Η τρέλα δεν πάει στα βουνά· προς Sunset City πορεύεται.
Ποιος φαντάζεται μία μετα-καταστροφική πόλη, ένα μετα-αποκαλυψιακό τοπίο όπου αλωνίζουν μεταλλαγμένοι λόγω της επίδρασης του OverCharge Delirium XT ενεργειακού ποτού και όπου οι επιζώντες περνούν φίνα; Δε χρειάζεται και πολύ σκέψη. Κάτι τύποι σαν τον Ted Price και τα κολλητάρια του στην Insomniac τα φαντάζονται αυτά. Ναι, είναι οι ίδιοι που τις διαγαλαξιακές αψιμαχίες και τα καταστροφικά σχέδια επικίνδυνων υπερ-κακών τα μετέτρεψαν στην πιο διασκεδαστική σειρά Action-Platform-Shooter παιχνιδιών (βλ. Ratchet & Clank). Οι ίδιοι που χωρίς να καταφέρουν να διαπρέψουν στα FPS, όταν τους πίεζε η Sony, έβγαλαν το καλύτερο FPS τους όταν η τελευταία αδιαφόρησε και τους έριξε στο καναβάτσο (Resistance 3).
Το Sunset City, όπως το έχουν φανταστεί και υλοποιήσει τα παλικάρια της Insomniac, είναι μία παιδική χαρά καταστροφής. Είναι πλημμυρισμένο από Delirium Drinkers (μεταλλαγμένοι που ήπιαν το Delirium XT όπως προαναφέραμε) που θυμίζουν ελαφρώς τους μεταλλαγμένους του Crackdown 2, όπως κι άλλα πράγματα μας θυμίζουν Crackdown γενικώς, με κυριότερο την κίνηση των θεοπάλαβων επιζώντων, που φαίνεται να το καταδιασκεδάζουν. Στο Sunset Overdrive οι άξονες κίνησης είναι τρεις, με πιο διασκεδαστικό όλων τον καθ’ ύψος. Οι παίκτες, έχοντας υπερδυνάμεις σε σχέση με τους κοινούς θνητούς, μπορούν και αναρριχώνται σε πολύ μεγάλα ύψη, εκμεταλλευόμενοι κάθε σπιθαμή γης και τσιμέντου που τους προσφέρουν οι σχεδιαστές της Insomniac.
O ήρωάς μας στο SO γουστάρει την Αποκάλυψη που φέρνει η κατανάλωση του OD XT γιατί τον «σώζει» από μία δουλειά που μισεί και από μία ρουτίνα που τον καταθλίβει. Για τον ήρωα του SO, αυτό που συμβαίνει είναι μία Awsomepocalypse και η εγγύηση γι’ αυτό υπογράφεται από την Insomniac, που βάλθηκε να ανατρέψει την καθεστηκυία κατάσταση με την «ψύχωση του μεταποκαλυψιακού κόσμου», όπως την ονομάζει ο Ted Price. Επιπλέον, το concept του SO ενέχει μεγάλες πολυεθνικές ποτών που δοκιμάζουν βεβιασμένα τα προϊόντα τους στο ανυποψίαστο κοινό.
Έτσι ακριβώς πράττει η εταιρεία που κυκλοφορεί το OverCharge Delirium, θέλοντας να το ρίξει στην αγορά μια ώρα αρχύτερα, και διοργανώνει ένα τεράστιο launch event στη Sunset City πριν τεστάρει πραγματικά τις συνέπειες της κατανάλωσής του. Ο μόνος που δεν παρευρίσκεται εκεί είναι ο ήρωάς μας και φανταζόμαστε όλοι από τι γλυτώνει και σε ποιον κόσμο ανοίγει τα μάτια του το επόμενο πρωινό.
