To WoW ποτέ δεν πεθαίνει.
Kαι φτάσαμε αισίως στο 5ο expansion του mmorpg που ύστερα από δέκα ολόκληρα χρόνια μετά τη παρθενική του εμφάνιση, δηλώνει δυναμικά παρ;ον. Με αρκετές νότες νοσταλγίας στο σεναριακό του μοτίβο, ακόμα πιο εξορθολογισμένο και προσβάσιμο gameplay, μια νέα κεντρική ιδέα (Garrisons) και τις γνωστές και μη εξαιρετέες αναφορές στην ποπ κουλτούρα, το Warlords of Draenor ήρθε να ανανεώσει την πολύχρονη σχέση με τους παίκτες του. Η δουλειά που έχει πέσει σε αυτό που λέμε παρουσίαση, δηλαδή στη σκηνοθεσία και στις προϋποθέσεις δημιουργίας ταύτισης του παίκτη με τα τεκτενόμενα, είναι κάτι παραπάνω από εμφανής από τις πρώτες κιόλας στιγμές του expansion. Oι μνήμες που ξυπνά το αντίκρισμα της Dark Portal φέρνει ανατριχίλες από τις δοξασμένες μέρες του Burning Crusade. Οι εμβόλιμες σκηνές (cut-scenes) αναλαμβάνουν ηγετικό ρόλο στο ξεδίπλωμα της πλοκής, υποβοηθούμενες από την ανανέωση που έγινε στα textures των χαρακτήρων. Η ικανότητα στην εικαστική απόδοση του κόσμου συνεχίζει να ταξιδεύει το νου σε high fantasy κόσμους, παρά την πολυχρονεμένη και κουρασμένη μηχανή γραφικών του παιχνιδιού.
Στον πυρήνα του τίτλου, η Blizzard συνεχίζει να κάνει αυτό που ξέρει καλύτερα. Ως άλλος αινιγματικός χαμαιλέων, καταφέρνει να προσαρμόζεται στις τάσεις της εποχής, αντλώντας έμπνευση από σχεδιαστικές θεματικές που θεωρεί ότι εξυπηρετούν καλύτερα τους σκοπούς της, για να τις εφαρμόσει στη συνέχεια με τους δικούς της κανόνες προς ικανοποίηση του κοινού της. Το αποτέλεσμα μιλά από μόνο του. Με ένα σχεδόν μαγικό τρόπο, οποιαδήποτε αναστολή καταρρέει μπροστά στη γοητεία που το Warlords of Draenor ασκεί, τόσο στον ενεργό, όσο και στον απόντα για χρόνια παίκτη. Η μυθοπλασία στέκεται άγρυπνος φρουρός και τροφοδότης, δίνοντας την ευκαιρία στη Blizzard να διευρίνει κάθε φορά τους ορίζοντες, εξιστορώντας νέες και άγνωστες πτυχές στο αγαπημένο και δημοφιλές σύμπαν του Warcraft. Aυτή τη φορά αφήνει στην άκρη τις ζεν αναζητήσεις και γυρνά 35 χρόνια πίσω το ρολόι, καλώντας τις Horde και Alliance να συμμαχήσουν μπροστά στην αρχέγονη απειλή της Ιron Horde.
Σε μια γρήγορη ανασκόπηση, θυμόμαστε τον Garrosh Hellscream που, αποκτώντας ολοένα και περισσότερη δύναμη στο Mists of Pandaria, θέλησε να καταστήσει τα orcs ως κυρίαρχη φυλή σε όλη την Αzeroth. Αφού πρώτα σκότωσε τον ηγέτη των Tauren, Cairne Bloodhoof, αργότερα προσπάθησε να σκοτώσει και τον Vol’jin των Trolls, με αποτέλεσμα να αναλάβει δράση ο Thrall, ενώνοντας Horde και Alliance, ώστε να βάλουν τέλος στις απεχθείς πράξεις και βλέψεις του Garrosh. Oι εξελίξεις οδήγησαν στο περίφημο Siege of Orgrimmar, με τον Garrosh να ηττάται και τον Vol’jin να παίρνει τη θέση του ως Warchief της Horde. O Garrosh συνελήφθει από τον Taran Zhu, αρχηγό των Shado Pan, για να δικαστεί, όμως τελικά κατάφερε να αποδράσει και με τη βοήθεια ενός μυστηριώδους προσώπου ταξιδεύει 35 χρόνια πίσω στο χρόνο, στη γεννέτηρα των orcs, τη Draenor.
