Ακόμα και τα αριστουργήματα όμως, κάπου σκοντάφτουν. Κάποιο ελαττωματάκι θα εμφανιστεί, κάποια παράλειψη θα υπάρχει, κάτι θα μας ενοχλήσει. Και σε ένα παιχνίδι τέτοιου μεγέθους, είναι δεδομένο πως κάποιες μικροενοχλήσεις θα υπήρχαν. Δεν μειώνουν το παιχνίδι, απλά είναι τα μικροπραγματάκια που του στερούν το απόλυτο 10άρι στη βαθμολογία. Πιο συγκεκριμένα λοιπόν, καταρχάς δεν υπάρχουν love relationships. Δεν είναι κάτι απαραίτητο μεν, αλλά για ένα role playing game, καλό θα ήταν να υπήρχαν. Έπειτα, το stronghold σας θα μπορούσε να έχει μεγαλύτερη σχέση με την ιστορία και να μην είναι τόσο αποκομμένο και διακοσμητικό.
Το ίδιο θα πούμε και για τα pets που έχετε μαζί σας (που είναι απλά διακοσμητικά σαν στο WoW) αλλά και τους άπειρους NPCs, που θα διαβάσετε τις ψυχές τους αλλά δεν θα κερδίσετε κάτι πέρα από το lore. Τέλος, για να πούμε την αλήθεια, περιμέναμε να δούμε περισσότερους χαρακτήρες που θα έμπαιναν στο party μας. Ναι, 8 party members είναι παραπάνω από αρκετά για σημερινό παιχνίδι, αλλά για το Pillars, που αποτελεί την μετεμψύχωση των παιχνιδιών των Black Isle και Interplay, ομολογούμε πως περιμέναμε λίγους ακόμα (καμιά 20αριά βρε αδερφέ!).
Δε βαριέστε, τα παραπάνω «προβλήματα» είναι μια σταγόνα στον ωκεανό του τίτλου αυτού και αποτελούν μια μικρή γκρίνια από μέρους μας και τίποτα παραπάνω. Όλα αυτά τα ξεχνάς όταν έρθει η ώρα να παίξεις το παιχνίδι και να ριχτείς με τα μούτρα στη μάχη. Εκεί, ξεχνάς και την πραγματική σου ζωή και αρχίζεις τα ευχέλαια για να την βγάλεις καθαρή μέχρι την επόμενη μάχη. Αυτό, γιατί σε μια κίνηση καθόλα ευρηματική, το παιχνίδι έχει την παλιά, γλυκιά, ιδιαίτερη δυσκολία των DnD παιχνιδιών, όπου κάθε μάχη απαιτεί στρατηγική, κάθε κίνηση, σκέψη και κάθε επίθεση καλό timing. Στημένο με real time σύστημα αλλά με το spacebar να επιτρέπει το pause, ο παίκτης θα έχει στον έλεγχό του μέχρι 6 διαφορετικά άτομα, εκ των οποίων το καθένα έχει το δικό του σύστημα, σχεδιασμό και gameplay. H παντελής απουσία tutorial είναι ολίγον αγχωτική στην αρχή και θα φάτε τα μούτρα σας αρκετές φορές. Αλλά το γεγονός ότι πρέπει να γίνετε master για κάθε class, πραγματικά σας καθοδηγεί να εμβαθύνετε προς όλα τα είδη του gameplay και να μάθετε την ομάδα σας όσο σε ελάχιστα RPG.
H μεγαλύτερη «μαγκιά» της Obsidian, πάντως, είναι ο σχεδιασμός του gameplay και του character generation & development συστήματος. Γνωρίζοντας πολύ καλά τις μεγάλες αδυναμίες και ατέλειες του DnD συστήματος στη μεταφορά του σε ένα βιντεοπαιχνίδι (αλλά και ως tabletop θα λέγαμε και εμείς, για ορισμένα τμήματα), η δημιουργική ομάδα του Pillars έχτισε από το μηδέν ένα δικό της, DnD-like σύστημα, με πολλές ομοιότητες αλλά και πολύ σημαντικές διαφορές, που κάνουν το παιχνίδι κάτι πολύ πιο διαφορετικό απ’ ό,τι έχετε δει σε fantasy game. O χαμός αρχίζει από το character creation, όπου θα σπαταλήσετε τουλάχιστον μία ωρίτσα, και συνεχίζει με πάρα πολλές επιλογές, δυνατότητες, διευκολύνσεις (slow mode για πιο άνετο έλεγχο της μάχης και fast mode για να περνάτε πιο γρήγορα περιοχές, σαν να φοράτε όλοι Boots of Speed)!
