Bravely Default

Παλιό, καλό Final Fantasy

Η φράση “παλιό, καλό Final Fantasy” είναι ίσως ο ιδανικότερος χαρακτηρισμός για το δεύτερο “κανονικό” j-rpg της Square Enix στο 3DS. Κι αυτό, γιατί στο άκουσμα της “εκκεντρικής” ονομασίας “Bravely Default” -ή, σε ελεύθερη απόδοση, “Θαρραλέα Συμβατικό”- αυτό που σκέφτεται κανείς είναι πως είτε οι παραγωγοί του παιχνιδιού “τρολάρουν” σκοπίμως ή αυτό πρόκειται πράγματι για μια συμβιβασμένη δημιουργία κι απλά δεν φοβούνται να το δηλώσουν απροκάλυπτα.

Ως συνήθως, η αλήθεια βρίσκεται κάπου στη μέση, κι εν προκειμένω και μέσα στο ίδιο το παιχνίδι, και συγκεκριμένα στον Brave & Default μηχανισμό του gameplay (εξ ου και “Bravely Default”). Η άλλη μεγάλη αλήθεια, τώρα, είναι ότι το 2013 -όπως έχουμε αναφέρει κι άλλες φορές- θα μείνει στην gaming ιστορία ως μια φανταστική χρονιά για το 3DS, αφού ήταν γεμάτη εξαιρετικά παιχνίδια κι έκλεισε θριαμβευτικά με τους νέους τίτλους Pokemon και Legend of Zelda. Το Bravely Default, έχοντας κυκλοφορήσει από το 2012 στην Ιαπωνία, φτάνει με ένα χρόνο καθυστέρηση στη Γηραιά Ήπειρο κι έτσι βρίσκει τους κατόχους 3DS σε ένα 2013 που η πληθώρα ποιοτικών προτάσεων είναι τέτοια, που δεν αφήνει χώρο για μετριότητες. Αλλά το Bravely Default μόνο μέτριο δεν είναι, κι οπλισμένο με μπόλικη αυτοπεποίθηση, διεκδικεί επάξια μια θέση στα 3DS μας.

Κάτι μου θυμίζουν όλα αυτά κι είναι ωραία…

Η υπόθεση του Bravely Default ακολουθεί το ταξίδι της ομάδας τεσσάρων ηρώων, καθώς προσπαθούν να σώσουν τον κόσμο της Luxendarc από την καταστροφή, καθώς τα διάφορα βασίλειά του συγκρούονται μεταξύ τους κι η δύναμη των κρυστάλλων που δίνουν ζωή στα στοιχεία της φύσης εξασθενεί μέρα με τη μέρα. Ο Tiz είναι ένα αγόρι ταπεινής καταγωγής, που προσπαθεί να ανακαλύψει την αλήθεια πίσω από την ανεξήγητη καταστροφή του χωριού του. Η Agnes Oblige είναι μια ιέρεια του κρυστάλλου του ανέμου, πάντα έτοιμη να θυσιαστεί για να φέρει εις πέρας την ιερή αποστολή της, Η Edea Lee είναι μια ζωηρή και σκληρή πολεμίστρια κι ο Ringabel ένας bon-viveur, που εκτός από αμνησία έχει κι ένα ημερολογίο, όπου αναγράφονται πράγματα που πρόκειται να συμβούν στο μέλλον.

Επίσης, υπάρχουν αμφιλεγόμενοι κακοί, πολεμικά αερόπλοια, και για να μην πολυλογούμε, ένα σωρό στοιχεία που μαρτυρούν πως το Bravely Default θα μπορούσε κάλλιστα να αποτελεί μια κανονικότατη Final Fantasy κυκλοφορία. Πίσω, όμως, από τα άφθονα κλισέ των Final Fantasy, η αρχικά παιδική-απλοϊκή ιστορία δείχνει μετά τις πρώτες ώρες ένα πολύπλοκο κι ενίοτε σκοτεινό πρόσωπο, καταφέρνοντας να απορροφήσει τον παίκτη στον κόσμο του παιχνιδιού.

