The classic experience.
H αγάπη μας για το gaming πολλές φορές μας οδηγεί σε ορισμένες τρέλες. Το να ντυθείς Altair για τις απόκριες, είναι ακριβό αλλά αποδεκτό. Το να έχεις τούρτα Μάριο για τα γενέθλια, είναι περίεργο αλλά συγκινητικό. Το να παραιτηθείς όμως από την δουλειά σου για να δημιουργήσεις ένα tribute reboot του αγαπημένου σου παιχνιδιού, ε αυτό μάλλον υπερπηδά αυτή τη λεπτή κόκκινη γραμμή που οι περισσότεροι κοιτάμε με το κιάλι.
Ο «τρελός» της υπόθεσης, ένα παλικάρι ονόματι Chris England, του οποίου κρυφή αμαρτία ήταν η μεγάλη του αγάπη για το UFO: Enemy Unknown, το πρώτο παιχνίδι της σειράς X-Com, που κυκλοφόρησε το 1994. Ξεκίνησε λοιπόν ο άνθρωπος, σιγά σιγά, να εργάζεται επάνω στο όνειρό του, ένα re-imagining του κλασσικού αυτού τίτλου των Mythos και Micropose, βελτιωμένο σύμφωνα με feedback 15 ετών, και συνάμα απόλυτα πιστό στο πρωτότυπο και όχι στις επιταγές της σημερινής εποχής. O δρόμος δύσκολος. Η παραγωγή ξεκίνησε επίσημα το 2009 και προχωρούσε αργά αργά, βασισμένη στη οικονομική υποστήριξη του δημιουργού και μόνο.
Έπειτα από ένα χρόνο άνοιξαν τα preorders, απλά και μόνο για να μπορέσει ο δημιουργός να ανταπεξέλθει στο έργο του. Όμως, το word of mouth δούλεψε υπέροχα και από στόμα σε στόμα οι οπαδοί της σειράς έμαθαν για την προσπάθεια του Chris και έσπευσαν να την υποστηρίξουν. Όλα έβαιναν καλώς και ο ενθουσιασμός του κοινού έδειχνε πως το παιχνίδι θα μπορούσε να αποτελέσει και μια συγκρατημένη εμπορική επιτυχία όταν θα κυκλοφορούσε.
Μέχρι που ήρθε το 2012 και μαζί με το νέο έτος έσκασε σαν βόμβα το νέο πως η Firaxis, η τεράστια strategy εταιρία πίσω από τίτλους σαν τα Civilization, όχι απλά πήρε τα δικαιώματα για τη σειρά X-Com, αλλά κάνει ακριβώς αυτό που κάνεις και εσύ, re-imagining του πρώτου τίτλου της σειράς! Δεν ήμασταν δίπλα στον Chris όταν έμαθε αυτό το νέο, αλλά όταν έχεις βάλει όλη σου τη ζωή και την ψυχή σε ένα τέτοιο εγχείρημα, και ξαφνικά έρχεται μια γιγάντια εταιρία να συναγωνιστεί μαζί σου, η απελπισία μάλλον δεν είναι μακριά. Κάπως, κάπου, κατάφερε ευτυχώς να ανακτήσει το απαραίτητο ψυχικό σθένος και να συνεχίσει τη δουλειά του, παίρνοντας όμως τη μεγάλη απόφαση να προσλάβει μερικά ακόμα άτομα και να ζητήσει τη βοήθεια του κοινού μέσω του Kickstarter.
Μόνο έτσι θα μπορούσε να παρέδιδε ένα τελικό προϊόν που δεν θα φαινόταν λειψό απέναντι στον ανταγωνισμό. Το X-Com: Enemy Unknown της Firaxis κυκλοφόρησε εν τέλει τον Οκτώβριο του 2012 με πολύ όμορφα γραφικά, εθιστικό gameplay, καλή ατμόσφαιρα, όλα δηλαδή τα βασικά στοιχεία της σειράς ήταν εδώ. Το ότι ήταν ένα πολύ καλό παιχνίδι αλλά και ότι ήταν πιο εύκολο απ’ ότι στο παρελθόν, κυκλοφόρησε και στις κονσόλες αλλά και ότι προωθήθηκε πάρα πολύ με μια δυνατή διαφημιστική εκστρατεία, το βοήθησαν να αποτελέσει μια μεγάλη εμπορική επιτυχία.