Eκείνη η χρονική περιόδος είναι η πλέον κομβική για τη μετέπειτα εξέλλιξη των orcs, αλλά και ολόκληρης της μυθοπλασίας του Warcraft, αφού γίνεται μάρτυρας της διαφθοράς και υποταγής της φυλής του από τον αρχιδαίμονα Mannoroth και τη Burning Legion, γεγονός που αποτελεί και την αφετηρία των strategy παιχνιδιών της Blizzard. Οι orc clans της Draenor ενώνονται και δημιουργούν την Iron Horde και, χρησιμοποιώντας την τεχνογνωσία που κουβαλούσε ο Garrosh από την Azeroth, ξεκινούν πόλεμο για να κατακτήσουν τη Draenor, ενώ ταυτόχρονα χτίζουν το Dark Portal για να περάσουν τις κυριαρχικές τους διαθέσεις και στην Azeroth.
Είτε λόγω επετειακής διάθεσης για τα δέκα χρόνια παρουσίας, είτε λόγω της επερχόμενης ταινίας που καταπιάνεται με τoν Durotan, είτε λόγω μαζικών αντιδράσεων στο Mists of Pandaria, οποιοσδήποτε και αν είναι ο λόγος, η Blizzard καταφέρνει να εκμεταλλευτεί με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τις συγκυρίες και να γύρει ξανά τη ζυγαριά προς το μέρος της. Η επιλογή της συγκεκριμένης χρονικής περιόδου είναι η πλέον εύστοχη και το Warlords of Draenor δείχνει εξέχοντα ζήλο στον τρόπο παρουσίασης αυτής της ιστορίας. Οι χαρακτήρες είναι απολαυστικοί, τα γεγονόντα γεμάτα ορμή και δυναμισμό και η σκηνοθεσία φροντίζει να αγκαλιάσει τον κάθε παίκτη ξεχωριστά, κάνοντάς τον μέρος της ιστορίας και όχι απλά ένα βοηθό ή ακόλουθο των πρωταγωνιστών. Ο χαρακτήρας μας είναι ένας champion που οι υπόλοιποι πιστεύουν σε αυτόν και τις δυνάμεις του και το παιχνίδι φροντίζει να διατηρεί αυτή την ατμόσφαιρα σε κάθε βήμα, κατά τη διάρκεια ηρωικών πράξεων, στις επεφημίες των npcs, στη διοίκηση του δικού μας garrison.
Οι αποστολές μπορεί ως επί το πλείστον να μην ξεφεύγουν από το κλασσικό μοτίβο των «kill τόσα mobs» ή «fetch me this and that» αλλά πλέον έχει δοθεί μεγάλη προσοχή σε αποστολές που εξελλίσουν την ιστορί,α όπου δίπλα μας έχουμε τον Durotan, τον Gan’ar και απέναντι κάποιον αρχικακό της Iron Horde, διατηρώντας στα κατάλληλα σημεία και με αποτελεσματική συχνότητα την προσωπική εμπλοκή και δέσιμο με τα τεκτενόμενα. Το φαινόμενο του grind βέβαια συνεχίζει να έχει διττή υπόσταση, με τη σκηνοθεσία να φροντίζει να αναδειχθεί το καλό του πρόσωπο κατά τη διάρκεια του questing, με το κακό να κάνει πιο ξεκάθαρη την παρουσία του προς το end-game, όπου οι προτεραιότητες του παιχνιδιού εστιάζουν στην απόκτηση αντικειμένων και την προετοιμασία για raiding. Σε κάθε περίπτωση, πάντως, πιστό ακόλουθο στην εμπειρία έχουμε τη μουσική υπόκρουση που παίζει σε κάθε περιοχή και instance, με το χαρακτηρισμό «επική» να είναι το ελάχιστο που της αναλογεί. Είναι μια από εκείνες τις εξαιρετικές περιπτώσεις όπου δεν θέλαμε να βάλουμε τη δική μας μουσική καθώς παίζαμε, μιας και η ήδη υπάρχουσα έντυνε άψογα την εμπειρία και μας ωθούσε για περισσότερη ενασχόληση.
