Ρίχνω ζάρια, φέρνω ντόρτια.
Oι Χριστουγεννιάτικες γιορτές επιβάλλουν οικογενειάκες μαζώξεις στο σπίτι, ανταλλαγές δώρων και ευχών, ανέβασμα τoυ σάκχαρου και καλή παρέα γύρω από ένα καλό επιτραπέζιο. Εύστοχα σκεπτόμενη η CDProjekt RED, το γνωστό και μη εξαιρετέο πολωνικό στούντιο της σειράς role-playing βιντεοπαιχνιδιών “The Witcher”, κυκλοφόρησε σε φυσική και ψηφιακή μορφή τη δική της παρεϊστικη πρόταση στο αγαπημένο σύμπαν του Geralt of Rivia. To “The Witcher: Adventure Game” είναι πάνω και πέρα από όλα ένα επιτραπέζιο παιχνίδι, για δύο έως τέσσερις παίκτες, προβάλλοντας ως πόλο έλξης χαρακτήρες και ιστορίες της δημοφιλούς σειράς, σε μια σύμπραξη της CDProjekt RED με την Fantasy Flight Games (FFG) και δια χειρός του έμπειρου Πολωνού σχεδιαστή Ignacy Trzewiczek.
Ξεκινώντας τον τίτλο, στο αρχικό μενού βρίσκουμε τις δύο βασικές επιλογές παχνιδιού, τα offline και online modes. Διαλέξαμε ευθύς αμέσως offline mode ώστε να πάρουμε μια πρώτη γεύση χωρίς να ασχοληθούμε ιδιαίτερα με τους κανόνες του παιχνιδιού. Στην αμέσως επόμενη οθόνη καλούμαστε να επιλέξουμε τον τρόπο που θέλουμε να παίξουμε. Υπάρχουν τέσσερις διαθέσιμοι χαρακτήρες προς επιλογή: Ο γνωστός κυνηγός τεράτων και πρωταγωνιστής, Geralt of Rivia, η μάγισσα Triss Merigold, o βάρδος Dandelion και ο νάνος πολεμιστής Yarpen Zigrin. Σε απορία μας «μα καλά, πού είναι ο Zoltan;», η απάντηση δόθηκε μέσα από τα βιβλία, όπου ο Yarpen είναι πιο σημαντικός χαρακτήρας σε σχέση με τον Zoltan, κάτι το οποίο δεν φαίνεται στα βιντεοπαιχνίδια. Mπορούμε εάν θέλουμε να ελέγχουμε από έναν έως όλους τους χαρακτήρες για τοπικό παιχνίδι έως τεσσάρων παικτών, είτε να βάλουμε κάποιους στον έλεγχο της A.I., είτε απλά να απενεργοποιήσουμε κάποιους από το παιχνίδι μας. Στη συνέχεια επιλέγουμε εάν θέλουμε να παίξουμε ένα, τρία ή πέντε quests και το παιχνίδι αρχινά.
Ως πρώτη επιλογή, ο Geralt μπήκε μόνος του στο παιχνίδι, απενεργοποιώντας τους υπόλοιπους τρεις παίκτες, και επιλέγοντας τη διεξαγωγή ενός μόνο quest. H αρχή δείχνει χαοτική και εύκολα μπορεί να μπερδέψει. Το board που καλούμαστε να παίξουμε είναι ένας μεγάλος χάρτης με γνωστές τοποθεσίες από το σύμπαν του Witcher, όπως η Rivia, η Novigrand, η Wyzima κλπ, που συνδέονται μεταξύ τους για να κινούμε τους ήρωες και χωρίζονται ανά επικράτεια. Ως ένα επιτραπέζιο κλασσικής adventure δομής της FFG, το παιχνίδι εξελλίσεται βασιζόμενο στη χρήση ζαριών, καρτών και κερμάτων (tokens), που καθορίζουν την πρόοδο του χαρακτήρα μας κατά την πάροδο του χρόνου, καθώς και αποτελούν τον αστάθμητο παράγοντα του ρίσκου που περιλαμβάνει το τράβηγμα μιας αγνώστων αποτελεσμάτων κάρτας. Στρατηγική και τύχη λοιπόν, σε έναν αγώνα δρόμου για την ολοκλήρωση των αποστολών, μέσα από την καλύτερη δυνατή διαχείριση των καταστάσεων που παρουσιάζει ένα ολοένα μεταβαλλόμενο play session.
Aν κάποιος έχει ασχοληθεί με ένα από τα δημοφιλή επιτραπέζια της FFG, όπως τα “Talisman” και “The Descent”, πάνω-κάτω μπορεί να καταλάβει τι τον περιμένει. Αφού πήραμε μια πρώτη αίσθηση των ζαριών και των καρτών, ο επόμενος σταθμός ήταν οι κανόνες του παιχνιδιού. Υπάρχει ένα τμήμα στο κεντρικό μενού επιλογών, που εξηγεί με διάφορα καλογυρισμένα βιντεάκια τα πολύ βασικά, ένα δεύτερο με αναγραφόμενους όλους τους κανόνες καθώς και ένα τρίτο, πολύ χρήσιμο, με όλες τις διαθέσιμες κάρτες του παιχνιδιού. Καλό το διάβασμα, αλλά μόνο παίζοντας μαθαίνει κανείς το παιχνίδι και αφού οι κανόνες βρίσκονται ανά πάσα στιγμή διαθέσιμοι προς ανάγνωση για τυχόν απορίες, ακόμα και καθώς τρέχει ένα session, βουρ κατευθείαν στο ψητό.