Σ΄αυτό βοηθάει και το πολύ καλό αγγλικό voice acting, το μαγευτικό ορχηστρικό soundtrack και, φυσικά, η πανέμορφα χαριτωμένη παρουσίαση. Τα γραφικά μοιάζουν ζωγραφισμένα με τέμπερες κι οι χαρακτήρες αποδίδονται με μία chibli αισθητική, που ταιριάζει άψογα με το σύνολο και προσδίδει μια ρετρό πινελιά στο παιχνίδι. Σε συνδυασμό με το βάθος που προσθέτει το 3D εφέ, το Bravely Default συχνά μοιάζει με ζωντανό πίνακα ζωγραφικής, ιδίως στις διάφορες πόλεις που επισκεπτόμαστε όπου η κάμερα απομακρύνεται από τον ήρωά μας, για να μας εντυπωσιάσει με πανοραμικά πλάνα.

Αλλά και στις μάχες το Bravely Default δεν απογοητεύει, αφού τόσο οι πρωταγωνιστές όσο και οι εχθροί έχουν σχεδιαστεί με φροντίδα, και τα ζωγραφιστά backgrounds ουδέποτε απογοητεύουν. Συνδυάζοντας τις δύο με τις τρεις διαστάσεις και το cell-shading με τα sprites. το πολύχρωμο οπτικό αποτέλεσμα του Bravely Default, πολύ απλά, το καθιστά ένα από τα πιο καλλιτεχνικά κι όμορφα παιχνίδια που έχουμε δει στο 3DS.

Από το SNES στο πρώτο PlayStation

Το gameplay του Bravely Default αποτείει φόρο τιμής στην κλασική φόρμουλα των turn-based j-rpgs και θυμίζει έντονα τα Final Fantasy της PlayStation 1 εποχής, με τον overworld και τα dungeons με random μάχες και το βαθύ σύστημα leveling και summoning. Σε πρώτη ανάγνωση το Bravely Default μοιάζει υπερβολικά οικείο και συνηθισμένο, αλλά μόνο οπισθοδρομικό δεν είναι, αφού οι developers διασκεύασαν με έξυπνο τρόπο ήδη υπάρχουσες ιδέες, για να δώσουν μια πνοή φρεσκάδας σε ένα τόσο παραδοσιακό στυλ παιχνιδιού.

Η πιο σημαντική ιδέα είναι η επιστροφή του Job System από τα πρώιμα Final Fantasy, που μας επιτρέπει να αποκτούμε σταδιακά νέα jobs (classes) και να προσαρμόζουμε στα μέτρα μας την ομάδα μας και κατά συνέπεια το στυλ με το οποίο προσεγγίζουμε τις μάχες. Συνολικά υπάρχουν 24 διαφορετικά Jobs κι οι συνδυασμοί είναι ατελείωτοι, αφού το παιχνίδι μας επιτρέπει να χρησιμοποιούμε δευτερεύοντα abilities από άλλο class παράλληλα με το βασικό στον ίδιο ήρωα. Φυσικά, το Bravely Default δεν μας αφήνει να μένουμε στάσιμοι -ίσα ίσα μας ωθεί να αναβαθμίζουμε και να αλλάζουμε classes στην πορεία ανάλογα με τις απαιτήσεις του αλλά και τα θέλω μας.

Από κει και πέρα, οι turn-based μάχες δεν διαφέρουν από αυτά που μας έχει συνηθίσει η σειρά Final Fantasy. Ωστόσο, το Bravely Default διαφοροποιείται αρκετά χάρη στο μηχανισμό Brave & Default. Στην αρχή του γύρου μας με κάθε μέλος του party μπορούμε να επιλέξουμε αν θα κάνουμε Default, οπότε κι ο ήρωάς μας δεν θα κάνει καμία κίνηση αλλά θα αμυνθεί στην μετέπειτα επίθεση του εχθρού, κερδίζοντας ένα επιπλέον turn που μπορεί να αξιοποιηθεί αργότερα, είτε για να επιτεθεί δύο φορές, είτε για να επιτεθεί και να χρησιμοποιήσει κάποιο spell ή item.

