Just a little bit of harmless fun!
Χαίρετε! Στο σημερινό μας review, κυρίες και κύριοι, θα καταπιαστούμε με την ανθρώπινη φύση και πώς αυτή αλληλεπιδρά κι εξαρτάται από το χάος γενικότερα κι από χαοτικές μορφές εξέλιξης κι ανάπτυξης ειδικότερα. Παραβλέψτε για λίγο την παιδεία σας και τις κοινωνικές/ πολιτισμικές καταβολές σας κι αφήστε τα ένστικτά σας να έρθουν στην επιφάνεια. Μετά από ώρες (ή δευτερόλεπτα) προβληματισμού φαντάζει ο μόνος τρόπος αντιμετώπισης του αντικειμένου και των ερωτημάτων που ίσως τεθούν.
Θεωρήστε δεδομένο ότι – βάσει κουλτούρας – ο άνθρωπος αρέσκεται να χρησιμοποιεί την “τάξη” στον προσδιορισμό της καθημερινής του δραστηριότητας. Τον βοηθάει να ορίσει (με παραγωγικό τρόπο) μια αλληλουχία ενεργειών που περιλαμβάνουν δουλειά, χόμπι και ξεκούραση σε προκαθορισμένη συχνότητα – και με αυτόν τον τρόπο να αντέξει στην επέλαση των κυμάτων χαώδους συμπεριφοράς που τον πολιορκούν καθημερινά. Η παραπάνω διατύπωση, όμως, καταμαρτυρά την τάση του είδους μας να προτιμά τα χαοτικά patterns στη συμπεριφορά του και την τρωτότητα του λογικού, τακτικά οργανωμένου μοτίβου ζωής.
Ίσως οι φίλοι στις πίσω σειρές της “γαλαρίας” να αναρωτιούνται πώς ένα παιχνίδι με τίτλο “Tower of guns” και δη του FPS είδους θα μπορούσε να σχετίζεται, ή έστω να δώσει τροφή, για παρόμοιους προβληματισμούς. Η απάντηση βρίσκεται στο ίδιο το “χαοτικό γονίδιο” που βρίσκεται ριζομένο από καταβολής χρόνου στη συμπεριφορά μας. Ένα άψογα τακτικό μυαλό (ή ένας απόλυτα χαοτικός νους, στην ουσία το ίδιο είναι), θα μπορούσε να προβλέψει ότι αντιμέτωπο με το αδιέξοδο της στασιμότητας, το FPS είδος θα έβρισκε νέους, απρόβλεπτους τρόπους εξέλιξης, υποβασταζόμενο πάντα από την απείρως περίπλοκη ανθρώπινη φύση.
Ανεχθείτε αυτήν την ιδιόμορφη προσέγγιση λίγο ακόμα. Στο κάτω-κάτω, προσπαθούμε να βάλουμε τάξη σε ένα χαοτικό φαινόμενο εν τη γεννέση του και να σας το αποδώσουμε με “τακτοποιημένη” μορφή. Καθαρό, ταξινομημένο με ταμπελάκι, έτοιμο για το ράφι της συνείδησης όπου θα προτιμήσει ο καθένας μας να το αποθηκεύσει. Ο χαώδης, λοιπόν, καλπασμός της καθημερινότητας, οριακά ελεγχόμενος από εύθραυστα χαλινάρια “τάξης”, έφερε μεταλλάξεις στον τρόπο διασκέδασης. Τυπικά, σύμφωνα με κάποια από αυτά που ειπώθηκαν παραπάνω, η αναψυχή των ανθρώπων θα έπρεπε να ήταν εξασφαλισμένη, προγραμματισμένη κι ίσως πατενταρισμένη.