Το Xenonauts, από την άλλη, συνέχισε σιγά σιγά τον κύκλο δημιουργίας του και κυκλοφόρησε εν τέλει αυτό το καλοκαίρι δίχως τυμπανοκρουσίες και διαφημίσεις. Προώθηση δεν έχει, ο τεχνικός τομέας του είναι πολύ πίσω από τον ανταγωνισμό, η περιπλοκότητά του απαγορεύει μια έκδοση για κονσόλες και η δυσκολία του δύσκολα θα γίνει ανεκτή από το μέσο gamer σήμερα. Για τους hardcore gamers όμως, για τους παλιούς οπαδούς της σειράς, που βρήκαν τον τίτλο της Firaxis κάπως απλοποιημένο, ή για αυτούς που θέλουν να δουν κάτι πιο σκληροπυρηνικό, το Xenonauts ήρθε σαν μάνα εξ ουρανού.
Σαν ένα «χαστούκι» για την περίεργη προσπάθεια της 2Κ Marin με το The Bureau: XCOM Declassified, το Xenonauts παραδίδει μαθήματα του πώς θα έπρεπε να είχε στηθεί εκείνο το παιχνίδι, βάζοντας την ιστορία να εξελίσσεται εν μέσω του Ψυχρού Πολέμου. Πάνω που οι δύο γίγαντες έπαιζαν σκάκι με το μέλλον της ανθρωπότητας, ο πλανήτης δέχθηκε εισβολή από άγνωστες οντότητες από το διάστημα. Τίποτα δεν είναι γνωστό για την προέλευσή τους ή τους στόχους, αλλά είναι πασιφανές πως οι κινήσεις τους είναι καθ’ όλα επιθετικές και πως η ανθρωπότητα δεν είναι προετοιμασμένη για αυτή τη νέα απειλή.
Σε μια απέλπιδα προσπάθεια να σωθεί η ανθρώπινη φυλή, όλα τα κράτη συμμαχούν και δημιουργούν τη Xenonauts, μια επίλεκτη ομάδα στρατιωτών, επιστημόνων και μηχανικών, η οποία θα αναλάβει την προστασία του πλανήτη. Και αυτό είναι όλο. Η «ιστορία» του τίτλου, όπως σε κάθε παιχνίδι X-Com, αποτελεί την πρόφαση για να σας τραβήξει μέσα στον κόσμο του. Δεν έχει cutscenes, δεν έχει ομιλίες, δεν έχει ιστορικές ανατροπές. Σε όλη την εξέλιξη του παιχνιδιού το παραμικρό νέο στοιχείο που θα προστεθεί στην ιστορία σας, θα γίνει γιατί εσείς πολεμήσατε για αυτό.
Γιατί ερευνήσατε και μάθατε κάτι καινούργιο, γιατί βρήκατε μια μυστική βάση, γιατί αιχμαλωτίσατε έναν υψηλόβαθμό εξωγήινο και τον ανακρίνατε κλπ κλπ. Πρόκειται για μια πανέμορφη μορφή εξέλιξης της ιστορίας, αφού εθίζει τον παίκτη να πολεμήσει με νύχια και με δόντια για το κάτι παραπάνω, για το κάθε μικρό στοιχείο που θα του δώσει μια έξτρα ευκαιρία για να νικήσει αυτό τον παντοδύναμο αντίπαλο.
Όπως και στη σειρά X-Com, το βασικό gameplay του Xenonauts χωρίζεται κυρίως ανάμεσα στο real time management του πλανήτη μέσω του οργανισμού Xenonauts και στο turn based tactical combat τμήμα όταν τα πράγματα σκουραίνουν και πρέπει να πολεμήσετε στο έδαφος. Δυστυχώς, το παιχνίδι περιορίζεται σε ένα ψηφιακό manual για να σας δώσει τις αρχικές πληροφορίες, manual που θα πρέπει να ξεκοκαλίσσετε στα σίγουρα, αλλά και πάλι, δίχως κάποιο tutorial, οι πρώτες ώρες στο παιχνίδι θα σας φανούν το λιγότερο χαοτικές.