Αξίζει μόνο να σας πούμε πως, για πρώτη φορά μετά το Bard’s Tale, ένας Bard (Chanter εδώ) είναι ένας χαρακτήρας πραγματικό διαμάντι για κάθε ομάδα! Για να μη σχολιάσουμε τον Druid, ο οποίος μόνο στο Diablo ως τώρα έδειχνε τόσο μα τόσο εντυπωσιακός. Πρόκειται λοιπόν σαν ένα τεράστιο, hardcore-fanmade mod για το Dungeons & Dragons, που πάει την εμπειρία σε άλλους δρόμους, σε άλλη γη και άλλα μέρη. Θα σας πάρει ώρες για να το συνηθίσετε (ειδικά το σύστημα health και stamina) αλλά μόλις το μάθετε καλά, το παιχνίδι ξεδιπλώνει νέες στρατηγικές και τακτικές, που ως πρόσφατα δεν ήταν προσβάσιμες σε video game.
Για το τέλος αφήσαμε και το θέμα που ενδιαφέρει πιο πολύ τους περισσότερους παίκτες, αυτό του τεχνικού τομέα. Ε, ναι λοιπόν, το παιχνίδι παίζει σε Pentium 1, με Voodoo II κάρτα γραφικών, στα 245 fps σε 44Κ ανάλυση. Και ψήνει και ελληνικό καφέ κατά το loading! Αφήνοντας την μπηχτή για το resolution-gate στην άκρη, είναι γεγονός ότι το Pillars of Eternity δεν είναι ένας τίτλος ο οποίος θα χτυπήσει κόκκινο στη κάρτα γραφικών σας. Έχει όμως αυτό κάποια σημασία; Όταν μιλάμε για έναν χειροποίητα σχεδιασμένο ισομετρικό κόσμο, με πάρα πολύ λεπτομέρεια και ατμόσφαιρα, έχει σημασία που δεν χρειάζεται Cray PC για να το τρέξεις; Όταν έχει τόσο φρέσκο σχεδιασμό περιοχών, τόσο διαφορετικά levels και τόσο σκοτεινά και επιβλητικά μπουντρούμια, ποιος νοιάζεται για νούμερα; Είναι ένα Infinity Engine style game, σχεδιασμένο με πάρα πολύ προσοχή και αυτό που ήθελε να καταφέρει, το καταφέρνει καλύτερα από οποιοδήποτε άλλο παιχνίδι του είδους του μέχρι σήμερα. Αυτό είναι κάτι παραπάνω από αρκετό. Η ηχητική επένδυση, από την άλλη, είναι ιδιαιτέρως “ύπουλη”. Ναι, το voice acting το καταλαβαίνετε από την αρχή ότι είναι εξαιρετικού επιπέδου, εφάμιλλου ενός ΑΑΑ τίτλου. Η μουσική, όμως, στην αρχή απλά θα δημιουργεί ατμόσφαιρα και θα την αγνοείτε. Κάποια στιγμή, θα πορωθείτε σε μια μάχη, θα τρομάξετε σε ένα dungeon. Και έτσι, πριν καλά καλά το καταλάβετε, θα πέσετε για ύπνο σφυρίζοντας το battle theme ή ακούγοντας το μεταλλόφωνο των Endless Paths!
Που είχαμε μείνει λοιπόν; Α, ναι. Σας αρέσουν τα RPG; Θέλετε βαθύτατη ιστορία και lore, επιπέδου που ελάχιστοι τίτλοι μπορούν να προσφέρουν; Τι λέτε για μαγευτική ατμόσφαιρα; Μήπως προτιμάτε πλούσιο character creation; Βαθύτατο σύστημα μάχης; Πολυπλοκότητα και στρατηγική; Νοσταλγικό σχεδιασμό; Σκληρότατη και τιμιότατη δυσκολία; Ελευθερία κινήσεων πέρα από το πώς να σκοτώσεις κάποιον; Ντουζίνες ώρες σκληροπυρηνικής διασκέδασης; Αν έστω και σε ένα από αυτά η απάντησή σας είναι θετική, τότε το review μας αρπάζει το Tardis του, μπαίνει σε ένα υπέροχο time loop και σας ξαναστέλνει στην αρχή: Αγοράστε το! Άμεσα! Τώρα!