Σε δοκιμή μπήκαν όλες οι επιλογές με αντίπαλο την Α.Ι. και παίζοντας με όλους τους ήρωες, ακόμα και σε εξαντλητικά sessions των 5 quests που μπορούν να κρατήσουν περισσότερο από 2 ώρες. Το παιχνίδι γίνεται πάρα πολύ γρήγορα δεύτερη φύση και η χαοτική πρώτη επαφή, εξανεμίζεται εν ριπή οφθαλμού. Το παιχνίδι είναι αρκετά πιο φιλικό από όσο αρχικά δείχνει, ακόμα και σε άτομα που η μοναδική τους επαφή με το άθλημα είναι κάποιες θρυλικές ελληνικές εκδόσεις παρόμοιων τίτλων, όπως τα “Hero Quest”, “Σταυροφορία στο Διάστημα” ή “Ο Κυρίαρχος”. Κρατά γερά τον adventure χαρακτήρα του, όμως δεν βασίζεται τόσο στο αλισβερίσι αντικειμένων για τη σταδιακή και καλύτερη επίδοση σε αναμετρήσεις και εμπόδια, όπως τα προαναφερθέντα επιτραπέζια.
Σίγουρα κάτι χάνεται από την αίγλη του σε βάθος χρόνου, κυρίως όσον αφορά τους τομείς μιας συνεχόμενης αφήγησης ή την αλληλεπίδραση μεταξύ των παικτών, ειδικά δε για έναν περισσότερο έμπειρο σε απαιτητικότερες προτάσεις, σε καμία περίπτωση όμως αυτό δεν σημαίνει ότι είναι απλοποιημένο ή αφαιρεί τη λήψη καίριων αποφάσεων κατά τη διάρκεια των γύρων. Ναι μεν οι μάχες αποτελούν σημαντικό παράγοντα του gameplay, δεν είναι όμως το βασικό συστατικό του παιχνιδιού, μιας και τα εμπόδια μπορούν να επιφέρουν αρνητικά αποτελέσμα σε διάφορες μορφές. Πάντα υπάρχει στην άκρη του μυαλού του παίκτη το δίλημμα του πόσο χρόνο θα καταναλώσει εστιαζόμενος στις κάρτες που μπορούν να βελτιώσουν το χαρακτήρα του ή στα ζητούμενα της κάθε αποστολής. Η ροή του gameplay παραμένει το ίδιο εθιστική τόσο σε ένα γρήγορο session με επιλεγμένο ένα quest, όσο και σε μαραθώνιους των πέντε, όπου εκεί τίθεται σε πλήρη ισχύ όλη η συνέργια και αλληλεπίδραση των κανόνων, με αποτέλεσμα το παιχνίδι να γίνεται ακόμα πιο απολαυστικό.
Στην αρχή επιλέγουμε ένα από τα δύο τυχαία προσφερόμενα Quests. Αυτά έρχονται με μια βασική αποστολή, δύο side quests και ένα support quest όπου κατά την ολοκλήρωσή τους ανταμοίβουν με Victory Points. Ο στόχος είναι να ολοκληρώσουμε τη βασική αποστολή κάθε Quest, με τις υπόλοιπες τρεις (καθώς και μέσα από άλλες ενέργειες κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού) να ανταμοίβουν έξτρα Victory Points. Ο παίκτης με τα περισσότερα VPs κερδιζει το παιχνίδι. Για να ολοκληρωθεί η βασική αποστολή, ο παίκτης πρέπει να μαζέψει τον απαιτούμενο αριθμό από tokens (όπου εδώ ονομάζονται leads) και να βρίσκεται στην περιοχή που αναγράφει το Quest ώστε να το παραδώσει. Οι δευτερεύουσες ποικίλουν: θα μας ζητήσουν κι αυτές έναν αριθμό από leads, θα μας ζητήσουν να ταξιδέψουμε σε μια περιοχή, να ξοδέψουμε κάποια golds ή να σκοτώσουμε κάποιο τέρας και καλό είναι να μην τις παραβλέπουμε μιας και αποτελούν μια σίγουρη πηγή συλλογής Victory Points. Τα leads χωρίζονται σε τρεις θεματικές κατηγορίες, τα κόκκινα Combat, τα μπλε Magic και τα μωβ Diplomacy. Kάθε ήρωας έχει δυνάμεις και αδυναμίες στη συλλογή leads.