Η καλλιτεχνική πινελιά του Sunset Overdrive φέρει φαρδιά πλατιά την υπογραφή των δημιουργών του Ratchet και του Clank. Πολύχρωμες επιλογές, καρτουνίστικο στυλ στους χαρακτήρες, περιοχές που πάλλονται από ζωντάνια (έστω και μεταλλαγμένη), ποικιλία στο περιβάλλον και πολλές μα πολλές ευκαιρίες για αναρρίχηση και χρήση rails και ziplines. Γενικώς, αμφιβάλουμε πολύ για το κατά πόσο οι παίκτες θα χρησιμοποιούν στέρεο έδαφος στο παιχνίδι. Ίσως και καθόλου. Στο συνεργατικό mode που παίξαμε στην Ε3, μαχόμαστε μαζί με άλλους επτά συμπαίκτες στο Night Defence στάδιο του Chaos Squad sequence. Σκοπός της ομάδας των οκτώ, στα πρότυπα του Horde και του Firefight, να προστατέψει πυλώνες Overcharge από τις αλλεπάλληλες επιθέσεις των μεταλλαγμένων Delirium Drinkers.
O χάρτης προσφέρεται για κάθε είδους παλαβομάρα, ενώ είναι γεμάτος και με rails, ψηλά σημεία κατάλληλα για ziplines και στενωπούς για τοποθέτηση παγίδων και δημιουργία bottlenecks για τις ορδές των επιτιθέμενων. Σε ό,τι αφορά την προετοιμασία, δεν αλλάζουν και πολύ τα πράγματα σε σχέση με αυτά που ξέρουμε π.χ. από το Gears of War. Αυτό, μέχρι να αρχίσει το παιχνίδι, διότι το καρναβάλι που ακολουθεί πολύ δύσκολα περιγράφεται με λέξεις. Αν ήταν χρώμα θα ήταν πορτοκαλοτσιμπιρδουλοκοκκινοβερυκοκί, και αν ήταν μουσική θα ήταν σύνθεση του Thelonius Monk με τον John Coltrane, την ώρα που φορούν ακουστικά και ακούν υποχρεωτικά Cannibal Corpse στη διαπασών.
Οι παίκτες χοροπηδούν παντού στο χώρο σαν τρομαγμένα κρι κρι, οι παγίδες σκαν η μία μετά την άλλη διαλύοντας κύματα μεταλλαγμένων (οι Cannibal Corpse που λέγαμε) και το menu των όπλων αναδύεται στην οθόνη κάθε τρία δευτερόλεπτα. Τα όπλα…χμ… Πιο πολλά και πιο θεοπάλαβα απ’ ό,τι έχουμε δει μέχρι τώρα σε οποιοδήποτε Ratchet παιχνίδι (εξαιρείται το Disco Ball Gun που όμοιό του απλά δεν υπάρχει). Όπλα που ενισχύονται με τη χρήση τους (παλιά δοκιμασμένη συνταγή) και που σηκώνουν upgrades που μπορούν να αλλάξουν εντελώς τη φύση τους. Σκεφτείτε μία απλή καραμπίνα όταν «πάρει» ένα fire amp upgrade και αρχίσει να σκορπάει φλόγες τριγύρω.
Το Dragon Pistol εκτοξεύει πυροτεχνήματα, που την ώρα που σκαν στους εχθρούς απελευθερώνουν πρασινωπούς κινέζικους δράκους από καπνό. Το LP Launcher (που φέρει την κωδική ονομασία High Fidelity) κόβει στη μέση τους μεταλλαγμένους με βινύλια σε έναν αλα Elvis και rockabilly τεμαχισμό. Τέλος, το TNTeddy, μαντέψτε τι εκτοξεύει και τι έχουν μέσα αυτά που εκτοξεύει… Την ίδια ώρα, οι παγίδες, που λειτουργούν ακριβώς το ίδιο στο single και στο multiplayer, είναι επίσης τρελές και εμπνευσμένες και αυξάνουν επίσης το Style Meter. Το Pandoras Box απελευθερώνει gnomes με αξίνες, που σκορπίζουν πανικό στους μεταλλαγμένους, και το Tesla Game στο λούνα παρκ προκαλεί κύματα ηλεκτροπληξίας τριγύρω του.
