Εχθρός εντός των πυλών
H περίπτωση του Enemy Within ως expansion είναι αρκετά περίεργη. Και είναι περίεργη διότι όλο το επιπλέον υλικό που δημιούργησε η Firaxis για το καταπληκτικό Enemy Unknown, είναι ενσωματωμένο στο βασικό κορμό του περσινού παιχνιδιού. Δηλαδή, ο παίκτης δεν ξεκινάει κάποιο καινούργιο campaign και επίσης δεν είναι σε θέση να εξαργυρώσει την όποια πρόοδό του στο X-Com του 2012. Ουσιαστικά μιλάμε για έναν τίτλο που πρέπει να παιχτεί από την αρχή.
«Πρέπει», όμως, να παιχτεί από την αρχή; Αυτό το ερώτημα σίγουρα θα ταλανίσει όσους επένδυσαν πολλές ώρες στο campaign και τα διάφορα modes και επίπεδα δυσκολίας του Enemy Unknown. H αλήθεια είναι ότι μετά από πολλές ώρες τριβής με τις πίστες, τους χάρτες, τις αναβαθμίσεις και τις αποφάσεις του X-Com, η επανείσοδος στον κόσμο του από σχεδόν μηδενικό σημείο είναι πιθανό να ξενίσει και να αναχαιτίσει την όρεξη για ακόμη περισσότερη στρατηγική και τακτικό gameplay. Και σίγουρα οι άνθρωποι της Firaxis, παρά το ότι στο τέλος δικαιώνονται λόγω της ποιότητας του πρόσθετου υλικού, παίζουν με τη φωτιά από αυτήν την άποψη.
Ο παίκτης πρέπει να επενδύσει στη δική του υπομονή πρωτίστως, προκειμένου να περάσουν οι λίγες πρώτες ώρες που αναγκάζεται να κάνει ίδια ή παρόμοια πράγματα με αυτά που έκανε στο EU. Η επένδυση όμως αυτή πολύ σύντομα αρχίζει και δίνει καρπούς, καθώς η επαφή με το νέο περιεχόμενο σίγουρα αποζημιώνει. Ούτως ή άλλως, ο γενικός σχεδιασμός του X-Com από την αρχή έχει να κάνει με random χάρτες και μάχες που κάθε φορά ανάλογα με τη στρατηγική προσέγγιση έχουν διαφορετική έκβαση. Είχαμε κάνει εκτεταμένη αναφορά στο replayability του τίτλου ακριβώς λόγω της δομής και του σχεδιασμού του. Θα μπορούσε λοιπόν κανείς να αντιμετωπίσει το Enemy Within, ως ακόμα ένα playthrough ενός σκληροπυρηνικού φίλου του παιχνιδιού, που αποφασίζει να ξανασχοληθεί και εν τέλει ανταμείβεται. Ούτε λόγος βέβαια για κάποιον που δεν είχε επαφή με το παιχνίδι μέχρι τώρα. Το Enemy Within, είναι όλα όσα είναι το Enemy Unknown με πάρα πολλές ενδιαφέρουσες προσθήκες και μία πολύ πετυχημένη σεναριακή τροπή που θα ικανοποιήσει τους πάντες.
Η δομή και το γνώριμο interface του τίτλου δεν αλλάζει. Αντίθετα, τα πρώτα βήματα είναι απαράλλαχτα με αυτά του Enemy Unknown, μόνο που σταδιακά ο παίκτης έρχεται σε επαφή με νέα στοιχεία. Όπως αυτό του υλικού που οι επιστήμονες της υπόγειας βάσης του Project Χ-Com ονομάζουν MELD και το οποίο συλλέγεται από τα πολυποίκιλα πλέον πεδία των μαχών.
