Για τους λάτρεις των οκτώ bit.
Το κύμα των indies δημιουργιών, και δη αυτών που χρησιμοποιούν την “οκτάμπιτη” αισθητική, συνεχίζει ακάθεκτο, χωρίς να δείχνει να νοιάζεται διόλου για την έλευση των νέων ισχυρών μηχανημάτων που έχουν μπει για τα καλά στην αγορά. Χωρίς να κάνουμε κάποια ανάλυση για τη γενικότερη ποιότητα αυτών των ανεξάρτητων δημιουργιών (που θα λέγαμε ότι προσεγγίζει την αναλογία ένα στα πέντε αξιόλογα παιχνίδια) θα πούμε πολύ απλά ότι το Shovel Knight καταφέρνει να κρατηθεί στα καλά δείγματα που έχει να προσφέρει το indie είδος.
Ήδη από τις πρώτες εικόνες το Shovel Knight τράβηξε το ενδιαφέρον μας, χάρη στον επιτυχημένο “οκτάμπιτο” σχεδιασμό, μία μέθοδο που πολλοί έχουν δοκιμάσει αλλά ελάχιστοι έχουν καταφέρει να αναδείξουν τη μοναδική νοσταλγική ομορφιά που μπορεί να έχει. Εδώ η Yacht Club Games (δε θα σχολιάσουμε την επιλογή του ονόματος της εταιρίας) καταφέρνει στο μέγιστο βαθμό να μας θυμίσει εικόνες ιδίως από τα πρώτα MegaMan αλλά και του ιδιαίτερου DuckTales του NES. Το Shovel Knight βέβαια δεν αρκείται στη μεταφορά νοσταλγικών εικόνων από παλιότερες και απλούστερες gaming εποχές. Αντιθέτως, χρησιμοποιεί το σχεδιασμό τον οκτώ μπιτ ώστε να προσφέρει όμορφα και ποικίλα περιβάλλοντα με διάφορες σχεδιαστικές λεπτομέρειες στο προσκήνιο -αλλά και το background- προσφέροντας τελικά ένα ιδιαίτερα όμορφο αποτέλεσμα που σίγουρα θα χαροποιήσει –κυρίως- τους παλιότερους gamers. Το δίχως άλλο το… Yacht Club καταφέρνει να χρησιμοποιήσει με μαεστρία την αισθητική των οκτώ μπιτ.
Ευτυχώς η εν λόγω εταιρία δεν αρκέστηκε στον όμορφο οπτικό τομέα, καθώς το gameplay βρίσκεται στο ύψος των περιστάσεων, ολοκληρώνοντας το σύνολο απολύτως ικανοποιητικά, αν και έχουμε μερικές μικρές ενστάσεις που θα τις αναφέρουμε παρακάτω. Όπως προδίδει ο τίτλος, ο πρωταγωνιστής είναι ο αποκαλούμενος ως “Shovel Knight” και ο λόγος του ονόματος είναι φυσικά ότι φέρει ως όπλο ένα φτυάρι (shovel). Η ιδιόρρυθμη επιλογή του όπλου δεν έχει τόσο πρακτική σημασία, αλλά περισσότερο αποτελεί μία μορφή χιούμορ από τους δημιουργούς για τη συνήθη απόκρυψη μυστικών δωματίων, σε παιχνίδια εποχής NES και Master System, που απαιτούσαν το χτύπημα (“σκάψιμο”) τοίχων για την αποκάλυψη εξτρά δωματίων. Το Shovel Knight βρίθει από τέτοια μυστικά δωμάτια, οδηγώντας σε ένα ευχάριστο “ξεψάχνισμα” κάθε πίστας.
Από εκεί και ύστερα το εν λόγω φτυάρι αποτελεί ένα ισχυρό όπλο, που δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από οποιοδήποτε άλλο κοινότυπο σπαθί. Ως ένας άλλος Σκρουτζ Μακ Ντακ, ο Shovel Knight μπορεί να χρησιμοποιεί το φτυάρι του για να αναπηδά πάνω σε εχθρούς, όχι μόνο ως εναλλακτική μέθοδος εξόντωσής τους, αλλά και για την αποφυγή περιβαλλοντικών κινδύνων, βοηθώντας μας επίσης στο να φτάσουμε απρόσιτες πλατφόρμες.
Αντλώντας έμπνευση από τα MegaMan, κάθε επίπεδο περιέχει κρυμμένη κάποια καινούρια ειδική δύναμη, όπως η απλή fireball, η δυνατότητα για την dash κίνηση στον αέρα και διάφορες άλλες, οι περισσότερες εκ των οποίων βοηθούν σημαντικά στην εύρεση μυστικών δωματίων. Ο συνολικός αριθμός των ειδικών δυνάμεων είναι σεβαστός, αν και μία εξ αυτών -που κάνει άτρωτο τον χαρακτήρα μας κατά βούληση για 2-3 δευτερόλεπτα- φαντάζει ως cheat, που καλύτερα θα είναι να αποφύγετε ώστε να χαρείτε τη βατή πρόκληση που προσφέρει γενικότερα το παιχνίδι.