Όταν πλέον βρεί τον μπούσουλά του στο management τμήμα, ο παίκτης βλέπει τον παγκόσμιο χάρτη και παρακολουθεί τις εξελίξεις ανά την υφήλιο. Εν αντιθέσει με το παιχνίδι της Firaxis, όπου εξαλισσόταν σε μια πιο σύγχρονη εποχή και με λίγο εξωπραγματικές τεχνολογίες όπου μπορούσατε να καλύψετε όλο τον πλανήτη από μία βάση, εδώ βρισκόμαστε στα 70s και οι δορυφορικές μας εγκαταστάσεις είναι σχεδόν ανύπαρκτες.
Για αυτό το λόγο, για να μπορέσετε να προστατεύεστε όλο τον πλανήτη, θα πρέπει σιγά σιγά να χτίσετε βάσεις σε διάφορα μέρη και να μοιράσετε έτσι τις δυνάμεις σας, ώστε να μπορείτε να αντεπεξέλθετε σε κάθε περίσταση. Αυτό φυσικά θα χρειαστεί χρόνο, προγραμματισμό, χρήμα αλλά και πολλές θυσίες. Γιατί μπορεί να μην έχετε βάση σε μια περιοχή, αλλά μαθαίνετε το τι συμβαίνει εκεί. Επίθεση σε ένα χωριό: 67 νεκροί. Εκτροχιασμός τρένου: 240 νεκροί. Ανεξήγητες σεισμικές δονήσεις: 12 νεκροί. Οι εξελίξεις τρέχουν, οι δυνατότητές σας είναι περιορισμένες και είναι αδύνατον να βρίσκεστε παντού. Αν όμως δεν μπορείτε να προστατεύσετε αρκετά κάποια περιοχή, η κυβέρνησή της θα μειώσει το budget που σας προσφέρει κάθε μήνα. Και αν συνεχιστεί η κατάσταση, μπορεί να πέσει εντελώς κάτω από τον έλεγχο των εισβολέων.
Οι βάσεις λοιπόν, πρέπει να στηθούν πάρα πολύ οργανωμένα και μελετημένα αν θέλετε σωστά και μακροπρόθεσμα αποτελέσματα. Με σωστή τοποθέτηση τα radar ανιχνεύουν εχθρικά UFOs και με ένα καλό επανδρωμένο αεροδρόμιο, μπορείτε να στείλετε καταδρομικά και μαχητικά αεροπλάνα για να τα αναχαιτίσουν. Αυτό μπορεί να γίνει και αυτόματα, αλλά και σε μια μάχη real time στρατηγικής όπου από το ραντάρ δίνει εντολές στα αεροπλάνα για το τι να κάνουν.
Έτσι, ακόμα και σε μία μάχη που με το auto resolve είχε πολύ χαμηλές πιθανότητες επιτυχίας, ένας καλός παίκτης μπορεί και ανατρέπει τα δεδομένα. Από εκεί και πέρα, οι βάσεις είναι η ραχοκοκαλιά όλου του Xenonauts. Εκεί θα πάτε για να χτίσετε νέα κτίρια (και να ξεκλειδώσετε νέες δυνατότητες), να προσλάβετε προσωπικό, να ερευνήσετε νέες τεχνολογίες (100+), να φτιάξετε νέο οπλισμό (60+) και να εξοπλίσετε τις δυνάμεις σας, έναν έναν προσωπικά, ανάλογα με τις δυνατότητές του και τις απαιτήσεις σας.