Για παράδειγμα, ο Geralt μαζεύει ευκολότερα κόκκινα leads μιας και είναι ο ιδανικότερος σε καταστάσεις μάχης, ενώ η Triss μπλε leads, μιας και εξέχον χαρακτηριστικό της είναι η μαγεία. Τα decks των καρτών τώρα, χωρίζονται και αυτά σε τρεις βασικές κατηγορίες. Υπάρχουν οι Develop κάρτες, ξεχωριστές για τους τέσσερις ήρωες, οι οποίες προμηθεύουν ικανότητες για καλύτερες επιδόσεις απέναντι στα διάφορα εμπόδια. Μετά βρίσκουμε τις Investigation κάρτες, που έρχονται κι αυτές σε τρεις χρωματισμούς, όπως τα leads, για να υποδηλώσουν τα Combat, Magic και Diplomacy χαρακτηριστικά τους. Αυτές οι κάρτες συνήθως περιγράφουν κάποια events που πρέπει να ολοκληρώσουμε, μας προμηθεύουν με πολύτιμα leads και προσφέρουν διάφορες τακτικές επιλογές που μπορούν να αλλάξουν το ρου του παιχνιδιού προς όφελός μας. Στο τρίτο βασικό deck καρτών βρίσκουμε τις καταραμένες Foul Fate κάρτες, οι οποίες καλούνται να παίξουν το ρόλο του αστάθμητου παράγοντα στο πλάνο και τη στρατηγική μας, με επιπτώσεις αρνητικές και εμπόδια που καλούμαστε να ξεπεράσουμε. Tέλος, υπάρχει και ένα τέταρτο deck, αυτό των σπάνιων Good Fortune καρτών, που βρίσκουμε ολοκληρώνοντας ένα Quest ή μέσα από Investigation κάρτες αν είμαστε τυχεροί, και αποτελούν τον «άσσο στο μανίκι» του παίκτη.
Ας δώσουμε ένα παράδειγμα δύο γύρων, έχοντας ως σενάριο τη χρήση μόνο ενός ήρωα, χωρίς αντιπάλους. To σημείο εκκίνησης κάθε ήρωα είναι συγκεκριμένο στο χάρτη. O Geralt ξεκινά βορειοανατολικά στο Kaer Morhen, η Triss στο κέντρο του χάρτη στη Wyzima, ο Dandelion λίγο πιο βόρεια, στο Oxenfurt και ο Yarpen νότια στο Mahakam. Έχοντας τον Geralt ως παράδειγμα, μας εμφανίζονται τα πρώτα δύο τυχαία Quests από τα οποία καλούμαστε να επιλέξουμε ένα. Επιλέγουμε το “Decimated Partisans” όπου καλούμαστε να μεταφέρουμε με ασφάλεια στο Novigrad μια ομάδα από τραυματισμένα dwarves και elves.
Για να επιτύχουμε την αποστολή, πρέπει να μαζέψουμε έξι κόκκινα leads και κατά την ολοκλήρωσή της θα λάβουμε οκτώ Victory Points. Ως δευτερεύουσες αποστολές, η μια μας στέλνει στο Mahakam να βοηθήσουμε κάποιους συμμάχους και μας ανταμοίβει με τρία VPs, ενώ η δεύτερη μας προειδοποιεί να αναμένουμε προβλήματα στο ταξίδι μας, τα οποία μπορούμε να επιλύσουμε ξοδεύοντας τρία κόκκινα leads και μας ανταμοίβει με τέσσερα VPs. Η support αποστολή μας ζητά να ξοδέψουμε τρια μωβ leads αλλά στο συγκεκριμένο σενάριο δεν παίζει ρόλο. Για να ολοκληρωθεί μια support πρέπει να βρισκόμαστε στην ίδια περιοχή με κάποιον άλλο παίκτη, πράγμα που στο παρόν σενάριο δεν υφίσταται μιας και παίζουμε με έναν μόνο ήρωα.
Κάθε παίκτης μπορεί να προβεί σε δύο ενέργειες κατά τη διάρκεια του γύρου του, επιλέγοντας ανάμεσα από τις έξι διαθέσιμες. Μπορεί να κινηθεί μια φορά στο χάρτη ή να κινηθεί δύο φορές σηκώνοντας όμως μια Foul Fate κάρτα. Μπορεί να κάνει Investigate μια περιοχή σηκώνοντας την πρώτη κάρτα του deck ή να κάνει Develop το χαρακτήρα του σηκώνoντας δύο κάρτες και επιλέγοντας να κρατήσει τη μια. Η πέμπτη επιλογή είναι για Rest, ενώ η τελευταία είναι η ειδική κίνηση κάθε ήρωα. Το πρώτο πράγμα που κάνουμε είναι να ξοδέψουμε μια ενέργεια, τραβώντας δύο Develop κάρτες. Είναι καλό για τον ήρωά μας να έχει κάποιες ικανότητες στην κατοχή του πριν αρχίσουν να περιπλέκονται τα πράγματα στο ταξίδι του. Η πρώτη κάρτα είναι η “Aard” που μας επιτρέπει μια φορά σε κάθε μάχη να ξοδέψουμε ένα hero ζάρι, ώστε για κάθε επίθεση που φέραμε στα ζάρια, να παράγουμε επιπλέον μια.
