Η επιστροφή του “Spidey”
Ο διάσημος υπερ-ήρωας της Marvel, ο Spider-Man, που είναι και μια από τις πλέον αναγνωρίσιμες pop culture φιγούρες της εποχής μας, αποτελεί εδώ και αρκετά χρόνια μόνιμη πηγή τίτλων για κάθε γενιά κόνσολων που έχει κυκλοφορήσει ως τώρα. Από το ΝES έως σήμερα, ο Spidey κάνει την εμφάνισή του σε κάθε σύστημα ανά τα χρόνια, δίνοντας αρκετή τροφή για διασκέδαση στους φίλους των comics με τις περιπέτειές του. Με αφορμή την κυκλοφορία του δεύτερου μέρους της κινηματογραφικής σειράς The Amazing Spider-Man, δεν ήταν καθόλου απίθανο να κυκλοφορήσει ένα movie tie-in game με τον ομώνυμο τίτλο, συνεχίζοντας έτσι την παράδοση των παιχνιδιών που βασίζονται στις παραγωγές που έρχονται στους κινηματογράφους.
Το ερώτημα που δημιουργείται αυτομάτως, είναι κατά πόσο το δημιούργημα της Beenox (η οποία αναβίωσε το franchise με το πολύ καλό Spider-man: Shattered Dimensions) καταφέρνει να ξεφύγει από τη γνωστή “μάστιγα” της κακής ποιότητας που συνοδεύει τα περισσότερα movie tie in games, και αν θα πρωτοτυπήσει σε σύγκριση με τους προκατόχους του. Οπότε ας ρίξουμε παρακάτω μια συνοπτική ματιά ώστε να ξεδιαλύνουμε το τοπίο.
Το σενάριο του The Amazing Spider-Man 2, (όπως είναι εύκολα αντιληπτό) στηρίζεται στα γεγονότα που διαδραματίζονται στην ομότιτλη ταινία, και ταυτοχρόνως επεκτείνεται σε κάποια νέα μονοπάτια. Οι χαρακτήρες που θα συναντήσει ο παίκτης κατά τη διάρκεια των περιπετειών είναι αρκετοί, συμπεριλαμβανομένων των Kraven, Kingpin, Electro, Shocker και άλλων διάφορων, ορκισμένων εχθρών του Spider-Man. Σε γενικές γραμμές δεν βλέπουμε κάτι αξιομνημόνευτο, αλλά ένα σενάριο που κυλάει ομαλά προκειμένου να βοηθήσει την εξέλιξη του gameplay.
Πηγαίνοντας παρακάτω, μπορούμε να αντιληφθούμε εύκολα πως τα γραφικά που εφάρμοσαν οι δημιουργοί στο παιχνίδι τους δεν ανταποκρίνονται στη σημερινή εποχή και παραπέμπουν περισσότερο σε περιβάλλοντα και game design περασμένων εποχών, με σημαντικό αντιστάθμισμα το animation, που είναι σχετικά καλοδουλεμένο και ικανό να παρουσιάσει ένα όμορφο αποτέλεσμα. Ο σχεδιασμός υιοθετεί τον “ανοιχτό κόσμο” των παλιότερων εκδόσεων, ο οποίος δεν κάνει τίποτα περισσότερο από το να απογυμνώνει τον οπτικό τομέα, με κακοσχεδιασμένους NPCs, έντονο pop-op αντικειμένων του ορίζοντα, προβλήματα με την κάμερα σε κλειστούς χώρους και διάφορες ακόμα ατασθαλίες. Αντιθέτως, ο ίδιος ο πρωταγωνιστής, τα διάφορα οπτικά εφέ της μάχης και οι κύριοι αντίπαλοι είναι άριστα σχεδιασμένοι και ισορροπούν έτσι τα κακώς κείμενα των γραφικών.
Στον τομέα του gameplay, o Spider-man έρχεται για ακόμη μια φορά να “οργώσει” τη Νέα Υόρκη με το χαρακτηριστικό του web-slinging. Πλέον, εδώ παρουσιάζεται νέο ενδιαφέρον, καθώς ο παίκτης ζει περισσότερο τις αεροδιαδρομές του Spidey, πατώντας τις δύο σκανδάλες στο χειριστήριο, που αντιπροσωπεύουν τα χέρια του ήρωα (δεξί- αριστερό), στοιχείο που προσδίδει έτσι μία πιο ευέλικτη και ακριβή μετακίνηση στην πόλη. Εκτός από την αιωρούμενη μεταφορά, υπάρχει και η κίνηση με τα πόδια, που γίνεται είτε τρέχοντας στο πάτωμα, είτε σκαρφαλώνοντας στους ουρανοξύστες και τους τοίχους γενικότερα. Βέβαια, αυτή η μορφή κίνησης -σε σχέση με την προηγούμενη- είναι αρκετά δύσχρηστη και αρκετές φορές μπορεί να βρεθείτε να κολλάτε σε έναν τοίχο ή να θέλατε να στρίψετε προς την αντίθετη κατεύθυνση από αυτή που μόλις στρίψατε και να δυσκολεύστε στο να το κατορθώσετε (αποτέλεσμα της κακής κάμερας που προαναφέραμε).
