Baldur’s Torment.
Αγοράστε το! Άμεσα! Τώρα! Ουυυυφφφφ… Εντάξει, το είπαμε και έφυγε από τη μέση! Μπορούμε λοιπόν να αφήσουμε το ψηφιακό πενάκι μας και τον βαρετό text editor και να επιστρέψουμε άμεσα μέσα στον κόσμο του διαμαντιού της Obsidian…
Όπως έχουμε ξαναπεί στο παρελθόν, το Kickstarter δεν είναι πανάκεια. Έχει δημιουργήσει πολλές μπαρούφες, έχει «φάει» χρήματα κόσμου σαν παλιό ουφάδικο, έχει καθυστερήσει αδικαιολόγητα παιχνίδια (ναι, προς τα εσένα κοιτάμε Tim Schafer) και, γενικά, υπάρχει πάντοτε η πιθανότητα ότι η ρώσικη ρουλέτα του pre-pre-pre ordering (που αυτό είναι στην ουσία) να φέρει τη σφαίρα σε τροχειά εναγκαλισμού με το δικό σας κεφαλάκι. Όμως, κάθε τόσο, οι παίκτες στέκονται τυχεροί, χτυπάνε το τζακ ποτ των εκατομμυρίων και φεύγουν από το καζίνο της gaming κοινότητας με ένα σακούλι «τίγκα στο παραδάκι». Xenonauts, Tesla Effect, Divinity: Original Sin και άλλα, αποδεικνύουν έμπρακτα πως αν έχεις πραγματικό μεράκι, όρεξη και ταλέντο, όχι μόνο μπορείς να επιστρέψεις στα παλιά σου μεγαλεία, αλλά να δημιουργήσεις από το πουθενά ένα παιχνίδι τόσο κλασσικό, τόσο μεγάλο και τρανό, που η αξία του θα διαπεράσει κάθε χρονικό όριο.
Το Pillars of Eternity, λοιπόν, είναι ένα τέτοιο παιχνίδι. Δημιούργημα της Obsidian, που επάνω του εργάστηκαν πολλά από τα ίδια άτομα που είχαν εργαστεί στα Baldur’s Gate, Fallout 2 και Planescape Torment και κατάφεραν, με όλη την έννοια της λέξης, να κάνουν το παιχνίδι μια πνευματική συνέχεια αυτών των τρανών παιχνιδιών της Infinity Engine. Φρεσκάροντας το gameplay στα σημεία και κρατώντας την κλασσική υφή, στυλ, δυσκολία και πολυπλοκότητα των κλασσικών αυτών τίτλων, η Obsidian κατάφερε να δημιουργήσει έναν τόσο μεγαλεπήβολο τίτλο, που όμοιό του είχαμε να αντικρύσουμε τουλάχιστον δέκα χρόνια. Και όλα αυτά, σε έναν καινούργιο κόσμο, με νέο lore, ιστορία, χαρακτήρες και gameplay σύστημα.
Η ιστορία του παιχνιδιού, λοιπόν, εξελίσσεται στον κόσμο της Eora, έναν κόσμο ο οποίος είναι βαθύτατα συνδεδεμένος με τις θεότητές του, τη μεταθανάτια ζωή και τις ψυχές των ζωντανών οργανισμών. Εν αντιθέσει με την πληθώρα των παιχνιδιών, όμως, δεν υπάρχει κάποια τεράστια απειλή η οποία σας πλησιάζει. Η επανάσταση στο Dyrwood έγινε πριν πολύ καιρό, η πτώση και ο διωγμός των Eothians πέρασε και, σε γενικές γραμμές, ο κοσμάκης ζει όπως θα περίμενε κανείς να ζει σε έναν μεσαιωνικό κόσμο, δυο μεζούρες μιζέριας, μια σταγόνα στεναχώριας και μισή κούπα παράνοια.
