Steal this Game!
Κοιτώντας το ενός έτους review του GTAV, έρχεται μοιραία η διαπίστωση ότι δεν έχει αλλάξει απολύτως τίποτα μέσα σε αυτό το χρόνο, κάτι τέλος πάντων που να αλλοιώνει κάποιο από τα συστατικά στοιχεία του παιχνιδιού και επομένως του review. Στον έναν αυτό χρόνο, το μόνο που διαφοροποιήθηκε ήταν η προσφερόμενη online εμπειρία που περνάει (θεωρητικά) εμπλουτισμένη στις κονσόλες νέας γενιάς, χωρίς όμως να μας έχει δοθεί η δυνατότητα μέχρι τώρα να την τσεκάρουμε ένεκα και ορισμένων προβλημάτων στη σύνδεση στην έκδοση του PS4.
Αλλά αυτά για το μεγαθήριο που ονομάζεται Grand Theft Auto V είναι ψιλά γράμματα. Το σύνολο των εμπειριών που προσφέρει στέκεται σαν μεγαλιθική μεσοποτάμια κατασκευή απέναντι σε προχειροστημένους πάγκους σε λαϊκή αγορά. Και το μόνο σημείο στο οποίο ένα χρόνο μετά θα μπορούσαμε να σταθούμε με μία ήπια αναθεωρητική ματιά, είναι αυτό των προσχεδιασμένων ληστειών που σε σημεία ήταν ασφυκτικά κατευθυνόμενες. Μόνο αυτό.
Για να είμαστε εκατό τοις εκατό ειλικρινείς πρέπει να καταθέσουμε ότι το shock effect που προκάλεσε ο τίτλος τρέχοντας σε 360/PS3 παραμένει μεγαλύτερο από αυτό που προκαλεί το παιχνίδι στα PS4/ One. Όχι βέβαια ότι δεν πρόκειται για αριστούργημα. Απλά, προκαλεί ίλιγγο η σκέψη του τι κατάφεραν να κάνουν τα παλικάρια της Rockstar πέρυσι, με hardware περίπου 8 – 9 ετών. Στην παρούσα έκδοση, να αναμένετε τεράστιο draw distance, καθαρότητα στο οπτικό πεδίο, «ενισχυμένα» textures, σταθερή απόδοση σε frames και V-Sync, πλούσια χλωρίδα, περισσότερο κόσμο στους δρόμους, περισσότερα αυτοκίνητα στους δρόμους κλπ κλπ. Επίσης, αρκετά ενδιαφέρον είναι το first person mode -αν και λίγο ξένο στο GTA. Όμως δουλεύει και αν ξεπεράσετε τα πρώτα 5-10 λεπτά ζαλάδας, ίσως και να σας αρέσει περισσότερο από όσο θα περιμένατε.
Με δελτίο Τύπου μοιάζει η προηγούμενη παράγραφος, αλλά δε μπορεί κανείς να κάνει και κάτι άλλο, αφού το παιχνίδι είναι (τουλάχιστον στο single player κομμάτι του) το ίδιο και απαράλλαχτο. Χρόνια μετά τα πρώτα GTA και με καμιά δεκαπενταριά τίτλους να έχουν κυκλοφορήσει στο μεταξύ, εμείς δε θα σας πούμε τι να κάνετε με το παιχνίδι. Ό,τι θέλετε κάντε. Κολυμπήστε, πετάξτε, παίξτε τένις, κυνηγήστε πορνοπαραγωγούς, βγάλτε φωτογραφίες τη Lindsey Lohan, πετάξτε, υποδυθείτε τον Heisenberg και κάντε τα γνωστά, οργανώστε ληστείες και αποδράσεις, εισβάλετε σε στρατιωτικές βάσεις, κυνηγήστε επικηρυγμένους, κυνηγήστε γενικώς, προσφέρετε «μεζέδες» σε κανίβαλους, ψάξτε διάσπαρτα κομμάτια από UFO, καταδιώξτε παράνομους μετανάστες παρέα με υπερπατριώτες Αμερικανούς που γνωρίζουν μόνο Ρώσικα. Ό,τι θέλετε κάντε.
Ένα μόνο πράγμα μη κάνετε. Μην αγνοήσετε το ειδικό βάρος του GTA V ως την υπέρτατη Gaming μούντζα στο σύγχρονο Αμερικάνικο Όνειρο. Ως την υπέρτατη φάπα σε ό,τι η δυτική κοινωνία του υπερκαταναλωτισμού θεωρεί ιερό και όσιο. Ως την υπέρτατη χλέπα στα μούτρα της σύγχρονης νεοφιλελεύθερης κοινωνίας, που έχει το θράσος να θεωρεί ως μέγιστο αγαθό αυτόν τον κλαυσίγελο που βλέπουμε όλοι καθημερινά μέσα από τηλεοράσεις και υπολογιστές. Είτε είναι το ορίτζιναλ της Αμερικής, είτε το μπουρζουαζέ μαϊμούδισμα των λοιπών Δυτικών κοινωνιών.
