Η εξέλιξη της σειράς μάλλον σταμάτησε στο Evolution…
Ήρθε (επιτέλους) του χρόνου το πλήρωμα να ακούσουμε και πάλι τον γλυκό/ άγριο ήχο των μηχανών trial, να “σπάσουμε” το κουμπί του retry και να νοιώσουμε εναλλάξ σημάδια κόπωσης και ανακούφισης για το επιτυχημένο πέρασμα εμποδίων και επίτευξης καλύτερου χρόνου. Για τη μερίδα των παικτών που έχουν φάει πολλές ώρες εξάσκησης στη σειρά Trials ώστε να τελειοποιήσουν το φαινομενικά απλό αλλά βαθύ σύστημα χειρισμού η κυκλοφορία του Fusion είναι σαφέστατα μία ιδιαίτερη στιγμή.
Με τη Redlynx να έχει φάει τα νιάτα της στη δημιουργία του εν λόγω franchise, δε γινόταν παρά να είμαστε σίγουροι για την ποιότητα του νέου μέλους της σειράς. Όμως αν και η φινλανδική εταιρία δεν απογοητεύει (πώς θα μπορούσε άλλωστε), αυτά δείχνει να έχει φτάσει σε σημείο όπου στερεύει επικίνδυνα από ιδέες για το αγαπημένο της franchise.
Αυτό γίνεται ιδιαίτερα εμφανές αν θυμηθούμε την μεγάλη εξέλιξη που ήρθε στη σειρά με το Trials Evolution, που άφησε πίσω του τα μονότονα εργοστασιακά περιβάλλοντα για χάρη ποικιλόμορφων και ευφάνταστων τοποθεσιών, την εισαγωγή του διασκεδαστικού multiplayer καθώς κα τον εξαιρετικό editor, που μας χάρισε εκατοντάδες νέες “ερασιτεχνικές” πίστες, μέσα στις οποίες κρύβονταν πραγματικά διαμάντια. Το Trials Evolution λοιπόν δίκαια μπορούσε να χαρακτηριστεί ως sequel καθώς και ένα σημαντικό βήμα για το franchise.
Δυστυχώς το ίδιο δεν μπορεί να ειπωθεί και για το Fusion, καθώς η Redlynx δείχνει σαν να έχει φτάσει σε σημείο όπου οι ιδέες έχουν αρχίσει να στερεύουν, ιδίως όσον αφορά στη δομή των επιπέδων αλλά και στον εμπλουτισμό του gameplay. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Εξαρχής όσοι έχετε την τάση να μπαίνετε στα options όταν πρωτοβάζετε ένα παιχνίδι σίγουρα θα παραξενευτείτε από την επιλογή ενεργοποίησης υποτίτλων.
Τι δουλειά έχουν υπότιτλοι σε ένα παιχνίδι της σειράς θα αναρωτηθείτε; “Μα λόγω της ύπαρξης σεναρίου”, θα σας απαντήσουμε, εμείς δίχως να πιστεύουμε ούτε οι ίδιοι ότι έπρεπε να υποστούμε κάτι τέτοιο. Εντός των διαδρομών, λοιπόν, θα ακούτε συχνά να μιλάνε στον αναβάτη μία γυναικεία και μία αντρική υποτιθέμενη A.I. φωνή, κάποιες φορές προσφέροντας συμβουλές για διάφορους ελιγμούς, αλλά συνήθως λέγοντας χιουμοριστικά και συνήθως αλλοπρόσαλλά σχόλια που κάθε άλλο παρά πετυχημένα είναι.
Από ένα σημείο και μετά θα παρακολουθήσετε τη ρήξη μεταξύ των δύο A.I. σε ένα σενάριο που δε θα μπορούσε να είναι πιο υποτυπώδες και ανούσιο, με άνοστες χιουμοριστικές πινελιές. Η προβληματική του ενσωμάτωση από την άλλη πλευρά δίνει έντονα την εντύπωση πως απλά αποτέλεσε ένα πειραματισμό από πλευράς Redlynx και τίποτα περισσότερο. Όταν σε ένα παιχνίδι όπου τα απανωτά retry είναι κανόνας και όχι επιλογή, καταντάει εκνευριστικό να ακούμε την επανάληψη της εκάστοτε φωνής σε κάθε ένα από τα δεκάδες retry που πρόκειται να κάνουμε.