Η δεύτερη είναι η “Igni” που μας επιτρέπει μια φορά σε κάθε μάχη να ξοδέψουμε ένα hero ζάρι, ώστε να το μετατρέψουμε σε δύο επιπλέον επιθέσεις. Και οι δύο εμπεριέχουν το ίδιο ρίσκο μιας και προαπαιτούν να έχουμε φέρει ένα hero ζάρι στο ρίξιμο των ζαριών. Γνωριζοντας όμως πως ο Geralt σπάνια έχει τέτοιο θέμα, μιας και σε αντίθεση με τους υπόλοιπους ήρωες έχει τα περισσότερα hero ζάρια στην κατοχή του, επιλέγουμε την αμέσως επόμενη «ασφαλή» επιλογή, δηλαδή το Igni, μιας και δεν μπορούμε να εξασφαλίσουμε τον αριθμό επιθέσεων που θα φέρει το ζάρι ώστε να επιλέξουμε το Aard. Ώρα για τη δεύτερη ενέργειά μας. Να κάνουμε Rest δεν έχει νόημα, μιας και δεν έχουμε λάβει κάποια αρνητική επίπτωση ακόμα. Να κινήθουμε δύο τετράγωνα είναι πάντα μια καλή επιλογή αλλά δεν θα ρισκάρουμε να τραβήξουμε Foul Fate κάρτα από το πρώτο γύρο. Το Investigate είναι πάντα δίκοπο μαχαίρι. Ποτέ δεν μπορούμε να γνωρίζουμε αν το event που θα τραβήξουμε θα είναι καλό ή κακό. Συνήθως είναι καλό. Και ειδικά για τον Geralt, αν τραβήξουμε μια κόκκινη Investigate, το πιθανότερο είναι να μας βάλει σε μάχη, κάτι που λειτουργεί υπέρ του. Θα επιλέξουμε όμως να κινηθούμε.
Η μόνη περιοχή που συνδέεται με το Kaar Morhen είναι το Ard Carraigh, οπότε αποτελεί μονόδρομο για το ταξίδι μας. Παρατηρούμε ότι στο Ard Carraigh υπάρχουν δύο διαθέσιμα leads, ένα κόκκινο και ένα μωβ καθώς και ένα χάλκινο τέρας. Με το που πατήσουμε στo Αrd Carraigh, μας εμφανίζεται η επιλογή για πιο από τα δύο leads θέλουμε να λάβουμε. Προφανώς επιλέγουμε το κόκκινο μιας και αυτά χρειαζόμαστε πρωτίστως για το quest και κάνουμε Resolve το γύρο μας. Kάνοντας resolve, μπαίνουν σε κίνηση τα εμπόδια της επικράτειας. Στη βορειοανατολική επικράτεια υπάρχουν τρεις περιοχές, οι Kaar Morhen, Ard Carraigh και Tretogor και τα εμπόδια που μπορούν να εμφανιστούν σε κάθε επικράτεια είναι δύο μορφών. Είτε θα πρόκειται για μάχες, με τρεις βαθμίδες δυσκολίας (χάλκινη, ασημένια, χρυσή), είτε για Foul Fate κάρτες.
Μπορεί να βρεθούμε αντιμέτωποι με ένα από τα δύο ή και με τα δύο ταυτόχρονα, ενώ σε μια επικράτεια μπορούν να υπάρχουν περισσότερες από μια μάχη. Στο παρόν σενάριο μόνο ένα χάλκινο τέρας περιτριγυρίζει στις περιοχές της επικράτειας, πράγμα που αποτελεί βούτυρο στο ψωμί του Geralt. Tυγχάνει να πέσουμε πάνω σε Bandit, ο οποίος πριν καν ρίξουμε τα ζάρια μας κλέβει ένα gold. Στην καρτέλα του βλέπουμε πως για να τον νικήσουμε πρέπει να φέρουμε δύο επιθέσεις και μια άμυνα στα ζάρια. Επιπλέον, αν φέρουμε τις δύο επιθέσεις κερδίζουμε το gold πίσω, ενώ αν δεν φέρουμε την άμυνα μας τραυματίζει. Ο τραυματισμός (wound) είναι από τα χειρότερα πράγματα που μπορούμε να πάθουμε στο παιχνίδι. Ουσιαστικά επιλέγουμε μια εκ των έξι διαθέσιμων ενεργειών μας και την μπλοκάρουμε, μέχρι να έρθει η στιγμή να κάνουμε Rest (ή μέσω άλλων ενεργειών) ώστε να την ξεμπλοκάρουμε. Ώρα να ρίξουμε τα ζάρια. Τέσσερις επιθέσεις, δύο άμυνες και ένα hero ζάρι και εξολοθρεύσαμε για πλάκα τον κακόμοιρο Bandit. Τελειώνουμε έτσι το γυρο μας και πάμε για τον επόμενο.
Από το Ard Carraigh έχουμε δύο επιλογές κίνησης. Μια δυτικά στο Tretogor, όπου θα μπορούμε να επιλέξουμε κόκκινο, μπλε ή μωβ lead και να μείνουμε στην ίδια επικράτεια (άρα δε θα βρούμε εμπόδια μιας και μόλις τα ξεπεράσαμε) και μια νότια στο Shaerrawedd, όπου μας δίνει μόνο μπλε lead και έχουμε να αντιμετωπίσουμε ένα χάλκινο τέρας μιας και πρόκειται για νέα επικράτεια. Το quest δεν κάνει λόγο για μπλε leads, οπότε θα πάμε εκ τους ασφαλούς προς το Tretogor. Πέρνουμε το κόκκινο lead και τώρα έχουμε δύο επιλογές για τη δεύτερη ενέργεια. Είτε θα κάνουμε ξανά Develop, είτε Investigate. Ας δοκιμάσουμε ένα κόκκινο (combat) Investigate. Σηκώνουμε κάρτα και… πέφτουμε πάνω σε έναν μεθυσμένο και αρχίζουμε καβγά μαζί του. Μας συλλαμβάνουν οι φρουροί και για να τη γλυτώσουμε πρέπει να ξοδέψουμε ένα μωβ lead που όμως δεν έχουμε. Έτσι αυτόματα ενεργοποιείται το δεύτερο συμβάν της κάρτας και γινόμαστε delayed, δηλαδή στον επόμενο γύρο θα προβούμε μόνο σε μια ενέργεια. Είμαστε σίγουροι πως ο καυγάς με ένα μεθυσμένο θα είναι η μικρότερη από τις κακοτυχίες που μας περιμένουν στο ταξίδι μας.