Ένα αναπόφεκτο (;) «ατόπημα» στο οποίο πέφτει (και) το Warlords of Draenor, με το βάρος που ρίχνει στις ενισχυμένες single-player συνθήκες που δημιουργεί, είναι η ασυμβατότητα στην εξέλιξη της ιστορίας με την επίτευξη του 100ου και τελευταίου επιπέδου. Ακολουθώντας την ιστορία, αρκούν 4-5 dungeons και η ελάχιστα δυνατή ενασχόληση με το garrison για το πολυπόθητο 100, πριν καν ολοκληρωθεί η τρίτη περιοχή -από τις συνολικά έξι που εισάγει το Draenor. Τα dungeons κινούνται στα γνωστά για το παιχνίδι μοτίβα, χωρίς να λείπουν και κάποιες εκπλήξεις όπως το Grimrail Depot, όπου βρισκόμαστε επάνω σε ένα κινούμενο τρένο, αντιμετωπίζοντας μάχες γεμάτες ένταση και bosses διαφορετικά από τα συνηθισμένα.
Bέβαια, για κάποιον που παίζει χρόνια WoW μπορεί εύκολα να καταλάβει αμέσως τι πρέπει να κάνει σε κάθε boss, ασχέτως αν είναι η πρώτη φορά που το αντιμετωπίζει. Ένα στοιχείο που μας έκανε θετική εντύπωση είναι η επιλογή προσωπικού loot στα bosses, όπου ακόμα κι αν παίζουμε ως dps τον Druid μας, έχουμε την επιλογή το loot που πέφτει για εμάς να έχει healing (ή tanking) χαρακτηριστικά. Εκείνο που συνεχίζει πάντως να εκπλήσσει είναι η συχνότητα εμφάνισης φαινομένων άγνοιας για το πώς να παίξει κάποιος σωστά την class του σε συνθήκες grouping.
Το νέο, μεγάλο χαρακτηριστικό του Draenor είναι η εισαγωγή των Garrisons, που γίνονται διαθέσιμα για κάθε παίκτη ξεχωριστά πολύ νωρίς στο παιχνίδι. Είναι ένα είδος housing, στο οποίο δίνεται η δυνατότητα για χτίσιμο κτηρίων εντός ενός οριοθετημένου χώρου, τα οποία βοηθούν τα crafting και gathering professions, δίνουν πρόσβαση σε κάποια recipes από professions που δεν έχουμε, καθώς και σε διάφορα καλούδια, όπως materials ή mounts, που μας βοηθούν στο leveling και μετέπειτα στο end-game. Σαν Commander που είναι πια ο ήρωας μας, μπορούμε να κάνουμε recruit και να εντάξουμε στις τάξεις του οχυρού μας διάφορους npcs με τη μορφή των followers. Οι τρόποι απόκτησής τους ποικίλουν, από την ολοκλήρωση ενός questline μιας περιοχής, βρίσκοντάς τους τυχαία περιπλανώμενοι, μέχρι και μέσω achievement από heroic dungeon (όπως π.χ. τον Leeroy).
Οι followers χρησιμεύουν είτε για να δουλεύουν σε κάποιο από τα κτήρια του garrison είτε τους στέλνουμε σε αποστολές από τις οποίες κερδίζουν xp και αναλόγως κάτι παραπάνω, όπως λεφτά, gear για το χαρακτήρα μας ή για τους ίδιους τους followers, ενώ μπορούμε ακόμα να έχουμε έναν μαζί σαν σωματοφύλακα όσο περιπλανιόμαστε στη Draenor. Τέλος, οι followers κερδίζουν κι αυτοί levels και όταν φτάσουν τα 100 μπορούν να «ντυθούν» και να ανέβει το ilvl τους λες και είναι κανονικοί παίκτες. Σαν γενικότερο στήσιμο αμφιβάλουμε αν θα δούμε περισσότερη λειτουργικότητα σε βάθος χρόνου ή μπροστά στο ενδεχόμενο μιας νέας επέκτασης του παιχνιδιού. Ως έχει, δείχνει περισσότερο ως stand-alone χαρακτηριστικό, ένα συμπληρωματικό time sink που συντροφεύει αρμονικά τις συνηθισμένες μας δραστηριότητες, εστιασμένο ως ασχολία για τον παίκτη που δεν θα περάσει τον περισσότερο χρόνο του στο βασικότερο και νούμερο ένα στοιχείο του WoW: Τα Raids.