Αλλά ας αφήσουμε πίσω αυτόν τον ατυχή τομέα και ας προχωρήσουμε στο ζουμί του τίτλου. Ήδη από τον τίτλο αρχής γίνεται εμφανές ότι το εικαστικό κομμάτι του Fusion είναι βαθύτατα φουτουριστικό. Το έντονο λευκό είναι το χρώμα που κυριαρχεί, δίνοντας σε πολλά σημεία την εντύπωση πως πηγή έμπνευσης αποτέλεσε το Mirror’s Edge. Αν και τα περιβάλλοντα βρίσκονται στην πλειοψηφία τους σε εξωτερικούς χώρους, το εικαστικό μέρος του σχεδιασμού τους δείχνει μία σχετική έλλειψη φαντασίας, ειδικά όταν συγκριθεί με την ποικιλία που είχε το Trials Evolution.
Ούτε λίγο ούτε πολύ τα φουτουριστικά κτήρια και οι έντονες λευκές επιφάνειες θα σας συνοδεύουν σχεδόν σε κάθε ένα από τα 40 –περίπου- επίπεδα. Αυτό είναι σίγουρα απογοητευτικό αν θυμηθεί κανείς τις πίστες που ήταν εμπνευσμένες από την απόβαση στη Νορμανδία, το Limbo και διάφορες άλλες που μας εξέπλητταν συνεχώς στο Evolution. Για να μην είμαστε άδικοι, βέβαια, αυτό το φουτουριστικό στοιχείο φέρνει μία δόση φρεσκάδας στον τομέα των περιβαλλόντων, αλλά η αποκλειστική χρήση του οδηγεί σε σημάδια επανάληψης που δεν υπήρχαν στο προηγούμενο μέρος της σειράς.
Για να βγάζουμε από τη μέση τα αρνητικά κομμάτια του τίτλου, να αναφερθούμε στη δεύτερη ελλιπή προσθήκη που φέρνει το Fusion (έπειτα από την εισαγωγή σεναρίου), που αφορά στην εισαγωγή του μηχανισμού για tricks. Το εν λόγω σύστημα λειτουργεί με το κούνημα του δεξιού αναλογικού μοχλού, προκειμένου να δούμε τον αναβάτη να παίρνει διάφορες επικίνδυνες πόζες ανάλογα με την κλίση της μηχανής.
Το trick system φαίνεται να σα να προστέθηκε απλά και μόνο επειδή αυτά τα κόλπα συναντώνται στην πλειοψηφία των παιχνιδιών με μηχανές και όχι επειδή θα μπορούσε να προσθέσει κάτι ουσιαστικό στο gameplay. Ευτυχώς οι πίστες όπου τα μετάλλια εξαρτώνται από το σκορ των tricks είναι ελάχιστες και είναι ευτύχημα, καθώς η απόδοση πόντων με tricks είναι προβληματική, χωρίς να γίνεται πάντα σαφής ο λόγος για τον οποίο σε ορισμένες περιπτώσεις η συγκομιδή των πόντων αργεί ενώ έχουμε κρατημένο για ώρα κάποιο trick.
Αφήνοντας τα αρνητικά κομμάτια πίσω, όμως, ας περάσουμε στη μία και σημαντικότερη προσθήκη που φέρνει το Fusion μέσω των challenges. Αν μέχρι τώρα είχατε στο μυαλό σας ως μοναδική έγνοια την απόκτηση των χρυσών και πλατινένιων μεταλλίων σε κάθε πίστα, τώρα θα “κολλήσετε” ακόμα περισσότερο χάρη στα εμπνευσμένα challenges. Κάθε πίστα, λοιπόν, περιέχει τρεις προκλήσεις, που πολλές φορές θα φέρουν στα όρια την δεξιοτεχνία σας στο χειρισμό της μηχανής αλλά και της παρατηρητικότητάς σας.
Τα challenges μπορεί να είναι απλά, όπως το να κάνετε 10 περιστροφές συνολικά σε έναν αλάθητο αγώνα, έως και ιδιαίτερα δύσκολα, όπως να μην πρέπει να αφήσετε το γκάζι ή να κουνήσετε τον αναβάτη σε όλη τη διάρκεια της διαδρομής. Εκτός όμως των εύκολων/ δύσκολων προκλήσεων υπάρχουν και τα περίεργα, όπως η εύρεση πλατφόρμων τηλεμεταφοράς, που σας μεταφέρουν σε κρυφές πίστες, το τράβηγμα καρότσας με μπάλες ποδοσφαίρου, όπου θα πρέπει να προσέχετε να μη σας πέσουν, αλλά και πιο θεότρελες όπως η νίκη αγώνα τένις ενάντια σε πιγκουίνο (όπως ακριβώς το ακούτε…).
