Φθαρμένη Gomo-λάστιχα
Το Gomo αποτελεί μια περίεργη προσπάθεια μίμησης αλλά και απομίμησης του στυλ που θέσπισε η AmanitaDesign με τίτλους όπως τα Samorost, Machinarium και Botanicula. Δημιούργημα της Fishcow, μιας νεοσύστατης ομάδας από τη Σλοβακία, το παιχνίδι κυκλοφόρησε σε ψηφιακή μορφή πριν λίγες μέρες κάτω από την εκδοτική αιγίδα της Daedalic και προωθήθηκε ως μία πρωτότυπη, σουρεαλιστική περιπέτεια με έξυπνους και δυνατούς γρίφους. Εμείς θα πούμε πως το μάρκετινγκ τμήμα που τα έγραψε αυτά, μάλλον στελεχώνεται από τους απογόνους του Πινόκιο, καθώς με εξαίρεση το σουρεαλιστικό της υπόθεσης, που είναι defacto σε τέτοια παιχνίδια, όλα τα υπόλοιπα απέχουν παντελώς από την πραγματικότητα. Ας τα δούμε όμως τα πράγματα από την αρχή.
Στο παιχνίδι αυτό πρωταγωνιστής είναι ο Gomo, ένας χαρακτήρας που θυμίζει τις τσουβαλένιες κούκλες του LittleBigPlanet. Εκεί που κοιμόταν αμέριμνος στο μικρό σπιτάκι του στο λιβάδι, ξαφνικά ένας ιπτάμενος δίσκος εμφανίζεται, απαγάγει τον αγαπημένο του σκύλο, Dingo, και του αφήνει ένα μήνυμα στο οποίο απαιτεί για λύτρα έναν κρύσταλλο. Η περιπέτεια του Gomo ξεκινά και ένα είναι το βέβαιο, ότι ο Gomo δεν θα αφήσει τίποτα να σταθεί εμπόδιο στη σωτηρία του φίλου του. Αν η ιστορία σας φάνηκε ιδιαίτερα απλοϊκή, δεν κάνετε λάθος. Αν δε, σας φάνηκε κάπως γνώριμη, τότε δεν έχετε παρά να δείτε το Samorost 2, που έχει σχεδόν το ίδιο ακριβώς σενάριο για να καταλάβετε σε τι βαθμό η Fishcow «αντιγράφει» το παιχνίδι της AmanitaDesign. Καλό είναι να εμπνεόμαστε στο στυλ από άλλους αλλά να κάνουμε μια έμμεση αντιγραφή ενός ανταγωνιστικού τίτλου, είναι ολίγον τι θρασύτατη κίνηση.
Ακόμα και έτσι όμως, θα μπορούσαμε να παρακάμψουμε τις εμφανείς ομοιότητες των δύο παιχνιδιών, αν το Gomo τηρούσε την υπόσχεση των δημιουργών για έξυπνους και δυνατούς γρίφους. Δυστυχώς, και εδώ, η υπόσχεση του μάρκετινγκ πέφτει τραγικά εκτός φάσματος πραγματικότητας. Η ροή του παιχνιδιού εξελίσσεται με το πρότυπο «πάμε σε μια περιοχή, λύνουμε το puzzle της και προχωράμε παρακάτω». Με αυτή τη λογική, σε κάθε μέρος που πάτε, έχετε να λύσετε ένα μικρό puzzle, αλλά η δυσκολία του είναι ανύπαρκτη μιας και η λύση βρίσκεται κάθε φορά σε αντικείμενα ή μηχανισμούς εκείνης της εικόνας. Ούτε να ψάξετε πιο πίσω, ούτε να μεταφέρετε κάτι παρακάτω, ούτε να σκεφτείτε βαθιά. Ό,τι και να γίνει, με μερικά κλικ στην οθόνη θα καταφέρετε να βρείτε τη λύση.