Το πρώτο raid του Warlords of Draenor λέγεται Highmaul και άνοιξε τις πύλες του αρχές του Δεκέμβρη. Το raid αυτό μας δίνει την δυνατότητα να πολεμήσουμε σαν πρώτο κιόλας boss έναν από τους αρχηγούς της Iron Horde, τον Kargath Bladefist. Για να θεωρείται κάποιος έτοιμος για raiding πρέπει, όπως πάντα, να έχει τρέξει αρκετά heroics, έτσι ώστε να έχει gear που θα μπορεί να ανταπεξέλθει στις αντίστοιχες απαιτήσεις. Η δυσκολία των bosses δεν είναι αρκετά μεγάλη (σε normal πάντα), ίσως με εξαίρεση τα τελευταία. Τα tactics έχουν ενδιαφέρον και χρειάζονται τη γνωστή γραμμή εκμάθησης, αλλά θα βρείτε και ομοιότητες με παλαιότερα bosses όπως είναι ο Butcher, ο οποίος είναι ίδιος με τον Patchwerk από το Naxxramas. Βέβαια υπάρχει και το raid finder, όπου δίνεται η δυνατότητα για μια πρώτη γεύση από τα bosses με χαμηλωμένη τη δυσκολία, προσφέροντας όμως loot καλύτερο από το αντίστοιχο ενός heroic dungeon.
Σαν pvp ασχολία δεν έχει προστεθεί κάποιο νέο battleground ή αρένα, αλλά υπάρχει η Αshran, ένα μέρος στο οποίο alliance και horde προσπαθούν να κατακτήσουν κάποιες περιοχές-κλειδιά, και στο τέλος να σκοτώσουν τον αρχηγό της αντίπαλης παράταξης. Απαιτείται κάποιος χρόνος εξοικείωσης και ενδελεχή ενασχόληση για καλύτερη κατανόηση των μηχανισμών, κάτι το οποίο δεν μας απασχόλησε ιδιαίτερα, μιας και το PvP δεν κατατάσσεται στις προτεραιότητές μας.
Γενικά το end game του ακολουθεί το κλασσικό daily grinding σκεπτικό, έχοντας όμως ευτυχώς μειώσει τα άπειρα daily quests σε πολύ λιγότερα. Λίγη ενασχόληση με το garrison για να στείλουμε τους followers σε quests και να μαζέψουμε ό,τι bonus έχει κάθε κτήριο να μας δώσει, heroics για να πάρουμε gear ή και να κάνουμε κάποιο quest, ανέβασμα reputation και μετά raids και pvp. Το μοναδικό daily που «πρέπει» να γίνει είναι αυτό που βρίσκεται μέσα στο garrison για την απόκτηση Apexis Crystals. Τα Apexis Crystals χρησιμεύουν για την απόκτηση gear, mounts και γενικά είναι το νέο «νόμισμα» για αυτό το expansion.
Αν υπάρχει κάποιος που του αρέσει το WoW, θέλει να παίξει το Warlords of Draenor και το σκέφτεται λόγω Mists of Pandaria, να ξέρει πως αυτό το expansion δεν είναι όπως το προηγούμενο. Όλα είναι όπως πρέπει να είναι στο WoW με όποια θετικά (lore, νέα features) και αρνητικά (grinding) αυτό συνεπάγεται. Για τους νέους παίκτες που θέλουν να μπουν στον κόσμο του, αλλά σκέφτοναι πως τα 100 level είναι πολλά, υπάρχει το boost στα 90, έτσι ώστε να είναι αμέσως έτοιμοι να μπουν στο νέο αυτό expansion. Kατά τα άλλα, το παιχνίδι είναι και παραμένει αυτό που ήταν. Μας αρέσε η διάθεση για καλύτερη ανάδειξη του lore, και περισσότερο το γεγονός ότι τα καταφέρνει χωρίς ποτέ να χάνει τη ταυτότητά του ως Warcraft. Οι αλλαγές στην πρόοδο του χαρακτήρα είναι θέμα συζήτησης υποκειμενικό για τον καθένα, η σχετικά όμως αργή λογική που επικρατεί στο rotation και τη διαχείριση cooldowns στη μάχη, δεν έχει αλλάξει. Τα Garrisons προσθέτουν ένα πρώτης τάξεως αλατοπίπερο στην όλη εμπειρία, είναι όμως ένα σύστημα περισσότερο εστιασμένο ως εναλλακτική στην καθημερινότητα των παικτών.
