Μία τελευταία ερώτηση κύριε Κλαρκ, και θα σας αφήσω στα… αραβουργήματά σας. Αυτή η κατηγορία πορτραίτων τι είναι; Ναι, αυτά που έχετε ξεχωριστά. Πολύ απειλητικές φαίνονται αυτές οι μορφές. Ναι για πέστε μας. Μάλιστα. Μοναδικοί αντίπαλοι με σφοδρές τακτικές και αμείλικτα χτυπήματα. Έχουμε πολλές ευκαιρίες με αυτούς τους εχθρούς κύριε Κλαρκ; Θεωρητικά πάντα παιδιά μου, δε θα βρούμε κάτι τέτοιο μπροστά μας! Άπειρες ή όσο αντέχουν τα νεύρα μας λέτε ε; Ναι, το γνωρίζω ότι ο καθηγητής αρχιτεκτονικής είχε ειδική μέριμνα στο να είναι άμεσα προσβάσιμοι αυτοί οι αντίπαλοι μετά το άνοιγμα ορισμένων shortcuts. Ναι, είναι αυθεντία σε αυτά τα πράγματα. Και να σας ρωτήσω, το διπλανό πορτραίτο σε κάθε μοναδικό Εχθρό τι είναι; Α, ο ίδιος εχθρός είναι ακόμα πιο εξαγριωμένος από τα χτυπήματα που δέχεται. Δε μας τα λέτε καλά κύριε καθηγητά. Εγώ προτείνω να κρατάμε γενικά χαμηλά το Insight μας, μήπως και τα δούμε όλα αυτά με διαφορετικό μάτι.
Να, θα μας τα πει ο Ψυχολόγος μας. Αρχές Βασικής Ψυχολογίας παραδίδει σε αυτό το εξάμηνο ο κύριος Tσαρλς Ντεξτερ Γουώρντ. Γιατί πολλά ακούγονται για τα μέρη μας και την εποχή μας και θα πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι. Προετοιμασμένοι για το πώς βλέπουμε τον κόσμο μας, για το πώς να ξεχωρίζουμε το όνειρο από την πραγματικότητα, για το πώς να αποφεύγουμε τα σημεία καθαρής τρέλας για τα οποία θα έχετε ακούσει. Ο κύριος καθηγητής τα παίζει στα δάκτυλα αυτά τα πράγματα. Το Insight σας να προσέχετε μόνο. Ξέρω, βοηθάει να αποκτήσετε πολλές πολύ βασικές προμήθειες και να βρείτε συνοδοιπόρους σε αυτό το δύσκολο κόσμο που ζούμε, αλλά έχει και κινδύνους. Καμιά φορά τα πράγματα είναι καλύτερα να τα βλέπουμε όπως νομίζουμε ότι είναι και όχι όπως πραγματικά είναι αλλιώς μπορεί και να παραφρονήσουμε. Έτσι δεν είναι κύριε καθηγητά; Αποκοιμήθηκε. Ας αποχωρήσουμε ήσυχα.
Ο καθηγητής Αρχιτεκτονικής μας περιμένει στο γραφείο του. Είναι νέος στη σχολή μας καθώς ο προηγούμενος, ο κύριος Νύαρλ Αθοτέπ αντιμετώπισε κάποια προβλήματα υγείας. Τι είπατε κύριε για εγκλεισμό σε ψυχιατρική κλινική; Μα πώς διαρρέουν αυτά τα πράγματα… Ναι, η αλήθεια είναι ότι μετά το μάθημα του δευτέρου εξαμήνου υπέστη έναν σοβαρότατο νευρικό κλονισμό. Και για να λέμε και του στραβού το δίκιο είχε αρχίσει να συμπεριφέρεται λίγο περίεργα. Φανταστείτε ότι στις εξετάσεις είχε βάλει στους σπουδαστές να αναλύσουν ένα τοπογραφικό σχέδιο, ενώ όλοι είχαν μπροστά τους κατάμαυρες σελίδες. Αυτοί διαμαρτύρονταν ότι πρόκειται για μία μαύρη σελίδα κι αυτός φώναζε ότι έχουν το σχέδιο μπροστά στα μάτια τους και δεν το βλέπουν. Φυσικά πέρασαν όλοι με οκτώ και ο καθηγητής έμεινε απόλυτα δυσαρεστημένος γιατί έλεγε ότι δεν είναι δυνατόν να τα περιμένουν όλα στο πιάτο. Ιδιοφυία είναι πάντως ο άνθρωπος αυτός. Φανταστείτε ότι είχε βρει τρόπο να φτάνει χωρίς να τον βλέπει κανείς επειδή απ ό,τι έλεγε είχε βρει κρυφά περάσματα που ήταν μπροστά στα μάτια όλων και τα χρησιμοποιούσε καθημερινά.