Ναι, περίεργα και επικίνδυνα πράγματα συμβαίνουν παντού στον κόσμο. Παιδιά που γεννιούνται δίχως ψυχή, νεκροί που επανέρχονται στη ζωή, πνεύματα που στοιχειώνουν περιοχές, είναι περιστατικά που αυξάνονται με γεωμετρική πρόοδο στον κόσμο αυτό, αλλά με τη μαγεία να είναι τμήμα της καθημερινότητας για τους ανθρώπους, η διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στο περίεργο και στο φυσιολογικό είναι ιδιαιτέρως αχνή. Ο χαρακτήρας σας (του οποίου την προσωπική ιστορία την χτίζετε εσείς μέσα από διαλόγους), λόγο απρόβλεπτων περιστάσεων που προέκυψαν κατά τη διάρκεια ενός ταξιδιού σας, θα ξυπνήσει μέσα του τις δυνάμεις του ως Watcher. Αυτό το χαρακτηρισμό λαμβάνει ένας άνθρωπος με την ικανότητα να βλέπει τις παλαιότερες ζωές μιας ψυχής αλλά και να επικοινωνεί μαζί της. Με τη νέα σας αυτή δυνατότητα, όμως, να ξεκλειδώνει μυστήρια που δεν γνωρίζατε καν την ύπαρξή τους και να υφαίνει μία σύνδεση πίσω από πολλά από τα δραματικά γεγονότα που ταλανίζουν την Eora, η λύση που σας μένει είναι μία: να καταλάβετε το τι ακριβώς σας συμβαίνει και να προσπαθήσετε να σώσετε την ψυχή σας.
Σε γενικές γραμμές ο κεντρικός κορμός της ιστορίας είναι μία καλή fantasy ιστορία, με βαθιές επιρροές από τον κόσμο των Forgotten Realms (σε περιβάλλον), του Dragonlance (σε lore) και του Planescape (σε γραφή). Εκεί που το παιχνίδι απογειώνεται είναι στο πόσο βάθος κρύβεται πίσω από κάθε -φαινομενικά αθώα- πρόταση και γραμμή. Για να το κάνουμε λίγο πιο κατανοητό, θα μπορούσαμε να πούμε πως το Pillars of Eternity κάνει για τον fantasy κόσμο ό,τι έκανε το remake του Battlestar Galactica για τα sci-fi. Κάνει αυστηρή κριτική στη σύγχρονη καθημερινότητα, φέρνει στην επιφάνεια θέματα σκληρά και περπατάει στις παρυφές του γκρίζου, προβάλλοντας έντονες απόψεις και στιγμές γύρω από θέματα θρησκείας, πολιτικής και ανθρώπινου ιδεώδους.
Αδυνατούμε να σκεφτούμε κάποιον τίτλο των τελευταίων χρόνων ο οποίος, με τόση κρυμμένη μαεστρία, έθεσε τόσο «ύπουλα», τόσα πολλά ερωτήματα και μας έκανε να σκεφτούμε τόσο πολύ. Αριστουργηματική λοιπόν και βαθύτατη γραφή από τον Chris Avelone και τα υπόλοιπα μυαλά πίσω από τα αριστουργήματα που αναφέραμε πρωτύτερα. Και το σημαντικότερο; Το παιχνίδι προσφέρει έναν πλήρη τερματισμό, που απαντάει σε πολλά ερωτήματα, αφήνοντας όμως την πόρτα ορθάνοιχτη για τα μελλοντικά expansions (που έρχονται) και sequels (που ελπίζουμε να έρθουν).
Εξίσου καλή γραφή υπάρχει και στο σχεδιασμό των quests, που ευτυχώς δεν έχουν ούτε ένα του τύπου «σκότωσε 5 τέρατα», «διάλυσε όλες τις φωλίες», «βρες 5 light spheres». Τίποτα. Nada. Nothing. Όλα μα όλα τα quests (και είναι και πολλά), είναι γραμμένα ένα-ένα, προσεκτικά και μελετημένα, με τη δική τους ιστορία, προσωπικά πάθη και στιγμές και σχεδόν πάντα, έχουν πολλαπλούς τρόπους επίλυσης, είτε αυτός είναι η βία είτε το stealth είτε η λογική είτε κάποιο από τα πολλά skills σας, είτε απλά η συζήτηση.
Ναι, δεν βρίσκονται στο επίπεδο ελευθερίας του Fallout 2 ή του Divinity Original Sin αλλά τα πλησιάζουν όσο λίγα παιχνίδια.