Εκμεταλλευόμενοι το MELD και έχοντας χτίσει τις απαραίτητες εγκαταστάσεις, οι επιστήμονες μπορούν να ακολουθήσουν δύο μονοπάτια, που μπορούν να εξελίσσονται και ταυτόχρονα. Αυτό της Γενετικής βελτίωσης των στρατιωτών ή αυτό της μετατροπής τους σε πανίσχυρα Mech με την αλλαγή του σκελετού τους και την εφαρμογή του MEC (Mechanized Exoskeleton Cybersuits). Εννοείται ότι έτσι ξετυλίγονται νέες επιλογές για αναβαθμίσεις, που πέρα από τους υπόλοιπους γνωστούς πόρους (χρήματα και υλικά από τα πεδία των μαχών) απαιτούν και τη χρήση MELD. Το μόνο μας παράπονο είναι ότι οι Mech μονάδες, εφόσον δημιουργηθούν νωρίς στο παιχνίδι, είναι πολύ ισχυρές, διασαλεύοντας ελαφρώς την ισσοροπία μεταξύ των Ανθρώπινων και των Εξωγήινων δυνάμεων. Τα πράγματα όμως αλλάζουν όσο προχωράμε στο παιχνίδι και εμφανίζονται νέες μονάδες εξωγήινων, που είναι ισχυρότερες από όσες υπήρχαν στον πρωτότυπο τίτλο, όπως τα Mechtoids, που είναι το εξωγήινο ανάλογο των ανθρώπινων Mechs. Και η κατάσταση διαφοροποιείται τελείως από τα γνωστά, όταν στο παιχνίδι εισέρχεται η EXALT.
Θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε την ομάδα Exalt ως μία τρομοκρατική ή εξτρεμιστική οργάνωση, που σκοπό έχει να εκμεταλλευθεί τον πανικό που σπέρνει η εισβολή των εξωγήινων και να κυριαρχήσει επί των παραδοσιακών δυνάμεων στη Γη. Έχουμε να κάνουμε δηλαδή με έναν εχθρό εκ των έσω (εφόσον μιλάμε για ανθρώπους) που είναι εξίσου απειλητικός με τους εξωγήινους.
Η δράση της οργάνωσης είναι δυνατόν να προκαλέσει μεγάλους πονοκεφάλους στον παίκτη. Μπορεί να δει τα χρήματα να χάνονται από το ταμείο ή τις αναβαθμίσεις, και τις έρευνες που βρίσκονται σε εξέλιξη να σταματούν. Ακόμα χειρότερα, μέσα από την προπαγάνδα που εξαπολύει η οργάνωση Exalt, μπορεί να δει τον πανικό (που ούτως ή άλλως ελέγχεται δύσκολα) να εξαπλώνεται ραγδαία σε όλες τις ηπείρους. Μόνος τρόπος αναχαίτισης της καταστροφικής δράσης της Exalt είναι το απευθείας χτύπημα στα στρατηγεία της. Κάτι που μπορεί να σημαίνει ότι για κάποιο διάστημα η εξωγήινη δράση θα συνεχίζεται απερίσκεπτα κ.ο.κ. Πέρα από την εμπνευσμένη νέα διάσταση που προσφέρει η προσθήκη της Exalt στο παιχνίδι, πλέον απαιτείται και μία διαφορετική προσέγγιση και νέα στάθμιση των κινήσεων και των επιλογών που πρέπει να γίνουν από πλευράς του παίκτη. Και δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι ακόμα και στο Normal επίπεδο δυσκολίας, πολλές φορές τα βρήκαμε σκούρα, έχοντας πολλαπλά ανοιχτά μέτωπα είτε με ανθρώπους, είτε με εξωγήινους.
Αξιολογώντας, λοιπόν, το πρόσθετο περιεχόμενο, είτε πρόκειται για μονάδες, είτε για νέους χάρτες, είτε για τις νέες αποστολές (Exalt και Special Missions που δίνονται από το συμβούλιο κυρίως διάσωσης σημαντικών προσώπων), είτε για νέες μονάδες και αναβαθμίσεις, καταλήγουμε σε ένα αναμφισβήτητα θετικό πρόσημο που δίνει ακόμα μεγαλύτερη αξία σε ένα ήδη καταπληκτικό παιχνίδι. Ίσως το περιεχόμενο αυτό να μη μπορούσε να σταθεί από μόνο του. Πρόκειται για την ίδια συνταγή στο κάτω κάτω. Όμως, αυτό που προκύπτει ως σύνολο είναι χωρίς δεύτερη σκέψη πληρέστατο και ικανοποιητικό.