Αλλά και ο κύριος Σουμπ Νιγκουράθ θεωρείται αυθεντία στον τομέα του. Έτσι δεν είναι κύριε καθηγητά; Δεν είναι βέβαια τόσο εξεζητημένος ως σχεδιαστής σαν το συνάδελφό του ούτε προχωρεί σε ακρότητες αλλά διαπρέπει στο σχέδιο, στην κλίμακα και στην απόδοση ενός περιβάλλοντος. Έχει φοβερές γνώσεις που πηγαίνουν πίσω στην αρχιτεκτονική των Κάστρων του Μεσαίωνα και των γοτθικών κατασκευών στα πλέον απόκρημνα και αφιλόξενα μέρη του πλανήτη. Και ορισμένοι μαθηματικοί σας θεωρούν διάνοια κύριε καθηγητά.
Άκουγα έναν τις προάλλες να πλέκει εγκώμια για τις κλίμακές σας και τις στρεβλές αναλογίες που κάνουν τα κτήρια να φαίνονται ότι είναι έτοιμα να πέσουν αλλά στέκονται στη θέση τους τελικά. Και ένας άλλος που έκανε λόγο για τις συνδέσεις των κτηρίων που σχεδιάζετε μεταξύ τους. Φοβερό πράγμα να μπαίνεις από τη μία και να βγαίνεις πάλι σε ένα γνωστό σημείο. Σωστά, γεννηθήκατε στο Providence. Τι άλλο να πει κανείς; Παραδέχεστε κι εσείς όμως ότι ο κύριος Αθοτέπ ήταν αυθεντία στην κατασκευή επιπέδων έτσι; Πώς είπατε; Σαν τούρτα με πολλά πατώματα ήταν οι κόσμοι του, ακριβώς! Χαχαχα! Υπέροχα το είπατε. Ναι, μας λείπει ο κύριος καθηγητής και προσευχόμαστε στο Χαστούρ να είναι και πάλι σύντομα κοντά μας. Σας χαιρετούμε κύριε καθηγητά και θα τα πούμε από βδομάδα όταν επιστρέψετε από το Arkham.