Τα “κύματα” όμως που αναφέρθηκαν στην εισαγωγή πέρασαν τον κυματοθραύστη που όρισε το είδος μας για τη δική του προστασία. Χάος ήρθε στον καθημερινό προγραμματισμό και με μορφή αλυσιδωτής αντίδρασης, επηρέασε και το gaming. Ο διατιθέμενος χρόνος για παιχνίδι δεν είναι απλά λίγος. Είναι ανομοιόμορφος. Άτακτα και τυχαία δοσμένος. Το gaming υιοθέτησε πλατφόρμες που μας συνοδεύουν παντού, για να είναι διαθέσιμο, όπου και όποτε ζητηθεί, αλλά δεν είναι αρκετό! Το gameplay έπρεπε να προσαρμοστεί επίσης. Ποιος μπορεί να παίζει Mass Effect ή Total War σε μια οθόνη 4 ιντσών, όρθιος, μέσα σε ένα λεωφορείο;
Λίγοι, ίσως κανένας. Η εμπειρία θα χανόταν πάραυτα και τα άνω κορυφαία παιχνίδια θα καθίσταντο ευτελή και φτωχά. Η μετάλλαξη του gameplay πέρασε από πολλές μορφές πριν εξελιχθεί σε αυτήν που θα παρουσιαστεί την αμέσως επόμενη παράγραφο. Διένυσε φάρμες και κάστρα που παρήγαγαν πόρους είτε σε 24 ώρες, είτε σε ένα δευτερόλεπτο (… που είσαι Schroedinger να δείς!). Σταμάτησε για απεριόριστο χρόνο σε match-3 καταστάσεις, στολίστηκε με “εξωγήινα” social στοιχεία, για να φτάσει στην μόνη τακτικά προβλέψιμη και πλήρως χαώδη λύση: την τυχαία δημιουργία επιπέδων, αλλά και ολόκληρων playthrough.
Όταν ο χρόνος είναι απροσδιόριστος και η διάθεση του gamer/gaming διπόλου αβέβαιη, τότε ο μόνος τρόπος για την παροχή μιας αξιοπρεπούς παικτικής εμπειρίας είναι η κατάλυσή της και η εκ νέου δημιουργία της με κάθε πάτημα του “start a new game”. Ναι κυρίες και κύριοι! Μπορεί η πρόοδος του review μέχρι εδώ να θύμιζε αφρικάνικο μακαρόνι σε στροφές και αλλαγές πορείας, όμως κατέληξε σε αποτέλεσμα το ίδιο αναπάντεχα κι απρόοπτα όσο επιτάσσουν οι θεωρίες με τις οποίες καταπιάνεται.
Το συμπέρασμα είναι ένα και μπορεί να συνοψιστεί στην παρακάτω πρόταση-θεώρημα: Όσο ο χρόνος ενασχόλησης, οι πόροι δημιουργίας και η πνευματική διαύγεια (Σύγχρονος Τρόπος Ζωής) θεωρούνται αβέβαιοι, τόσο το gaming φαινόμενο μπορεί να υλοποιείται μέσω random-generated επιπέδων και playthrough για να κρατάει την εμπειρία φρέσκια κι αξιοπρεπή. Παρακαλώ εκτυπώστε το και τοποθετήστε το ως ταμπέλα στο συνηδεισιακό κουτί που θα αποθηκεύσετε το παιχνίδι. Το έχετε συναντήσει όλοι, κατά πάσα πιθανότητα. Δεν ισχύει μόνο για το φορητό gaming αλλά έχει επεκταθεί και στο… οικιακό, μιας και ο Σ.Τ.Ζ. μας ακολουθεί παντού. Το είδαμε στο Spelunky, το είδαμε κι αλλού. Βόλεψε (όπως είχε προβλεφθεί) κι υιοθετήθηκε. Έτσι ήρθε η ώρα να το δούμε και σε ένα FPS. Ίσως κάποιοι να αναρωτιέστε ήδη πώς ένα είδος παιχνιδιών που βασίζεται παραδοσιακά σε κάποιο σενάριο, πλοκή και cinematics, να μπορεί να υλοποιηθεί με random… υλικά. Γίνεται, όμως και το αποτέλεσμα είναι ενδιαφέρον.