Σαν κερασάκι στην τούρτα, έχουμε μεγαλύτερη ποικιλία σε χάρτες για τις διάφορες αποστολές σε Abduction Sites και σε UFO Crash Sites (η αύξηση του αριθμού τους είναι σημαντική και πλέον πολύ δύσκολα βρίσκει κανείς ίδιο χάρτη, κάτι που συνέβαινε δυστυχώς στο πρώτο X-Com), πιο ενδιαφέρον customization των μονάδων μας (χρήση όπλων και από την οργάνωση Exalt, περισσότερα χρώματα, νέα voice overs με διαφορετικές γλώσσες ανάλογα με την εθνικότητα του στρατιώτη κτλ), και γενικώς πιο πλούσιο περιεχόμενο σε κάθε έκφανση του Campaign, που αυξάνει τo ήδη σπουδαίo replayability του τίτλου.
Το κομμάτι που παραμένει αδιάφορο είναι αυτό του multiplayer, που δυστυχώς δε σώζεται από την προσθήκη χαρτών. Πρόκειται και πάλι για «στεγνές» μάχες, δηλαδή μία απισχνασμένη διάσταση του όλου παιχνιδιού, χωρίς στρατηγικό βάθος πέρα από τις αποφάσεις στο πεδίο της μάχης. Αδιάφορο και εκτός κλίματος από την αρχή μέχρι το τέλος. Στα γραφικά και γενικώς στον τεχνικό τομέα δεν υπάρχει κάποια δραστική βελτίωση και είναι ευνόητο ότι η έκδοση για PC συνεχίζει να υπερτερεί αυτής των κονσολών κυρίως λόγω του πολύ πιο άμεσου και βολικού χειρισμού.
Βέβαια, εδώ ερχόμαστε αντιμέτωποι με το ερώτημα αν κάποιος που έχει παίξει το X-Com αξίζει να δώσει τα επιπλέον χρήματα που ζητά η 2K για το EW. Η άποψή μας είναι ότι τα χρήματα αυτά είναι πολλά. Για το νέο παίκτη το πακέτο είναι value for money, αλλά όχι για τον παλιό. Και αν μη τι άλλο, το να εξαναγκάζεται κανείς σε αγορά ολόκληρου παιχνιδιού -όπως στις περιπτώσεις του PS3 και Xbox 360- προκειμένου να δει το έξτρα υλικό, είναι τακτική που εμείς ούτε στηρίζουμε, ούτε αποδεχόμαστε ελαφρά τη καρδία. Έχει ξαναγίνει στο παρελθόν με ανάλογο τρόπο (βλ. Dead Rising Off the Record) και για να είμαστε ειλικρινείς, η απουσία επιλογής αναβάθμισης του υπάρχοντος παιχνιδιού (ακόμα και αν το καινούργιο κυκλοφορεί σε budget τιμή) είναι εξοργιστική και ακατανόητη.
Αλλά όπως κάναμε και στην περίπτωση του Off the Record, δε θα αποτιμήσουμε τις στρατηγικές των εταιρειών, παρά το περιεχόμενο του παιχνιδιού αυτό καθ’ αυτό. Ούτως ή άλλως, θέση (και μάλιστα ξεκάθαρη) για όλα αυτά τα τερτίπια της βιομηχανίας έχουμε λάβει επανειλημμένα και με βροντερό τρόπο. Οπότε, κοιτώντας το περιεχόμενο και μόνο, αποφαινόμαστε για το άκρως δελεαστικό του πακέτου και τη μεγάλη αξία του παικτικά.
Το παιχνίδι συνεχίζει να είναι μία μεγάλη πηγή ικανοποίησης για τους πιο έμπειρους των strategy τίτλων και μία πηχυαία και καλογραμμένη πρόσκληση για όσους δεν έχουν ξαναπαίξει τέτοιου είδους παιχνίδια και το βλέπουν ως μια καλή ευκαιρία. Και σίγουρα είναι η καλύτερη ευκαιρία που θα μπορούσαν να έχουν.
Σάββας Καζαντζίδης
{nomultithumb}