Αλήθεια, τώρα που το θυμήθηκα, εκείνο το project των Chalice Dungeons προχωράει; Απ όσο αντιλαμβάνομαι όλο το σκεπτικό έχει να κάνει με την πορεία σε τυχαία δημιουργούμενα υπόγεια που κρύβουν κινδύνους. Έξυπνο κύριε καθηγητά. Και χρονοβόρο (με την καλή έννοια) γι αυτόν που θα ασχοληθεί. Ξέρουμε τα πιθανά «κέρδη» από την ενασχόληση αυτή; Loot έ; Ε, αυτονόητο ακούγεται. Dungeon, Bosses, Loot. Παίζατε παιχνίδια μικρότερος κύριε καθηγητά; Α, και τώρα παίζετε… Μάλιστα. A, να και ο Πατέρας Γκασκόιν, ο θεολόγος μας. Όχι, όχι αγαπητέ, μην τον ενοχλείτε, είναι λίγο αλλοπρόσαλλος αλλά σπουδαίος επιστήμων. Δυστυχώς αν τον πετύχετε σε κακή διάθεση δε θα καταφέρετε να κατανοήσετε και πολλά πράγματα. Θα σας ζαλίσει με τις ασυναρτησίες του για Κόκκινα Φεγγάρια και Μεγάλους που Ξαναγεννιούνται και Κλαίουσες Νύφες και Τυφλούς Θεούς που ουρλιάζουν στα έγκατα της Γης. Επίσης, υποψιάζομαι ότι στη διαμάχη μεταξύ της Εκκλησίας της Θεραπείας και των κατοίκων της Παλιάς Πόλης έχει πάρει τη θέση της Εκκλησίας. Δεν ξέρω γιατί, αλλά υποστηρίζει ορισμένες θεωρίες που… αλλά αφήστε το καλύτερα. Η ιστορία αυτή ακόμα πονάει την Πόλη και οι πληγές που έχει αφήσει δεν έχουν κλείσει. Το λιγότερο που θέλουμε είναι μία ακόμα φήμη ότι εν τέλει τα «τέρατα» δεν είναι τόσο «τέρατα» όσο φαίνονται.
Να ξέρετε ότι το μάθημα με τον Πατέρα Γκασκόιν θέλει διάβασμα και μελέτη για να συνδέσετε μεταξύ τους τις τελείες. Δεν είναι απλά τα πράγματα. Μη περιμένετε με ένα γρήγορο πέρασμα να αντεπεξέλθετε στις εξετάσεις. Αλλά από την άλλη, τι μπορώ να πω; Είναι το αγαπημένο μου. Είναι αυτό που σε γεμίζει με ευχαρίστηση όταν τελικά βλέπεις τη συνολική εικόνα. Ναι αγαπητή μου, η μουσική που ακούτε έρχεται από εκείνη την αίθουσα διδασκαλίας και το βιολί το παίζει ο καθηγητής σας, αυτή η μουσική ιδιοφυία, ο φίλος μου Ερικ Ζαν…
Μεγαλοδύναμε Τσοθάγκουα, τι ήταν αυτό το ουρλιαχτό; Έρικ; Έρικ; Είσαι καλά; Μα, αν είναι δυνατόν, πάλι δοκιμές έκανες; Μου έκοψες τη χολή και των παιδιών επίσης. Τι κάνεις άνθρωπέ μου. Με τι πειραματίζεσαι πάλι; Δεν ξέρεις ότι αυτοί οι ήχοι μπορούν να σπάσουν νεύρα; Όλη την απόγνωση μία καταραμένης ύπαρξης εσύ θέλεις να την περάσεις σε ένα ουρλιαχτό; Ναι, το ξέρω, αυτό είναι το πρέπον και το σωστό. Μία ύπαρξη παγιδευμένη μέσα σε ένα αποτρόπαιο σώμα και φυλακισμένη σε μία αιώνια κατάρα έτσι θα έπρεπε να ουρλιάζει. Αλλά όλος αυτός ο πόνος, όλη αυτή η απελπισία, όλη αυτή η οργή. Διαπρέπεις και πάλι φίλε μου. Ελάτε παιδιά, ελάτε να ακούσετε πώς από τις απάνθρωπους ήχους των καταραμένων ψυχών μπορεί αυτή η ιδιοφυία να μεταπηδήσει σε ουράνιες μελωδίες και επικές στιγμές. Ελάτε να νιώσετε από τη μία το απόκοσμο και το μοναχικό, το σιχαμένο και βδελυρό και από την άλλη το επικό και ανυψωτικό. Ελάτε να δείτε πώς αυτός ο υπέροχος μουσικός από τη μία αποδίδει τις έρπουσες υπάρξεις στο βούρκο της Καταραμένης Νόσου και από την άλλη την Θρηνωδία του Τέρατος που πέφτει από τη Λεπίδα του Κυνηγού!
