Escape from the void
Το Nihilumbra έκανε την πρώτη εμφάνισή του στις iOS συσκευές, προτού κατακτήσει μία θέση στο ψηφιακό ράφι του steam. Είναι ένα παιχνίδι που από τα πρώτα λεπτά gameplay κλέβει τις εντυπώσεις με τον όμορφο εικαστικό τομέα, αλλά και με την ιδιαίτερη χροιά του αφηγητή που συνοδεύει την περιπέτειά μας. Θα μπορούσαμε να το συγκρίνουμε με χαρακτηριστική ευκολία με μεγαθήρια της indie σκηνής, όπως είναι τα Portal, Limbo και Βastion, μιας και η δουλειά που έχει γίνει είναι εξαιρετική.
Βέβαια, το Nihilumbra, αν και δε μπορεί να συναγωνιστεί στα ίσια τους προαναφερθέντες τίτλους, παίρνει στοιχεία από αυτούς, δουλεύοντάς τα μεταξύ τους με τέτοιο τρόπο, ώστε να μην υπάρχει ούτε υπόνοια «κοπιαρίσματος». Έτσι, σε μια περίοδο που κατακλυζόμαστε από εκατοντάδες puzzle –platformer παιχνίδια, το Nihilumbra καταφέρνει να ξεχωρίσει, αλλά και να μας αφήσει με τις καλύτερες εντυπώσεις.
Ξεκινάμε την περιπέτειά μας παίρνοντας το σχήμα μιας σταγόνας. Το από πού, όμως, έχουμε προέλθει είναι αρκετά ασαφές. Έχουμε γεννηθεί από το αινιγματικό κενό, από το απόλυτο τίποτα, από ένα μωβ χάος. Και μοναδικός μας στόχος είναι να ξεφύγουμε από αυτό το χάος, ώστε να δραπετεύσουμε στον πραγματικό κόσμο. Σε όλη τη διάρκεια του ταξιδιού καλή συντροφιά θα μας κάνουν εμπόδια, ευφάνταστοι γρίφοι, τέρατα και η ζεστή φωνή του εκφωνητή, που θα μας θυμίσει κάτι από Bastion. Η αφήγηση παρουσιάζεται στον τίτλο μέσα από μεγάλα γράμματα, ενώ το περιεχόμενό του θα το χαρακτηρίζαμε αρκετά μυστηριακό, αφού κάλλιστα μπορεί να ερμηνευτεί με διαφορετικούς τρόπους.
Το gameplay κομμάτι του τίτλου είναι αρκετά προσεγμένο, με έξυπνες ιδέες σωστά υλοποιημένες. Στην αρχή ξεκινάμε με τις βασικές κινήσεις προς τα δεξιά και αριστερά της οθόνης, για να μάθουμε στη συνέχεια να χειριζόμαστε τα πέντε διαφορετικά χρώματα που αποκτάμε κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού. Για παράδειγμα, το μπλε χρώμα στρώνει τις πλατφόρμες με πάγο, επιτρέποντας και σε εμάς αλλά και στα αντικείμενα να γλιστράνε, το κόκκινο στρώνει τις πλατφόρμες με λάβα, το καφέ με άμμο και ούτω καθ’ εξής.
Το παιχνίδι εισαγάγει όλους αυτούς τους καινούργιους μηχανισμούς πολύ ομαλά και με έξυπνο τρόπο, καταφέρνοντας να τους συνδυάσει επιτυχώς και να δώσει ένα άρτιο τελικό αποτέλεσμα. Σαφώς και η δυσκολία ανεβαίνει όσο προχωράμε τις πίστες, φτάνοντας στο τέλος να αντιμετωπίζουμε τέρατα που είναι ανίκητα και που ο μόνος τρόπος αντιμετώπισής τους είναι η σκέψη μας για την εύρεση μιας εναλλακτικής λύσης.
Το Nihilumbra, πέρα των άλλων, ξεχωρίζει και στον τεχνικό τομέα. Χρησιμοποιώντας ζεστά χρώματα με μια «Μπαρτονίστικη» αισθητική, που θυμίζει κάτι από Corpse Bride και The Nightmare before Christmas, μας γεμίζει με μια γερή αίσθηση μοναξιάς, ανατριχίλας και φόβου. Στη διάρκεια των πέντε κόσμων του παιχνιδιού τα γραφικά δε σταμάτησαν συνεχώς να ανανεώνονται, κρατώντας αμείωτο το ενδιαφέρον μας, ενώ και ο ηχητικός τομέας -όπως αναφέραμε και προηγουμένως- κινείται σε εξαιρετικά επίπεδα, με έντονους μελαγχολικούς τόνους που συνάδουν με την ατμόσφαιρα του παιχνιδιού.
Το Nihilumbra έχει πολύ σύντομη διάρκεια, που δεν ξεπερνά τις τρεις ώρες ενασχόλησης. Αυτό είναι ίσως και το μεγαλύτερο αρνητικό στοιχείο του. Όμως, για να εξισορροπιστεί κάπως αυτή η «αδικία», η ομάδα ανάπτυξης φρόντισε να προσθέσει ακόμα ένα επίπεδο δυσκολίας μετά την πρώτη ολοκλήρωση του παιχνιδιού. Έτσι, το Void Mode σας περιμένει με άγριες διαθέσεις για να ταξιδέψετε ξανά και να βρείτε την αλήθεια που κρύβεται στο θαυμαστό κόσμο του Nihilumbra. Ακόμα ένα αρνητικό σημείο, που όμως δεν είχε σημαντικό αντίκτυπο στην συνολική εμπειρία μας, είναι το animation μερικών οντοτήτων του παιχνιδιού, το οποίο δεν μας φάνηκε τόσο φροντισμένο όσο ο υπόλοιπος τίτλος.
Συνολικά, θα λέγαμε ότι το Nihilumbra είναι ένας τίτλος που δεν πρέπει να λείπει από την indie συλλογή σας, καθώς είναι μία αρκετά καλοδουλεμένη, τίμια και μερακλίδικη δημιουργία, που δείχνει να έχει δεχτεί πολλή αγάπη και φροντίδα από το στούντιο ανάπτυξης Beautifun Games.
Μαρία Γούναρη
{nomultithumb}