Έτσι, θα ξεκινήσετε σε έναν χάρτη παντελώς σκοτεινό και θα αρχίσετε να απλώνετε σιγά σιγά τις δυνάμεις σας για να εξερευνήσουν την περιοχή και να ανακαλύψουν τους εχθρούς. Η κίνηση γίνεται μέσω ενός αόρατου grid, όπου ο κάθε χαρακτήρας (δικός σας, εχθρικός ή friendly NPC) έχει έναν περιορισμένο αριθμό από points που περιορίζουν την κίνηση και τις δράσεις σας για κάθε γύρο. Θέλει λοιπόν αλληλοκάλυψη, προσεκτικές κινήσεις και μεθοδική έρευνα γιατί αλλιώς μπορείτε να βρεθείτε αντιμέτωποι με άσχημες εξελίξεις. Για παράδειγμα, σε μια περιοχή που φαινόταν άδεια, στείλατε τον Sniper σας λίγο παραπέρα απ’ όσο έπρεπε. Περπατήσατε μια μεγάλη απόσταση και είδατε ξαφνικά έναν εχθρό. Αλλά πλέον, δεν έχετε αρκετά points για να τον πυροβολήσετε, πιθανά ούτε για να τρέξετε κάπου για κάλυψη. Αυτός, δεν χάνει ευκαιρία και σας κάνει σουρωτήρι επιτόπου.
Έτσι, μιας και το παιχνίδι είναι σχεδιασμένο με ρεαλιστική λογική, ο LT Commander που γαλουχήσατε σε 30 αποστολές και έχετε ανεβάσει τόσα levels, απλά χάθηκε από το παιχνίδι και ΔΕΝ επιστρέφει ξανά! Και θα πρέπει να πάρετε ένα rookie μαζί σας στη θέση του, κίνηση ολέθρια, μιας και από ένα σημείο και μετά μη αναβαθμισμένες μονάδες είναι απλά κρεατάκια για τη εξωγήινη μηχανή του κιμά.
Θέλει λοιπόν να εναλλάσσετε συνεχώς τους στρατιωτες σας για να έχετε έμπειρο προσωπικό σε εφεδρία, να προσέχετε την κάθε σας κίνηση και φυσικά, να σώζετε την πρόοδό σας συνεχώς! Όσον αφορά τον τομέα της μάχης αυτής καθ’ αυτής, το Xenonauts στέκεται σαφέστατα πάνω από τα υπόλοιπα X-Com, με ένα από τα καλύτερα και πιο σωστά συστήματα μάχης που έχουμε δει σε τέτοιο τίτλο. Πέρα από το γεγονός ότι οι αντίπαλοι είναι πάρα πολύ καλοσχεδιασμένοι, με πολλαπλές Α.Ι.s, πολύ διαφορετικές δυνατότητες και οπλισμό, περνώντας στη δική μας πλευρά είναι που ανοίγεται μια βεντάλια επιλογών. Εξοπλισμός όλων των ειδών, με όπλα, χειροβομβίδες παντός τύπου, non-lethal όπλα για να αιχμαλωτίζεις αντιπάλους, εκρηκτικά, αλεξίσφαιρα γιλέκα, μέχρι και riot shields που σας προστατεύουν από άμεσα πυρά, όλα αυτά επιτρέπουν ατελείωτους συνδυασμούς και στρατηγικές μέσα στο πεδίο της μάχης.
Πολύ ωραία. Βάζετε TNT στον πίσω τοίχο, ισοπεδώνετε ένα κομμάτι του κτίσματος και από το νέο άνοιγμα που δημιουργήσατε, μπουκάρετε μέσα και τους καθαρίζετε. Δυνατότητες άπειρες, επιλογές ατελείωτες και βάθος αχανές είναι τα στοιχεία του gameplay μάχης. Και το γεγονός ότι κάθε βήμα μπορεί να είναι το τελευταίο σας, ανεβάζει την ατμόσφαιρα και την αδρεναλίνη στα ύψη. Μια ατμόσφαιρα που κρατιέται σε σκοτεινά, δυστοπικά, «Σοβιετικά» επίπεδα, όχι μόνο από την τρελή πίεση και άγχος του παιχνιδιού, αλλά και από τη βαριά μουσική επένδυση που συνοδεύει τον τίτλο. Απόκοσμα ηχητικά εφέ που θυμίζουν μεταπολεμικές ταινίες επιστημονικής φαντασίας, έρχονται να δεθούν με μια ενορχήστρωση που θυμίζει πολύ X-Files, με μια πιο fusion, synthwave, εμπειρία που στοιχειώνει.