Ο Geralt είναι η προφανής επιλογή για ένα πρωτάρη στο παιχνίδι. Τα περισσότερα εμπόδια τα αντιμετωπίζει με ωμή δύναμη και μόνο παίζοντας εκτενώς με τους υπόλοιπους χαρακτήρες αντιληφθήκαμε ότι αυτός δεν είναι ο μοναδικός τρόπος επίλυσης του παιχνιδιού. Όλοι οι χαρακτήρες έχουν τα υπέρ και τα κατά τους, όλοι οι χαρακτήρες έχουν ένα τρανταχτό πλεονέκτημα όπως εξίσου και μειονέκτημα, όλοι έχουν ισχυρούς συνδυασμούς develop καρτών. Όλοι έχουν έναν διαφορετικό και μοναδικό τρόπο παιχνιδιού. Η ισορροπία θα λέγαμε βρίσκεται εκεί, θέλει όμως αρκετά παιχνίδια για να τη βρει κάποιος, να μάθει καλά τους κανόνες, τις κάρτες, το τρόπο παιχνιδιού κάθε ήρωα και φυσικά να έχει τη τύχη με το μέρος του μιας και ο έλεγχος μπορεί ανά πάσα στιγμή να φύγει από τα χέρια του παίκτη.
Η Triss είναι ο «τσεκαδόρος» της υπόθεσης, μιας και θα βρεθεί αντιμέτωπη με τις περισσότερες καταστάσεις που απαιτούν ρίξιμο του hero ζαριού της προς επίλυση εμποδίων και skill checks. Πέραν του 50/50 ρίσκου που εμπεριέχουν τα αγαπημένα μας checks, ως μάγισσα, η Triss μπορεί ευκολότερα από οποιονδήποτε άλλο να πετάξει από πάνω της τα μοχθηρά και κακόβουλα Foul Fates. Με τα Alzur’s Thunder και Alzur’s Shield κερδίζει κάτι από το χαμένο έδαφος στην υπόθεση των μαχών, χωρίς ποτέ βέβαια να φτάνει τους Geralt και Yarvin σε αυτό το τομέα, ενώ το Teleportation αποτελεί το σήμα κατατεθέν της, επιτρέποντάς της επιπλέον μια ή δύο κινήσεις στο χάρτη. Η ειδική της κίνηση ονομάζεται Prepare και της επιτρέπει να κάνει charge κάποιο spell της ώστε να μπορέσει εν συνεχεία να το χρησιμοποιήσει. Δεν είναι δύσκολη στην εμκάθηση και σε ένα περισσότερο περιορισμένο πλαίσιο χρόνου, με καλούς αντιπάλους, θα τίθεται πάντα το δίλημμα για καλύτερη αξιοποίηση των ulitily ή των combat ικανοτήτων της.
Ο Yarpen είναι μεγάλο ερωτηματικό. Για το γραφόντα είναι σίγουρα ο πιο δύστροπος και δύσκολος ήρωας και τα sessions μαζί του δεν ήταν αρκετά ώστε να αποκρυπτογραφήσει πλήρως όλες τις αρετές του. Είναι αυτό που λέμε «jack of all trades and master of none» και κάθε γύρος θέλει αρκετή σκέψη ώστε να μπορέσει ο παίκτης να λάβει τα μέγιστα από τον τρόπο παιχνιδιού του. Στο τέλος όμως αποζημιώνει και αυτό φάνηκε σε δύο συγκεκριμένα παιχνίδια, όπου με αντίπαλο έναν καλό Yarpen, μας κέρδισε χωρίς καν να το πάρουμε χαμπάρι. Τα προσόντα του εκτείνονται σε διάφορους τομείς του gameplay. Έχει τις μεγαλύτερες πιθανότητες επιτυχίας σε καταστάσεις που απαιτούν skill checks, σε σημείο να πρέπει να είναι πολύ άτυχος στο ζάρι για να αποτύχει. Έχει δύο έξτρα slots για wounds πριν βάλει καποιο σε μια εκ των έξι ενεργειών του. Με μερικές καλές develop κάρτες ανταγωνίζεται σχεδόν στα ίσια τον Geralt στις μάχες. Ως ειδική κινήση έχει τη φοβερή τετράδα από Νάνους, όπου ο καθένας μπορεί να του δώσει σοβαρά πλεονεκτήματα εκεί ακριβώς που τα χρειάζεται, όπως για παράδειγμα τη μετατροπή ενός lead από ένα χρώμα σε ένα άλλο ή τη μετακίνηση ενός εμποδίου (τέρατος ή Foul Fate) σε μια γειτονική επικράτεια.