Θυμίζουμε ότι το ευφάνταστο gameplay εκ μέρος του παίκτη μπορεί να του προσφέρει τελικώς τα πολυπόθητα amps, που είτε ως μόνιμο χαρακτηριστικό του παίκτη είτε ως αναβαθμίσεις των όπλων, κάνουν το χάος που σκορπάμε τριγύρω ακόμα πιο θεαματικό. Σαφώς και η κατάσταση δεν αργεί να γίνει ελαφρώς χαοτική, αλλά κάτι μας λέει ότι ακριβώς αυτός είναι ο σκοπός των δημιουργών. Μετρήστε τώρα και το ότι ο κάθε παίκτης συλλέγει πόντους ανάλογα με τα πλήθη που έχει μακελέψει και τους ευφάνταστους τρόπους που έχει χρησιμοποιήσει.
Το μεγαλύτερο, όμως, βραβείο είναι η απόκτηση των amps που αναφέραμε παραπάνω, δηλαδή των αναβαθμίσεων που αποκτώνται σχετικά κοπιωδώς και που βασίζονται στο πόσο έχει δουλέψει ο παίκτης γι’ αυτά. Άλλα βρίσκονται ως αποτέλεσμα σχεδιαγραμμάτων που υπάρχουν στο παιχνίδι σαν αντικείμενο διαφόρων challenges, αλλά και ως collectibles. Άλλα είναι αποτέλεσμα συγκεκριμένων Modes, που ακόμα δεν έχουν αποκαλυφθεί, αλλά που έχουν ως επιβράβευση αυτά ακριβώς τα amps. Και άλλα κερδίζονται με συγκεκριμένους τρόπους παιξίματος και με επίτευξη μικρών μικρών στόχων κατά τη διάρκεια μιας αποστολής, ενός challenge ή μίας συνεδρίας συνεργατικού παιχνιδιού. Και όπως είναι φυσικό, τα πιο «insomniac» amps απαιτούν και τον περισσότερο κόπο.
Στο συνολικό χάος συνεισφέρει και το γεγονός ότι ο παίκτης μπορεί να ντύνεται όπως το επιθυμεί, χωρίς αντίκτυπο στις επιδόσεις του, και χωρίς κανέναν περιορισμό στο τι θα φορέσει (γυναικεία, αντρικά ρούχα, αξεσουάρ κλπ). Οπότε η πιθανότητα ένας από τους συμπαίκτες σας να έχει υπερμεγέθη μπράτσα, να κουβαλάει αλυσοπρίονο και να φοράει ψηλοτάκουνη γόβα και παρεό είναι πάντοτε παρούσα. Είναι άξιο αναφοράς ότι το multiplayer του SO συμβαίνει στην ίδια Sunset City που παίζουμε και το single player παιχνίδι. Η μετάβαση είναι ομαλή χωρίς lobbies και loading screens, και τα βραβεία από το multiplayer περνούν ως έχουν στο single player κομμάτι.
Με πολύ απλά λόγια, η Insomniac είναι σε θέση να αλλάξει τους κανόνες στα action shooter παιχνίδια όπως έχει κάνει και στο παρελθόν, οριοθετώντας το ταβάνι. Εκφράζουμε την πίστη μας στην ομάδα και περιμένουμε ανυπόμονα να εκτοξεύσουμε ένα καμάκι από το Captain Ahab Harpoon Launcher (πού να αναφέρονται άραγε;). Μία μικρή λίμνη από OverCharge Delirium θα σχηματιστεί στο έδαφος, και οι Delirium Drinkers θα τρέξουν σαν τρελοί να πιούν από το αγαπημένο τους ενεργειακό ποτό. Και τότε, το αρκουδάκι από το TNTeddy θα ολοκληρώσει τη δουλειά.