Πώς όμως κατατροπώνει τους εχθρούς της μία αράχνη; Το σύστημα μάχης και ο σχεδιασμός των συγκρούσεων στο The Amazing Spider-man 2 δεν ξεφεύγει από εκείνο που έχουν χρησιμοποιήσει αρκετά άλλα παιχνίδια με υπερ-ήρωες. Δηλαδή, προχωράμε λίγα βήματα, εμφανίζεται ένα τσούρμο άοπλων ή ενόπλων κακοποιών, ασκούμε τις πολεμικές ικανότητες του ήρωα και τις κατάλληλες άμυνες, και όλοι πέφτουν αναίσθητοι. Το σύστημα μάχης εδώ είναι φανερά επηρεασμένο από τη σειρά Batman Arkham και αυτό φαίνεται πολύ εύκολα λίγα μόλις λεπτά μετά την έναρξη της περιπέτειας. Ωστόσο, οι κινήσεις του Spider-man θα λέγαμε ότι έχουν μια ιδιαίτερη “χορογραφική” κίνηση και το animation των finishing moves είναι πραγματικά αξιόλογο.
Κατά τη διάρκεια της μάχης δίνεται η δυνατότητα άμεσης προσέγγισης των μακρινών εχθρών με τη βοήθεια του ιστού, ο οποίος παρέχει αρκετές δυνατότητες, όπως σάστισμα και τράβηγμα. Παράλληλα, ενδιαφέρον παρουσιάζει -και σίγουρα συγκαταλέγεται στα θετικά στοιχεία του παιχνιδιού- το αραχνοένστικτο που προετοιμάζει τον παίκτη για το πότε πρόκειται να επιτεθεί κάποιος και με τι μέσο, έτσι ώστε να αποφύγει με επιτυχία την επίθεση χωρις να δεχθεί damage. Φυσικά, δεν μπορούσε να λείψει και το stealth στοιχείο, όπου ο Peter Parker προσεγγίζει κρυφά (πισώπλατα ή από πάνω) τους εχθρούς, ώστε να ολοκληρώσει πιο γρήγορα τη δουλειά του και να κερδίσει περισσότερους πόντους μάχης. Τα exp points, χρησιμοποιούνται σε ένα υποτυπώδες σύστημα αναβάθμισης, τύπου skill tree, για να βελτιώσουν τις ικανότητες σε διάφορους τομείς, είτε αυτοί είναι μάχη είτε κίνηση. Σε γενικές γραμμές, το σύστημα μάχης του τίτλου ικανοποιεί και, αν και είναι επαναλαμβανόμενο, αποτελεί το highlight της προσπάθειας που έγινε από τη Beenox.
Tο The Amazing Spider-man 2 χρησιμοποιεί ένα open world/ sandbox περιβάλλον, στο οποίο μπορούμε να μετακινηθούμε και να εξερευνήσουμε τους δρόμους του Manhatan, οι οποίοι είναι οι καλοσχεδιασμένοι και πιο ”ζωντανοί” (με μικρή διαφορά) από τους αντίστοιχους που είχαμε δει σε προηγούμενους open world τίτλους Spider-man. Tο συγκεκριμένο περιβάλλον έλκει τον παίκτη να ασχοληθεί μαζί του, καθώς κάνοντας διάλλειμα από τις κύριες αποστολές του, μπορεί να επιλέξει να ασχοληθεί με τις υπάρχουσες δευτερεύουσες (side missions), οι οποίες μάλιστα καθορίζουν το χαρακτήρα του Spider-man ως ήρωα ή απειλή για την πόλη μέσω ενός συστήματος “καταζήτησης” από τις αστυνομικές δυνάμεις.
Επίσης ενδιαφέρον παρουσιάζει η επιλογή του να διαλέξει ο παίκτης αν θα σώσει έναν εγκλωβισμένο σε ένα σπίτι που καίγεται ή αν θα αφήσει τους κλέφτες να πλουτίζουν σε βάρος της κοινωνίας, αλλά στην πραγματικότητα όλα αυτά είναι ανούσια, διότι δεν επηρεάζουν καθόλου την κεντρική ιστορία, παρά μόνο χρησιμεύουν ώστε να κερδίσει ο παίκτης κάποια παραπάνω rewards. Αυτό, όμως, που πραγματικά αξίζει ώστε να ασχοληθεί κάποιος, είναι η εύρεση του κρυμένου υλικού που βρίσκεται διασκορπισμένο στη Νέα Υόρκη (όπως για παράδειγμα τα τεύχη comics), το οποίο προσφέρει μια ακόμα πιο αυθεντική αίσθηση όσον αφορά στο σύμπαν του Spider-man.
Συνοψίζοντας, το Τhe Amazing Spider-Man 2 της Beenox δεν καταφέρνει να ξεφύγει από τα παιχνίδια-μετριότητες που βασίζονται σε κινηματογραφικές παραγωγές, και φυσικά δεν αποτελεί κάποια νέα, αξιέπαινη προσθήκη στο franchise είτε το δούμε αυτόνομα είτε σε σύκριση με τους πιο πρόσφατους προκατόχους του. Έτσι, θα το προτείναμε κυρίως στους φανατικούς φίλους του άνθρωπου-αράχνη, οι οποίοι σίγουρα θα βρουν διασκεδαστικά και ενδαφέροντα στοιχεία μέσα του (και από άποψης gameplay και σε ό,τι αφορά το lore), χώρις όμως η νεότερη περιπέτεια του Spidey να είναι σε θέση να τους προσφέρει κάτι πραγματικά καινούργιο.
Το review βασίστηκε στην Xbox 360 έκδοση του παιχνιδιού.