Όταν κάθε σου βήμα το συνοδεύει μια υπόγεια περίεργη μελωδία, μαζί με απόκοσμες κραυγές, σταγόνες νερού που στάζουν σε μέταλλο ή ήχους περπατήματος μέσα στο σκοτάδι, τότε θα καταλάβετε γιατί ακόμα και 40 ώρες μέσα σε ένα campaign δεν μπορείτε να χαλαρώσετε ούτε στιγμή. Αν υπάρχει ένα πραγματικά μελανό σημείο στο παιχνίδι, αυτό έχει να κάνει με τον οπτικό τομέα του. Μπορεί το art direction να είναι ευφάνταστο και η περίοδος του Ψυχρού Πολέμου να επέτρεψε ορισμένα όμορφα ρετρό σχεδιαστικά ευρήματα, αλλά είναι γεγονός ότι στις μάχες το παιχνίδι δείχνει να είναι από άλλη εποχή.
Πιο συγκεκριμένα, δείχνει πιο καθαρό και τρέχει σε υψηλότερες αναλύσεις απ’ ότι το UFO: Extraterrestrials του 2007, αλλά οι περιοχές του είναι πολύ πιο τυπικές, “στεγνές” και επαναλαμβανόμενες. Ως επί το πλείστον, οι πίστες περιορίζονται σε αγροτικές περιοχές με χωράφια και γκρίζες πόλεις με μαγαζιά και αποθήκες, με λίγες εναλλαγές σε εχθρικές βάσεις και κάποια άλλα περιβάλλοντα. Γενικά, μέσα στο πρώτο δεκάωρο θα νιώσετε πως το σκηνικό έχει αρχίσει να επαναλαμβάνεται επικίνδυνα και με τους χάρτες να μοιάζουν αρκετά μεταξύ τους και να έχουν πάνω κάτω τα ίδια πράγματα, το παιχνίδι μπορεί να αρχίσει να κουράζει μιας και πέφτει σε έναν κύκλο ρουτίνας.
Ευτυχώς για όλους μας, το Xenonauts έρχεται παρέα με έναν πλήρες level editor, που επιτρέπει να κάνεις πολύ μεγάλες αλλαγές και παραμετροποιήσεις. Με αυτό τον τρόπο η κοινότητα έχει αγκαλιάσει το παιχνίδι και έχει ήδη δημιουργήσει εκατοντάδες mods, από καλύτερη ένδυση στους στρατιώτες και πιο προσωπικές πινελιές μέχρι νέες περιοχές, εξοπλισμό, γραφικά και units. Το modding είναι ένα από τα μεγαλύτερα όπλα και προτερήματα του PC gaming και είναι πολύ ευχάριστο που το παιχνίδι το υποστηρίζει στο έπακρο.
Το γεγονός ότι μετά από 100+ ώρες, δεν ήταν εύκολο να αφήσουμε το παιχνίδι στην άκρη, δηλώνει καλύτερα από κάθε λέξη το πόσο εθιστικό και διασκεδαστικό είναι το Xenonauts. Hardcore όσο λίγα, προσεγμένο, σχεδιασμένο από fans για fans, πρόκειται για έναν τίτλο όπου κάθε σοβαρός PC gamer θα πρέπει να ασχοληθεί μαζί του. Δυστυχώς, το περιορισμένο budget του το κάνει να δείχνει σαν τον φτωχό συγγενή του X-Com: Enemy Unknown. Η αλήθεια όμως είναι πως πίσω από τα λούσα, τις κουρτίνες και το glitter, το Xenonauts προσφέρει ένα πιο βαθύ, πιο στιβαρό, πιο «αντρίκειο» gameplay απ’ ότι η προσπάθεια της Firaxis. Είναι ό,τι πιο κοντινό έχει κυκλοφορήσει στα παλιά X-Com μέχρι σήμερα και τα 23 ευρώ που ζητούνται για την αγορά του είναι πραγματικά λίγα για το πόσα πολλά μπορεί να σας προσφέρει.