Όσο για τους μηχανισμούς του gameplay, κάνοντας ένα αριστερό κλικ, ο χαρακτήρας σας περπατάει, επεξεργάζεται μηχανές και μαζεύει/ χρησιμοποιεί αντικείμενα. Hintsystem ή “glowhotspotsystem” δεν υπάρχουν και αυτό είναι καλό, μιας και η ύπαρξή τους θα καθιστούσε το παιχνίδι προσβάσιμο ακόμα και σε προσχολικές ηλικίες. Όπως καταλάβατε δηλαδή, έχουμε να κάνουμε με ένα ιδιαίτερα απλοποιημένο 3rdperson/ point & click adventure που μπορεί ο καθένας να παίξει. Πρέπει, όμως, να σταθούμε λιγάκι στην κίνηση του χαρακτήρα, η οποία απλά δεν βγάζει κανένα νόημα και λογική στο σχεδιασμό της.
Σε όλα τα παιχνίδια του είδους, πατώντας το χαρακτήρα να πάει σε ένα σημείο, αυτός απλά μεταβαίνει εκεί. Εδώ όμως, για έναν ανεξήγητο λόγο, οι δημιουργοί κλειδώνουν κάθε εικόνα σε άλλες υπο-περιοχές. Έτσι, αν είσαι αριστερά, μπορείς συχνά να κινηθείς μόνο στην αριστερή πλευρά της εικόνας. Για να πας στη δεξιά, πρέπει να πατήσεις πρώτα ένα βελάκι και μόνο τότε θα μπορείς να περάσεις τον διάφανο τοίχο. Θα υπάρξουν μάλιστα και περιοχές που έχουν αρκετά παραπάνω χωρίσματα, με αποτέλεσμα ο εκνευρισμός να χτυπάει κόκκινο δίχως κανέναν λόγο και αιτία.
Θα ήταν άκομψο εκ μέρους μας, όμως, αν παραλείπαμε να αναφέρουμε και τα όμορφα σημεία του τίτλου. Το art direction και ο σχεδιασμός του Gomo θυμίζουν μια πιο indie έκδοση του Machinarium και ενισχύουν ιδιαίτερα την απλότητα και παιδικότητα των χαρακτήρων και της ιστορίας. Σε αυτό βοηθάει το γεγονός πως το παιχνίδι έχει μια γλυκιά γοητεία, που ενισχύεται από λίγες μεν αλλά πολύ έξυπνες χιουμοριστικές στιγμές και σκηνικά που θα κάνουν τον καθένα να χαμογελάει μπροστά στην οθόνη. Για το τέλος αφήσαμε και το καλύτερο στοιχείο του τίτλου, το animation, το οποίο είναι πραγματικά εντυπωσιακό, σε σημείο που θα μείνετε έκπληκτοι από τις κινήσεις του Gomo κατά την επίλυση κάθε γρίφου. Η δουλειά που έχει γίνει σε αυτό τον τομέα είναι τόσο δυνατή, που πραγματικά ισοπεδώνει πολλές μεγάλες παραγωγές και σίγουρα θα πρέπει να κάνει την εκδότρια Daedalic να ρίξει μια σοβαρή ματιά στο πώς πρέπει να σχεδιάζει το animation και στα δικά της παιχνίδια.
Το Gomo είναι ένα παιχνίδι που έχει τη γοητεία του. Όμορφο περιβάλλον, υπέροχο animation και κάποιες στιγμές ωραίου χιούμορ συνθέτουν έναν τίτλο που για μικρά παιδιά με μηδενική εμπειρία στο gaming και στα adventures αποτελεί μια ωραία πρόταση. Για τους μεγαλύτερους gamers, όμως, και ειδικά για τους οπαδούς του adventure genre, το παιχνίδι των Σλοβάκων αποτυγχάνει στους πιο νευραλγικούς τομείς, αυτούς της ιστορίας, του gameplay και των γρίφων. Είναι ένας τίτλος που μπορείτε να τον “ξεπετάξετε” μέσα σε μία ώρα, και τα θετικά του σημεία σίγουρα δεν είναι αρκετά για να δικαιολογήσουν την τιμή των 8 ευρώ. Με το 2014 να φέρνει μια επέλαση από νέα και μεγάλα adventures, τα χρήματά σας μπορούν να βρουν καλύτερο αποδέκτη.
Αλέξανδρος Μιχαλιτσιάνος
