λογική μου είναι κάτι που κάθε δημιουργικό μέσο πρέπει να επιτύχει."
4. Προσβασιμότητα. "Να σκεφτούμε λίγο τη σχέση του ταξιδιού με τη πρόκληση. Ένα game είναι μια σειρά από εμπόδια ή θα μπορούσε να ήταν απλά ένα ταξίδι; Μια στιγμή που μόλις πέρασες;"
5. Διαφορετικά ταλέντα στη βιομηχανία, αναφερόμενος στη συνεργασία του με ηθοποιούς όπως η Elen Page για το νεότερο βιντεοπαιχνίδι της Quantic Dream, το Beyond, ή το David Bowie παλιότερα και την ανάγκη της βιομηχανίας να βρει τρόπους έκφρασης μέσα από ταλαντούχα άτομα όπως αυτά.
6. Εγκαθίδρυση νέων σχέσεων με το Hollywood. "Είναι κάπως παρεξηγημένη η σχέση μας. Τις περισσότερες φορές μας βλέπουν ως «licence product» και το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι μια γρήγορη μπάζα. Χρειάζεται να αποκαταστήσουμε τις σχέσεις μας, να μας κοιτούν ως ίσο προς ίσο, να υπάρχει αμοιβαίος σεβασμός. Μαζί μπορούμε να δημιουργήσουμε μια νέα μορφή ψυχαγωγίας, αυτοί κατέχουν τον τομέα της αφήγησης εμείς είμαστε μάστορες στη διαδραστικότητα.”
7. Αλλάζοντας τη σχέση μας με τη λογοκρισία. "Θα μπορούσα να μιλάω ώρες για αυτό" λέει χαρακτηριστικά ο Cage. "Βλέπω τον εαυτό μου ως συγγραφέα. Προσπαθώ να γράψω σενάρια, να μιλήσω για χαρακτήρες, για συναισθήματα. Κάποιες φορές χρησιμοποιώ θεματικές όπως η βία, κάποιες άλλες το σεξ. Αλλά έχω πάντα πάνω από τον ώμο μου κάποιον να μου λέει "όχι, δεν μπορείς να το κάνεις αυτό". Γιατί να μπορούν οι ταινίες; Γιατί δεν υπάρχει πρόβλημα με τα βιβλία; Και η απάντηση είναι πάντα η ίδια -γιατί εσύ είσαι διαδραστικός. Οι περιορισμοί που αντιμετωπίζουμε ως μέσο είναι ίδιοι με εκείνους που αντιμετώπιζαν οι ταινίες τη δεκαετία του ’50. Από την άλλη πλευρά, πρέπει εμείς οι ίδιοι να εντάξουμε τη βία και το σεξ σε πλαίσια έκφρασης και όχι να είμαστε απλά βίαιοι προς χάρην της ίδιας της βίας. Πρέπει να αναλάβουμε τις ευθύνες μας ως βιομηχανία τόσο απέναντι στους ίδιους μας τους εαυτούς, όσο και απέναντι στην κοινωνία. "
8. Ο ρόλος του Τύπου. "Οκ, τώρα θα γίνω διάσημος στο Τύπο" προλογίζει περιπαιχτικά ο Cage. "Πιστεύω ότι ο Τύπος παίζει πολύ σημαντικό ρόλο. Από τη μια μεριά έχουμε πολύ έξυπνους ανθρώπους που νοιάζονται για τη βιομηχανία, την αναλύουν, προσπαθούν να δουν προς τα που κινείται. Από την άλλη μεριά, έχεις ανθρώπους που βαθμολογούν. Απλά βαθμολογούν. Μπορεί ο καθένας που παίζει παιχνίδια να γράφει μια άποψη και να θεωρείται κριτικός; Νομίζω πως όχι. Η κριτική χρειάζεται ικανότητες, χρειάζεται κριτική σκέψη."
9. Η σημασία των gamers. "Πάντα πίστευα ότι η αγορά ή μη ενός παιχνιδιού είναι μια κίνηση εφάμιλη της πολιτικής ψήφου. Οι παίκτες ψηφίζουν προς τα που θέλουν να κινηθεί η βιομηχανία. Αν αγοράζετε σκουπίδια, θα παίρνετε περισσότερα σκουπίδια. Αν αγοράζετε συναρπαστικά παιχνίδια θα πάρετε περισσότερα από αυτά, Είναι μια υπεύθυνη πράξη με τις ανάλογες συνέπειες."
Παρακολουθείστε ολόκληρη την ομιλία του David Cage:
{nomultithumb}