Σε γενικές γραμμές ο βαθμός πρόκλησης δεν είναι ακριβώς αυτός που θα θέλαμε από παιχνίδι του είδους. Αν και σε ορισμένα σημεία καταφέρνει να προσφέρει τη δυσκολία που θα περίμενε κάποιος από τη “σαδιστική” εποχή των οκτώ μπιτ, στο μεγαλύτερο μέρος η δυσκολία κυμαίνεται σε μέτρια επίπεδα, με το θάνατο να προέρχεται από στιγμές ελλιπούς προσοχής και όχι λόγω της ίδια της πρόκλησης που μπορεί να προσφέρει ο εκάστοτε “πίνακας”. Ιδίως η προαναφερθείσα ειδική δύναμη φαντάζει ως ένα cheat που θέλησαν να προσφέρουν οι δημιουργοί, σχετικά νωρίς στο παιχνίδι, ώστε να υπάρχει μία μέθοδος προσπέλασης σημείων που μπορεί κάποιος να κρίνει ως δύσκολα.
Από την άλλη πλευρά το σύστημα των checkpoints είναι ιδιαίτερα ευφάνταστο για παιχνίδι του είδους, καταφέρνοντας να δημιουργήσει ένταση στις προσπάθειές μας. Σε κάθε επίπεδο υπάρχουν περίπου πέντε checkpoints, τα οποία έχουμε τη δυνατότητα να σπάσουμε προκειμένου να λάβουμε περισσότερο χρυσό (περισσότερα για την χρήση του στη συνέχεια), κάτι όμως που σημαίνει αυτομάτως ότι ακυρώνουμε το εν λόγω checkpoint. Εδώ θα πρέπει να σημειώσουμε πως όποτε χάνουμε ένα σεβαστό ποσοστό του χρυσού που έχουμε συλλέξει, αιωρείται πάνω από το σημείο που εξοντώθηκε ο Shovel Knight, με τον κίνδυνο να εξαφανιστεί οριστικά σε περίπτωση που χάσουμε ξανά προτού τον συλλέξουμε (κάτι μας θυμίζει αυτός ο μηχανισμός…).
Οι “ζωές”, που συνηθίζονται στα platform παιχνίδια, απουσιάζουν τελείως χάρη σε αυτό το “Dark Souls σύστημα” (ορίστε τι μας θύμιζε τελικά!), ένας μηχανισμός που είναι άκρως καλοδεχούμενος. Ο χρυσός που βρίσκουμε χρησιμοποιείται για την αναβάθμιση του εξοπλισμού μας, όπως ειδικές επιθέσεις με το φτυάρι ή περισσότερο mana και ενέργεια. Οι βοήθειες που φέρουν οι αναβαθμίσεις αλλά και η ανάγκη να αγοράσουμε τα πάντα (ελέω achievements) προσφέρουν τελικά ένα σημαντικό λόγο για να ενδιαφερόμαστε για το χρυσό και να αγχωνόμαστε πραγματικά όταν ενδέχεται να χάσουμε τον αιωρούμενο χρυσό που έχει αφήσει πίσω η κάθε αποτυχημένη προσπάθειά μας.
Αξίζει να σημειώσουμε εδώ ότι προκειμένου να περιφερθούμε στις διάφορες πίστες χρησιμοποιούμε έναν χάρτη, τον οποίο η Yacht Club προσπάθησε να γεμίσει με δευτερεύουσες πίστες αλλά και προαιρετικά bosses, προκειμένου να προσδώσει μία χαλαρή ψευδαίσθηση εξερεύνησης. Αν και το σχετικό πλήθος των επιλογών στο χάρτη είναι σεβαστό, ο συγκεκριμένος τομέας αναμφίβολα επιδέχεται βελτίωσης, τουλάχιστον στα έπαθλα που δύναται να κερδίσουμε, τα οποία αναλώνονται απλά σε λίγο περισσότερο χρυσό.
Από την άλλη πλευρά, οι συγκρούσεις με τα bosses είναι ενδιαφέρουσες, καθώς καμία ρουτίνα επίθεσης δεν επαναλαμβάνεται αλλά –αντίθετα- κάθε ένα εξ αυτών χρειάζεται τη δική του προσέγγιση, χωρίς βέβαια αυτό να σημαίνει ότι προσφέρουν ιδιαίτερη πρόκληση. Τελειώνοντας, θα πρέπει να αποδώσουμε τα εύσημα στη Yacht Club για τη μουσική υπόκρουση, καθώς τα περισσότερα των 40 κομματιών παραμένουν πιστά στην “οκτάμπιτη” αισθητική, συμβάλλοντας σημαντικά στη συνολική νοσταλγική αισθητική. Τα περισσότερα των μουσικών θεμάτων θα μπορούσαν κάλλιστα να εισαχθούν σε μεγάλες παραγωγές εκείνης της εποχής, προσφέροντας μία μαεστρία στις συνθέσεις που σπάνια βλέπουμε από το είδος των indies.
Εν κατακλείδι, το Shovel Knight αποτελεί μία αξιοπρεπέστατη προσπάθεια, που μπορεί να μην είναι σε θέση να τεστάρει τις αντοχές των βετεράνων του είδους, αλλά τουλάχιστον καταφέρνει με μεγάλη επιτυχία να μας μεταφέρει στην αισθητική των 8bit. Ως η πρώτη δημιουργία της ανεξάρτητης Yacht Club Games αποτελεί ένα αξιοπρόσεκτο εγχείρημα που θα μπορούσε να βελτιωθεί, κυρίως όσον αφορά στο βαθμό πρόκλησης, αλλά ως έχει παραμένει μία προσπάθεια που αξίζει την προσοχή, τουλάχιστον των παλιότερων gamers που μεγάλωσαν με platform τίτλους.
To review βασίστηκε στην PC έκδοση του παιχνιδιού.