Για τρελά και απρόβλεπτα σενάρια πάντως, o Dandelion είναι όλα τα λεφτά. Δεινός στο να δημιουργεί προβλήματα, περιπλέκει το board καλώντας τέρατα από το πουθενά, παίρνει τον Geralt στο κατόπι μπας και κερδίσει κανένα Victory Point από τα τέρατα που σφάζει ο Witcher, δωροδοκεί φίλους και γνωστούς για να κάνουν τις βρωμοδουλειές του και στο τέλος γράφει μπαλάντες με τα κατορθώματά του, παίζοντας τη λύρα του για να βγει το μεροκάματο. Ο τρόπος παιχνιδιού του είναι περισσότερο διπλωματικός από οποιονδήποτε άλλο ήρωα, με τις μάχες να αποτελούν το αδύνατο σημείο του. Δωροδοκώντας το φίλο του, Codringher, μπορεί να σηκώνει δύο αντί για μια Diplomacy κάρτες, η φίλη του η Shani μπορεί να αφαιρεί wounds, ενώ με το «Half a Century of Poetry» κερδίζει κι αυτός το κατιτίς του σε VPs όταν οι άλλοι ήρωες ολοκληρώνουν τις αποστολές τους. Ως ειδική κίνηση παίζει τη λύρα του για να κερδίζει gold, τα οποία φυσικά χρησιμοποιεί στη συνέχεια για να δωροδοκήσει τους φίλους του.
Ο Geralt, τέλος, όπως προείπαμε είναι το powerhouse της υπόθεσης. Μπορεί να χωλαίνει στην αντιμετώπιση Foul Fates και τη κατοχή utility ικανοτήτων, όπου υπάρχει όμως μάχη ο Witcher τρέχει πρώτος. Oι develop κάρτες του περιλαμβάνουν όλο το παλμαρέ των γνωστών Signs, ενώ με την ειδική κίνηση Brew μπορεί να χρησιμοποιεί διάφορα potions που τον βοηθούν και του δίνουν πλεονεκτήματα στις αναμετρήσεις με τέρατα. Έχει τον πιο άμεσο τρόπο παιχνιδιού, όμως αυτό που ξεχωρίζει έναν καλό Witcher είναι να ξέρει να φυλάγεται από τις κακοτοπιές και πώς να κινείται μέσα στο χάρτη. Εύκολος να τον μάθεις, όχι τόσο δύσκολο να τον κατέχεις πλήρως, το μεγαλύτερο μειονέκτημά του είναι οτιδήποτε δεν έχει να κάνει με μάχες.
Kαλά, χρυσά τα παιχνίδια ενάντια στην A.I., ας μη γελιόμαστε όμως. Μιλάμε για επιτραπέζιο παιχνίδι, για ομαδικό παιχνίδι, που καμία Τεχνητή Νοημοσύνη δεν μπορεί να αντικαταστήσει. Αρκεί μονάχα ένα παιχνίδι με άλλους παίκτες για να αντιληφθούμε πόσο ρηχή είναι η εμπειρία επιστρέφοντας στο Offline, ως αντίπαλοι της A.I. Η οποία, εδώ που τα λέμε, δεν πρόκειται για κάτι σπουδαίο, ειδικά αφού κατανοήσουμε πλήρως τους κανόνες και ο συνδυαστικός τρόπος σκέψης πάρει μπροστά. Η CDProject έχει υποσχεθεί καλύτερες και περισσότερες διαβαθμίσεις στη δυσκολία σε μελλοντικό patch, σε κάθε περίπτωση όμως στο Online διεξάγεται το πραγματικό παιχνίδι. Για αρχή, τα ματσάκια με δύο παίκτες γρήγορα καταλήγουν βαρετά και μονότονα, μιας και το gameplay αποτινάσσει από πάνω του σχεδόν κάθε έννοια στρατηγικής και αλληλεπίδρασης που δύναται να αναδειχθεί σε βάθος χρόνου και γρήγορα καταλήγει σε αγώνα δρόμου. Υπάρχει επιλογή για τυχαίο matchmaking, αλλά και για πριβέ αναμετρήσεις με φίλους. Στο σύνολο των αναμετρήσεων που διεξήχθησαν μέσω matchmaking, τα περισσότερα έγιναν με τρεις παίκτες, ενώ στις λίγες που βρεθήκαμε τέσσερις, το παιχνίδι κυλούσε ακόμα καλύτερα.
Μια επιπλέον επιλογή που προσφέρεται στο online είναι αυτό του χρόνου σκέψης σε κάθε γύρο. Αρχικά ρίχνουμε τα ζάρια να δούμε ποιος θα παίξει πρώτος και στη συνέχεια ψηφίζουμε για τον αριθμό των quests και το χρόνο σκέψης. Εδώ μπορούμε να επιλέξουμε από ένα λεπτό, τρία λεπτά έως και απεριόριστο χρόνο. Συνήθως επιλέγονται τα τρία λεπτά, λαμβάνοντας υπόψιν και τυχόν απρόοπτα που μπορούν να συμβούν εκτός παιχνιδιού. Αν κάποιος παίκτης εξαντλήσει το χρόνο, χάνει το γύρο του, κι αν συνεχίσει να το κάνει επί τρεις συνεχόμενους γύρους, το παιχνίδι τον πετά εκτός.