Αντίθετα λειτουργεί η επιλογή Brave, που μας επιτρέπει να χρησιμοποιήσουμε προκαταβολικά έως 3 γύρους, αφήνοντας μας όμως ανυπεράσπιστους για άλλους τόσους. Έτσι, ο παίκτης πρέπει να υπολογίζει πότε (και με ποιόν ήρωα) να κάνει Default και πότε Brave, πότε να παίρνει ρίσκα και πότε να παίζει συντηρητικά. Σίγουρα το όλο αυτό σύστημα δεν είναι κάτι καινούργιο στο χώρο των j-rpgs, αλλά είναι μια έξυπνη προσθήκη, που στόχο έχει να αλλάξει τη στρατηγική προσέγγιση των μαχών. Το θέμα είναι, όμως, ότι δεν λειτουργεί και τόσο καλά, αφού συχνά αυξάνει αχρείαστα τη διάρκεια των μαχών κι ακόμη παραπάνω στα διάφορα bosses. Υπάρχει βέβαια η επιλογή να βλέπουμε την εκτέλεση των γύρων σε fast-forward, για να συντομεύουμε τις μάχες, αλλά δεν είναι ό,τι και πιο κομψό στο μάτι, κι αν μη τί άλλο αντί να καλύπτει, τελίκα αναδεικνύει πιο έντονα αυτή την αρνητική πλευρά του μηχανισμού.

Με εξαίρεση αυτό το μικρό ψεγάδι, το gameplay λειτουργεί ομαλά κι ο τίτλος παίζεται πολύ ευχάριστα. Ωστόσο, οι βετεράνοι της σειράς FF καλό θα ήταν να επιλέξουν το μεγαλύτερο βαθμό δυσκολίας, αφού στο normal το Bravely Default δεν παρουσιάζει κάποια ιδιαίτερη πρόκληση. Στα θετικά συγκαταλέγεται και το γεγονός ότι μπορούμε να προσαρμόσουμε τη συχνότητα των random μαχών ανά πάσα στιγμή, ενώ κάθε νέος μηχανισμός που προστίθεται στη διάρκεια του παιχνιδιού, συνοδεύεται από ένα πλήρως κατατοπιστικό tutorial.

Θαραλλέα Συμβατικό – Ικανοποιητικά Καλό

To Bravely Default είναι μια πολύ προσεγμένη παραγωγή, στα υψηλά standards της Square Enix, που ικανοποιεί σε όλους τους τομείς και ξεχωρίζει χάρη στην αξιολάτρευτη αισθητική του. Σε μια εποχή που τα j-rpgs -και κυρίως τα ίδια τα Final Fantasy- προσπαθούν να επαναπροσδιορίσουν το είδος, είναι πολύ ευχάριστο να συναντάμε μια στο τόσο έναν τίτλο που, χωρίς φανφάρες και hype, παραδίδει μια αμιγώς παραδοσιακή εμπειρία, στηρίζοντάς την με μια καλή ιστορία και διακριτικές -ευπρόσδεκτες- παρεμβάσεις στο κλασικό j-rpg gameplay.

Βέβαια, από την άποψη αυτή το Bravely Default , όπως κι οποιοδήποτε παιχνίδι φτιάχνεται με την παραπάνω λογίκη, δεν μπορεί να κάνει κάτι το καινοτομό ή σπουδαίο. Αν, όμως, πιστεύετε πως δεν έχει σημασία να αναζητάμε παντού το καινούργιο, αν νοσταλγείτε τη “χρυσή εποχή” των j-rpgs ή αν απλά ψάχνετε το επόμενο μεγάλο παιχνίδι που θα σας κρατήσει συντροφιά στο 3DS, τότε θα ευχαριστηθείτε και με το παραπάνω το Bravely Default. Εμείς πάντως το αγαπήσαμε και χαιρόμαστε που έχει ανακοινωθεί ήδη sequel…

Νίκος Αδάμης

{nomultithumb}