Σίγουρα δεν αποτελούν μία κοσμοϊστορική προσθήκη για το franchise, αλλά όπως και να ‘χει εμπλουτίζει σημαντικά το βαθμό πρόκλησης για τον οποίο έχει γίνει τόσο γνωστή η σειρά, προσφέροντας ουσιαστικά ζητούμενα, ικανά να σας πεισμώσουν για το 100% ολοκλήρωμα των πιστών (με εξαίρεση ίσως το προαναφερθέν ματς του τένις…). Το μοντέλο χειρισμού παραμένει φυσικά ίδιο και απαράλλαχτο, απαιτώντας κινήσεις χειρουργικής ακρίβειας τόσο στην κίνηση του αναβάτη όσο και στο αναλογικό πάτημα του γκαζιού. Οι βετεράνοι της σειράς δε θα χρειαστούν ούτε δευτερόλεπτο για να επανέλθουν σε φόρμα.
Κανένα παράπονο βέβαια εδώ, καθώς το μοντέλο χειρισμού και οι φυσικές που χρησιμοποιούσε το Evolution βρίσκονταν ήδη σε ιδανικό σημείο και είναι δύσκολο να σκεφτούμε την οποιαδήποτε αλλαγή ή πιθανότητα βελτίωσης που θα μπορούσε να ικανοποιήσει παρά να ξενίσει τους φίλους της σειράς. Εδώ να πούμε ότι για πρώτη φορά έχει προστεθεί και τετρακίνητη μηχανή, γνωστή ως ATV, αλλά ουσιαστικά ο χειρισμός της είναι πανομοιότυπος με τα δίτροχα, προσφέροντας απλά μεγαλύτερη σταθερότητα και λιγότερες πιθανότητες για ανατροπή με το πάτημα του γκαζιού, ενώ είναι διαθέσιμη μόνο σε αποκλειστικές πίστες για αυτήν, οι οποίες διακρίνονται για την ταχύτητά τους.
Ο τεχνικός τομέας φυσικά βρίσκεται για άλλη μία φορά σε πολύ καλά επίπεδα, χαρίζοντας όμορφα γραφικά, εξαιρετικό μοντέλο φυσικής για τη μηχανή ενώ το στιγμιαίο retry παραμένει ένα από τα πιο σημαντικά στοιχεία του παιχνιδιού. Επιπροσθέτως, τα μενού είναι περισσότερο καλαίσθητα και σαφώς πιο λειτουργικά σε σχέση με αυτά του Evolution.
Όπως είναι φυσικό ο track editor επιστρέφει και μάλιστα εμπλουτισμένος, για όσους βέβαια είναι διατεθειμένοι να ξοδέψουν ώρες ώστε να μάθουν το πλήθος από τις λειτουργίες του. Είμαστε σίγουροι πάντως ότι θα δούμε και πάλι εξαιρετικές δημιουργίες, ενώ αξίζει να αναφέρουμε ότι μερικές μόνο μέρες μετά από την κυκλοφορία του Fusion οι πίστες, δημιουργημένες από χρήστες, έχουν ξεπεράσει τις 1000, με το απλό αλλά εύχρηστο σύστημα αξιολόγησης να έχει φέρει ήδη στην κορυφή ορισμένα εξαιρετικά δείγματα.
Τελειώνοντας με το Trials Fusion τα συναισθήματα ήταν ανάμεικτα. Από τη μία οι προσθήκες ήταν ελάχιστες, η ποικιλία των περιβαλλόντων απογοητευτική (συγκρινόμενη με το Evolution) και η δομή τους λίγο πολύ προβλέψιμη, ενώ οι αναιμικές προσθήκες του σεναρίου και των tricks βαθύτατα προβληματικές.
Από την άλλη πλευρά, τα challenges καταφέρνουν να δώσουν σημαντικό βάθος και ευφάνταστες προκλήσεις σε κάθε ένα από τα επίπεδα, προσφέροντας τελικά το έναυσμα για να ασχοληθούμε πολύ περισσότερο από τον πλασματικό χρόνο ολοκλήρωσης της κάθε πίστας. Εν κατακλείδι, αναμφίβολα χαρήκαμε που είχαμε ένα νέο “πακέτο” πιστών στα χέρια μας, αλλά θα επιθυμούσαμε την επόμενη φορά από την Redlynx -το λιγότερο- να επιστρέψει στη φαντασία που έδειξε στο Trials Evolution.
Νικόλας Μαρκόγλου