Δίνοντας ένα παράδειγμα ενός από τα αρχικά sessions στο matchmaking, συμφωνήσαμε πρώτα στα τρία Quests, με απεριόριστο χρόνο σκέψης και ευτυχώς κανείς δεν έφυγε και το πήγαμε μέχρι τέλους. Ο Ρώσος επέλεξε τον νάνο Yarpen, ο Oυκρανός τον βάρδο Dandelion, ο Γάλλος τον Geralt και ο Έλληνας την μάγισσα Triss. Έχοντας όλοι εμπειρία μόνο ενάντια της AI και, σε δύο περιπτώσεις, ενάντια μόνο σε έναν παίκτη, το παιχνίδι μας κράτησε συνολικά 24 γύρους, δηλαδή περίπου δύο με δυόμισι ώρες. Το chat ήταν συνεχώς ζωντανό (πλην του Ρώσου που δύσκολα καταλάβαινε), συζητούσαμε τις κινήσεις μας, παίρναμε και δίναμε συμβουλές, επιβραβεύαμε τις σωστές και τυχερες κινήσεις, σιχτιρίζαμε τις κακές κάρτες και τις αναποδιές στο ζάρι. Το καταπληκτικό με το παιχνίδι είναι ότι όσο προχωρά ο χρόνος, τόσο περισσότερο εμβαθύνει και μεταλλάσεται, και πραγματικά, μέχρι και τον τελευταίο γύρο τα πάντα παίζονταν για τη νίκη. Ο Yarpen είχε στον τελευταίο γύρο του μια αναποδιάν μαχόμενος ένα Striga, γεγονός που τον κράτησε πίσω και έδωσε την ευκαιρία στη Triss, κάνοντας χρήση του Teleportation spell της, να βγει μπροστά και να πάρει την πρωτιά και τη νίκη.
Ύστερα από αρκετές αναμετρήσεις άρχισαν να βγαίνουν στην επιφάνεια και οι ελλείψεις του τίτλου. Χωρίς να αμαυρώνουν στο σύνολό τους τη γενικότερη αίσθηση και gameplay που περνά το παιχνίδι, υπάρχουν στιγμές που ξύναμε το κεφάλι μας με αμηχανία, μικρές απογοητεύσεις από μη ορθή εφαρμογή των κανόνων, έως και εκρήξεις εκνευρισμού από καραμπινάτες ελλείψεις. Καταρχάς, δεν υπάρχει κάποια επιλογή «παγώματος» ενός session στο online mode, ώστε έτσι και γίνει μια οποιαδήποτε στραβή ή απλά θελήσουμε να σταματήσουμε και να επιστρέψουμε, να μπορούμε να το πράξουμε. Άπαξ και αποσυνδεθούμε για τον οποιοδήποτε λόγο, το παιχνίδι μας πάει στράφι. Είναι απλά αδιανόητο να προσφέρεις ένα adventure board game και να μην έχεις φροντίσει για μια τέτοια δυνατότητα. Σκεφτείτε μόνο ότι σε ένα session με πέντε quests και ύστερα από τρεις και κάτι ώρες, μπλέχτηκε η γάτα στο καλώδιο του laptop και το αποσύνδεσε από την τροφοδοσία. Είναι κρίμα τέτοια καραμπινάτη αβλεψία να την πληρώνει το άμοιρο ζωντανό.
H μισή χαρά στα επιτραπέζια παιχνίδια είναι να παρακολουθείς τον τρόπο σκέψης και τις κινήσεις των συμπαικτών σου κατά τη διάρκεια των γύρων τους. Πώς θέλουν να κινηθούν, τι κάρτες τραβάνε, τις ζαριές τους στις μάχες, για αυτή τη μικρή ένοχη απόλαυση όταν κάτι τους πάει στραβά. Δυστυχώς, στο Witcher αυτό προσφέρεται κατά το ήμισυ. Όλες οι κινήσεις των συμπαικτών καταγράφονται στο Activity Log, μια στήλη στα δεξιά της οθόνης, όπου περιγραφικά μόνο μπορούμε να δούμε τι κάνουν. Από τη μια, έχουμε πάντα το χάρτη σε πρώτο πλάνο, έτσι ώστε να σχεδιάσουμε τις επόμενες κινήσεις μας, ενώ οι συμπαίκτες μας παίζουν το γύρο τους, ενώ ανά πάσα στιγμή μπορούμε να δούμε το deck τους, τι κάρτες έχουν σηκώσει, πόσα tokens έχουν μαζέψει. Από την άλλη όμως, θα ήταν προτιμότερο να υπήρχε η επιλογή να μπορούμε να δούμε όλες τις οθόνες και animations σε πραγματικό χρόνο, όπως όταν παίζουμε εμείς το δικό μας γύρο, απλά κλικάροντας στο πορτραίτο τους, και να επιστρέφαμε στο board κλικάροντας ξανά το δικό μας. Με τον τρόπο που είναι τώρα σχεδιασμένο, ναι μεν το Activity Log κρατά τα πάντα συμμαζεμένα, δίνοντάς μας πολύτιμο χρόνο και χώρο για το σχεδιασμό των επόμενων κινήσεων, χάνεται όμως έτσι ένα τεράστιο μέρος της αλληλεπίδρασης και της διασκέδασης που προσφέρει οποιοδήποτε επιτραπέζιο παιχνίδι.
