Απ’ όλα έχει ο μπαξές έλα όμως που βγάζει και σκάρτα…
Παρατηρούμε τον τελευταίο καιρό μια τάση των εταιρών να μεταμορφώνουν διάσημα και υπερεπιτυχημένα franchises, κυρίως από τον casual χώρο -όπως το Angry Birds- σε διαφορετικά παιχνίδια, μεταφέροντάς τα απλά σε διαφορετικά genres από αυτό που κατάγονται, με τις κατάλληλες –και συνήθως όχι τόσο μελετημένες- τροποποιήσεις. Στο μυαλό θα σας έρχεται σίγουρα το Angry Birds GO και το ακόμη πιο πρόσφατο Angry Birds Epix, που πηγαίνει τα… τσατισμένα πουλιά στον κόσμο των turn based RPGs.
Εδώ, έχουμε να κάνουμε με ένα εξίσου επιτυχημένο franchise που διαπρέπει στον τομέα του mobile gaming και αυτό είναι το Plants vs Zombies, το οποίο με την αρωγή των PopCap και ΕΑ, μεταμορφώνεται σε ένα third person shooter, υπό την ονομασία PvZ: Garden Warfare. Ναι, ένα καθαρόαιμο tower defense παιχνίδι που γίνεται… shooter. Αν η απορία πλανάται πάνω από τα κεφάλια σας για το ποιο είναι το αποτέλεσμα δεν έχετε παρά να διαβάσετε τις παρακάτω γραμμές.
Να ξεκινήσουμε καταρχάς από τα βασικά: το Garden Warfare είναι ένα third person shooter που λαμβάνει χώρα μόνο σε οnline περιβάλλον. Δηλαδή, η current-gen έκδοση απαιτεί να είστε Gold συνδρομητές του Xbox Live για να παίξετε. Τουλάχιστον, όσον αφορά την Xbox 360 έκδοση που είχαμε στη διάθεση μας, μιας και η Xbox One έκδοση για κάποιον ανεξήγητο (;) λόγο προσφέρει μόνο split-screen δυνατότητα. Έτσι, μας δημιουργήθηκε η εξής εύλογη απορία: πώς το splitscreen, που υφίσταται εδώ και μια δεκαετία στα shooter, γίνεται αποκλειστικό χαρακτηριστικό μιας “next-gen” έκδοσης του παιχνιδιού;
Τώρα, θα μας πείτε, μα πώς παλεύουν τα Plants με τα Zombies σε αυτό το τρίτου προσώπου περιβάλλον; Μα φυσικά τα φύλα τους, οι ρίζες τους ή τα φυλλώματα τους μετατρέπονται σε «φονικά» όπλα ενάντια στα γλυκούλικα zombies, τα οποία απλά οπλίστηκαν με grenade launchers, laser shotguns και machine guns. Κάθε φατρία έχει στη διάθεσή της τέσσερα διαφορετικά classes, το καθένα με τα δικά τους abilities. Παραδείγματος χάρη, το Sunflower ενεργεί ως medic, γιατρεύοντας τα γύρω Plants ή αντίθετα -στην πλευρά των Zombies- ο All-Star λειτουργεί ως ο “heavy gunner” της ομάδας.
Η PopCap θέλησε να φτιάξει ένα απολύτως προσβάσιμο online shooter με το skin του PvZ, προσθέτοντας τη βασική ιδέα της μεταμόρφωσης των Plants και των Zombies σε 3D ήρωες, μαζί με εξίσου ρηχά χαρακτηριστικά για multiplayer τίτλο, κάτι που φαίνεται στο απίστευτα απλουστευμένο control scheme. Μόνη εξαίρεση εδώ αποτελούν οι κάρτες που μπορείτε να αγοράσετε από το Sticker shop, χρησιμοποιώντας τα coins που κερδίζετε έπειτα από κάθε ματς. Όλα τα υπόλοιπα τα έχουμε δει άπειρες φορές σε αποκλειστικά οnline τίτλους -βλ. Team deathmatch (εδώ απλά ονομάζεται Team Vanquish) και ένα άλλο mode, το «Garden Ops», που πρόκειται ουσιαστικά για ένα Horde mode με skin PvZ. Ενδεχομένως εδώ να σκεφτείτε «μα αυτό γίνεται και σε άλλα multiplayer-only παιχνίδια». Και εμείς θα σας απαντήσουμε: «Δεν πειράζει να γίνεται, πειράζει και είναι άσχημο όμως όταν το παιχνίδι -στο 90% του- φαίνεται ότι είναι απολύτως επιφανειακό στην υλοποίηση.»