Μια άλλη προσθήκη που θα ωφελούσε πολύ τη συχνότητα παιχνιδιών στο online, θα ήταν μια Friend List, όπου θα μπορούμε να καταγράφουμε και να καλούμε παίκτες που περάσαμε καλά μαζί παίζοντας, αλλά και να σημειώναμε leavers, που με την πρώτη στραβή εγκαταλείπουν το παιχνίδι. Λίγο περισσότερο συγκροτημένη δομή ποτέ δεν έβλαψε κανέναν. Ένα τελευταίο έχει να κάνει με την εφαρμογή των κανόνων. Στη φυσική μορφή του παιχνιδιού, οι παίκτες μπορούν πάντα να προσαρμόσουν έναν κακογραμμένο ή διφορούμενο κανόνα στα μέτρα που εκείνοι αποφασίσουν. Πάντα υπάρχουν παραλείψεις και θολή επεξήγηση κανόνων και καρτών σε τέτοια παιχνίδια, που οδηγούν σε exploits. Στο βιντεοπαιχνίδι, όμως, δεν υπάρχει τέτοια δυνατότητα, για αυτό το λόγο οι δημιουργοί πρέπει να βρίσκονται κοντά στους παίκτες, να λαμβάνουν σοβαρά υπόψιν το feedback, έτσι ώστε να προβαίνουν γρήγορα σε διορθωτικές ενέργειες. Στο Witcher δεν λείπουν τέτοια exploits, όμως σε αντίθεση με τη φυσική μορφή του παιχνιδιού, εδώ ένα patch μπορεί να φέρει τα πράγματα ξανά στο σωστό δρόμο.
Στο πυρήνα του gameplay, η αλήθεια είναι ότι ο βαθμός αλληλεπίδρασης μεταξύ των παικτών είναι ισχνότερος του αναμενομένου. Υπάρχουν κάποιες βασικές λειτουργίες συνεργατικού και ανταγωνιστικού παιχνιδιού, με την ολοκλήρωση Support quests στη πρώτη περίπτωση και τη στρατηγική κίνηση στο board ή τη μεταφορά κακόβουλων επιπτώσεων σε άλλους παίκτες για τη δεύτερη, όμως κατά βάση κάθε παίκτης είναι περισσότερο προσηλωμένος στο χαρακτήρα του παρά στο τι κάνουν οι συμπαίκτες του. Με παίχτες που γνωρίζουν καλά το παιχνίδι, ακόμα και τα sessions με 3 quests δεν φτάνουν για να αναδειχθούν τα προτερήματα που αναδύει η αλληλεπίδραση των παικτών. Το παιχνίδι ακόμα είναι σε πολύ «vanilla» μορφή, γεγονός απόλυτα κατανοητό, μιας και απευθύνεται σε ένα κοινό χωρίς να λαμβάνει υπόψη του την εμπειρία του με board games. Σε πρώτη φάση τα καταφέρνει περίφημα, θα θέλαμε όμως να δούμε στο μέλλον περισσότερες ενέργειες προς αυτή την κατεύθυνση.
Συνολικά ο τίτλος μας άφησε αρκετά καλές εντυπώσεις. Η θεματική του είναι σίγουρα το σημείο αναφοράς, με τις μικρές ιστορίες των quests, τις περιγραφές στις κάρτες και τον τρόπο ένταξης των ηρώων στα πλαίσια ενός επιτραπέζιου να είναι πιστά στο πνεύμα του πρωτότυπου υλικού και αποτυπωμένα σε ένα οπτικά πανέμορφο board. Κρίνοντας ως κάποιος που έχει παίξει τέτοιου είδους επιτραπέζια, και λαμβάνοντας υπόψιν τις ελλείψεις του τίτλου, μια βαθμολογία γύρω στο 6 με 7 θα ήταν αντιπροσωπευτικό της συγκεκριμένης κυκλοφορίας. Θα καταλήξουμε στο 7, διότι πρόκειται για καλοσχεδιασμένο επιτραπέζιο, σε ένα σύμπαν που αγαπάμε και σε ένα είδος παιχνιδιών που δεν βλέπουμε συχνά στο μέσο του gaming.
H δημιουργός εταιρία δείχνει σε πρώτη φάση πως λαμβάνει σοβαρά υπόψιν το feedback των παικτών, ευελπιστούμε στις απαραίτητες διορθωτικές κινήσεις και φυσικά αναμένουμε τις αναπόφεκτες ανακοινώσεις για επέκταση του παιχνιδιού. Για ένα λάτρη του σύμπαντος του Geralt και φίλο των επιτραπέζιων παιχνιδιών, το Witcher: Αdventure Game κρύβει περισσότερη διασκέδαση από όση αρχικά αφήνει να φανεί.
To review του τίτλου πραγματοποιήθηκε στη PC έκδοση, μέσω του GoG.