Δεν ξέρουμε για εσάς, όμως ο γράφων δεν είχε ξαναδεί multiplayer παιχνίδι χωρίς χάρτη. Ξαναδιαβάστε το: multiplayer παιχνίδι όπου απουσιάζει πλήρως ο χάρτης. Οι χάρτες του PvZ Garden Warfare δεν είναι δα και μικροί, και απουσία ενός mini-map έστω για μια στοιχειώδη κατεύθυνση στο χάρτη είναι μια παταγώδης αποτυχία από πλευράς PopCap, η οποία δείχνει και σε αυτό το σημείο την πλήρης απειρία της στο να στήσει ένα υγιές online περιβάλλον. Γενικώς, το παιχνίδι πάσχει και από ένα ενοχλητικό, έντονα κακοσχεδιασμένο user interface. Μάλιστα, ολόκληρο το παιχνίδι έχει μόλις τέσσερα διαθέσιμα modes, τρία εξ αυτών ανταγωνιστικά και ένα μόλις συνεργατικό.
Από ένα απλοϊκό shooter όπως το Garden Warfare είναι λογικό να μη ζητάμε πολλά. Όμως, όταν υπάρχει πρόβλημα σε έναν από τους πιο θεμελιώδεις τομείς, αυτόν της στόχευσης, τότε τα πράγματα σκουραίνουν. Δεν μπορούμε να γνωρίζουμε πώς η PopCap κατάφερε να καταστήσει δύσκολη τη στόχευση, όμως ακόμη και στο χαμηλότερο επίπεδο ευαισθησίας τα πράγματα δεν καλυτερεύουν και θα βαράτε αέρα πολύ συχνά. Την όλη υπόθεση έρχεται να σπρώξει κυριολεκτικά στο γκρεμό η κάκιστη συμπεριφορά των servers, με αποτέλεσμα πολλές φορές να μη γίνονται register οι σφαίρες, ενώ και η περιέργως “fixed” κάμερα στο crosshair του παίκτη θα προκαλέσει ίλιγγο, εκτός από χαμηλά επίπεδα ευστοχίας.
Για να κλείσουμε το θέμα του online, θα σας πούμε ότι ήταν πάρα πολλές οι φορές που βιώσαμε disconnects κατά τη διάρκεια των αναμετρήσεων. Επίσης, τα άδεια lobbies ήρθαν να δέσουν το γλυκό του πολύ κακού matchmaking, διότι υπήρξαν περιπτώσεις που μπαίναμε σε συνεργατικό παιχνίδι… ολομόναχοι.
Ένα από τα λίγα ευχάριστα πράγματα στο Garden Warfare είναι ο “παιχνιδιάρικος” τεχνικός τομέας του. Ζωηρά και έντονα χρώματα, αφελείς χαρακτήρες, περιβάλλοντα που ο χρωματισμός του βγάζει μάτι, με τα Plants και τα Zombies -σε 3D πλέον οπτική- να συνθέτουν ένα πανέμορφο οπτικό σύνολο, που θα είναι άκρως αρεστό και φιλικό προς τις μικρές ηλικίες (και όχι μόνο), αφού απουσιάζει πλήρως το αίμα και η βία. Πάλι, όμως τα πράγματα δεν είναι τόσο ρόδινα, αφού η Frostbite Engine 3, της οποίας η παρουσία εκ πρώτης όψεως φαντάζει θετικότατη, αδυνατεί να παραδώσει ένα σταθερό και απροβλημάτιστο τεχνικό τομέα, εξαιρουμένου του μηδενικού input lag και των σταθερότατων 30 καρέ ανά δευτερόλεπτο. Από εκεί και πέρα, το aliasing κάνει πάρτυ στις χαριτωμένες επιφάνειες των ηρώων και του κόσμου, χαμηλής ανάλυσης texture κάνουν αισθητή την παρουσία τους, ενώ το έντονο φαινόμενο pop up θύμισε τις εποχές της Unreal Engine 3 στην αρχή της γενιάς. Τέλος, ο ήχος δανείζεται το ίδιο ύφος με το οπτικό κομμάτι και χαρίζει ευχάριστα ακούσματα στον παίκτη.
Η πρώτη προσπάθεια της PopCap να μεταφέρει το πιο επιτυχημένο πόνημά της σε third person shooter, και γενικώς η παρθενική της εμφάνιση στο genre, δεν είναι σίγουρα η καλύτερη και κρίνεται επιεικώς μέτρια. Λέμε μέτρια, γιατί μπορεί το Garden Warfare να είναι ρηχό ως multiplayer τίτλος στη βάση του, να λείπουν αρκετά «βασικά» πράγματα που αναζητούμε από τα σύγχρονα online παιχνίδια, όμως έχει ένα πολύ άμεσο και εύκολο στην εκμάθηση control scheme, κατάλληλο για τις μικρές ηλικίες όπου απευθύνεται, κάτι που ο ζωηρός τεχνικός τομέας του επικυρώνει. Σε εκείνες τις ηλικίες θα πετύχει το στόχο του.
Αν, τώρα, είστε ενήλικες ή έστω μεγάλοι σε ηλικία και φανατικοί του tower defense Plants vs Zombies δεν θα βρείτε κάτι το ιδιαίτερα ελκυστικό στο Garden Warfare.
Κυριάκος Στεργιάδης
To review βασίστηκε στην Xbox 360 έκδοση του παιχνιδιού.